‫‪MEWUJUDKANTAKWA‬‬

‫‪PARI‬‬‫‪PURNA‬‬

‫ﻪ‬
‫ﺗ‬‫ﺎ‬‫ﻛ‬
‫ﺮ‬‫ﺔ ﷲﻭﺑ‬
‫ﻤ‬‫ﻜﻢﻭﺭﺣ‬
‫ﻴ‬‫ﻠ‬‫ﻟﺴﻼﻡﻋ‬
‫ﺍ‬

‫ﺮ‬‫ﺒ‬
‫ﻛ‬‫ﺃ‬‫ﺮ‪ 3x‬ﷲ‬ ‫ﺒ‬
‫ﻛ‬‫ﺃ‬‫ﺮ‪ 3x‬ﷲ‬ ‫ﺒ‬
‫ﻛ‬‫ﺃ‬‫‪ 3x‬ﷲ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫ﺃِ‬
‫ﺻ‬ ‫َ‬‫ﺓَ‬
‫ﻭ‬‫ً‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻜ‬‫ُِ‬
‫ﺑ‬‫ﻥ ﷲ‬
‫ﺎَ‬‫ﺒَ‬
‫ﺤ‬‫ْ‬‫ﻭُ‬
‫ﺳ‬‫َ‬‫‪،‬‬
‫ﺍ‬‫ً‬
‫ﺮ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﺜ‬‫ﻪَ‬
‫ﻛ‬ ‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﻤ‬ ‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬‫ْ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻭ‬‫‪،‬‬
‫ﺍ‬
‫ً‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ﺮَ‬
‫ﻛ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ﺒ‬
‫ْ‬
‫ﻛ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﷲُ‬
‫‪.‬ﻻً‬‫ُ‬
‫ﻩ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﻭْ‬
‫ﻋ‬‫ﻕَ‬
‫ﺪَ‬
‫َ‬‫‪َ،‬‬
‫ﺻ‬ ‫ُ‬
‫ﻩ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﻭْ‬
‫ﺣ‬‫ّ ﷲَُ‬ ‫ﺇﻻَ‬‫ﻻﻪِ‬
‫ََ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬
‫‪ِ،‬‬
‫ﺇ‬ ‫ُ‬
‫ﻩ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ْ‬
‫ﺒ‬
‫ﺮَ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ﻧَ‬
‫ﺼ‬ ‫ﻭَ‬
‫‪َ،‬‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺰ‬
‫ﺃَ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ُ‬
‫ﻩ‬
‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﻭْ‬
‫ﺣ‬‫ﺏَ‬‫ﺍَ‬‫َ‬
‫ﺰ‬‫ﻷْ‬
‫ﺣ‬‫ﺍَ‬‫َ‬
‫ﻡ‬‫َ‬
‫ﺰ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻫ‬‫ﻩَ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﻨ‬‫‪ُ.‬‬
‫ﺟ‬ ‫ُ‬
‫ﺮ‬
‫َ‬
‫ﺒ‬‫ْ‬
‫ﻛ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﻮ ﷲُ‬ ‫َ‬‫ّ ﷲُُ‬
‫ﻫ‬ ‫ﺇﻻَ‬‫ﻪِ‬
‫َ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ِ‬
‫ﺇ‬
‫‪َ.‬‬
‫ﻻ‬
‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﻤ‬‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬‫ْ‬‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫َ‬
‫ﻭ‬‫ﺮُ‬ ‫َ‬
‫ﺒ‬
‫ْ‬
‫ﻛ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫‪ .‬ﷲُ‬

‫ﻤَ‬
‫ﻻ‬‫َ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﺴُ‬
‫ﺣَ‬
‫ﺍَ‬
‫َ‬‫ﻜْ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻳ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﻛْ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻠ‬
‫ْ‬
‫ﺒ‬‫َ‬
‫ﻴ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬‫َ‬
‫ﺓ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻴ‬‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬‫ْ‬
‫ﺍ‬‫ﺕَ‬
‫ﻭ‬‫ﻮَ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻠَ‬
‫ﻖ‬‫َ‬
‫ﻱَ‬
‫ﺧ‬ ‫ﺬْ‬
‫ِ‬
‫ً‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ْ‬
‫ﻤ‬‫ﻟَ‬
‫ﺤ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺍ‬‫‪،‬‬
‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻮﻯ‬
‫َ‬‫َ‬
‫ﻬ‬
‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺎِ‬
‫ﻉ‬‫َ‬
‫ﺒ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﺗ‬
‫ﺍ‬‫ﻋِ‬
‫ﻦ‬‫ﺎَ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ﻭَ‬
‫ﻧ‬‫ﻮﻯَ‬
‫َ‬‫ْ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺎِ‬
‫ﺑ‬ ‫َ‬
‫ﻧ‬
‫َ‬
‫ﺮ‬‫َ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﺬْ‬
‫ﻱ‬ ‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫‪.‬‬

‫ﺤﻖ‬
‫ُ‬
‫ّ‬‫ﻟَ‬
‫ْ‬‫ﺍ‬‫ﻠُ‬
‫ﻚ‬‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬‫ُ‬
‫ﻪ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﻳَ‬
‫ﻚ‬ ‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ََ‬
‫ﺷ‬‫ﻩﻻ‬‫ُ‬
‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﻭْ‬
‫ﺣ‬‫ّ ﷲَُ‬‫ﺇﻻَ‬‫ﻪِ‬
‫َ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ِ‬
‫ﺇ‬
‫ﻥَ‬
‫ﻻ‬ ‫ﺃْ‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻬ‬‫ﺃْ‬
‫ﺷ‬‫َ‬
‫ﻴُ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﺒ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫‪،‬‬‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﻠَ‬
‫ّ‬
‫ﻄ‬ ‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﻳَ‬
‫ﻖ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﻄ‬‫ﺍ‬‫ﺿَ‬
‫ﺢ‬‫ﻭَ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﺬْ‬
‫ﻱ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫‪،‬‬‫ِ‬
‫ﺓ‬
‫َ‬
‫ﺩ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ﻟَ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬
‫ﻬَ‬
‫ﺞ‬ ‫َ‬
‫ْ‬
‫ﻨ‬‫ﻞَ‬
‫ﻣ‬‫ﻬَ‬
‫َ‬‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬ ‫َ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬
‫‪.‬‬

