Anda di halaman 1dari 3

pas wong pitakon apa sabenere keuntungan saka mendaki gunung sing isa neng kandha mung

mbuwang-buwang wektu lan tenaga amarga sikil terus njangkah menyang dhuwur, pandeleng
sing sambiyen kudu fokus ndeleng dalan, lan wektu sing terus puter. aku trima asih tumeka ory
pranata, ogi widantoro, firman, rian harifanka lan bang taren amarga berkat dekne kabeh kabeh
aku isa rumangsakne ebo becike alam nusantara iki senadyan ing awalnya rasa putus asa kuwi
njedul pas neng dalan amarga aku kanggo pisan pinge nglakoke pendakian kliru siji gunung neng
pulau jawa yaiku gunung sumbing sing panggon neng watesan watara wonosobo lan temanggung
jawa tengah. lan tentunya aku trima asih tumeka allah swt amarga aku isih neng eter kesempatan
kanggo rumangsakne nikmatnya rumangsakne kliru siji alam sing ngono becike.

pas kuwi aku padha pisan ora ana rencana kanggo munggah gunung, neng ing kamar aku wis
nganggo kemul kanggo turu ing wengi kuwi. tiba-tiba kanca aku ory pranata teka menyang kost
aku kanggo ngajak aku kanggo mendaki gunung. “wak, arep melu ora mendaki gunung?”
tembung ory. banjur aku sontak kemeneng amarga ing wektu kuwi jam wis nunjukake gebug 12
wengi. lan aku pun njawab “sing bener wae wak, iki wis jam pira?”. banjur ory ngetoke tembung-
tembung sing nggae aku ulih mikir “yoa kanca, mumpung kon durung tau munggah dadi aku eling
padha kon mulane aku ajak kowe” tembung ory. aku pun rumangsa terharu amarga dheweke isih
arep ngajak aku amarga manut aku mesti ing dalan aku arep ngalami akeh kasusahan ngeling
durung tau mendaki padha pisan. aku anyak pitakon tumeka dheweke “aku ora nduwe genepan
wak, aku ora enak ntar aku dadi bubuh gawe kowe kabeh sajrone dalan”. ory pun ulih mitaya ke
aku “ah… ora usah kon pikirke kuwi awake dhewe lunga bareng kon kasusahan mesti kita bantu
amarga nek mendaki gunung butuh kerjasama amarga nek ora mula ora ana gunane awake
dhewe munggah yen memikirkan awak dhewe-dhewe wae”. aku pun anyak pitaya karo tembung-
tembung dheweke lan akhire aku memilih kanggo melu ing pendakian kuwi.

sakwise aku njagakne barang-barang banjur kita beranjak saka kost aku menuju kos ory amarga
kanca-kanca sing liya menuju kekana. neng kost ory aku nemoni karo bang ogi, firman, bang
tharen lan rian. neng rana akhire awake dhewe njagakne barang-barang kaya perbekalan, tenda,
nesting (abrag mangsak), kompor cilik dll. sakwise kita rumangsa menawa genepan wis jaga kita
pun beranjak saka kutha sleman, yogyakarta menuju wonosobo, jawa tengah karo nggunakne
montor jeep lan menempuh 3 jam dalan.

neng dalan kita padha guyon gurau supaya ora rumangsa jeleh neng dalan. ing wektu kuwi gebug
saparo telu kita nglakoke dalan. neng tengah dalan kita ampir kanggo madhang kanggo
ngewehake tenaga gawe mendaki pas mengko tekan neng base camp gunung sumbing. kita pun
ulih mlaku aku lan kanca-kanca sempat keturon neng dalan kajaba bang ogi amarga dheweke sing
menyetir montor lan bang tharen sing menemani bang ori ngomong. pas keturon aku pun ketangi
amarga krungu swara kanca-kanca aku wis tangi lan pas aku mbukak pandeleng langit wis terwela
lan ton kedelok saka edoh gunung sumbing lan gunung sindoro sing panggone sisihan. aku pun
takjub banget karo pemandangan esuk kuwi amarga gunung sing dhuwur lan udara sing ngono
cukup dhem amarga ana neng waratan dhuwur.
akhire kita pun tekan neng base camp gunung sumbing sing panggone ana neng kabupaten
wonosobo jawa tengah. bang ogi lan bang tharen pun ngongkonke kanggo ngaso sedhela amarga
lelah ing dalan sisan mengisi tenaga kanggo nglakoke pendakian mengko. sembari ngenti dekne
kabeh turu aku, ory, firman lan rian pun berfoto-foto amarga pemandangan sing ngono apik
demen nek kenangan kuwi ora neng abadekne. enek pun cerah banget nanging tetep dhem pisan
suhu neng daerah iku.

