stadslandbouw

Stadslandbouw kan worden gedefinieerd als het produceren van voedsel en groen in, om en voor de stad. Maar stadslandbouw verbindt ook agrarische voedselproductie en stedelijke behoefte aan zorg, recreatie, het verwerken van afval of het beheren van (stedelijk) groen. Zo draagt stadslandbouw bij aan een vernieuwend ruimtegebruik, waardecreatie bij gebiedsontwikkeling, gezonde wijkeconomie en actief burgerschap. Stadslandbouw kent vele vormen, zowel geografisch als qua schaal en professionaliteit. Stadslandbouw omvat vaak een hele range van stedelijke voedselproductie: van balkon-, gevel- of daktuin en groene daken in de binnenstad, via volkstuinen tot professionele stedelijke voedselproductie en -verwerking aan de rand van de stad. Iedere verschijningsvorm verdient zijn eigen plek in de stad en kan bijdragen aan een duurzame en leefbare stad. Stadslandbouw heeft bovendien ook een sterke sociale functie in zich. Het is een middel om met elkaar te communiceren en om mensen via de productie van eigen voedsel met elkaar en met landbouw en voedsel te verbinden, bijvoorbeeld via buurtmoestuinen. Stadslandbouw laat zien hoe wij zijn verbonden met het ons omringende landschap. Zij maakt de natuurlijke processen en kringlopen van energie, water en voedingsstoffen – waar wij deel van uitmaken – zichtbaar, ervaarbaar en productief door ze te integreren met stedelijke processen. Ze verrijkt de stad, maakt haar mooier, gezonder, meer efficiënt, robuust en divers. Stadslandbouw is daarmee een intelligente vorm van groenbeheer.