Apa yang membingungkan tentang Nombor Negatif?

137

algebra dan koordinat, Newton adalah sama moden dalam rawatan nombor
negatif, meletakkan mereka pada kedudukan yang sama dengan nombor positif.
Jadi kita harus mengaitkan pandangan Eropah pertama yang jelas tentang
nombor negatif kepada Wallis dan Newton secara sama rata.
Dalam Bab 16, Penambahan, Penubuhan, Pendaraban dan Pengekstrakan
Akar dalam Aritmetik Specious, Wallis mentakrifkan nombor negatif dengan
baik, ringkas dan jelas seperti yang anda mahukan (di sini 'Specious' ialah istilah
Viete untuk aritmetik dengan pembolehubah yang diberikan oleh huruf):

To Nota, Simbol atau Spesies ini diberi awalan (mengikut keperluan) bukan sahaja angka
nombor, tetapi tanda+dan – (atau tambah dan tolak), yang bekasnya ialah Nota
Kedudukan, Pengesahan atau Penambahan; yang satu lagi Kecacatan, Penolakan atau
Penubuhan: Mengikut Magnitud sedemikian sepatutnya, atau mahu. Dan di mana tiada
Tanda sedemikian, ia dianggap sebagai Afirmatif dan tanda itu+difahami.

Dan dengan itu Tanda-tanda ini masih harus ditafsirkan sebagai makna yang
bertentangan. Jika
+menandakan Ke Atas, Ke Hadapan, Keuntungan, Peningkatan, Di Atas, Sebelum,
Penambahan, dsb. maka – akan ditafsirkan Ke Bawah, Ke Belakang, Kehilangan,
Penurunan, Bawah, Belakang, Penubuhan, dsb. Dan jika
+difahami tentang perkara ini, maka – hendaklah ditafsirkan
sebaliknya.

Dalam petikan ini, huruf besar adalah miliknya. Dengan pemahaman negatif ini,
bagaimana dia mewajarkan peraturan untuk mendarab negatif? Inilah yang dia
katakan:

Fatau tanggapan sebenar Pendaraban adalah ini, untuk meletakkan Pendaraban, atau
perkara yang Didarab (apa pun ia) sekerap seperti Unit dalam Pendaraban. . . . dan ini,
apa sahaja perkara yang Didarab, Positif atau Negatif: kerana mungkin terdapat Defisit
Berganda sebagai Magnitud Berganda; dan−2Aadalah sebanyak Gandaan –A
sebagai+2Aialah Gandaan A. . . .

Tetapi sekiranya Pengganda adalah kuantiti Defisit atau Negatif; andaikan−1;maka

bukannya Meletakkan Darab berkali-kali, ia akan menandakan berkali-kali untuk
Menghapuskan Darab. . . . supaya+oleh – menjadikan –; Tetapi untuk Darab –A
dengan−2adalah dua kali untuk menghilangkan Kecacatan atau Negatif. Sekarang untuk
mengambil Kecacatan adalah sama dengan membekalkannya; dan dua kali untuk
menghilangkan Kecacatan A adalah sama dengan dua kali untuk menambah A atau untuk
meletakkan 2A. . . : Supaya – oleh – (serta
+oleh+)
membuat+.

Setahu saya, ini adalah tempat pertama dalam kesusasteraan Barat di mana
peraturan tanda bukan sahaja dinyatakan tetapi dijelaskan dengan begitu jelas.
Selepas ini, apabila dia dapat menulis formula untuk punca persamaan, dia tidak
perlu lagi memisahkan semua kes ini yang kita lihat dalam Al-Khwarizmi dan
Cardano. Untuk kuadratik dia menulis:

Diberi yang persamaan, x 2 ± 2bx =±c2

hlm
akarnya ialah x±b= ±c2 +b2
(Saya hanya menukar pembolehubahnya daripada a kepada x dan mencatat petak
dengan menggunakan cth2untuk cc.) Ambil perhatian bahawa dia mengikuti
Euclid sedang menjadikan semua istilah homogen – supaya, untuk
138 David Mumford

example, x , b, c semuanya boleh menjadi panjang dan persamaan mengaitkan

kawasan dengan luas. Atas sebab ini, dia memerlukan simbol itu±di hadapan c2 .
Akhirnya,Wallis memberikan apa yang saya percaya ialah penggunaan
eksplisit pertama bagi garis nombor penuh, positif ke kanan, negatif ke kiri,
dalam kesusasteraan Barat:

Ydan bukankah Andaian (Kuantiti Negatif) sama ada Tidak Berguna atau Tidak Masuk
akal apabila difahami dengan betul. Dan walaupun, mengenai Notasi Algebra kosong, ia
mengimport Kuantiti kurang daripada tiada: Namun, apabila ia datang kepada Aplikasi
Fizikal, ia menandakan sebagai Kuantiti Nyata seolah-olah Tanda itu+;but untuk
ditafsirkan dalam erti kata yang bertentangan.

