Naskah Drama Kemerdeka-WPS Office
Naskah Drama Kemerdeka-WPS Office
Sinopsis :: Cerita ini mengisahkan tentang perjuangan warga desa dalam menghadapi penjajahan
Belanda. Di dalam cerita ini, warga desa bersatu dan berjuang untuk meraih kemerdekaan dari
penindasan yang dilakukan oleh pasukan penjajah. Mereka menghadapi berbagai rintangan, mulai dari
mengumpulkan informasi hingga merencanakan strategi perlawanan. Melalui adegan-adegan yang
beragam, seperti pertemuan warga, percakapan antar tokoh, dan pertempuran, cerita ini mencerminkan
semangat persatuan dan perjuangan demi meraih kemerdekaan.
KEMERDEKAAN,,
Ing njero alas sing adoh saka kuta, urip wong pribumi kang dadi korban kejahatan penjajah Walanda,
wong mau padha nylametake awake lan pindhah menyang wana. Mergo papan panggonane direbut lan
dipekso ngabdi marang walanda. Yen emoh nurut banjur disekso kanthi manut ora sitik sing akhire mati
mergo mbelot.
Wes nganti pirang-pirang taun kanggene ngumpet. Alas mau saiki wes kaya desa kanggo wong-wong
mau. Sanajan adoh saka peradaban, dheweke ngucapke matur nuwun, amarga nganti saiki ora ana sing
nyerang. Sukur amargi diparingi urip kangayem lan tentrem kanthi bebas lan nepaki kabutuhan urip.
(Adegan 1)
Salah sawijining dino, minangka wayahe bapak-bapak kondur saka sawah. Wektu iku iseh wayahe
musim panen pari saengga wayah sore nembe bali. (Suara manuk)
Bapak2 nyangkin pacul lan arit mlaku bareng banjur ndodok nang cedak wit-wit an.
Pak Bejo: "Alhamdulillah… taun iki pari ora ono sing candak omo, aku wes nrawasi gek-gek sawahku
candak wereng."
Pak Joko :" Iyo Jo, taun iki ora ana tikus blas. Alhamdulillah kasile isa kanggo sangu wayah rendeng
mbesuk." *Ngipas-ngipas nggo caping
Pak Bejo: "Ndingaren Bayu kok ora ketok? aku meh njalok tulung pijetke, awaku rasane puegel kabeh
iki," (mijeti pundak e dewe)
Pak Hono: "Lhaaaaa. iku loo ana bakul jamu… mbak jamune mbak..."
(Ngguyu trus nyedaki bapak-bapak)
Pak Joko :"Mba, jamu pegel linune siji ya, ojo lali di wenehi endog bebek e siji sing muantep tenan"
Mba Jamu:"inggih pak. Lha pak bejo niki arep jamu nopo?”
Pak Hono: "Alhamdulillah sukses taun iki mba. Tanduran pada apik kabeh ora ana omo blas."
(Adegan 2)
Pak Bejo:"Iyo oleh, tapi ojo adoh-adoh le... dolan ning kunu wae." (Nunjuk nggon kosong)
Wawan:"Njeh pak."
Pak Joko: "He Don, iku umbelmu mbok ya di lap sek to." (Geleng-geleng nunjuk Dono)
Dono:"Ibu wau tindhak dhateng griyanipun budhe lyah pak, kalih mba Rini."
Pak Joko: "Yo wes, engko ndang bali ojo sampek kesoren."
Bapak-bapak mau banjur ndongeng-ndongeng masalah kang wes kedadean ing pirang-pirang taun
kepungkur, wiwit mlayu saka penjajah walanda amarga adoh saka peradaban mboten enten sing ngerti
kepiye kabare ing kuta lan para Walanda.
Pak Bejo: (mesem) Hehe, kan aku mung isa ngitung siji tekan limo tok"
Yono kang nembe bali soko kebon weruh ana bapak-bapak kumpul banjur nyedaki. Sakdurunge, Yono
sempet krungu suara bedhil nang cedak kebon e.
Yono:"Pak.."
(karo gemeter) Yono: "Pak aku mau krungu suara bedil seko adohan ing cedhake kebonku"
(Bapak-bapak kaget)
Yono:"Njeh pak, aku ora ngapusi lek suarane seko adoh. Barang tak cedaki aku weruh Mas Bayu karo
Londo."
