TAJUK 1: PENGENALAN KEPADA ASPEK PENGGUNAANBAHASA YANG INDAH DALAM KARYA SASTERA MELAYU

Disediakan oleh : Nurul Husna Binti Jamaluddin Normi Zarifah Binti Mohd Isha
Pensyarah : Puan Jaimah Binti Abdul Manaf

KESUSATERAAN MELAYU TRADISIONAL

PROSA TRADISIONAL PUISI TRADISIONAL

PROSA TRADISIONAL
KONSEP : a. Satu bentuk karangan yang panjang. b. Prosa tidak terbatas kepada cerita (naratif)

sahaja tetapi termasuk juga karya-karya yang bukan cerita (bukan naratif/nonnaratif).

Mitos Lisan naratif Legenda Cerita rakyat Sastera sejarah Sastera hikayat. Sastera panji Sastera undang-undang Bukan naratif Sastera epik Sastera agama

tulisan Jenis-jenis

Sastera kitab
Sastera ketatanegaraan Ilmu tradisional

PUISI TRADISIONAL
KONSEP :

Satu bentuk karangan berangkap yang terikat dengan peraturan sesuatu jenis puisi itu. ii. Terbahagi kepada dua: o Naratif o Bukan naratif
i.

1. Naratif
Syair

2. Bukan naratif Pantun Gurindam Endoi Zikir Nazam ghazal

Fungsi Prosa tradisional

Sebagai alat hiburan Sebagai alat mengkritik Sebagai alat perhubungan

PROSA MODEN
Cerpen Novel Drama

cerpen
Cerpen atau cerita pendek

dapat didefinisikan sebagai kisah rekaan yang ringkas, panjangnya antara 500 hingga 15,000 patah kata. mempunyai kesatuan yang dicapai, terutamanya melalui plot di samping banyak mempunyai unsur lain seperti tema, latar, watak, gaya dan sebagainya.

novel
kisah rekaan yang panjang dalam bentuk

prosa. suatu bentuk cereka yang mengisahkan peristiwa yang benar-benar berlaku atau yang imaginatif dengan penyertaan watak yang kesemuanya digarap menurut suatu pola tertentu.

drama
suatu kisah yang diceritakan dalam bentuk

lakonan oleh para pelakon yang memegang peranan sebagai watak-watak dalam kisah tersebut. Aksi dan dialog penting dalam drama, baik sebagai isi mahupun sebagai cara persembahan.