Sebagai contoh: Andaikan seorang lelaki telah maju atau bergerak ke hadapan (dari A ke
B) 5 ela; dan kemudian berundur (dari B ke C) 2 ela; Jika ditanya, berapakah jumlah
yang dia telah Maju (sepanjang perarakan) ketika di C? Saya jumpa . . . dia mempunyai
Advanced 3 Yards. Tetapi jika, mempunyai Advanced 5
Yards ke B, dia kemudiannya berundur 8 Yards ke D; dan kemudian ditanya, Berapa dia
Maju ketika di D, atau berapa Banyak Maju daripada ketika dia berada di A: Saya
katakan –3 Yards. . . . Maksudnya, dia maju 3 Yards kurang daripada tiada. . . . (Yang)
melainkan apa yang patut kita katakan (dalam bentuk Ucapan biasa), dia Berundur 3
Yards; atau dia mahukan 3 Yad untuk menjadi begitu Ke Hadapan seperti di A.

Rajah 8. Ilustrasi Wallis tentang "garis nombor"

Newton, seperti yang dijangkakan, mempunyai perintah penuh nombor negatif

dan semua kegunaannya. Dia menulis nota kuliah tentang aritmetik, algebra dan
geometri pada satu ketika, mungkin pada awal kerjayanya. Mereka pertama kali
diterbitkan (tanpa kelulusannya) dalam
1707 dan kemudiannya diterjemahkan ke dalam bahasa Inggeris dengan tajuk
Universal Arithmetick. Di sini dia memperkenalkan nombor negatif pada
permulaan dengan ayat berikut25:

Kuantiti adalah sama adaAfirmatif,atau lebih besar daripada tiada; atauNegatif, atau
kurang daripada tiada. Oleh itu dalam urusan manusia, harta benda atau saham boleh
dipanggil barang afirmatif, dan hutang yang negatif. Jadi dalam gerakan tempatan,
kemajuan boleh dipanggil gerakan afirmatif, dan gerakan negatif regresi; kerana yang
pertama menambah, dan yang lain mengurangkan panjang cara dibuat. Dan mengikut cara
yang sama dalam geometri, jika garis yang dilukis dengan cara tertentu dikira sebagai
afirmatif, maka garis yang dilukis dengan cara sebaliknya boleh diambil sebagai negatif.

Kemudian, beliau membincangkan pendaraban dan sangat jelas bahawa nombor

tulen timbul sebagai nisbah kuantiti dengan dimensi yang sama dan seseorang
boleh sama ada mendarab kuantiti dengan dimensi dengan nombor tulen,
mendapatkan kuantiti yang lain atau mendarab dua.
25
Pumur 3 edisi kedua yang diterbitkan pada tahun 1728.
Apa yang membingungkan tentang Nombor Negatif?139

tulen nombor. Dia negeri yang peraturan untuk yang tanda daripada yang produk
secara ringkas sebagai “. . . menjadikan produk Afirmatif jika kedua-dua faktor
adalah Afirmatif atau kedua-duanya Negatif; dan Negatif jika sebaliknya.”
Malangnya, dia tidak mengatakan apa-apa tentang mengapa seseorang harus
mempercayai peraturan ini.
Walaupun Fermat telah memberikan kajian sistematik persamaan kuadratik
dalam dua pembolehubah yang menunjukkan bahawa mereka semua
mentakrifkan bahagian kon dan Descartes telah memperkenalkan beberapa
persamaan padu memberikan lengkung baru (terutamanya "parabola Cartesian"
dan "Foliumnya"), Newton terus melihat semua kubik yang mungkin, dalam
artikel bertajuk "Curves" dalam Lexicon Technicum oleh John Harris yang
diterbitkan di London pada tahun 1710. Dia mengelaskannya kepada 72 jenis dan
melakarnya. Tanpa teragak-agak, dia menggunakan keempat-empat sukuan satah
dan memplot semua punca (x , y), positif dan negatif. Berikut adalah contoh:

