Teori Perkembangan Artistik Kanak-kanak oleh Lowenfeld dan Britain

30 04 2010

Peringkat Scribbling (2-4 Tahun) Pada peringkat ini kanak-kanak menghasilkan contengan secara rawak dan tidak terkawal. mereka mula melukis dari peringkat contengan kepada lukisan garisan lurus dan melintang kepada melukis bulatan. Peringkat Preschematic (4-7 Tahun) Peningkatan daripada contengan bulatan kepada percubaan pertama untuk melukis objek yang terdapat di sekelilingnya dengan menggunakan garisan. Peringkat Schematic (7-9 Tahun) Lukisan mula dihasilkan mengikut skema atau konsep tertentu. Penekanan lebih diberikan kepada cara penyusunan objek dalam imej selain daripada imej manusia dan objek yang terdapat di sekelilingnya. lukisan yang dihasilkan adalah spontan, bebas danberskala besar. Peringkat Dawning Realism atau The Gang Age (9-12 Tahun) kanak-kanak terus melukis dengan mengekalkan konsep dan skema tertentu. imej yang dilukis secara realistik dan teliti. Imej lukisan mula mengecil dari segi saiz dan kanak-kanak mula menunjukkan sifat kritikal dengan hasil karya sendiri. Mereka mula membandingkan karya dengan karya rakan sebaya dan ini menjadikan mereka berhati-hati dan sedikit individualistik serta menitikberatkan kualiti karya yang dihasilkan. Peringkat Pseudonaturalistic atau Reasoning (12-14 Tahun) Pada peringkat ini, kanak-kanak mula peka dengan konsep realistik di dalam menghasilkan lukisan. Mereka menitikberatkan konsep kedudukan dan saiz rasional imej. Mereka lebih gemar untuk melukis melalui konsep peniruan atau melalui objek di hadapan mata berbanding dengan lukisan menerusi imaginasi. Peringkat Period If Decision atau Adolescent Art in High School (14-17 Tahun) Peringkat ini merupakan peringkat penekanan terhadap proses penghasilan karya seni dan penciptaan objek. Peringkat ini memperlihatkan kematangan di dalam membuat keputusan dan pemilihan bahan yang sesuai untuk menghasilkan karya seni.

Teori lowenfeldBorn di Linz, Austria pada tahun 1903, Viktor Lowenfeld telah sentiasa tertarik kepada seni. Melalui riwayat peribadinya, Lowenfeld menyebut bahawa beliau menarik ke arah muzik pada usia yang muda - mungkin empat atau lima. Beliau mula bermain biola pada usia sembilan atau sepuluh. Dan kerana dia menggunakan untuk bermain daripada bunyi, lebih daripada nota, beliau sering dipanggil "Gipsi." Pada tahun yang sama Lowenfeld memulakan lukisan. Ini pendedahan awal kepada seni visual dan persembahan membawa beliau kepada kerjaya yang dikhaskan untuk amalan pendidikan dirinya dan orang ramai dalam seni.
Dr. Lowenfeld graduan daripada Kolej Sastera Gunaan di Vienna, serta Akademi Seni Halus di bandar yang sama. Beliau kemudiannya menerima Doktor Falsafah dalam bidang Pendidikan dari Universiti Vienna, dan pada masa ini berkhidmat sebagai seorang guru sekolah rendah dan menengah. Semasa di Vienna, beliau juga pernah berkhidmat sebagai pengarah seni di Institut Buta. Pada tahun 1938 Lowenfeld melarikan diri ke England sebelum tiba di Amerika Syarikat. Beliau menjadi seorang warganegara pada tahun 1946 setelah berkhidmat dalam Tentera Laut sebagai seorang perunding alat bantuan visual perang. Lowenfeld menyertai Institut Hampton di Virginia pada tahun 1939 sebagai penolong profesor Seni Perusahaan, studio guru seni, dan kemudian Pengerusi Jabatan Seni. Pada tahun 1945 beliau telah dipilih sebagai kurator koleksi cemerlang Seni Afrika Hitam di Institut Hampton. Lowenfeld datang ke Pennsylvania State University sebagai profesor Pendidikan Seni pada tahun 1946. Sepuluh tahun kemudian beliau menjadi ketua Jabatan yang baru ditubuhkan Pendidikan Seni. Dia tinggal di kedudukan ini sehingga kematiannya pada tahun 1960. Dr. Lowenfeld adalah terkenal untuk teorihaptik Visual Pendidikan Seni yang telah diasimilasi daripada sumber Vienna. Beliau sentiasa menganggap pengajaran yang baik sebagai dialog, oleh itu motivasi dan penilaian mempunyai bias Ekspresionis yang kukuh. Latihan psikologi beliau membolehkan beliau untuk mendapat kedudukan terapeutik dalam bulan awal di Amerika, pelabelan dia "Pakar Psikologi Vienna" dalam Masa. Beliau adalah seorang pemimpin yang aktif dalam Persatuan Pendidikan Seni Negara dan Jawatankuasa Kebangsaan Pendidikan Seni.

