Konvensyen Mengenai Hak Kanak-kanak

Konvensyen mengenai Hak Kanak-kanak telah

diterima dengan rasminya oleh Perhimpunan
Bangsa-bangsa Bersatu yang ke - 44 pada 20
November 1989 secara konsensus.
Pada 26 Januari 1990, Konvensi itu telah dibuka
untuk ditandatangani ketika menyambut ulang
tahun ke-30 Deklarasi Hak-hak Anak (1959-1989)
dan ulang tahun ke 10 Tahun Antarabangsa Kanakkanak (1979-1989).
Secara umumnya, Konvensyen Mengenai Hak Kanak-kanak
mendorong Kerajaan supaya lebih bertanggungjawab untuk
kesejahteraan kanak-kanak sebagai mengiktiraf hak
mereka. Konvensi itu juga menghuraikan segala keperluan

Konvensyen itu menekankan bahawa kanakkanak di bawah umur 18 tahun mempunyai

hak seperti:
Untuk hidup, membesar dengan sihat, menikmati
taraf hidup dan pemeliharaan yang sempurna
serta belaian kasih sayang dalam suasana
kekeluargaan.
Untuk mendapat identiti sebagai individu dan
warganegara.
Untuk mendapat perlindungan dari kesukaran
atau rintangan dalam hidup semasa dalam
kecemasan, peperangan, dalam pelarian, dalam
keadaan tidak berupaya dan dari exploitasi atau

Konvensyen itu juga menghuraikan segala

keperluan kanak-kanak berasingan dari
keperluan orang dewasa dengan mengambil
kira keperluan seperti:
Kerjasama antarabangsa dalam usaha memberi
perlindungan kepada kanak-kanak.
Peranan dan tanggungjawab keluarga dan
negara dalam memberi perlindungan dan
menjaga kepentingan kanak-kanak.
Memberi tekanan kepada hak kanak-kanak
membesar mengikut budaya, kepercayaan atau
agama, keluarganya.
Memberi perlindungan kepada kanak-kanak
sebatang kara yang memerlukan keluarga ganti /
pelihara.

Bentuk perundangan yang dibentuk :

Akta Perlindungan Kanak-kanak (Akta 468)
Akta Taman Asuhan Kanak-kanak (Akta 308)
Pengambilan Anak Angkat (AktaPengangkatan
Anak Angkat 1952)
Akta Kanak-kanak 2001 (Pindaan 2002)

HAK ASASI KANAK-KANAK

1. MenurutHak Asasi Manusia, setiap

warganegara layak mendapat peluang
pendidikan
2. Semua kanak-kanak berhak untuk belajar
bersamasama.
3. Kanak-kanaktidak seharusnya
diperkecilatau
didiskriminasi
4. Orang dewasa yang kurang upaya,
menggambarkan
diri mereka sendiri sebagai orang-orang
yang
terselamat di sekolah khas, mendesak
untukmengakhirkan pengasingan.
5. Tiada sebab-sebab perundangan untuk

ANTARAHAK SETIAP KANAK-KANAKADALAH SEPERTI

YANG BERIKUT

1. untuk dilahirkan, untuk mempunyai nama

dankewarganegaraan
2. Untukmempunyai keluargayang akan menjaga dan
menyayangi
3. Untuktinggal di dalam komunitidan persekitaran
yang aman
dan damai
4. Untuk mempunyaimakanan yang mencukupidan
tubuh
badan yang aktif dan sihat
5. Untukmendapatkan pendidikanyang baik dan
membentuk
potensi diri
6. Untuk diberi peluang untukbermain dan beriadah
7. Untukdilindungidaripada penderaan, eksploitasi,
kecuaian,
keganasan dan bahaya
8. Untuk dipertahankan dandiberi bantuanoleh
kerajaan
9. Untuk berupayamengekspresi pandangansendiri.

