Kaedah-kaedah dan Teknik-teknik

Pengajaran

1. Pembelajaran melalui Permainan

Permainan berlaku dalam beberapa bentuk.
Peranan utama guru ialah mengubahsuai
permainan spontan murid-murid supaya
permainan itu mempunyai nilai-nilai pendidikan.
Terdapat empat jenis permainan: permainan
manipulatif, permainan fizikal, permainan
dramatik dan permainan (games).

(a) Dalam permainan manipulatif, murid-murid
menggunakan alat-alat kecil seperti
puzzles, counting rods atau peg sets.
Tindakan murid-murid adalah berasaskan
diri iaitu tidak ada interaksi di antara
aktiviti manipulatif dan jenis aktiviti yang
lain atau terdapat elemen dramatik dalam
permainan itu. Aktiviti permainan
manipulatif secara amnya mempunyai
matlamat-matlamat yang sempit dari segi
nilai pendidikan.




(b) Permainan fizikal melibatkan tindakbalas
otot-otot besar seperti berlari, melompat
atau menaiki basikal roda tiga. Kegiatan-
kegiatan seperti ini membantu
memperbaiki kemahiran fizikal kanak-
kanak atau membantu mereka belajar
dalam situasi yang baru. Permainan
fizikal mempunyai komponen dramatik
dan guru boleh memperbaiki permainan
ini atau memperkenalkan aspek sosial
dalam permainan.

(c) Permainan dramatik memerlukan murid-
murid memain peranan bersama murid-
murid yang lain dalam situasi yang tidak
formal tetapi benar. Guru boleh wujudkan
situasi permainan dramatik untuk
membantu murid-murid memain beberapa
peranan.









(d) Permainan adalah satu lagi aktiviti.
Permainan adalah berstruktur tinggi dan
terdapat peraturan-peraturan khas yang
perlu dipatuhi. Murid-murid perlu diajar
strategi-strategi bermain. Guru harus
membimbing kerana murid-murid mungkin
tidak cukup matang dalam mematuhi
peraturan-peraturan atau memahami
tingkah laku yang sesuai untuk bermain.


2. Main Peranan

Main peranan menyediakan peluang
penerokaan di mana individu dilatih menjadi
lebih peka terhadap perasaan orang lain
melalui respons spontan bersama
perbincangan berpandu dan ianya wujud
dalam situasi berkumpulan (Shaftel &
Shaftel, 1967:84, cited in Brady, 1985).
Murid-murid main peranan dengan
mencurahkan perasaan sebenar tanpa risiko
tentang seorang yang lain berfikir, merasa
dan bertindak balas seperti orang lain
melalui dialog.


Semasa main peranan, murid-murid
berperlakuan lain daripada peranan dan
tingkah laku biasa. Sebaliknya mereka
mengintikan tingkah laku orang lain. Oleh
demikian, mereka adalah kurang egosentrik.
Mereka dapat celik akal tentang diri sendiri
dan orang lain.

Tujuan main peranan dalam pembelajaran ialah
:
(a) mengembang kepekaan kepada perasaan
orang lain;
(b) membantu murid-murid menjelaskan nilai-
nilai yang membantu membuat keputusan;
(c) membantu murid-murid melepaskan
tekanan dan perasaan;
(d) mengajar murid-murid menyelesaikan
masalah;
(e) mengembangkan tabii menimbang
ekoran-ekoran tingkah laku di kalangan
murid-murid;
(f) membantu guru mengenalpasti keperluan
murid-murid;
(g) mengembangkan kejelikitan kumpulan;
(h) mempelajari tingkah laku sosial; dan
(i) mengajar murid-murid merasa-berfikir-
melakon.

Main peranan ialah satu kaedah yang
memerlukan persediaan yang minimal.
Cadangan-cadangan berikut akan membantu
guru dalam proses merancang main peranan:

(a) Pilih situasi untuk main peranan yang
berpusatkan murid-murid yang
melibatkan mereka.
Sampaikan konfik sebenar yang
dihadapi oleh watak utama
Melibatkan lebih daripada satu isu
moral untuk perbincangan
Menghasilkan ketidaksetujuan di
antara murid-murid sebagai satu
penyelesaian yang sesuai

(b) Guru memutus bahawa situasi hampir
sama boleh dimain peranan. Guru
mungkin menukar nama-nama dalam
situasi main peranan.