Menurut Peter Smith, "Lowenfeld masih nama kuasa dalam pendidikan seni Amerika. Walaupun kematiannya sendiri, dan kematian dan persaraan murid-murid-Nya, telah berkurangan politik Lowenfeldian dalam bidang akademik (dan dengan itu dalam pendidikan guru), konsep beliau pergi berarak ke atas "(Lowenfeld dalam Perspektif 1 Viennese: Pengaruh Formatif untuk Pendidik Seni Amerika, Jurnal Pengajian dalam Pendidikan Seni). Falsafah lowenfeld mencapai audiens yang besar melalui teori-teori yang didokumenkan di dalam bukunya: Kejadian daripada ukiran, 1932; Sculptures oleh Buta, 1934; Sifat Kreativiti, 1938; Pertumbuhan Kreatif dan Mental, 1947; dan Anak Anda dan Seni. Beliau juga menerbitkan banyak rencana mengenai estetika pendidikan seni, seni untuk seni yang cacat, hitam, dan ujian. Lebihan lebih 1-100 artikel telah diterbitkan semasa hayatnya.

[url=http://en.wikipedia.org/wiki/Viktor_Lowenfeld]http://en.wikipedia.org/wiki/Viktor_Lowenfeld[ /url]

TEORI KREATIVITI VICTOR LOWENFELD Menurut Victor Lowenfeld (1975) teori kreativiti yang diutarakan oleh beliau adalah satu naluri semula jadi yang di miliki oleh setiap orang sejak lahir lagi. Naluri merupakan faktor pertama yang digunakan bagi menyelesaikan ataupun membuat pernyataan tentang masalah mengenai kehidupan. Manakala keinginan pula merupakan asas yang mendorong seseorang dalam menyelidik atau meneroka sesuatu. Maka tanpa naluri dan keinginan, manusia tidak akan bertindak.

Menurut Lowenfeid juga, kreativiti turut memberikan penekanan kepada kebolehan manusia dalam menghasilkan sesuatu teknik bagi mengolah bahan, media, serta alat. Teori ini dianggap berkesan sebagai satu cara pembelajaran kreativiti melalui pendidikan seni.

TAHAP PERKEMBANGAN KREATIVITI LOWENFELD

TAHAP 1. Kepekaan

HURAIAN Mempunyai kepekaan yang tinggi pada segala aspek dan situasi. Ini termasuk mengenai keperluan kehidupan manusia, persekitaran dan pancaindera. Kesedaran pada nilai-nilai estetika, keindahan dan keharmonian objek dalam alam persekitaran Mempunyai perasaan yang sensitif, positif dan harmoni tentang apa yang dilihat dan yang dilakukan.

2. Fleksibiliti

Berkeupayaan menyesuaikan diri dalam pelbagai situasi dan perubahan. Berkeyakinan Masalah sebagai cabaran dan peluang Bertolak ansur dan berfikiran terbuka.