Usaha- Usaha Kerajaan

*Sehubungan itu juga, Akta Kanak-Kanak 2001 digubal dengan
menggabungkan
Akta Mahkamah Juvana 1947, Akta Perlindungan Wanita dan
Gadis 1973 dan
Akta Perlindungan Kanak-Kanak 1991.
*Penggubalan Akta ini mengambil kira Prinsip Konvensyen
Mengenai Hak KanakKanak.
*Akta tersebut mewajibkan pengamal perubatan, ahli keluarga
dan penyedia
perkhidmatan penjagaan kanak-kanak melaporkan kes
penderaan kanakkanak.
*Berikutan itu, kes penderaan kanak-kanak yang dilaporkan,
menunjukkan
peningkatan daripada 1,036 pada tahun 2001 kepada 1,656
pada tahun 2005.
*Akta tersebut juga memberi penekanan kepada tanggungjawab
dan
penglibatan ibu bapa dalam pemulihan kanak-kanak dan
menangani

KES KEGANASAN KANAK-KANAK

Pelbagai usaha diambil untuk menangani isu keganasan terhadap kanak-

kanak
termasuk meningkatkan penyertaan masyarakat dalam melaksanakan
program
pencegahan dan pemulihan.
Keganasan terhadap kanak-kanak, misalnya, merencat kesihatan fizikal dan

mental kanak-kanak,
merosakkan keupayaan mereka belajar dan bergaul, dan melemahkan
perkembangan mereka
sebagai orang dewasa yang berfungsi dan ibu bapa yang baik kemudian hari.
Dalam kebanyakan kes yang amat teruk, keganasan terhadap kanak-kanak juga boleh
membawa
maut. Seperti kebanyakan negara lain, keganasan terhadap kanak-kanak di Malaysia
masih
banyak tersembunyi di sebalik tabir, menjadikannya sukar untuk membuat penentuan
yang
tepat tentang kelazimannya.
Hanya penderaan kanak-kanak dan kisah pengabaian yang amat keterlaluan sahaja
yang
dilaporkan, selalunya melibatkan unsur tragik kecederaan yang mengganggu fikiran
malah
kematian.

PELBAGAI PERKHIDMATAN
Untuk itu, Pasukan Perlindungan Kanak-kanak dan Pusat
Aktiviti Kanak-kanak ditubuhkan di peringkat negeri dan
daerah untuk memberi perkhidmatan terutamanya
kepada keluarga dan kanak-kanak yang terdedah
kepada keganasan di kawasan berkenaan.
Perkhidmatan tersebut termasuk aktiviti berkaitan
kanak-kanak, kaunseling untuk kanak-kanak dan ibu
bapa, kursus keibubapaan serta penjagaan kanak-kanak
bertujuan memberi sokongan psikologi dan motivasi.
pasukan untuk Mengesan Penderaan Kanak-Kanak
Terabai (SCAN) ditubuhkan di hospital daerah dan negeri
untuk menyelia dan memantau kes penderaan kanakkanak yang dirujuk kepada hospital.

USAHA-USAHA LAIN
Usaha diambil untuk menggalakkan penyertaan lebih ramai kanak-kanak dalam
penggubalan dan proses membuat keputusan.
Usaha bina upaya dan memperkasa kanak-kanak mengenai isu dan hak mereka
telah diambil melalui program kesedaran
Bagi memastikan suara mereka terus didengar, kanak-kanak juga turut dilibatkan
dalam penilaian Pelan Tindakan Negara (NPA) pertama dan merangka NPA kedua
bagi tempoh 2006-2020.
NPA kedua (2006-2020) akan dilaksanakan untuk meningkatkan kualiti hidup
kanak-kanak dengan memberi penekanan kepada perlindungan, pembangunan
dan penyertaan mereka selaras dengan Konvensyen Mengenai Hak Kanak-kanak
dan Wawasan 2020.
Dasar Pembangunan dan Penjagaan Awal Kanak-Kanak akan digubal bagi
menyediakan rangka kerja dasar untuk pembangunan strategi dan program
Penyertaan masyarakat akan terus menjadi strategi utama dalam program
pencegahan dan pemulihan untuk kanak-kanak dalam tempoh RMK-9 (20062010).
Peranan Pasukan Perlindungan Kanak-kanak, Jawatankuasa Kebajikan Kanakkanak dan penasihat mahkamah untuk Mahkamah Kanak-Kanak akan
dipertingkatkan dalam membantu memberi perlindungan yang terbaik kepada
kanak-kanak
Usaha untuk meningkatkan kesedaran dan program latihan khusus akan
dilaksanakan untuk memberi pengetahuan dan kemahiran kepada semua ahli
berkaitan dengan kanak-kanak,