Kelas: 11 IPA 5
di sisi leuweung hirup saekor monyet sarta saekor kura-kura. Dina hiji dinten,monyet ngajak
kura-kura melak tangkal cau.
Dinten bagentos dinten. Saban dinten kura-kura merawat tangkal cau na.
“Apa wartos Monyet? Kumaha tangkal cau anjeun?” sapa kura-kura ka monyet.
Sasih bagentos sasih,tangkal cau kura-kura keur buahan. Buahna ageung-ageung. Manehna bade
ngondang rencang-rencang na kanggo diajak berpesta cau. Sawangsulna,tangkal cau monyet
nilar margi henteu dirawat.
“kumaha carana metik buah cau ieu?” ngamanah kura-kura. “Manawi monyet hoyong
ngabantuan kuring.”
“Mau teu anjeun ngabantuan kuring metik buah cau ieu?” taros kura-kura.
abdi purun,nanging buah cau eta antos dibagi dua.” walon monyet.
Monyet kaliwat memanjat tangkal cau kura-kura. Ambeu seungit buah cau ngagoda selera
monyet. Manehna hilap bade jangji na.
Kura-kura mimiti ceurik. Hatena hanjelu galo ambek. Manehna kaliwat menggoyang-goyang
tangkal cau eta.
Anjog-anjog…. bruk! Tangkal cau eta runtuh. Monyet eta labuh. Anjeunna mengerang
kaleleban. Salira na tertimpa batang tangkal cau.
Nanging, kura-kura ngan langkung kitu wae menghiraukeun teriakan monyet. Sang monyet oge
merengek kaleleban sakaligus gegetun atos kaleungitan rencang alusna.