3. Keaslian

Berfikir dan bertindak berlainan daripada kelaziman dan kebiasaan. Melihat kepada kemungkinan-kemungkinan baru. Mempunyai daya imaginasi. Berfikiran secara terbuka, berupaya mengaitkan sesuatu perkara dengan hal lain yang berkaitan. Berkeupayaan melahirkan idea dan pendapat tentang perkara yang akan dilakukan dengan kemungkinan yang

4. Keterbukaan, kebebasan dan kelancaran.

akan berlaku secara bersepadu. 5. Keupayaan menganalisis

Berkeupayaan menganalisis dan mencerakinkan apa yang dilihat, dirasai, disentuh, dialami dan dihidu secar terperinci daripada sesuatu yang bersifat umum. Tidak menggunakan konsep pandang pertama dalam membuat sesuatu keputusan. Berkeupayaan membawa unsur-unsur/era dimensi baru yang bermakna. Melihat sesuatu secara global, sebahagian dan secara terperinci serta dapat menggabungkan dalam membuat sesuatu pernyataan. Menggunakan konsep member nafas baru pada sesuatu yang lama. Berkeupayaan member fungsi, makna dan pengertian baru

6. Keupayaan sintesis

membuat

7. Makna Baru

8. Ketekalan Organisasi

Berkeupayaan mengolah, menyusun menggabung dan mentadbir pelbagai ragam objek dan aspek dalam satu kesepaduan yang harmoni.

KAEDAH FONETIK Kaedah fonik berasaskan teori bahawa belajar membaca melibatkan k e b o l e h a n mengenal kod (lambang), hubungan antara bunyi dan lambang yang dilihat. Kaedahfonik ini menekankan kepada setiap bunyi -bunyi abjad yang terdapat dalam bahasa.Setiap abjad mempunyai bunyi -bunyi tertentu dan ada juga abjad yang mempunyailebih daripada satu bunyi terutama dalam bah asa Inggeris. Kanak-kanak didedahkandengan bunyi-bunyi vokal dan konsonan seperti:-A = aaaa E = ehE = eh I = iiiii O = ooooU = uuuuB = behC = cehD = deh F = feh G = geh H = hehJ = jehK = keh L = el M = em N = en P = pehQ = qeh R = rer S = sss T = the V = vev W = wehY = yehZ = zezSambil mengajar bunyi abjad boleh juga diajar secara permulaan bunyi perkataanseperti huruf a adik, abang, api dan lain-lain. Cara pengajaran Fonik menggunakanialah dengan mencantumkan vokal dengan konsonan untuk membentuk perk ataan.M u l a k a n d e n g a n p e r k a t a a n y a n g pendek dan mudah dahulu serta mulakan dengan h u r u f v o k a l . Seterusnya permulaan perkataan,akhiran p e r k a t a a n , p e r t e n g a h a n perkataan dan baru dimasukkan ng, ny, kh, dan sy.D i antara kebaikan kaedah fonik ialah jika kanak -kanak telah m e n g u a s a i k e s e m u a bunyi abjad, mereka akan boleh membaca dalam apa jua bahasa. Bagi kaedah fonikjuga kanak -kanak tidak akan tersangkut di peringkat sukukata tertutup kerana bagimembaca sesuatu ayat mereka harus terus membunyikan perkataan sehingga se lesaisatu perkataan.S e b a l i k n y a , kanak-kanak yang diajar membaca berdasarkan k a e d a h a b j a d , terutamanya di sekolah -sekolah, atau berdasarkan kaedah pandang dan sebut ,biasan ya di tadika -tadika, mereka tidak d a p a t m e m b a c a d a l a m b a h a s a I n g g e r i s langsung. Walaupun menggunakan huruf-huruf roman yang sama, mereka tidak dapatmenggunakan kemahiran membaca dalam bahasa malaysia untuk membaca dalambahasa Inggeris hanya kerana kaedah mengeja atau suku kata tidak serasi langsunguntuk bahasa Inggeris. Apa yang dapat dilihat di sekolah-sekolah, mereka terpaksamenghafal -hafal perkataan inggeris dari segi ejaan dan sebutannya. Banyak manalah yang mampu dihafal oleh kanak-anak apatah lagi untuk mengingat maksudnya pula.Dalam kaedah ini kanak-kanak diajar mengenal simbol iaitu huruf, hanya mereka tidakdiajar nama huruf tersebut tetapi hanya bunyi yang dikaitkan dengan simbol tersebut.Kanak-kanak memang mengenal huruf cuma bukan nama huruf tersebut. Nama huruf hanya diajar setelah mereka pandai membaca sahaja.