Rajah 9. Salah satu daripada 72 jenis lengkung padu yang diplot

oleh Newton

Selepas kerja Wallis dan Newton, aritmetik moden dengan nombor negatif
telah diterima secara meluas di Benua Eropah, di mana terdapat ledakan
penyelidikan matematik semasa Pencerahan. Di England, peliknya, penentangan
terhadap nombor negatif berterusan selama kira-kira 150 tahun, yang memuncak
pada De Morgan. Perdebatan yang panjang berlaku antara mereka yang
menerima mereka dan mereka yang tidak, sebuah kisah yang digambarkan
dengan indah dalam buku Pycior yang telah kami petik. Pada akhirnya, De
Morgan dan Hamilton mengasaskan teori umum medan dan real negatif
mengambil tempat mereka dalam dunia nombor kompleks dan kuaternion yang
lebih besar.

5. Dua Faktor dalam Pandangan Dunia 15 ke –17keAbad

Eropah

Saya harap saya telah membuktikan pendapat saya bahawa Eropah dalam
16kedan 17keberabad-abad menentang meluaskan bilangan mereka untuk
memasukkan negatif dengan cara yang memerlukan beberapa penjelasan. China
dan India nampaknya telah berpindah secara semula jadi ke domain yang lebih
besar ini
140 David Mumford

nombor apabila majlis itu muncul. Saya ingin membuat kes bahawa sikap
pendiam Eropah disebabkan oleh dua faktor. Yang pertama ialah kepentingan
Euclid yang amat besar dalam mentakrifkan apa itu matematik dan apa yang
bukan matematik dan fakta bahawa nombor negatif tidak mempunyai tempat
dalam pandangan Euclid tentang matematik. Yang kedua ialah, pada masa
nombor negatif sepatutnya diterima, nombor khayalan juga muncul dan timbul
idea bahawa kedua-dua nombor negatif dan khayalan mempunyai kewujudan
senja yang sama. Ini disebabkan oleh negatif punca kuasa dua mempunyai
masalah, jadi mungkin lebih baik menganggap mereka berdua sebagai warga
kelas kedua dunia nombor.
Elemen Euclid adalah bertulis dalam yang baru diasaskan
sekolah/perpustakaan di Alexandria sekitar 300 BCE dan menyepadukan idea
matematik Theaetetus, Eudoxus dan ramai lagi dalam risalah yang sistematik. Ia
ditulis dalam gaya teorem/bukti monolitik yang tidak dilihat lagi dalam Sejarah
Matematik sehingga kolektif 'Bourbaki' mengarang risalah mereka pada
20keabad. Ia telah diterjemahkan ke dalam bahasa Arab pada tahun 8 keabad CE
dan daripada bahasa Arab ke bahasa Latin pada 12 keabad. Akibatnya, ia datang
untuk mentakrifkan apa itu matematik untuk setiap generasi Arab dan Eropah,
boleh dikatakan sehingga Newton dan Pencerahan apabila konsep tanpa akar
dalam Unsur mula menjadi tumpuan utama.
Tetapi apakah itu matematik Euclidean? Terdapat kira-kira tiga bahagian
untuk Elemen: Buku I–VI mengenai angka satah, Buku VII–X mengenai teori
nombor dan tidak rasional dan Buku XI–XIII mengenai geometri tiga dimensi.
Apakah nombor yang berlaku dalam Unsur? Berikut ialah senarai:
1. "magnitud": panjang garis, luas rajah satah dan isipadu rajah pepejal
2. integer positif secara tersirat seperti dalam "Yang lebih besar ialah
gandaan yang kurang apabila ia diukur dengan yang kurang" (takrif 2,
Buku V) dan secara eksplisit seperti dalam " Nombor ialah suatu multitud
yang terdiri daripada unit" (takrif 2, Buku VII). Ambil perhatian bahawa
nombor itu masih panjang tetapi, kerana dia sentiasa mempunyai "unit"
semasa mengkaji nombor, ia menjadi tidak berdimensi.
3. nisbah seperti dalam “ Nisbah ialah sejenis hubungan berkenaan dengan
saiz antara dua magnitud yang sama jenis” (takrifan 3, Buku V).
Ambil perhatian bahawa tiada satu pun daripada konsep ini memberikan nombor
yang boleh menjadi negatif atau bahkan sifar. Apakah jenis aritmetik yang Euclid
ada untuk nombor ini?
1. Magnitud ditambah dan ditolak dengan jelas (selagi hasilnya kekal
positif), panjang didarab untuk memberikan kawasan dan isipadu, dsb.
Tetapi "unit" hanya diperkenalkan dalam Buku VII dan tiada pengiraan
sebenar dan pastinya tiada anggaran ( cth untuk π).
2. Integer positif juga ditambah dan ditolak dan pendaraban ditakrifkan
dalam “Sesuatu nombor dikatakan mendarab nombor apabila yang
didarabkan ialah
Apa yang membingungkan tentang Nombor Negatif?141