wektu terus mlaku ora krasa wektu wis nunjukake gebug wolu esuk. kita pun nangekake bang ogi
lan bang tharen kanggo nglakoke jagan sadurung mendaki. kabeh genepan pun wis jaga lan kita
nglakoke laporan neng base camp sadurung munggah. sakwise kuwi kita nglakoke streaching
supaya ora kedadean perkara-perkara sing ora neng pengenke ing awak lan nglakoke doa bareng.
kita pun wis jaga lan nglakoke dalan.

anyar 20 menit nglakoke pendakian aku pun rumangsa kesel amarga trek sing menanjak lan
nggawa bubuh sing cukup abot. neng kono aku rumangsa menyesal ngapa aku melu ing dalan
kuwi. arep nanging aku rumangsa tertantang amarga becike alam sing aku delok senadyan
durung ketlajuk adoh aku lumaku. terus nglakoke jangkah menuju menyang puncak kita pun tiba
neng pos 1 gunung sumbing lan kita pun ngongkonke kanggo ngaso sadhela sadurung nglakoke
dalan. ton neng peta menawa puncak isih adoh banget banget. pas aku ndelok peta kuwi antara
saka pos 1 menuju menyang pos 2 ora ketlajuk adoh lan aku pun ulih sumaguh amarga neng pos
2 kita berencana kanggo nglakoke leren ulih.

dalan pun ulih kita banjurke. bang ogi, ryan, ory lan firman pun lumaku cukup adoh tinggal aku
lan bang tharen maklum amarga dekne kabeh mapat wis biyasa nglakoke pendakian gunung lan
aku bareng bang tharen anyar pisan pinge mendaki gunung kuwi nggae kita alon ing lumaku.
sekitar 1 jam luwih aku lumaku akua rumangsa lelah lan putus asa amarga medan sing cukup
abot lan durung tekan neng pos 2. sajrone neng dalan aku mikir ngerti begini mendingan aku ora
usah melu wae becik neng kost leren dolanan game tanpa kelehan ipita. bang ogi, firman, ory lan
rian pun ngongkonke kanggo ngenti kita amarga cukup adoh dekne kabeh tinggal awake dhewe.
sakwise aku lan bang tharen nemoni dekne kabeh akhire kita pun ngaso amarga ndelok aku kesel.

neng sela-sela leren kita dekne kabeh pun kabeh bungah guyon kajaba aku sing mung kemeneng
lan abab ter engah-engah. ory pun pitakon marang aku “kon ngapa wak? kok meneng terus saka
mau. amarga aku rumangsa lelah aku pun njawab “kesel ping aku wak, ora ubaya kayaknya aku
iki” ory pun kesem lan dheke ulih celathu marang aku “ah… wis tekan kene kon nyerah ngono
wae? udah nikmati wae wak kabeh mesti terbayar nek awake dhewe wis tekan neng puncak”
kanca-kanca sing liya pun melu menyemangati aku. aku pun rumangsa ulih sumaguh lan
termotivasi dhuwur tembung-tembung ory. lan akhire kita pun ulih lumaku lan ory lumaku neng
ungkur aku kanggo njaga aku supaya ora kedadean apa-apa. aku pun rumangsa ora enak padha
dekne kabeh amarga aku ketlajuk alem lan cepet menyerah mula saknalika rasa kesel kuwi ilang
senadyan mung sedhela wae ngeling makin terjalnya lakon lan adheme udara senadyan
srengenge terik banget.