‫ﺍﻹ‬
‫ْ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻭ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ﺍَ‬
‫ﻷ‬‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ﻮْ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺩُ‬
‫ﻕ‬‫ِ‬‫ﺎ‬
‫ﻪَ‬
‫ﺻ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﺭُ‬
‫ﺳ‬‫ﻭَ‬
‫ﻩَ‬
‫ُ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﺒ‬‫ﺍَ‬
‫ﻋ‬‫ً‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬‫ُ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬
‫ﻥَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﺃَ‬
‫ّ‬‫َ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ﺃْ‬
‫ﺷ‬‫َ‬
‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬
‫ْ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ِ‬‫ُ‬
‫ﻡ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻣ‬‫ِ‬
‫‪.‬‬
‫ﺪ‬
‫ٍ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬
‫ﻣَ‬
‫ﺤ‬ ‫ﻠﻰُ‬
‫َ‬‫ﻠﻰ ﷲَُ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫‪َ،‬‬
‫ﺻ‬ ‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻌ‬ ‫َ‬
‫ﻤ‬
‫ﺃْ‬
‫ﺟ‬ ‫َ‬
‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
‫ﺻَ‬
‫ﺤ‬ ‫ﺃْ‬
‫َ‬
‫ﻪَ‬
‫ﻭ‬ ‫ِ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﺁ‬‫ﻠﻰ‬
‫َ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫‪َ،‬‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻳَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬
‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﺪ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﻡ‬
‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﻟﻰَ‬
‫ﻳ‬ ‫َ‬
‫ﻥِ‬
‫ﺇ‬‫ﺎٍ‬
‫ﺣَ‬
‫ﺴ‬‫ﺈْ‬
‫ِ‬
‫ﻢِ‬
‫ﺑ‬‫ﻬْ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺘ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪.‬‬
Ammabadu

AlLâhuakbar3x, wal i
lLâhilhamd.
Jamaahkaum Musl i
mr ahimakumul Lâh.
Takbir.Tahl
il
.Tahmi d.Takhent i-
hentinyamel uncurdar i
setiapli
san
kaum beriman.Mengget arkandada.Meny entuhji
wa.Ber gemur uhdi
l
angi t
.Menghujam kebumi .
Denganhat iyangkhusy uk,tulusdani khlas.SemuaMusl i
m.
Termasukki t
adi si
ni.Bersimpuh.Ber sujud.Mer undukdan
mer endahkandir
i.DiharibaanZatYangMahasuci .Hanyutdalam
senandungpuj i
ankepadaI lahi.Tenggelam dal am pengagungankepada
ZatYangMahat i
nggi.AlahRabbul
l I
zzati.

Jamaahkaum Muslimr ahimakumulLâh.

Ramadhantel
ahkitatinggal
kan.I
dulFit
rit
elahmenghampiri
.Har i
Rayatel
ahmenyapa.Puasaber gant
idenganberbuka.Yangt
ersisa
sej
ati
nyati
nggal
l
aht akwa.Bukankembaliberl
umurdosa.Begitulah
sehar
usnyaki
tapascapuasa.

Jamaahkaum Musl imr ahi makumul Lâh.

IdulFit
rit
ahuni ni sama- samaki t
ar ayakansaatbangsai ni masih
dirundungol ehragam uj i
an.El itpol
it
ikmasi hterusdisibukkanoleh
per sai
ngandanper selisihan.Tampakny atahasratdannaf suunt uk
salingberebutjabat anat aumemper tahankankekuasaan.Egopr ibadi
.
Kehendakgol ongan.Kepent inganpartai
.Takjarangmendomi nasi.
Salingsikutberebutkur si.Masi ng-masingsiapmengor bankanapasaj a.
Bahkansi apmengor bankansi apasaja.Demi jabatandankekuasaan.
Padahal j
abatandankekuasaansesungguhny ahany alahamanahy ang
bisaber uj
ungpeny esalan.Tent udiHar iPembalasan.Demi kian
sebagai manasabdaNabi saw. :

ِ
‫ﺔ‬
َ
‫ﻣ‬‫ﺎ‬َ
‫ﻴ‬
ِ
‫ﻘ‬ْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ
‫ﻡ‬ْ
‫ﻮ‬
َ‫ﺔ‬
‫ﻳ‬ ً
َ
‫ﻣ‬‫ﺍ‬َ
‫ﺪ‬
َ‫ﻥ‬
‫ﻧ‬ ُ‫ﻮ‬
ُ
‫ﻜ‬َ
‫ﺘ‬َ‫ﻭ‬
‫ﺳ‬َ‫ﺓ‬
َِ
‫ﺭ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻣ‬ِ
‫ﺈ‬
ْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻠﻰ‬
َ
َ‫ﻥ‬
‫ﻋ‬َ‫ﻮ‬ُ‫ﺮ‬
‫ﺻ‬ِْ‫ﺘ‬
‫ﺤ‬ََ‫ﻢ‬
‫ﺳ‬ْ‫ﻜ‬
ُ
َ
ّ
‫ﻧ‬ِ
‫ﺇ‬
Sungguhkal
ianbenar-
benarberhasr
atterhadapkekuasaan,sementar
a
kekuasaani
tu(j
ikati
dakdij
alankandenganamanah)akanmenj adi
penyesal
an(bagipemangkunya)padaHar iKi
amat(HRal -
Bukhari)
.

Jamaahkaum Musl
imr
ahi
makumul
Lâh.
 Padasaaty angsama, nasi br aky atmaki nt er l
upakan.Secar a
ekonomi kemi skinanmasi ht erjadi .Angkapenganggur anmasi htinggi.
Har ga-har gakebut uhanpokokt er usmel onj ak.Ut angnegar at erus
membengkak.Jugaanekaper soal anekonomi l
ainny a.I roni
sny a, semua
deritar akyatitut erjadi ditengahkeber limpahankekay aanal am neger i
i
ni.Sebabny a,sebagi anbesarkekay aani tut elahdi kuasai ol
ehpi hak
asing, swast adanpr i
badi -pribadi .May oritasr aky at ,y angnot abene
Musl i
m, hany abi sagi gitjari.
Di si
si l
ain, secar asosi al raky atmaki nt erpol arisasi .Salahsat uny a
adal ahaki batpest ademokr asi,y angt ahuni ni diyaki ni banyakdi war nai
olehkecur angandi sana- sini.Pest alimat ahunani ni punmenghasi lkan
sejuml aht ragedi .Seper t
ikemat i
anr atusanpet ugasPemi l
u.Juga
memi cuker usuhany angmenel anpul uhankor ban.Aki batpel urut ajam
dant i
ndakkeker asan.
Padasaaty angsama, krimi nalisasi t
er hadapul amadant okohumat
masi hterust erjadi.Dakwaht erusdi persekusi .Aj ar anny a,seper ti
syariahdankhi l
af ah,ter usdi monst eri
sasi .Or ang- or angy anghi jrahpun
mal ahdi curigai.
Di bidanghukum, menegakkankeadi lanseper ti menegakkanbenang
basah.Ny atasangatsusah.Sebabhukum t umpul keat as,t
ajam ke
bawah.Keset araandi depanhukum seol ahmenj adi bar angmewah.
Hany ami li
kmer ekay angpuny at rahat auhar taber l
impah.Bukanmi li
k
rakyatgol onganr endah.Sebabmer ekai ni adal ahgol ongany angsel al
u
kalah.