Pak Joko:"Aduh piye iki, bojoku iseh nang kali cedak panggon kebonmu."
Pak Joko:"ayo ndang pada bubar!!! woro-woro marang liyane ben ora lungo adoh-adoh seko alas."
(Adegan 3)
Barang krungu berita kaya mangkono, ora kakean kesuwen bapak-bapak mau langsung mencar ngenei
woro-woro supoyo warga desa ora pada nyalake damar ing wayah bengi kui. Suasana bengi kui bener-
bener sepi, wong deso ora ono sing wani metu saka umah. Kabeh keweden yen Londo teko lan ngrusak
panggonane. Para tetua desa podo kumpul ngluru solusi seng bakal dijupok yen Londo moro-moro teko.
Rini:"Sabar yo dek, ngeteni bapak lan ibu sedela maneh." (Ngelus-ngelus adine)
Rini: "Sabar yo Wan di enteni wae, ben rak ngelih, ayo pada nyanyi wae yo."
(Wawan lan Dono mantuk2)
(Adegan4)
Para Walanda kang wes ngerti panggonane wong-wong sing slamet soko kejarane banjur nyusun
strategi. Sampun 5 dino utusane Londo ngamati wong deso kui lan weruh kelemahane.
Menir 1:"Lapor komandan, saya berhasil menemukan keberadaan penduduk yang berhasil lolos."
Ketua: "Bagus, besok kita serbu kesana tak boleh satupun lolos dan selamat."
Menir 2:"Sudah saatnya mereka tau dengan siapa mereka berhadapan" (Kabeh Ngguyubareng)
(Adegan 5)
Sakwise nyusun strategi, ing wayah esuk, pasukan londo teko nang alas mau. Wong deso wes nyiapke
senjata kanggo nglawan pasukan londo. Para ibu lan wong wadon ing desa banjur diamanake marang
panggon sing aman. Bocah-bocah cilik uga diamanke ben ora nganti kecekel.
(Mlaku mindik-mindik)
(Nembe arep mlaku menyang panggon umpetane. banjur teko para tentara londo nggowo bedil.)
JDUAAAAAAAAAAR....
*Kaget*
"LONDO!!!!!!"
Ketua : "Hahahahaha... Disini rupanya kalian bersembunyi." (teriak ketua perajurit londo sombong.)
(Pak Bejo gelut karo menir 1 nanging kalah, banjur diseret ing mobil)
Wawan:"Dunke aku!"
Londo berasil nggowo pak Bejo lan Wawan lungo gawe tawanan amarga Pak Bejo ketua adat ing desa
kui lan wong kang paling pinter ing deso kui. Wong sing mau iseh nyiapke gaman teko mergo krungu
suara bedil.
Mba jamu: "Pak Bejo digowo londo mas, karo wawan barang."
(Mantuk-mantuk)
Pak Hono: "Saiki gaman sing wes dikumpulke gowonen dewe parani markas e londo."
Nembe wong deso mau nyusul pasukan londo mau moro-moro londo teko nggowo pasukan luweh akeh.
Bayu: "Iyo kena opo? Aku ameh bales dendam. kowe kabeh mbiyen ora nulungi bapakku pas dipateni
londo."
Ketua : "Daripada kalian kami paksa, lebih baik sekarang menyerah dan berlututlah!"
(Ngidu) Pak Joko: "Cih, ora sudi aku. mending aku mati timbang dikongkon dadi babumu Londo kentir!"
JDOOORRRRRR...
JDOOORRRRRR
Yono: "Allahuakbar!!!"
(Perang terjadi)
(Dono ndelik karo mba jamu, banjur rini nylametake pak Joko karo wawan)
Akhire Londo biso dikalahke. Kebeh perjuangan wes dilakoni ora sio-sio usaha warga deso iku nggo
ngusir para Landa tapi ora sitik kang dadi korban. Getih nyecer nang ngendi-ngendi. Dino iku dadi dino
paling bersejarah kanggo deso kui.
*PUISI
Kepergian Pahlawanku
Kepergianmu ini,
bahwa engkau***
kembali kepada-Nya.
Amanat :: cerita di atas adalah tentang pentingnya persatuan, perjuangan, dan semangat kebebasan
dalam menghadapi penindasan dan penjajahan. Cerita ini mengajarkan tentang nilai-nilai keberanian,
solidaritas, serta tekad untuk melawan ketidakadilan demi mencapai kemerdekaan dan martabat.