(c) Buat keputusan tentang cara memberi
taklimat kepada pemain. Taklimat
mungkin diberi dengan menyoal pemain
dan kelas tentang bentuk peranan
tersebut.

(d) Menentukan sama ada semua main
peranan dijalankan secara kelas atau
hanya kumpulan kecil bertanggungjawab
atas pemilihan pemain dan taklimat.




Berhenti dan renungkan.
Anda membawa adik balik ke rumah dari
sekolah setiap Isnin. Anda fikir adik anda boleh
balik ke rumah sendiri tetapi bapa anda tidak
setuju. Main peranan perbincangan diantara
bapa anda dan anda.


3. Sumbangsaran

Tujuan sumbangsaran ialah menjana
seberapa banyak ide yang boleh, tanpa
mengira ide tersebut sesuai atau tidak. Cara
ini mengelakkan berfokus kepada satu cara
penyelesaian sahaja. Oleh demikian,
penilaian, perbincangan dan kritikan ditunda
sehingga semua percambahan ide sudah
dibuat.


Berhenti dan renungkan.

Tunjuk seketul batu kepada murid-murid.
Sumbangsaran kegunaan batu itu dalam lima
minit.



4. Tematik
Dalam strategi tematik, Konsep-konsep dari
beberapa mata pelajaran ditimbul dan
dihubungkait melalui satu tema.
Unit-unit tematik adalah merentas disiplin
dan aktiviti pembelajaran adalah hasil
daripada tema (Guillanume, 2000).
Unit tematik juga termasuk pilihan yang
dibuat oleh kanak-kanak, dan membolehkan
mereka memilih ahli kumpulan sendiri.
Perbincangan kumpulan kecil boleh
menimbulkan perasaan sepunya dan
komuniti semasa kanak-kanak berkongsi
pendapat.


Langkah-langkah berikut telah dicadangkan:
(a) Pilih tema: Tema perlu luas untuk
merangkumi maklumat dari aspek lain
tetapi tidaklah terlalu luas. Minat kanak-
kanak perlu diutamakan.
(b) Hasilkan satu jaringan rancangan:
Sumbangsaran demi menghasilkan
sebuah carta sebuah peta semantik
yang meneroka tema-tema yang sesuai.






Punca: Sample Planning Web (Modified from
Guillaume, 2000: 30)

Rajah 3: Sampel Jaringan Rancangan
Jaringan di atas tidak termasuk perkara
tradisional seperti Matematik atau Kajian Sosial.
Jaringan ini harus diasingkan dari pemikiran
yang tradisional. Jaringan bersama rakan-rakan
menghasilkan pemikiran divergen.

Komuniti
Manusia wujud
bersama-sama
Sepanjang
sejarah
Bagaimana
mereka sedang
berubah?
Komuniti
biologikal
Dahulu
Mengkaji
contoh-
contoh
karya
sejarah
Binatang wujud
sesama
Sistem
sokongan
berbeza
Teknologi
maklumat
mempengaruhi
komuniti
Kini: Komuniti
kami
Keluarga
berbeza
(c) Pilih resos: Semasa merancang,
masukkan banyak resos seperti kesenian,
kesusasteraan, rujukan bacaan, teknologi
dan resos komuniti.
(d) Merancang kegiatan-kegiatan: Pilih
atau reka kegiatan-kegiatan berkaitan
dengan tema, resos yang banyak dan
menggalakkan murid-murid ke arah
matlamat pembelajaran. Beri peluang
kepada murid-murid untuk memilih aktiviti
pembelajaran mereka.

5. Integrasi
Kaedah pengajaran integrasi adalah satu
cara mengorganisasi program pengajaran
supaya bahan dan kemahiran dalam
kurikulum boleh disalingkaitkan dan
digunakan berasaskan fungsinya.

Kaedah ini menyatukan topik-topik dalam
kurikulum dengan pengalaman sekolah
seseorang kanak-kanak.


