ἡ Μυρρίνη τοῦ Φιλίππου τε καὶ τῆς Μελίττης μήτηρ ἐστιν.

ἡ Μυρρίνη ἐν νῷ ἔχει τὸ δεῖπνον παρασκευάζειν καὶ οὐ βούλεται ἄλλον τινὰ μῦθον εἰπεῖν.

ὁ δὲ Φιλίππος, τῆς Μελίττης ἀδελφὸς, ἐθέλει μῦθον λέγειν περὶ ἀνθρώπου τινός, ὀνόματι Ὀδυσσεύς.

ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ ὁ Ἀγαμέμνων βασιλεὺς δέκα ἔτη περὶ Τροίαν μετὰ τῶν Ἀχαιῶν μάχονται.

ἐπεὶ πρῶτον ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ οἱ Ἀχαιοὶ τὴν πόλιν αἱροῦσιν, ὁ δὲ οἴκαδε μετὰ τῶν ἑταίρων αὐτοῦ πλεῖ.

ἐν τῇ θαλάττῃ πολλοὺς καὶ δεινοὺς χειμώνας πάσχουσιν.

ὁ Ὀδυσσεὺς νῆσον τινα ὁρᾷ καὶ κελεύει τοὺς ἑταίρους εἰς τὴν νῆσον ἔρχεσθαι.

ἐγγὺς τοῦ αἰγιαλοῦ ἄντρος τις ἔνεστιν.

ἐκεῖ πολλὰ πρόβατα, ἀλλὰ οὐδένα ἄνθρωπον ὁρῶσιν.

οἱ μὲν ἑταῖροι βούλονται ἀποπλεῖν, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺς βούλεται γιγνώσκειν τίς ἐν τῷ ἄντρῳ οἰκεῖ.