ditambah kepada dirinya seberapa banyak yang terdapat unit dalam satu
lagi dan dengan itu beberapa nombor dihasilkan”.
3. Menambah dan mendarab nisbah adalah matlamat utama dalam Buku V
yang sangat abstrak, yang dikatakan sebagai karya Eudoxus. Buku V
bermula dengan menentukan apabila dua nisbah adalah sama. Untuk
sebarang nisbah yang diberikan oleh dua baris A dan B , dia menganggap
gandaan yang manakah memuaskan n A > m B dan yang manakah
memuaskan n A < m B . Sudah tentu, ini adalah 'cut' Dedekind yang
diperkenalkan semula pada 19keabad untuk membina nombor nyata
daripada rasional. Di sini Eudoxus tidak perlu mentakrifkan nombor nyata
– ia adalah nisbah yang diberikan oleh geometri. Apa yang dia perlu
lakukan ialah mentakrifkan kesamaan nisbah dan dia melakukan ini
dengan menghendaki pemotongan berkaitannya adalah sama.
Penambahan dan pendaraban nisbah kedua-duanya tersirat dalam (a) jika
segmen garis A dibahagikan kepada dua bahagian B dan C maka A : D
akan menjadi hasil tambah B : D dan C : D dan (b) A : C akan menjadi
hasil darab A : B dan B : C . Apa yang tidak jelas ialah penambahan dan
pendaraban adalah operasi yang jelas pada kelas kesetaraan yang
dipanggil nisbah. Inilah yang ditegaskan dalam Proposisi 24, Buku V
(untuk penambahan) dan dalam Proposisi 22, Buku V (untuk pendaraban)
selepas urutan langkah perantaraan yang panjang dan halus. Seseorang
berdiri kagum dengan kemahiran matematik Eudoxus.
Bagaimana dengan algebra, identiti dan formula dengan operasi aritmetik?
Euclid mengkaji dengan panjang lebar dalam Buku II apa yang orang panggil
'algebra geometri', satu siri propo-si yang berjumlah identiti algebra seperti

(a+x )2+(a−x )2=2a2+2x 2

yang pada asasnya adalah kandungan Proposisi 9, Buku II. Sekarang bagaimana
pula dengan penyelesaian persamaan kuadratik? Ini nampaknya pada asasnya
maksud Buku X yang panjang dan mengelirukan. Seperti yang dinyatakan oleh
Heath dalam pengenalannya kepada Buku X, klasifikasi binomial dan apotom
Euclid boleh dibaca sebagai kajian sistematik bagi semua punca positif semua
persamaan kuadratik yang mungkin. Ini menetapkan peringkat untuk
pengasingan kes dalam merawat punca persamaan polinomial dalam semua kerja
yang telah kami semak.
Secara keseluruhannya, jika anda akan bermula dengan Euclid, anda tidak akan
begitucenderung untuk memasukkan nombor negatif ke dalam pengiraan anda.
Dia telah pergi ke tahap yang luar biasa untuk mengurangkan aritmetik dan
algebra kepada geometri dan secara menyeluruh menyuntikkannya terhadap
negatif. Perlu dilihat secara ringkas apa lagi yang diketahui pada 300 BCE yang
tidak dimasukkan oleh Euclid dalam bukunya. Nampaknya terdapat tradisi yang
tidak terputus bermula di Babylon pada 1800 BCE dan berterusan melalui
Ptolemy untuk mengira √
dengan persamaan seksagesimal perpuluhan dan anggaran cth 2dan π kepada
banyak tempat seksagesimal. Selain itu, terdapat juga tradisi yang jauh ke
belakang untuk menyelesaikan persamaan kuadratik dengan algoritma -
diterangkan dalam