Kaedah ini hampir sama dengan kaedah
mengajar mengikut unit dan berkait rapat
dengan kaedah inkuiri berasaskan individu
dan harus diamalkan dalam persekitaran
pembelajaran yang bebas.
Kaedah ini juga berorientasikan kaedah
penyelesaian masalah. Apabila guru
menggunakan kaedah pengajaran integrasi,
seluruh bilik darjah harus dirancang menurut
falsafah kaedah mengajar ini.
Tujuan kaedah pengajaran integrasi adalah:
(a) mengajar murid-murid menjadi penyelesai
masalah yang berdikari;
(b) membantu murid-murid memahami dan
menghargai bahawa pembelajaran
sekolah adalah salingkait dan bukan unit-
unit tersendiri;
(c) menekankan proses pembelajaran dan
bukannya subjek dan kemahiran
spesifik; dan
(d) mementingkan pembelajaran nilai sosial di
mana murid-murid digalakkan
bekerjasama di antara satu sama lain
secara koperatif.

Peranan guru dalam kaedah pengajaran
integrasi adalah:
(a) Sediakan tempat dan menyediakan
persekitaran dimana murid-murid boleh
melibatkan diri dalam kegiatan dari segi
minat, keperluan, kebolehan, personaliti
dan motivasi. Persekitaran mestilah mesra
dan bebas dari tekanan.
(b) Menstruktur dan membimbing penerokaan
kanak-kanak tetapi haruslah
menggalakkan mereka berinisiatif.
(c) Menyediakan bahan-bahan permainan
sesuai untuk membina, mengguna,
memanipulasi, mencuba, meneroka dan
memerah otak.
(d) Belajar bersama murid-murid.
(Source: Jarolimek, J.J. & Foster, C.D. (1993).
Teaching and learning in the
elementary school. 5
th
Edition. New
York: Macmillan Pub. Co.)






6. Bercerita
Aktiviti bercerita boleh mempromosikan
minat dalam mana-mana bahagian
kurikulum.
Aktiviti bercerita dapat mengembangkan
penghargaan dan keseronokan untuk
menikmati kesusasteraan, pengayaan
bahasa, pelbagai pengalaman,
mengembang kemahiran mendengar dan
memotivasi murid-murid membaca.
Langkah-langkah berikut telah dicadangkan
untuk aktiviti bercerita:
(a) Sebelum bercerita:
i. Persekitaran yang selesa adalah
penting. Jika boleh, kemas satu tempat
supaya murid-murid boleh duduk
mengeliling pencerita.
ii. Jika guru ialah pencerita, ia mesti
menimbangkan perkara-perkara berikut:
Pastikan cerita boleh didengar oleh
semua murid
Pastikan semua murid dapat lihat
pencerita, terutama muka dan tangan
Bercerita dengan kuat dan jelas
dengan ekspresi suara
Sekiranya pencerita tidak mahu
diganggu, beritahu kepada murid-
murid supaya tidak tanya soalan
sehingga penghabisan cerita
Pastikan semua murid memberi
perhatian sebelum cerita itu
dimulakan.
iii. Kalau murid-murid diberi peluang
bercerita bersama-sama, mereka harus
Diberi maklumat tentang bahagian-
bahagian dan urutan cerita itu
Diberi peluang berkongsi cerita,
peristiwa dalam satu keadaan tidak
formal sebagai permulaan kepada
pengalaman bercerita yang lebih
mendalam.
(b) Semasa bercerita:
i. Murid-murid harus diberi peluang
mencatat nota untuk perbincangan lanjut;
ii. Pastikan murid-murid menumpukan
perhatian; dan
iii. Pencerita harus bertentangan mata (eye
contact) dengan pendengar dan bertutur
secara terus menerus kepada
pendengarnya.

(c) Selepas sesi bercerita:

i. Beri peluang kepada murid untuk
memberi rumusan cerita; dan
ii. Meminta mereka berkongsikan nilai
yang telah belajar.


7. Memudahcara (termasuk kemahiran
fasilitator)
Seseorang fasilitator boleh membantu
kanak-kanak belajar dengan memberi
sokongan dari segi kemahiran belajar dan
meningkatkan motivatsi mereka.

Dia boleh menggalakkan komunikasi di
kalangan murid-murid, menjawab soalan
yang ditanya oleh murid-murid, membantu
murid-murid dengan tugasan dan
menentukan kemajuan mereka.


Dalam usaha meningkatkan kemahiran
belajar murid, fasilitator boleh memberi
nasihat tentang pembelajaran, kemahiran
belajar dan pengurusan masa, merancang
jadual belajar dan menghasilkan rancangan
individu.
Dari segi motivasi, fasilitator membolehkan
murid-murid rasa selesa semasa
berkomunikasi dengannya, mengingatkan
murid-murid bahawa mereka tidak belajar
berseorangan, menggalakkan murid-murid
berkomunikasi di samping memberi
sokongan, membentuk kumpulan belajar,
mencari bahan pembelajaran tambahan,
mengguna bahan dari laman web,
perbincangan forum, mel elektronik dan
mengingati murid-murid tentang faedah
menyiapkan sesuatu pembelajaran.
Dari segi komunikasi, fasilitator mungkin
menggalakkan murid-murid menjawab
soalan dari kalangan mereka semasa
perbincangan atau forum. Dengan ini,
murid-murid belajar menerima dan menolak
ide secara bijaksana.


8. Perbincangan
Perbincangan melibatkan perbualan antara
murid dengan guru dalam sebuah kelas atau
antara sekumpulan murid.
Strategi ini menggalakkan murid bertukar
pendapat, ide atau maklumat secara
berkesan bersama guru mereka atau di
kalangan murid.
Perbincangan boleh merangsang pemikiran
kritikal dan menggalak murid-murid yang
berkebolehan sederhana dan kurang
berupaya melibatkan diri dalam proses
pembelajaran.
Perbincangan boleh digunakan untuk
mencapai objektif-objektif kognitif dan
afektif.
Dalam domain kognitif, perbincangan boleh
menggalakkan murid-murid menganalisis
ide-ide dan fakta-fakta dari pelajaran baru
dan mengaitkannya dengan pelajaran yang
lampau.



Dari domain afektif, perbincangan
menggalakkan murid-murid meninjau
pendapat-pendapat mereka, berinteraksi
dan menilai ide-ide murid-murid lain serta
mengembangkan kemahiran mendengar
dengan baik. Walau apapun objektifnya,
perbincangan mesti dirancang dengan baik
dan soalan-soalan penting dibentuk
sebelum pengajaran dijalankan.
Garispanduan berikut dicadangkan untuk
perbincangan:
Ambil kira matlamat perbincangan
Pertimbangkan pengalaman dan
perkembangan murid-murid
Kaji isu-isu yang terlibat
Murid-murid diberi orientasi objektif
perbincangan
Sediakan persekitaran yang
menyokongkan
Bekalkan maklumat baru atau tepat
apabila perlu
Ulang, rumus atau jana pendapat dan
kenyataan kepada satu unit yang
bermakna
Terapkan unsur jenaka (Use humour)
Garis panduan ini boleh diaplikasikan
kepada kaedah kumpulan dan
perbincangan, seperti perbincangan
kelas, panel dan perbahasan serta
perbincangan kumpulan kecil.
Pada asasnya, terdapat dua jenis perbincangan:
(a) Perbincangan kelas (Whole-class
discussion): Guru harus mengendali
perbicangan kelas. Sebelum perbincangan
kelas, adalah penting untuk memastikan
murid-murid mempunyai pengetahuan asas
tentang aspek yang dibincangkan.
Panel dan perbahasan: Panel, simposium
dan perbahasan melibatkan sekumpulan
murid memperolehi maklumat tentang sesuatu
topik, menyampaikan maklumat tersebut dan
membincangkannya. Panel dan perbahasan
direka dengan tujuan membantu murid-murid
memahami beberapa pandangan berkaitan
dengan sesuatu topik atau isu. Mereka
menggabungkan aktiviti-aktiviti dan
kenyataan-kenyataan yang dirancang melalui
perbincangan tolak ansur. Ia berfaedah dalam
kegiatan bilik darjah yang besar apabila
perbincangan tidak formal atau kumpulan kecil
tidak dapat dijalankan.
Panel dijalankan dalam keadaan tidak formal
dimana empat hingga enam orang ahli
berbincang satu topik bersama seorang
pengerusi sedangkan murid-murid lain dalam
kelas mendengar. Kemudian, satu
perbincangan tolak ansur akan diadakan
bersama kelas. Tiap-tiap ahli memberi
kenyataan masing-masing. Meja bulat boleh
digunakan sebagai versi panel yang tidak
formal.
Simposium hampir sama dengan panel tetapi
ia melibatkan penyampaian maklumat yang
lebih formal oleh setiap ahli panel.
Perbahasan ialah satu pendekatan
perbincangan yang formal. Ia merangkumi
ucapan-ucapan yang tersedia oleh ahli-ahli
dari dua kumpulan yang mempunyai
pandangan yang bertentangan. Tiap-tiap ahli
akan membangkang ide dari kumpulan lain.
Panel dan perbahasan dijalankan untuk
faedah kelas. Kelas melibatkan diri melalui
soal dan jawab selepas panel telah
menyampai maklumatnya.

(b) Perbincangan kumpulan kecil: Bilangan yang
paling sesuai dalam perbincangan kumpulan
kecil adalah empat hingga lima orang murid.
Perbincangan ini diketuai oleh murid terpilih
dengan bimbingan seorang guru.

Selain daripada mempromosi kemahiran
pemikiran bertahap tinggi, perbincangan
kumpulan kecil merangkumi perkembangan
kemahiran komunikasi, kepemimpinan,
perbahasan dan kompromi. Murid-murid yang
terlibat dalam perbincangan boleh tersesat
secara mudah. Organisasi yang teliti boleh
membantu melicinkan proses perbincangan.

Terdapat sekurang-kurangnya empat perkara
yang mana guru boleh lakukan bagi menjamin
keberkesanan perbincangan kumpulan kecil:

Pertama, guru harus memantau aktiviti secara
teliti dengan meronda dalam bilik bagi
memastikan setiap kumpulan fokus kepada
objektif perbincangan.





Kedua, guru harus pastikan murid-murid
mempunyai pengetahuan asas untuk
menyumbang kepada perbincangan tersebut.
Oleh demikian perbincangan kumpulan kecil
harus mengikuti satu pengajaran yang fokus
kepada isi kandungan dan yang kembang
berdasarkan topik-topik yang pernah diajar.

Ketiga, guru harus merancang perbincangan
yang pendek.

Keempat, murid-murid harus diberi arahan
tepat. Pada penghabisan aktiviti kumpulan
kecil, setiap kumpulan harus melaporkan hasil
kepada kelas. Ini boleh dijalankan melalui
laporan bertulis atau wakil dari kumpulan
memberi laporan secara lisan.











9. Inkuiri
Seperti kaedah penemuan, kaedah inkuiri
menggalakkan murid-murid melibatkan diri
dalam proses menemui jawapan atau
rumusan melalui pengumpulan data dan
pengujian hipotesis. Kaedah ini adalah
secara induktif.
Guru membimbing murid-murid sepanjang
mereka menemui makna baru,
mengamalkan kemahiran dan memperolehi
pengalaman yang membantu pembelajaran
mereka.
Umumnya, kaedah inkuiri berpusatkan
murid dan kurang eksplisit berbanding
dengan kaedah yang lain.
Kaedah inkuiri merupakan penemuan
berpandu. Satu kebaikan kaedah ini ialah isi
kandungan dan proses penyiasatan diajar
pada masa yang sama.
Langkah-langkah kaedah inkuiri adalah
hampir sama dengan pemikiran reflektif
John Dewey. Langkah-langkah ini termasuk
(i) mengenalpasti dan menjelaskan
permasalahan. (ii) membentuk hipotesis (iii)
mengumpul data (iv) menganalisis dan
menginterpret data untuk menguji hipotesis,
dan (v) merumus.
10. Demonstrasi
Kuliah memerlukan pelajar mendengar,
demontrasi memerlukan pelajar memerhati.
Dalam proses demonstrasi, terdapat satu
komunikasi lisan secara langsung dari guru
kepada murid. Ia juga melibatkan
pendekatan visual untuk memeriksa proses,
maklumat dan ide.
Demonstrasi membolehkan murid-murid
memerhati benda-benda maujud dan
bagaimana mereka berfungsi.
Terdapat demonstrasi tulin, demonstrasi
dengan komen atau demonstrasi dengan
penglibatan daripada murid-murid.
Lazimnya, guru mendemonstrasi satu gerak
balas atau aktiviti sebelum murid-murid
melakukan aktiviti itu secara individu.
Demonstrasi guru ini dijadikan model gerak
balas dan jangkaan oleh murid-murid.




Demonstrasi boleh digunakan untuk
mengilustrasi hujah-hujah atau prosedur
secara berkesan, merangsang minat dalam
sesuatu topik, memberi model kemahiran
mengajar dan menunjukkan kadar
perubahan.
Untuk menjalankan demonstrasi yang
berkesan, guru merancang demonstrasi
secara teliti, mempraktikkan demonstrasi,
membentuk rangka demonstrasi,
memastikan setiap murid perhatikan
demonstrasi, memperkenalkan demonstrasi
untuk memfokus perhatian, tanya dan
menggalakkan soalan serta merancangkan
tindakan susulan.








1.5.11 Penyelesaian Masalah [Theory of
Constraint (TOC)]
Teori Konstrain (TOC) boleh digunakan
dalam situasi-situasi tertentu atau boleh
digabungkan untuk membentuk
penyelesaian masalah koheren dan
mengubah sistem pengurusan.
Tujuan generik ialah menterjemah intuisi
kepada bentuk yang boleh dibincang secara
rasional, disoal tanpa rasa marah dan
diubah supaya dapat mereflek kefahaman
sesuatu situasi.
Teori ini digunakan untuk membentuk
penyelesaian common sense dan juga
memudahkan komunikasi, kolaborasi dan
persetujuan di antara semua yang terlibat
dalam penyelesaian ini.
Untuk meletakkan alat-alat dalam kontek,
mereka mesti menyokong satu daripada tiga
objektif generik. Ketiga-tiga objektif bertujuan
memastikan:
(a) Apa yang perlu diubah: Penilaian situasi,
perihalan tentang realiti semasa, dan
identifikasi masalah utama atau konflik
serta andaian-andaian yang
menyokongnya diagnosis
(b) Apa yang perlu diubah kepada: Visi /
penyelesaian diverbalisasikan dan strategi
diperihalkan supaya mencapai status
yang diingini -- preskripsi, membuat
keputusan dan perkembangan
penyelesaian
(c) Bagaimana perubahan boleh dilakukan:
Perkembangan rancangan-rancangan dan
taktik-taktik yang terperinci akan
menjelaskan apa yang perlu berlaku dan
penyamaan usaha-usaha kumpulan
dalam implementasi strategi merancang,
membina kumpulan

Bila-bila masa sesuatu masalah ditemui,
penyelesaian selalunya dikait kepada
satu atau lebih daripada tiga tujuan
yang tersebut di atas.
(Punca:
http://www.toceducationalforall.com)

Layari laman web di atas untuk
mendapatkan maklumat tambahan.



12. Pembelajaran Masteri
Pembelajaran Masteri ialah satu kaedah
pengajaran individu. Pembelajaran ini
menggunakan kurikulum yang berstruktur
yang dibahagikan kepada set-set
pengetahuan dan kemahiran yang kecil.
Pembelajaran ini direka untuk memastikan
semua murid mencapai objektif-objektif
pembelajaran dan memberi setiap murid
masa untuk mencapainya.
Model Masteri menjaminkan kebanyakan
murid akan mencapai taraf kecekapan
kerana masa pembelajaran adalah fleksibel.
Setiap murid menerima arahan, amalan dan
maklumbalas.
Pembelajaran Masteri melibatkan arahan
kumpulan yang tradisional dan pengayaan
dan pemulihan yang individu.
Guru mendiagnos kebolehan murid-murid
dan mencadangkan kegiatan-kegitan
individu yang sesuai.



Pembelajaran Masteri dikemukakan oleh
Bloom (1976, dalam Burden & Byrd).
Pembelajaran Masteri menekankan (a)
masa yang fleksibel dan berstruktur dengan
isi kandungan (b) diagnostik / pengajaran
preskriptif, dan (c) penghabisan semua
objektif oleh murid-murid.
Pengajaran dan masa adalah dua bahagian
yang penting dalam pembelajaran masteri.

Guru yang menggunakan pembelajaran
masteri dikehendaki mengorganisasi
pengajaran dalam satu bentuk yang tepat.

Ia menyampai maklumat dan kemahairan
menurut suatu corak, menentukan kemajuan
murid-murid, memberi maklumbalas kepada
murid-murid, membantu murid-murid
mengatasi masalah melalui bimbingan dan
kerja tambahan.

Ia juga membekalkan pengayaan kepada
mereka yang dapat belajar dengan cepat.
Pembelajaran Masteri memerlukan
rancangan yang luas, organsisasi dan
penilaian diagnostik dari guru.
Tugasan dan kegiatan alternatif mesti
disediakan atau direkabentuk oleh guru
untuk memenuhi keperluan individu murid-
murid.


Berhenti dan renungkan.

Untuk memastikan pengajaran yang berkesan,
guru-guru harus mengaplikasikan strategi-
strategi yang berbeza-beza semasa mengajar
kepada kumpulan yang berlainan. Apakah
sebabnya?
















Senarai buku-buku rujukan yang digunakan oleh penulis.


Bahan Bacaan Asas

Kamarudin, H. (1990). Pedagogi 2. Petaling Jaya: Longman Malaysia.

Mok, S.S. (2002). Ilmu pendidikan untuk KPLI (Kursus Perguruan Lepasan Ijazah)
Semester 1 & 2. Edisi kedua. Kuala Lumpur: Kumpulan Budiman.

Rujukan

Burden, P.R. & Byrd, D.M. (1994). Methods for effective teaching. Boston: Allyn Bacon.

Gredler, M.E. (2001). Learning and instruction. Theory into practice. 4
th
Edition. New
Jersey: Merrill Prentice Hall.

Jones, K. (1995). Simulations. A handbook for teachers and trainers. London: Kogan
Page.

Ministry of Education (2002). Education resource book for lecturers. Teacher Education
Division.

Nanda V.K. (1998). Educational Technology For Adults. New Delhi: Anmol Publications.





















1.6 Faktor-faktor yang Mempengaruhi Pemilihan Kaedah dan Teknik
Pengajaran yang Berkesan

































Punca: Kyriacou, C. (1986). Effective teaching in schools. England: Basil Blackwell Ltd. Pg. 10,
Figure 1.

Rajah 4: Rangka Asas untuk Pemikiran tentang
Pengajaran yang Berkesan











Pembolehubah Konteks

Ciri-ciri guru
Misalnya: jantina, umur,
pengalaman, kelas sosial, latihan,
personaliti

Ciri-ciri murid
Misalnya: umur, kebolehan, nilai,
personaliti, kelas sosial

Ciri-ciri kelas
Misalnya: saiz, jarak kebolehan,
kelas sosial

Ciri-ciri subjek
Misalnya: isi kandunganr, taraf
kesusahan, minat

Ciri-ciri sekolah
Misalnya: saiz, bangunan
kemudahan, ethos, peraturan
disiplin, kemasukan murid-murid
berkebolehan tinggi

Ciri-ciri komuniti
Misalnya: kekayaan, kepadatan
penduduk, lokasi geografi

Ciri- ciri keadaan
Misalnya: masa, jadual waktu,
cuaca, sesi akademik
Pembolehubah Proses

Persepsi, dan Persepsi
Strategi Strategi,
Tingkahlaku Tingkah laku
Guru Murid-murid


Ciri-ciri tugas &
Aktiviti-aktiviti
pemebalajran



Characteristics of
the learning task
and activities
Pembolehubah Produk

Jangka pendek / Jangka panjang
Hasil Kognitif/ Afektif, Pendidikan
Misalnya: perubahan dalam sikap murid-
murid terhadap sekolah atau mata pelajaran;
kemajuan dalam pencapaian tara; tahap
konsep kendiri bertambah; kejayaan dalam
peperiksaan awam; autonomi murid-murid
bertambah
(a) Pembolehubah konteks merujuk kepada
semua ciri yang berkaitan dengan kegiatan
pembelajaran, biasanya dalam bilik darjah.
Pembolehubah-pembolehubah ini melibatkan
ciri-ciri guru (misalnya jantina, pengalaman);
ciri-ciri murid-murid (misalnya umur,
personaliti); ciri-ciri kelas (misalnya saiz, kelas
sosial); ciri-ciri subjek (misalnya minat); ciri-ciri
sekolah (misalnya ethos, kemudahan); ciri-ciri
komuniti (misalnya lokasi geografi); dan ciri-
ciri keadaan (misalnya sesi akademik).


(b) Pembolehubah proses merujuk kepada
semua ciri yang berkaitan dengan tingkah
laku guru (misalnya minat, ganjaran,
pengurusan kelas, teknik disiplin) dan tingkah
laku murid-murid (misalnya strategi
pembelajaran murid-murid, penglibatan murid-
murid) serta tugas pembelajaran dan aktiviti
bilik darjah.

(c) Pembolehubah produk merujuk kepada
hasil pendidikan seperti kemahiran dan
pengetahuan, motivasi, minat dalam mata
pelajaran dan perkembangan sosial yang
telah bertambah baik.




Berhenti dan renungkan.


Berdasarkan pengalaman mengajar anda,
perihal secara ringkas tiga faktor yang
mempengaruhi pemilihan kaedah pengajaran
yang berkesan.