AlLâhuakbar3x, wal ilLâhilhamd.

Jamaahkaum Musl imr ahimakumul Lah.
Diluarneger inasibkaum Musl i
mj auhl ebihpar ah.Sur iahmasih
berdar ah-darah.Olehkekej amanr eji
m Nusai riyahy anghausdar ah.
Didukungol ehnegar a-negar akaf irpenjajah.Denganmemanf aat
kan
I
SI Syangsecar asepi hakmengkl aim sebagai Khi l
afah.
Palestinamasi ht erusdi rundungduka.Bai kdi Tepi Baratmaupun
JalurGaj a.Par awani tany abany akdi perkosa.Anak- anakny ayangtak
berdosabany akdianiay a.Tanpasat upunpenguasaAr abdanMusl im
yangsudi membel a.Kecual isekadarr etori
kat anpamakna.
Rohi ngyatakter kecual i
.Kaum Musl im di sanamasi ht erus
dipersekusi .Bahkandi bantai secarakeji.Olehr eji
m Budhay angtak
puny ahat i.Sebagianl ainnyat erusirkeber bagai neger i
.Tanpaaday ang
peduli samasekal i.
 Demi kianpulaMusl im Ui
ghur.Nasibnyaseolahtakpernahmuj ur
.
Hinggaki nimasihtersungkur.BanyakMusl i
my angdibunuh,disiksa
dandi i
solir
.Merekaseper ti
hidupdi sebuahpenjarabesar
.Di bawah
sorotantajam parasipir
.Yangsiapmeny i
ksamer ekadengankej idan
barbar.
Yamanpunmasi hdi l
andakekuranganpangan.Bany akanak- anak
kelaparan.Banyakpul ayangmer asakanhiduptakpernahaman.Sebab
seringdil
andakonf l
ikdanpeper angan.

Jamaahkaum Musl i
mr ahimakumul Lah.
Alhasil
,kaum Musl i
m, baikdi negeriini maupundi bany akbelahan
dunial ai
n,hinggaki nimasi hsaj adalam keadaant ersingkir.
Terpinggirkan.Kal ahdi semual i
ni.
Keadaani ni t
ent uir
onisdengankeny ataan, bahwaset iaptahunkaum
Musl im mer ay akanI dulFitr
i dengansukaci t
a.Sebab, sebagai mana
dinyatakanol ehsebagi anul ama, IdulFi
tri adalahHar iKemenangan.
Menangmel awanhawanaf su.Menangmel awanset an.Menang
mel awanset iapkecender ungandanper ilakumeny impang.Menang
dalam menegakkankeadi l
an.Menangmel awanset iapkezal i
man.
Bahkanmenangmel awangembongkekuf uran.Ini
l
ahy angkita
saksikandal am lintasansej arahseper t
i PerangBadar ,FathuMakkah,
dlsb.Har iray ayangpenuhdengankemenangansemacam i nil
ahy ang
sepant asny adi r
ay akan.AllahSWTber f
irman:

)‫ﻥ‬
َ‫ﻮ‬ُ
‫ﻨ‬
ِ
‫ﻣ‬ْ
‫ﺆ‬ُ
‫ﻤ‬ْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ُ‫ﺮ‬
‫ﺡ‬َْ
‫ﻔ‬َ‫ﺬ‬
‫ﻳ‬ٍِ
‫ﺌ‬
َ
‫ﻣ‬ْ
‫ﻮ‬َ
‫ﻳ‬
َ
‫ﻭ‬4)‫ﻮ‬
َ
ُ‫ﻭ‬
‫ﻫ‬َ‫ﺀ‬
ُ‫ﺎ‬
َ‫ﻳ‬
‫ﺸ‬َ‫ﻦ‬
ْ‫ﻣ‬
َ‫ﺮ‬
ُُ‫ﻨ‬
‫ﺼ‬َْ‫ﻪ‬
‫ﻳ‬َِ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ِ
‫ﺮ‬ْ‫ﻨ‬
‫ﺼ‬َِ
‫ﺑ‬
)‫ﻢ‬
ُ‫ﻴ‬
ِ‫ﺮ‬
‫ﺣ‬ َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬ُ
‫ﺰ‬
‫ﻳ‬ِ
‫ﺰ‬َ
‫ﻌ‬
ْ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
5)
Padahar
iit
u,ber
gembiral
ahkaum Mukminkarenameraihper
tol
ongan
All
ahSWT.Diamenolongsiapasaj
ayangDaikehendaki
.DiaMahakuat
danMahaPenyayang(QSar -
Rum [
30]
:4).

AlLâhuakbar3x, wal i
lLâhi
lhamd.
Jamaahkaum Musl i
mr ahi
makumul Lâh.
Di si
sil
ain,sesungguhnyaI dulFit
ril
ebihl
ayakdirayakanolehMukmi n
yangpuasany amel ahi
rkantakwa.Tent ubukantakway angpur a-
pura.
Sekadardemi cit
ra.Demi mer ai
ht aht
adankuasa.Namun, takway ang
bertambahsempur na.Takway angmaki npari
purna.Takway ang
sebenarny
a( haqqat uqâti
h).Sebagaimanay angdikehendakiolehAllah
SWTdalam QSAl
iImr
an[
3]ay
at102.Dal
am bahasasebagi
anul
ama
di
nyat
akan:

‫ﻴ‬
‫ﻌ‬
ِْ‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ِﻦ‬
َ ‫ﻜ‬‫ﻟ‬
َ
‫َﻭ‬
َ ‫ﺪ‬
ْ‫ﻳ‬ ‫ﺪ‬
ِ
‫ﻟْﺠ‬
َ ‫ﺍ‬‫ِﺲ‬
َ ‫ﺒ‬
‫ﻟ‬
َْ‫َﻦ‬
‫ﻤ‬
‫ﻟ‬
ُِ‫ﺪ‬
ْ‫ﻴ‬‫ﻌ‬
ِ
ْ‫ﻟ‬‫ﺍ‬
َ
‫ﻴْﺲ‬
‫ﻟ‬
َ
ُ‫ﺪ‬ْ‫ﻳ‬‫ﺰ‬
ِ‫ﻩُﻳ‬
َ ‫ﺍ‬
‫ﻮ‬
َْ‫ﻘ‬‫َﻦْﺗ‬
َ ‫ﻤ‬
‫ﻟ‬
ِ‫ﺪ‬
َْ
HariRay
abukanl
ahunt
ukorangyangmengenakansegal
asesuat
uyang
ser
babaru.Har
iRay
ahanyal
ahuntukor
angyangketakwaanny
a
ber
tambah.