terus lumaku akhire kita pun tekan neng pos 2. ngeling neng tengah dalan watara pos 1 lan pos 2
mau wis ngaso kita pun terus nglakoke dalan lan ora leren neng pos 2. pas kita metu saka alas kita
pun tekan neng daerah watu baton yaiku neng daerah pestan. neng kono aku kaget banget lan
ulih rumangsa ora ubaya lumaku lagi amarga dalan bebatuan lan makin terjalnya medan dalan
sing arep neng nuleni. wis 5 jam kita lumaku lan anyar pas neng daerah iki aku rumangsa lelah
banget banget. ory sing ndelok aku wis lelah banget pun nganyangna awak kanggo membakan tas
aku. “kene tas kon tak gawa wak. wis goyang gitu awak kon dakdelok” aku pun rumangsa ora
enak marang dheweke amarga mimbuhi bubuh dheweke padahal dheweke dhewe pun nggawa
tas sing cukup gedhe. aku pun ora arep njupuk resiko mula aku trima anyangan saka dheweke.
pas nglakoke dalan tanpa nggawa tas nyat krasa seje. awak krasa enteng lan cukup kuwat kanggo
menanjak. nanging kuwi ora kuwawa cukup suwe amarga makin terjalnya dalan sing kita nuleni.
aku pun ulih linggih meneng menengok menyang dhuwur ndelok isih ngono dohe dalan kita
padahal nek neng wilang wae antara saka base camp menuju puncak mung 7 km wae arep
nanging dalan sing menanjak nggae antara kaya puluhan kilometer lumaku.

terus lumaku kita pun akhire tekan neng pasar watu neng kedhuwuran kurang luwih 2438 dpal.
dina pun tambah sore nanging kita durung mbisakne enggon gawe camping. manut peta lan
panuduhan saka wong sing njaga base camp neng ngisor mau menawa enggon camping sing
cedhak saka puncak ana neng daerah watu kotak sing lete kurang luwih siji jam lagi nek pengen
menyang puncak. kita pun cukup panik ngeling kita mung nggawa siji senter mula bang ogi lan
firman pun ngongkonke kanggo mangkat dhisitan kanggo tekan menyang watu kotak. dinaa
tambah gelap lan kitaa durung tekan neng camp. ulih lumaku aku ulih neng adhepake karo
medan sing terjal banget lan nek ora nduwe ati-ati bisa wae kita ceblok. pas aku bang tharen ory
lan rian mandheg sadhela akhire kita mbisakne prungu becik yen bang ogi lan firman wis
mbisakne enggon gawe ngawakake tenda. krungu perkara kuwi kita sing kari pun ulih lumaku
karo semangatnya neng enek sing gelap. lan alhamdulillah kita kabeh akhire tekan neng watu
kotak nuli mbanjurke kanggo nggugah tenda lan nggoleki kayu kanggo neng kobong. sakwise
kabeh jaga kita pun ngaso lan bisa abab lega senadyan enek neng camp adhem banget banget
tekan njojoh menyang balung senadyan wis nganggo jaket lan sleeping bag sisan. sakwise kuwi
kita pun mangsak kanggo madhang wengi lan banjur turu kanggo ngaso.

cerpen triangle of nature pendakian gunung sumbing

gebug 6 esuk aku ory lan firman gugah lan metu tenda. ebo becike pemandangan saka dhuwur
pas ndelok kita ana neng dhuwur mendung lan ndelok langsung kutha neng ngisor lan gunung
sindoro sing ana neng sisih gunung sumbing senadyan sabenere kuwi durung neng puncak
gunung sumbing. mula momen kuwi pun kita anggo kanggo berfoto sadurung kabut menutupi
pemandangan sing becik kuwi. senadyan aku ing akhire ora bisa melu tekan menyang puncak
ngeling menawa aku ora pengen rumangsakne kesel pas mudhun mengko nanging apa sing wis
aku delok neng ngarep mripat aku dhewe nggae aku wis rumangsa puas amarga sabenere ora
ideal kanggo sawong pemula kanggo langsung mendaki gunung sumbing amarga medane cukup
abot aku trima banget asih marang tuhan amarga isih bisa ndelok pemandangan sing arang bisa
neng delok lan karasakne karo kabeh wong.

Anda mungkin juga menyukai