membuat langkah besar.

Mungkin ini adalah a

118 David Mumford

ahli matematik kontemporarimembelah rambut kerana mengikut sejarah ini

nampaknya telah diandaikan sepenuhnya oleh hampir setiap ahli matematik
sebaik sahaja mereka mengetahui peraturan untuk menolak nombor negatif
(dengan pengecualian mungkin Cardano dan Harriot, lihat di bawah). Satu
kesukaran dalam mempertikaikan peraturan ini ialah tidak terdapat banyak kes
kuantiti mudah di dunia di mana unit dua pendaraban membolehkan kita
membuat kesimpulan peraturan pendaraban menggunakan gerak hati fizikal kita
tentang dunia. Berikut adalah beberapa cara untuk berhujah bahawa identiti (−1)
·(−1)= +1 mesti pegang.

Kaedah I: Gunakan identiti asas yang jelas secara

intuitif:

jarak=halaju×masa

dan berhujah bahawa jika anda

menggantikan:
(a) halaju=pergerakan daripada satu meter ke belakangper kedua, a
negatifnombor, (b) masa=kedua pada masa lalu, juga negatif,
(c) maka satu saat yang lalu, anda berada 1 meter di hadapan, iaitu jarak=
+1 meter. Ini 'membuktikan' (−1)·(−1)= +1.

Kaedah I0 : Saya hanya tahu satu lagi situasi dunia sebenar yang peraturannya
jelas secara intuitif. Varian hujah sebelumnya ini melibatkan wang dan masa.
Kami menggunakan persamaan mudah yang jelas kepada mana-mana pedagang
yang menerangkan pertumbuhan linear aset perniagaan:

aset pada masa t=(kadar perubahan aset)× (masa berlalu t )+ (aset pada masa

ini) Sekarang andaikan perniagaan kehilangan $10,000 setahun dan akan muflis

sekarang.
Berapa banyak wang lakukan ia mempunyai a tahun lalu? Pengganti t= −1,
kadar = −10000, hadir
aset=0 dan fakta yang jelas bahawa aset setahun yang lalu= +10000untuk
membuat kesimpulan bahawa
(−1)·(−10000) = +10000.

Kaedah II: (seperti dalam algebra geometri

Euclid)
Dalam Euclid, pendaraban berlaku biasanya apabila luas segi empat tepat
ialah hasil darab panjang dua sisinya. Pertimbangkan rajah di bawah:
Apa yang membingungkan tentang Nombor Negatif?119

Segi empat tepat besar mempunyai luas a· bbut segi empat tepat berlorek
mempunyai luas (a− c) · (b − d ). Memandangkan luas segi empat tepat berlorek
sama dengan luas segi empat tepat besar tolak luas segi empat tepat atas dan segi
empat tepat kiri ditambah dengan luas segi empat tepat kiri atas (yang telah
ditolak dua kali), kita mendapat identiti

(a−c)×(b−d=ab−bc−ad+cd ,jika a, b, c, d > 0, a > c, b > d

Sekarang kita menggunakan idea bahawa identiti harus sentiasa diperluaskan

kepada situasi yang lebih umum selagi tiada percanggahan timbul. Jika kita
melanjutkan prinsip ini kepada arbitrary a, b, c, d , (yang akan membawa masuk
panjang dan luas negatif), kita mendapat untuk a=b=0:

(−c)(−d )= +cd

Pendekatan inimungkin merupakan cara yang paling biasa untuk mendapatkan

peraturan pendaraban. Ia boleh diungkapkan secara algebra semata-mata jika
anda melanjutkan undang-undang pengedaran kepada semua nombor dan
berhujah seperti ini (menggunakan juga 0·x=0 dan 1·x=x ):

1=1 + (−1) · 0=1 + (−1) · (1 + (−1)) =1 + (−1) · 1 + (−1) · (−1)=(−1) ·

(−1).

Kaedah III: Mulakan dengan

pendaraban

(integer positif n)×(sebarang kuantiti a)=(lebih daripada kuantiti

ini na)

(cth 4×(suku liter susu)=satu gelen susu), kemudian dengan membahagikan

kuantiti serta mereplikasinya, anda boleh menentukan pendaraban

(rasional positif)×(kuantiti a)

dan dengan kesinambungan (seperti

dalam Eudoxus), takrifkan

(positif sebenar)×(kuantiti a)

Apa yang kami lakukan ialah mentafsirkan pendaraban sebarang kuantiti dengan
nombor nyata tidak berdimensi positif sebagai menskalakannya, menjadikan
lebih besar atau lebih kecil mengikut mana-mana yang berkenaan. Sekarang jika
kuantiti yang terlibat ditandatangani, anda mendapati adalah wajar untuk
mentafsirkan membalikkan tandanya sebagai penskalaan dengan−1,iaitu untuk
membuat definisi lanjut:

(−1)×(kuantiti a)=(kuantiti−a)

Sekarang anda mempunyai pendaraban dengan sebarang nombor nyata, positif

atau negatif. Dalam erti kata lain, versi penskalaan negatif adalah mengambil
kuantiti ke arah yang bertentangan.
 Teras hujah ini ialah fakta algebra bahawa endomorfisme kumpulan abelian
membentuk cincin dan kami sedang membina pendaraban daripada penambahan
sebagai komposisi endomorfisme. Ini menjadikan pendekatan ketiga boleh
dikatakan paling semula jadi kepada ahli matematik kontemporari yang terlatih
dalam gaya Bourbaki