Jamaahkaum Musl i
mr ahimakumul Lâh.
Sal
ahsat udef i
nisit
akwadi ny
atakanol ehI mam al -
Hasan.KataImam
al-
Hasan, sebagai manadikutipolehI mam at h-Thabarididalam
tafsi
rnya,kaum y angbertakwaadal ahmer ekay angsenant i
asatakut
terj
erumuspadaapasaj ayangt elahAl l
ahSWThar amkanat asmer eka
danmenunai kanapasaj ay angtelahAl lahwaj i
bkankepadamer eka.
Al-
Quranbany akmengungkapci riorang-orangy angbertakwa.
Demi ki
anj ugaal-Hadis.Begitupuny angdi nyatakanol ehparaSahabat.
Jugaol ehbany akulamadar igenerasisalafush-shali
h.Menur utI
mam
Alira.
,misalnya,sebagaimanadi nukildalam kitabDalîlal
-Wazhilâ
Adill
ahal-Mawâi zh( 546)danSubul
1/ al-Hudâwaar -Rasyad(1/421),
takwaadal ah:

ِْ‫ﻴ‬
‫ﻞ‬ ‫ﻠ‬
ِ‫ﻟْﺠ‬
َ ‫ﺍ‬‫ِﻦ‬
َ‫ﻮْﻑُﻣ‬ ‫ﻟْﺨ‬
َ ‫ﺍ‬
َ
،
‫ﻳ‬‫ﺰ‬
ِْ‫ﻨ‬
َ‫ِﺘ‬
ّ ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫َﻞُﺑ‬
‫ﻤ‬‫ﻌ‬
َْ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻭ‬
َ
‫ﻴْﻞ‬
ِ ‫ﻠ‬
ِ‫ﻘ‬
َْ‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺔُﺑ‬
ِ َ‫ﺎ‬
‫ﻋ‬‫ﻨ‬
َ‫ﻘ‬
َ
ْ‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ِﻭ‬
َ ‫ْﻞ‬،ْ‫ﻮ‬‫ﻴ‬
َ
‫ﻟ‬
ُِ‫ﺩ‬
‫ﺍ‬‫ﺪ‬
َْ‫ﻌ‬
‫ﺘ‬
ِْ‫ِﺳ‬
‫ﺍﻹ‬‫ﻭ‬
َ
‫ﻴْﻞ‬
ِ ‫ﺮﺣ‬
ِ َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻡ‬
ِ
TakutkepadaAl
lahYangMahagung, mengamal
kanal-
Quranyang
di
turunkan,
puasdenganyangsediki
t,danmemper
siapkanbekalunt
uk
menghadapihar
ikepergi
an(keakkir
at).

Dengandemikiant akwamemi l
ikiempatunsury ai
tu:Per
tama,
Al-Khawfminal-Jal
îl,yaknimemi l
ikirasatakutkepadaAl l
ahSWT.
Orangy angbert
akwat entuselal
uber hati
-hati
dalam hidupnyakarena
takutakanterj
atuhpadasegal aperkarayanghar am.Sebabset iap
kehar amanyangdilakukanpast imenuai dosa.Setiapdosabakal
mengundangmur kadansi ksa-
Nya.Inil
ahy angditakutkanorangyang
bertakwa.Ji
kapascapuasar asatakutterhadapmur ka-Nyainisel
alu
mel ekatdal
am dir
iseor angMusl i
m makadi alay
akber gembiradiHari
Raya.Sebab,sebagaimanakatasebagianul ama,“
Laysaal-î
dliman
l
abisaal-j
adî
d,innamaal-î
dlimanittaqaal-waîd(
HariRayabukanlah
untukorangyangmengenakansesuat uyangserbabaru.HariRaya
hanyal
ahuntukor angyangtakutt
erhadapancaman[ mur ka-Nya]
).
”
Demikianpulay angAl
lahSWTt egaskan:

‫ﺍ‬
ً
‫ﺭ‬‫ﻭ‬ُ
‫ﺬ‬
ْ‫ﻣ‬
‫ﺤ‬ َ‫ﻥ‬
َ‫ﺎ‬
َ‫ﻚ‬
‫ﻛ‬َ‫ﺑ‬
ِ
َّ‫ﺏ‬
‫ﺭ‬َ‫ﺍ‬َ
‫ﺬ‬
َ‫ﻥ‬
‫ﻋ‬ َ‫ﺇ‬
ِّ‫ﻪ‬
ُ
َ
‫ﺑ‬‫ﺍ‬
َ
‫ﺬ‬َ‫ﻥ‬
‫ﻋ‬َ‫ﻮ‬ُ
‫ﻓ‬
‫ﺎ‬َ‫ﻳ‬
‫ﺨ‬ََ‫ﻪ‬
‫ﻭ‬َُ
‫ﺘ‬
َ
‫ﻤ‬ْ‫ﺭ‬
‫ﺣ‬َ‫ﻥ‬
َ‫ﻮ‬ُ‫ﺮ‬
‫ﺟ‬َْ
‫ﻳ‬
َ
‫ﻭ‬
MerekasenantiasamengharapkanrahmatAllahdantakutt
erhadap
azab-
Ny a.SungguhazabAll
ahituadalahsesuatuyang(har
us)dit
akut
i
(QSal-
Isra[17]:57)
.

Sayang,hari-harii
ni,
kitameny aksikanr asatakutt erhadapazabAl lah
SWTseol ahhilangpadadi r
i sebagiankaum Musl i
m.Bukt iny
a, banyak
Muslimyangmasi hengganmeni nggalkandust a.Gemarber buatdosa.
Banyakyangt etapmel anjutkanper buat antercela.Mi sal
,mer ai
hdan
memper t
ahankankekuasaandanj abat andengansegal acara.
Termasukdengancar a-caracur angdanpenuhr ekayasa.
Demikianlah.Seolah-olahpuasasamasekal itakber bekassedi ki
t
punpadadi r
inya.Padaakal danpi kir
anny a.Padaj i
wadanper asaanny a.
Diataksemaki nt ambaht aat.Taksemaki nt ambaht akwa.Yangada
malahmaki njumawadi hadapanAl lahAzz awaJal la.PadahalAllah
SWTt el
ahlamameny erukita:

‫ﺭﺽ‬
ُ َْ
‫ﺄ‬
ْ
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﺕ‬
‫ﻭ‬ُ‫ﺍ‬َ
‫ﻭ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻤ‬َ‫ﻟ‬
ّ
‫ﺴ‬‫ﺍ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻬ‬ُ‫ﺮ‬
‫ﺿ‬َْ‫ﺔ‬
‫ﻋ‬ٍَ
ّ
‫ﻨ‬
َ‫ﻭ‬
‫ﺟ‬َ‫ﻢ‬
ْ‫ﻜ‬
ُ
ِ
ّ
‫ﺑ‬َ‫ﻦ‬
‫ﺭ‬ْ‫ﻣ‬
ِ‫ﺓ‬
ٍَ
‫ﺮ‬
ِ
‫ﻔ‬ْ
‫ﻐ‬َ‫ﻟﻰ‬
‫ﻣ‬ َ
ِ‫ﺍ‬
‫ﺇ‬‫ﻮ‬ُ‫ﺭ‬
‫ﻋ‬ِ
‫ﺎ‬َ‫ﻭ‬
‫ﺳ‬َ
َ‫ﻴ‬
‫ﻦ‬ِ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺘ‬ُ
‫ﻤ‬
ْ
‫ﻠ‬ِ
‫ﻟ‬ْ‫ﺪ‬
‫ﺕ‬َ
ِّ‫ﺃ‬
‫ﻋ‬ُ
Bersegeral
ahkali
anmer
aihampunanAll
ahdansur gayangl
uasnya
seluaslangi
tdanbumiy
angdisedi
akanbagikaum yangber
takwa(QS
AliImran[3]
:133).

Jamaahkaum Musl imr ahimakumul Lâh.

Kedua:Al-Amalbiat -
Tanzîl,yakni mengamal kanselur
uhi sial
-Quran
yangtelahAllahtur
unkan.Tent udenganmener apkansemuahukumny a.
Denganmel aksanakandanmener apkansy ari
ahny asecarakaffah.
Penerapansy ari
ahsecar akaffahit uhanyabi sadiwujudkanmel alui
kekuasaany angmener apkansi stem pemer i
ntahanIslam.Sistem
ter
sebutolehpar aulamadi sebutKhi lafahar-Rasyidah.
Ketiga:Al
-Qanâahbial -qal
îl
, y
akni selalumer asapuas/ridhadengan
karuni
ay angsediki
t.Qanâahakanmel ahir
kansi kapzuhudt er
hadap
dunia.Zuhudt erhadapduni aakanmel ahir
kansikapwar a,yakni
senantiasaber hat i
-hatit
er hadapdosa.
Say ang,saati nikitameny aksikanbet apabany akor angbukansaj a
tdakqanâahdengany
i angsedi kit.Mer ekabahkant idakqanâahdengan
yangbany ak.Bet apabany akor ang- orangkay aterus-mener us
menumpukhar t
a.Meski dengancar a-caray angmel anggarket entuan
agama.Bet apabany akpej abatber gajiti
nggi,tet
api t
etapkor upsi.
Betapabany akpenguasay angt akpuny aprestasi
, t
etapi bernaf suuntuk
ter
pili
hkembal i.Mer ekaber usahaker asmemper tahankankekuasaan
denganber bagai cara.Takpedul imel anggarnormadanhukum agama.
Keempat :Isti
dâd[ an]liyawm ar -
rahîl,
yakni menyiapkanbekal untuk
menghadapi har ipenggiringan, y akniHar iKiamat.
Sebagai manadi ketahui ,kedat anganHar iKiamatbukanl ahsesuat u
yanglama.Kedat anganny asangatdekat .Sepert
ikedat anganhar iesok.
All
ahSWTber f
irman:

‫ﺪﻭ‬
ٍََ
‫ﻐ‬ِ
‫ﻟ‬ْ‫ﻣ‬
‫ﺖ‬ ََ
ّ
‫ﺪ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﻗ‬ َ‫ﺲ‬
‫ﻣ‬ٌ‫ﻔ‬ْ
َ‫ﺮ‬
‫ﻧ‬ْ ُ‫ﻨ‬
‫ﻈ‬ْ
َ
‫ﺘ‬ْ
‫ﻟ‬َ‫ﻪ‬
‫ﻭ‬ََ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺍ‬
‫ﻮ‬ُ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺗ‬
‫ﺍ‬‫ﺍ‬‫ﻮ‬
ُ
‫ﻨ‬َ
‫ﻣ‬‫ﺁ‬
َ‫ﻳ‬
‫ﻦ‬ ِ
‫ﺬ‬
َ
ّ
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺎ‬
َ
‫ﻬ‬ُ
ّ
‫ﻳ‬
َ
‫ﺃ‬‫ﺎ‬َ
‫ﻳ‬
َ‫ﻮ‬
‫ﻥ‬ ُ
‫ﻠ‬
َ
‫ﻤ‬ْ
‫ﻌ‬َ‫ﺎ‬
‫ﺗ‬َ
‫ﻤ‬ِ‫ﺮ‬
‫ﺑ‬ٌ‫ﻴ‬
ِ
‫ﺒ‬َ‫ﻪ‬
‫ﺧ‬ََ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﺇ‬
ّ
‫ﻥ‬ ِ‫ﻪ‬
ََ
ّ
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺍ‬
‫ﻮ‬ُ
‫ﻘ‬َ
ّ
‫ﺗ‬
‫ﺍ‬
Haiorang-
orangy angberi
man, bertakwal
ahkali
ankepadaAllahdan
hendaknyaseti
apdi r
imemper hatikanapayangtel
ahdiaperbuatuntuk
hariesok(
HariKiamat )
.Bert
akwal ahkali
ankepadaAll
ah.Sungguh
All
ahMahaawasat asapasajay angkali
ankerj
akan(QSal-Hasyr[59]:
18).

MenurutI
mam ath-Thabari
danmuf assi
rlai
nnya,hariesokdal
am
ay
atdiatasti
daklai
nadalahHar i
Kiamat.Bekalt
erbaikuntuk
menghadapiHar
iKiamattidaklai
nadalahtakwa.

AlLâhuakbar3x, wal il
Lâhilhamd.
Jamaahkaum Musl i
mr ahimakumul Lâh.
Takwat entuharusdi wujudkantidakhany adalam ranahindivi
du
belaka,tetapij
ugapadar anahmasy arakatdannegar a.I
nil
ahyang
bolehdi sebutsebagai “
ketakwaankol ekti
f”.Ketakwaankol ekti
finihany
a
mungki nbi sadiwujudkandal am i
nstitusi negaray angmener apkan
syariahIslam secarakâf f
ah.Inst
it
usi negar aituti
dakl ai
nadalah
Khilafahalami nhajan-nubuwwah.Khi lafahi ni
lahy angpernah
di
pr akti
kansecar any ataolehKhulafaurRasy i
dinridwânulLâhalayhi
m
dulu.
 Menur utI
mam I bnuHajaral
-Hait
amidalam ki
tabny Ash-
a, Shawâiq
al-
Muhriqah(hlm.7),kewaji
banmenegakkanKhi l
afahbahkant elah
menjadiIjmakSahabat.MenurutImam al
-Ghazalidalam ki
tabnya,
Al-
Mustashfâ(1/ 14)
,Ij
makSahabatituti
dakbisadi-naskh
(di
hapuskan/dibatal
kan).
Selai
nwaj i
b,kembalinyaKhi
laf
ahadalahjanji
AllahSWTdankabar
gembiraRasulull
ahsaw. ,
sebagai
manasabdabel iau:

ِ
‫ﺓ‬
َ
ّ
‫ﻮ‬ُ
‫ﺒ‬ُ
ّ
‫ﻨ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬ِ
‫ﺎﺝ‬
َ
‫ﻬ‬ْ
‫ﻨ‬
ِ
‫َﻰﻣ‬
‫ﻠ‬
َ
‫ًﻋ‬
‫ﺔ‬َ
‫ﻓ‬
َ
‫ِﻻ‬
‫ُﺧ‬
‫ْﻥ‬
‫ﻮ‬ُ
‫ﻜ‬
َ
‫ﺘ‬َ
‫ّﺳ‬
‫ُﻢ‬
‫ﺛ‬
Kemudianakandat
angkembal
imasaKhi
l
afahy
angmengi
kut
imet
ode
kenabi
an(HRAhmad).

I
nsy
aAl
l
ah,
masay
angmul
i
ait
uakanseger
ati
ba.

AlLâhuakbar3x,walil
Lâhilhamd.
Jamaahkaum Musl imrahimakumul Lah.
Terakhi
r,mari
lahki
tasama- samaber doakepadaAl
l
ahSWT.
Bermunajatpenuhharapkepada-Nya.SemogaAl l
ahSWTmengabul
kan
doa-doakit
a.

ِ
‫ْﻢ‬
‫ﻴ‬
ِ
‫َﺣ‬ّ
‫ﺮ‬
‫ﻟ‬‫ِﺍ‬
‫َﻦ‬
‫ﻤ‬ْ
‫َﺣ‬
ّ
‫ﺮ‬‫ﻟ‬
‫ِ ﷲِﺍ‬
‫ْﻢ‬
‫ِﺴ‬
‫ﺑ‬

َ
‫ِﻭ‬
‫ﻪ‬ِ
‫ﺘ‬ْ
‫ﻴ‬َ
‫ِﺑ‬
‫ْﻞ‬
‫َﻫ‬
‫َﺃ‬
‫ِﻭ‬
‫ﻪ‬ِ
‫ﻟ‬َ
‫َﻰﺍ‬
‫ﻠ‬َ
‫َﻋ‬
‫ٍﻭ‬‫ﺪ‬
َ
ّ
‫ﻤ‬َ
‫ُﺤ‬
‫َﻰﻣ‬‫ﻠ‬
َ
‫ْﻋ‬‫ِﻙ‬
‫ﺭ‬‫ﺎ‬
َ
‫َﺑ‬
‫ْﻭ‬
‫ِﻢ‬
ّ
‫ﻠ‬
َ
‫َﺳ‬‫ِﻭ‬
ّ
‫َﻞ‬
‫َﺻ‬ّ
‫ُﻢ‬
‫ﻬ‬
َ
ّ
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
َ
‫ﻴْﻦ‬ِ‫ﻌ‬ َ
‫ﻤ‬ْ‫َﺟ‬‫ِﺃ‬
‫ﻪ‬ِ
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
َ
‫ْﺤ‬‫َﺻ‬
‫َﺃ‬
‫ِﻭ‬
‫ﻪ‬ِ
‫ﺗ‬
‫ﺎ‬َ
‫ﻳ‬
ِ
ّ
‫ﺭ‬ُ
‫ﺫ‬،ٍ‫ﺎ‬
‫ﻥ‬ َ‫ﺣ‬
‫ﺴ‬ْ‫ﺈ‬
ِ
ِ‫ﻢ‬
‫ﺑ‬ْ‫ﻬ‬
ُ
َ
‫ﻟ‬َ‫ﻴ‬
‫ﻦ‬ِْ
‫ﻌ‬
ِ
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
َ
ّ
‫ﺘ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ
‫ﻭ‬
َ‫ﻳ‬
‫ﻦ‬ْ
ِ
ّ
‫ﺪ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
ِ
‫ﻡ‬ ْ
‫ﻮ‬
َ‫ﻟﻰ‬
‫ﻳ‬ َ
ِ
‫ﺇ‬.
‫ﻴﻦ‬
َِ
‫ﻨ‬ِ
‫ﻣ‬ْ
‫ﺆ‬ُ
‫ﻤ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬َ‫ﻟ‬
ّ
‫ﻲ‬ِ
َ‫ﺎ‬
‫ﻭ‬ َ‫ﻡ‬
‫ﻳ‬َ
ُّ‫ ﷲ‬،
َ‫ﻴ‬
‫ﻦ‬ِْ
‫ﻔ‬
َ
‫ﻌ‬ْ‫ﺘ‬
‫ﻀ‬َْ‫ﻤ‬
‫ﺴ‬ُ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ
‫ﺮ‬ِ‫ﺎ‬
‫ﺻ‬ َ
‫ﻧ‬
َ،
‫ﻭ‬ َ‫ﺻ‬
‫ﻢ‬ِ‫ﺎ‬َ
‫ﻗ‬
َ
‫ﻭ‬
َ‫ﻴ‬
‫ﻦ‬ِ
‫ﻣ‬ِ
‫ﺮ‬ْ‫ﻤ‬
‫ﺠ‬ُ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﻦ‬
‫ﻭ‬َ‫ﻳ‬
ِْ
‫ﺭ‬
‫ﺎ‬َ
ّ
‫ﺒ‬
َ‫ﻟ‬
‫ﺠ‬ ‫ﺍ‬
.
‫ﺭ‬
ُ
‫ﺎ‬َ
ّ
‫ﺒ‬
َ‫ﺎ‬
‫ﺟ‬ َ‫ﺰ‬
‫ﻳ‬ُ
ْ
‫ﻳ‬ِ
‫ﺰ‬َ‫ﺎ‬
‫ﻋ‬ َ
‫ﻳ‬
،ُ
‫ﺭ‬
ِ
‫ﺪ‬َ
‫ﺘ‬ْ
‫ﻘ‬
ُ‫ﺎ‬
‫ﻣ‬ َ‫ﺭ‬
‫ﻳ‬ُ
ِ
‫ﺩ‬‫ﺎ‬َ‫ﺎ‬،
‫ﻗ‬َ‫ﺎ‬
‫ﻳ‬ َ
‫ﻣ‬َ‫ﻦ‬
‫ﻭ‬ِ‫ﻴ‬
ُ
ْ‫ﻷ‬
‫ﻋ‬َ‫ﺍ‬َ
‫ﺔ‬
َ
‫ﻨ‬ِ
‫ﺋ‬‫ﺎ‬
َ‫ﻢ‬
‫ﺧ‬ ُ‫ﻠ‬
َ
ْ
‫ﻌ‬َ‫ﻦ‬
‫ﺗ‬ْ‫ﻣ‬
َ‫ﺎ‬
َ
‫ﻳ‬
ْ
‫ﺭ‬
‫ﻭ‬ُ
‫ﺪ‬ُ‫ﻟ‬
ّ
‫ﺼ‬‫ﺍ‬‫ﻔﻲ‬
ِْ‫ﺗ‬
‫ﺨ‬ُ.

‫ﺎ‬
َ
‫ﻴ‬ْ
‫ﻠ‬
ُ
‫ﻌ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺗﻚ‬
ِ
‫ﺎ‬َ
‫ﻔ‬
ِ‫ﻭ‬
‫ﺻ‬ َ‫ﻨﻰ‬
َ
ْ‫ﺤ‬
‫ﺴ‬ُ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬َ‫ﺋ‬
‫ﻚ‬ِ‫ﺎ‬
َ
‫ﻤ‬ْ‫ﺄ‬
‫ﺳ‬َ
ِ‫ﻚ‬
‫ﺑ‬َ‫ﻟ‬
ُ
َ
‫ﺄ‬ْ‫ﻧ‬
‫ﺴ‬َ‫ﺎ‬
َ
ّ
‫ﻧ‬ِ‫ﻡ‬
‫ﺇ‬َ
ُّ‫ ﷲ‬،
‫ﺴﻚ‬
‫ْ‬‫ﻔَ‬
‫ْ‬‫ﻪَ‬
‫ﻧ‬‫ِ‬‫ﺖِ‬
‫ﺑ‬‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬‫ﻢَ‬
‫ﺳ‬‫ﺳٍ‬
‫ﺍْ‬‫ﻜِ‬
‫ّ‬
‫ﻞ‬‫ُ‬‫ﻚِ‬
‫ﺑ‬‫ﻟَ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ﺄ‬‫ﻧْ‬
‫ﺴ‬‫َ‬
‫‪،‬‬‫ﻠِ‬
‫ﻢ‬‫ْ‬
‫ﻓﻲِ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻪِ‬
‫ِ‬‫ﺕِ‬
‫ﺑ‬‫ﺮَ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﺛ‬
‫ْ‬
‫ﺄ‬‫َ‬
‫ﺘ‬
‫ﺍْ‬
‫ﺳ‬ ‫ِ‬
‫ﻭ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﺪْ‬
‫ﻙ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫ﺐِ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻴِ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﻐ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪.‬‬

‫ﺭﺽ‬‫ْ‬
‫ﺍَ‬
‫ﻷ‬ ‫ﺕَ‬
‫ﻭ‬‫ﺍِ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﻟّ‬
‫َ‬
‫ﺴ‬‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻡ‬‫ﻮ‬
‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﺎَ‬
‫ﻗ‬‫َ‬
‫ﻳ‬‫‪،‬‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﻭﺍﻻً‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻌ‬‫َ‬
‫ﻓ‬
‫ﺪَ‬‫ِ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﻤِ‬
‫ﺠ‬‫َ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺮِ‬
‫ﺵ‬ ‫ْ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺍ‬‫ﺎَ‬
‫ﺫ‬‫َ‬
‫ﻳ‬
‫ْ‬
‫ﺪ‬
‫ْ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ُ‬
‫ﺗ‬
‫‪.‬‬

‫ﻴﻚ‬
‫َ‬‫َ‬
‫ّ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ﺝَ‬
‫ﻧ‬‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻬ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫ﻠﻰِ‬
‫ﻣ‬ ‫َ‬‫ﺔَ‬
‫ﻋ‬ ‫ِ‬‫َ‬
‫ﻓ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻟِ‬
‫ﺨ‬ ‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺔ‬‫َ‬
‫ﻣ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻗ‬‫ِ‬
‫ﺈ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬
‫ﻤُ‬
‫ﻞ‬ ‫َ‬‫ْ‬
‫ﻌ‬
‫ﺎَ‬
‫ﻧ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻧ‬‫ﻢِ‬
‫ﺇ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬‫ُ‬‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬ ‫َ‬
‫ﺓ‬
‫َ‬
‫ﺩ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻌ‬‫ِ‬
‫ﺘ‬
‫ﺍْ‬
‫ﺳ‬ ‫ِ‬
‫ﻨَ‬
‫ﻚ‬‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻳ‬
‫ﻥِ‬
‫ﺩ‬ ‫ﺎِ‬
‫ﻠَ‬
‫ﻄ‬‫ْ‬‫ﻟُ‬
‫ﺴ‬‫ِ‬‫ﺇ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﺎ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬‫ﺔِ‬
‫ً‬‫َ‬
‫ﻓ‬‫ﺎ‬‫ﻚَ‬
‫ﻛ‬‫ﺘَ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ْ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬‫ﻟَ‬
‫ﺸ‬‫ِ‬
‫ﻚَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﻨَ‬
‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﻴَ‬
‫ﻖ‬ ‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﺒ‬‫ﺗْ‬
‫ﻄ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ُ‬
‫ﻪ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ﻤ‬
‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﺫَ‬
‫ﻋ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﺇ‬
‫ﺎِ‬
‫ﻥ‬‫ﻠَ‬
‫ﻄ‬ ‫ْ‬
‫ﻟُ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬
‫ِ‬
‫ﺑ‬‫‪،‬‬
‫ﺎَ‬
‫ﻥ‬ ‫ﻠَ‬
‫ﻄ‬‫ْ‬
‫ﻟُ‬
‫ّ‬
‫ﺴ‬ ‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻐ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ْ‬
‫ﺑ‬
‫ﺎ‬‫‪َ،‬‬
‫ﻓ‬ ‫ﻠﻰ ﷲ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻚَ‬
‫ﺻ‬ ‫ﻟَ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﺭُ‬
‫ﺳ‬‫ﻚَ‬
‫ﻟَ‬‫ِ‬‫ﻐﻰَ‬
‫ﺫ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﺘ‬‫ْ‬
‫ﺑ‬‫ﺍ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫َ‬
‫ﻛ‬
‫ﻠَ‬
‫ﻢ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬‫ﻪَ‬‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫‪َُ،‬‬
‫ﻋ‬ ‫ِ‬
‫ﻪ‬ ‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻠﻰ ﷲَُ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ّ‬‫ﻚَ‬
‫ﺻ‬ ‫ﻨَ‬
‫ْ‬‫ﻪِ‬
‫ﻣ‬ ‫ُ‬‫َ‬
‫ﺒ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﺎَ‬
‫ﻃ‬ ‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﻚَ‬
‫ﻛ‬ ‫ﻨَ‬
‫ْ‬‫ﻩِ‬
‫ﻣ‬‫ُ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ْ‬
‫ﺒ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻃ‬ ‫َ‬
‫ﺑَ‬
‫ﻚ‬‫ِ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺘ‬
‫ﻓﻲِ‬
‫ﻛ‬ ‫ﻪِ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﺗ‬‫ْ‬
‫ﺮ‬
‫َ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﺃ‬ ‫ْ‬
‫ﺫ‬‫ِ‬
‫ﺇ‬
‫‪،‬‬‫ﻠَ‬
‫ﻢ‬‫َ‬
‫ّ‬‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬‫َ‬‫(‪:‬‬‫ٍ(‬
‫ْﻕ‬
‫ﺪ‬‫ِ‬
‫َﺻ‬ ‫َﻞ‬
‫ْﺧ‬‫ﺪ‬‫ُ‬
‫ِﻲﻣ‬‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ﻠ‬
‫ِ‬
‫ْﺧ‬‫ﺩ‬
‫َ‬
‫ِﺃ‬
‫ّ‬
‫َﺏ‬‫ْﺭ‬
‫ُﻞ‬
‫ﻗ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﺍ‬
‫ً‬
‫ﺮ‬‫ﻴ‬‫ِ‬
‫َﺼ‬
‫ﺎﻧ‬‫ً‬
‫ﻧ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ْﻄ‬
‫ﻠ‬‫ُ‬
‫َﺳ‬
‫ْﻚ‬ ‫ﻧ‬
‫ُ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ِﻦ‬‫ِﻲﻣ‬‫ﻟ‬‫ْ‬
‫َﻞ‬
‫ﻌ‬‫ْ‬
‫ﺍﺟ‬‫َ‬
‫ٍﻭ‬
‫ْﻕ‬‫ﺪ‬‫ِ‬
‫َﺻ‬‫َﺝ‬‫ﺮ‬
‫ْ‬‫ُﺨ‬
‫ِﻲﻣ‬‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ِﺟ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫َﺧ‬
‫ﺃ‬‫َ‬
‫ﻭ‬‫)‬
‫)‬‫‪.‬‬

‫ﻴﻚ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ّ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ﺝَ‬
‫ﻧ‬ ‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻬ‬
‫ْ‬
‫ﻨ‬‫ﻠﻰِ‬
‫ﻣ‬ ‫َ‬‫ﺔَ‬
‫ﻋ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﻓ‬ ‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻟِ‬
‫ﺨ‬ ‫ﺍ‬‫ِ‬
‫ﺔ‬‫َ‬
‫ﻣ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻗ‬‫ِ‬
‫ﺈ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ﻤُ‬
‫ﻞ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻌ‬‫ﺎَ‬
‫ﻧ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻧ‬‫ﻢِ‬
‫ﺇ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬‫ُ‬‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻨ‬
‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻘ‬ ‫َ‬
‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﺘ‬‫ُ‬
‫ﻣ‬
‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ِ‬
‫ﺘ‬‫َ‬
‫ﻣ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻗ‬‫ﻦِ‬
‫ﺇ‬ ‫ﻣْ‬
‫ﺎِ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻪَ‬
‫ﻋ‬ ‫ُ‬‫َ‬
‫ﺗ‬
‫ْ‬
‫ﺪ‬ ‫ﻭَ‬
‫ﻋ‬‫ﻱَ‬‫ﺬْ‬
‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺪَ‬
‫ﻙ‬‫ِ‬‫ﻮْ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬‫‪،‬‬
‫ﺑَ‬
‫ﻚ‬ ‫ِ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ﻓﻲِ‬
‫ﻛ‬ ‫ﺖِ‬
‫ﻠَ‬‫ْ‬
‫ﺚُ‬
‫ﻗ‬ ‫ﻴُ‬
‫ْ‬‫‪َ::‬‬
‫ﺣ‬
‫(‬‫ْ(‬
‫ُﻢ‬
‫ﻬ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻔ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬
‫ْ‬
‫َﺨ‬‫ﺘ‬‫ْ‬
‫َﺴ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ِ‬
‫ﺎﺕ‬‫َ‬
‫ِﺤ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟﺼ‬ ‫ﺍﺍ‬
‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫َ‬
‫َﻋ‬
‫ْﻭ‬‫ُﻢ‬
‫ﻜ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﺍﻣ‬‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻣ‬‫َﺁ‬
‫ﻳﻦ‬‫ِ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ُﺍ‬
‫ﻪ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫َﺍ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫َﻋ‬
‫ﻭ‬
‫ْ‬
‫ِﻢ‬
‫ﻬ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ْ‬
‫ﺒ‬
‫َ‬
‫ْﻗ‬‫ِﻦ‬
‫َﻣ‬‫ﻳﻦ‬‫ِ‬
‫ﺬ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫َﺍ‬‫َﻒ‬
‫ﻠ‬‫ْ‬
‫َﺨ‬‫ﺘ‬‫ْ‬
‫ﺎﺍﺳ‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫َ‬
‫ِﻛ‬
‫ْﺽ‬‫ﺭ‬‫َ‬
‫ﺄ‬‫ْ‬
‫ﻟ‬
‫ِﻲﺍ‬‫ﻓ‬‫)‬‫)‬
‫‪،‬‬‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬ ‫ْ‬
‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ْ‬
‫ﻘ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ﻣْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ﻭ‬‫َ‬
‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫َ‬
‫ﺗ‬‫َ‬
‫ﺩ‬‫ْ‬
‫ﻮ‬‫ﺎَ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻣْ‬
‫ﺖ‬ ‫َ‬
‫ِ‬
‫ﺰ‬‫ﺘﻲَ‬
‫ﺟ‬ ‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻟَ‬
‫ﻚ‬ ‫ِ‬
‫ﻮ‬‫ﺭُ‬
‫ﺳ‬‫ﺮﻯَ‬
‫َ‬‫ﺒْ‬
‫ﺸ‬ ‫ُ‬
‫ِ‬
‫ﻟ‬‫‪،‬‬‫ﻠﻰ ