Two books which aroused Rizal

sympathy for the oppressed and

unfortunate people:
1.Beecher Stowe’s
Uncle Tom’s Cabin

2.Eugene Sue’s
The Wandering Jew
Noli Me Tangere
Published in
Berlin
1887
Maximo Viola
– the legendary
Santa Claus who
help published
Noli Me Tangere
Berliner
Buchdruckrei-
Action-
Gesselschaft –
charged the
lowest rate that is
P300 for 2,000
copies
Noli Me Tangere a ccording to Friars:
1.Heretical
2.Impious
3.Scandalous to the
religious order
4.Anti-patriotic
5.Subversive of public order
6.Injurious to government
of Spain
Fr. Jose Rodriguez- Prior of Guadalupe

Cuestiones de
Sumo Interes-
a series of eight
pamphlets published
by the church to blast
the Noli and other
anti-Spanish writings
Rev. Fr. Vicente Garcia – a Filipino Catholic
priest-scholar, a theologian of the Manila
Cathedral and a Tagalog translator of the
famous imitation of Christ by Thomas
Kempis.

Justo Desiderio Magalang – pen name

used
Defense made by Fr. Garcia:
1.Rizal cannot be an ignorant man because
he was a graduate of Spanish Universities
and recipient of scholastic honors
2.What Rizal attacked in Noli were the bad
Spanish officials and corrupt friars
3.Father Rodriguez said that those who
read the Noli commit a mortal sin; since he
had read the novel, therefore he also
commits a mortal sin.
The Noli me tángere can be regarded as a historical novel, as
it has mostly fictional characters but also historical persons
like Father Burgos who lived in actual places within a social
system that was then typical of a colonized land.

Admittedly, Rizal exaggerated a bit, as in his portrayal

of characters like the friars Damaso, Salvi, and Sibyla; the two
women who were preoccupied with prayers and novenas, and,
the Espadañas but, on the whole, the novel follows the basic
rules of realism.

Rizal’s description of the lavish fiesta showed the comic antics

at church and the ridiculous expense for one day of festivities.
He exposes corruption and brutality of the civil guards
which drive good men to crime and banditry.

He focuses on an crawling with self - seekers, out to

make their fortune at the expense of the Filipinos, so
that the few officials who are honest and sincere are
unable to overcome the treacherous workings of the
system, and their efforts to help the country often end
up in frustration or in self -ruin.
The Noli is Rizal's exposé of corrupt friars who have
made the Catholic religion an instrument for
enriching and perpetuating themselves in power by
seeking to mire ignorant Filipinos in fanaticism and
superstition.

According to Rizal, instead of teaching Filipinos true

Catholicism, they control the government by
opposing all progress and persecuting members of
the illustrado unless they make themselves their
servile flatterers.
Rizal does not, however, spare his fellow countrymen.

The superstitious and hypocritical fanaticism of many who

consider themselves religious people;

the ignorance, corruption, and brutality of the Filipino civil

guards;

the passion for gambling unchecked by the thought of duty and

responsibility;

the servility of the wealthy Filipino towards friars and government

officials;

the ridiculous efforts of Filipinos to dissociate themselves from

their fellowmen or to lord it over them -all these are ridiculed and
disclosed.
Rizal nevertheless balances the national portrait by highlighting
the virtues and good qualities of his unspoiled countryman:

the modesty and devotion of the Filipina, the unstinting

hospitality of the Filipino family,

the devotion of parents to their children and children to their

parents,

the deep sense of gratitude, and

the solid common sense of the untutored peasant.

It insists on the need of education, of dedication to the country,

and of absorbing aspects of foreign cultures that would enhance
the native traditions."
Noli Me Tángere (Touch me
Not / Don't touch me) is a
novel written by José Rizal, the
national hero of the
Philippines, during the
colonization of the country by
Spain to expose the inequities
of the Spanish Catholic priests
and the ruling government. The
title, in Latin meaning Touch
me not, refers to John 20:17 in
the Bible (King James Version)
as Mary Magdalene tried to
touch the newly risen Jesus,
He said "Touch me not; for I am
not yet ascended to my Father.
In a reunion of Filipinos at the house of his friend
Pedro A. Paterno in Madrid on 2 January 1884, Rizal
proposed the writing of a novel about the Philippines
written by a group of Filipinos. His proposal was
unanimously approved by the Filipinos present at the
party, among whom were Pedro, Maximino and
Antonio Paterno, Graciano López Jaena, Evaristo
Aguirre, Eduardo de Lete, Julio Llorente and Valentin
Ventura. However, this project did not materialize.
Sa di-tuwirang paraan, nakaimpluwensiya ang aklat
ni Rizal sa rebolusyon subalit si Rizal mismo ay
isang nananalig sa isang mapayapang pagkilos at
isang tuwirang representasyon sa pamahalaang
Kastila. Sinulat sa wikang Kastila ang Noli, ang wika
ng mga edukado noong panahong yaon.
Sinimulan ni Rizal ang nobela sa Madrid, Espanya.
Kalahati nito ay natapos bago siya umalis ng Paris,
at natapos ito sa Berlin, Alemanya.
Inilaan ni Vicente
Blasco Ibáñez,
isang bantog na
manunulat, ang
kaniyang
serbisyo bilang
tagapayo at
tagabasa.
Ang nobela ni rizal ay tumatalakay sa
mga kingisnang kultura ng Pilipinas sa
pagiging kolonya nito ng Espanya.
Binabatikos din ng nobela ang mga
bisyo na nakasanayan ng mga Pilipino
at ang kapangyarihang taglay ng
Simbahang Katoliko na nahihigit pa ang
kapangyarihan ng mga lokal na alkalde.
Bumuo ng kontrobersya ang
nobelang ito kung kaya't
pagkatapos lamang ng ilang araw
na pagbalik ni Rizal sa Pilipinas,
tinanggap ni Gobernador-Heneral
Terrero sa Malacañang at
inabisuhang puno ng subersibong
ideya ang Noli. Pagkatapos ng
usapan, napayapa ang liberal ng
Gobernador Heneral ngunit
nabanggit niya na wala siyang
magagawa sa kapangyarihan ng
simbahan na gumawa ng kilos
laban sa nobela ni Rizal.
Mahihinuha ang persekusyon sa
kaniya sa liham ni Rizal sa
Leitmeritz:
“Gumawa ng maraming ingay ang libro ko; kahit saan,
tinatanong ako ukol rito. Gusto nila akong gawing
excommunicado dahil doon... pinagbibintangan akong
espiya ng mga Aleman, ahente ni Bismarck, sinasabi nila na
Protestante ako, isang Mason, isang salamangkero, isang
abang kaluluwa. May mga bulong na gusto
ko raw gumawa ng plano,
na mayroon akong dayuhang
pasaporte at gumagala ako
sa kalye pagkagat ng dilim ...”
 Mga Pangunahing Tauhan
Ibarra
Si Juan Crisostomo Ibarra y
Magsalin o Crisostomo o
Ibarra, ay isang binatang nag-
aral sa Europa; nangarap na
makapagpatayo ng paaralan
upang matiyak ang
magandang kinabukasan ng
mga kabataan ng San Diego.
Maria Clara
Si Maria Clara de los
Santos y Alba o Maria
Clara, ay ang mayuming
kasintahan ni
Crisostomo; mutya ng
San Diego na
inihimatong anak ng
kanyang ina na si Doña
Pia Alba kay Padre
Damaso.
Kapitan Tiago
Padre Damaso
Si Damaso
Verdolagas o Padre
Damaso, ay isang
kurang Pransiskano
na napalipat ng
ibang parokya
matapos maglingkod
ng matagal na
panahon sa San
Diego; tunay na ama
ni Maria Clara.
Si Don Santiago de
los Santos o
Kapitan Tiago, ay
isang
mangangalakal na
tiga-Binondo; ama-
amahan ni Maria
Clara.
Elias
Si Elias ay isang
bangkero at
magsasakang
tumulong kay Ibarra
para makilala ang
kanyang bayan at
ang mga suliranin
nito.
Si Sisa, Crispin, at Basilio
Si Narcisa o Sisa, ay isang masintahing ina na ang
tanging kasalanan ay ang pagkakaroon ng asawang
pabaya at malupit.
Si Basilio at Crispin ay mga magkapatid na anak ni
Sisa; sila ang sakristan at tagatugtog ng kampana sa
simbahan ng San Diego.
Pilosopo Tasio
Si Don Anastasio o
Pilosopo Tasio, ay
maalam na
matandang
tagapayo ng
marurunong na
mamamayan ng
San Diego.
Donya Victorina
Si Donya Victorina de
los Reyes de
Espadanya o Donya
Victorina, ay isang
babaing
nagpapanggap na
mestisang Kastila
kung kaya abut-abot
ang kolorete sa
mukha at maling
pangangastila.
Padre Salvi o
Bernardo Salvi-
kurang pumalit kay
Padre Damaso,
nagkaroon ng
lihim na
pagtatangi kay
Maria Clara.
Alperes - matalik na
kaagaw ng kura sa
kapangyarihan sa San
Diego (itinuring ni
Rizal na Hari ng Italya
ng San Diego habang
ang kura ang Papa ng
Estado Pontipikal)
Donya Consolacion -
napangasawa ng
alperes; dating
labandera na may
malaswang bibig at
pag-uugali.
Don Tiburcio de
Espadanya - isang pilay
at bungal na Kastilang
napadpad sa Pilipinas
sa paghahanap ng
magandang kapalaran;
napangasawa ni Donya
Victorina.
Linares - malayong
pamangkin ni Don
Tiburcio at pinsan
ng inaanak ni Padre
Damaso na napili
niya para
mapangasawa ni
Maria Clara.
Don Filipo -
tinyente mayor na
mahilig magbasa
na Latin
Kapitan-Heneral -
pinakamakapangyariha
n sa Pilipinas; lumakad
na maalisan ng pagka-
ekskomunyon si Ibarra.
•Señor Nol Juan - namahala ng mga gawain sa
pagpapatayo ng paaralan.
•Lucas - kapatid ng taong madilaw na gumawa ng
kalong ginamit sa di-natuloy na pagpatay kay
Ibarra.
•Balat - nuno ni Elias na naging isang tulisan
•Don Pedro Eibarramendia - ama ni Don
Saturnino; nuno ni Crisostomo
•Mang Pablo - pinuno ng mga tulisan na ibig
tulungan ni Elias.
•Tiya Isabel - hipag ni Kapitan Tiago na
tumulong sa pagpapalaki kay Maria
Clara.
•Donya Pia Alba - masimbahing ina ni
Maria Clara na namatay matapos na
kaagad na siya'y maisilang.
•Inday, Sinang, Victoria, at Andeng -
mga kaibigan ni Maria Clara sa San
Diego
•Tarsilo at Bruno - magkapatid na ang
ama ay napatay sa palo ng mga
Kastila.
•Don Rafael Ibarra - ama ni
Crisostomo; nakainggitan nang labis ni
Padre Damaso dahilan sa yaman kung
kaya nataguriang erehe.
•Don Saturnino - lolo ni Crisostomo;
naging dahilan ng kasawian ng nuno ni
Elias.
•Kapitan Basilio - ilan sa mga kapitan ng bayan sa
San Diego Kapitan Tinong at Kapitan Valentin; ama
ni Sinang
•Tinyente Guevarra - isang matapat na tinyente
ng mga guwardiya sibil na nagsalaysay kay Ibarra
ng tungkol sa kasawiang sinapit ng kanyang ama.
•Kapitana Maria - tanging babaing makabayan na
pumapanig sa pagtatanggol ni Ibarra sa alaala ng
ama.
•Padre Sibyla - paring Dominikano na lihim na
sumusubaybay sa mga kilos ni Ibarra.
•Albino - dating seminarista na nakasama sa
piknik sa lawa.
MGA TAUHAN AT ANG KANILANG
SIMBOLISMO SA NOBELA
 Juan Crisostomo Ibarra – idealismo ng mga
kabataang nakapag-aral
 Maria Clara – ideyal na babae ni Rizal
 Sisa – larawan ng kawalan ng katarungan sa
bansa at kung paano ito inabuso ng mga
Espanyol
 Doña Pia Alba – sumisimbolo sa Pilipinas na
walang tigil na nagpapasakop sa ibang bansa
 Kapitan Tiago – papet na indio ng istruktura ng
lipunang binuo ng mga Kastila sa Pilipinas
 Doña Victorina at Doña Consolacion - larawan
ng mga indiong may kaisipang kolonya
Characters of Noli Based on Real Life
Characters:
1.Crisostomo Ibarra / Elias – Jose rizal
2.Maria Clara – Leonor Rivera
3.Pilosopo Tasio – Paciano Mercado
4.Padre Salvi – Padre Antonio Piernavieja
5.Doña Victorina – Doña Agustina Medel
6.Capitan Tiago-Hilario Sunico
7.Basilio and Crispin- Crisostomo bros
8.Padre Damaso- domineering friar