Kabeh Kurcaci:yippee!! syukurlah putri salju wis eling!
Putri Salju : apa sing kedadean ingku? Kabeh Kurcaci: kon keturon sakwise madhang apel beracun saka mbah putri tuwa sing ala. Putri Salju : dadi ngono. pengenku membals dendam Kabeh Kurcaci: trima asih berkat pangeran, siji kenggumunaken wis kedadean. Putri Salju : pangeran? Pangeran : ora usah lumuwih, lagi uga aku kabeneran liwat neng rene, ndelok kowe berbaring turu lan aku menampar pipimu. banjur kon melek! Putri Salju : dhela! apa kon kandha? kon menampar pipiku?! Pangeran : ya, kuwi kanggo nangekake kowe. Putri Salju : ahh, iki ora isa daktrima. kon isa dak tuntut kanggo perkara iki. Pangeran : dituntut?? Putri Salju : aku ora trima, yen kon menampar pipi sawong prawan sing ayu kaya aku Pangeran : nanging bukankah kuwi apik, amarga kenggumunaken wis kedadean? (karo esem amba dipipine) Putri Salju : kenggumunaken? kon gumuyu kaya ora serius padha banget! lan uga tepukan pipimu sing atos banget Pangeran : intinya siji kenggumunaken wis kedadean, lan kon melek. Putri Salju : kuwi mung tutur kosongmu, aku isa wae gugah senadyan kon ora menampar pipimu. Pangeran : apa kon entuk mbuktekne yen aku wis menampar pipimu? Putri Salju : kowe ta kandha dhewe, lan kowe kabeh ndeloke, ta? apa sing kedadean? (pitakon ing para kurcaci) Kabeh Kurcaci:aku ndeloke! Pangeran : enti dhela, nanging bukankah kowe kabeh sing kandha? “trima asih berkat pangeran, siji kenggumunaken wis kedadean” ta? Kabeh Kurcaci: aku ora ngudaneni apa sing kon omongke. pangeran : haduh.. kowe kabeh kandha “siji kenggumunaken wis kedadean”, dudu? kabeh kurcaci: ahh. kuwi kewalike. aku wis berubah akal. putri salju : uwisku putuskan, aku arep menuntutmu neng pangadilan. pangeran : hah!? aku ora arep surasa kaya kuwi putri salju : kowe kabeh bantu aku karo dadi saksiku neng pangadilan. kabeh kurcaci: ya! pangeran : putri salju, rabia karoku! putri salju : huh? sakwise apa sing kedadean kon isih wani kandha ngono? pangeran : iki kabeh membingungkan! iki kabeh beda saka apa sing dak harapkan! putri salju : surasamu apa "beda saka apa sing dak harapkan"? pangeran : sakudune sakwise aku menampar pipimu putri salju, sing diracun karo apel beracun, kon bangun, awake dhewe rabi lan awake dhewe urip bahagia salawase. putri salju : aku nyurasa saiki, mbah putri tuwa sing meracuniku lan kon yaiku sikil tangane, ta? pangeran : dudu?! dudu?! kuwi ora bener putri salju : upadi sing apik. iki arep dadi tuntutan pidana dudu tuntutan perdata lagi. pangeran : endhegake!! aku dudu pangala. aku dudu pangala! putri salju : becika, aku arep hubungi polisi saiki. (pangeran beranjak lunga tinggal putri salju lan para kurcaci) pangeran : aku kudu lunga dhisit. putri salju : enteni. enteni! kon arep kendi?! aja kabur dhisit pangala! pangeran : aja rusuhi aku, aku kudu nggoleki pangacara saiki. putri salju : hahaha.. rakacek kon mesti arep kalah neng pangadilan.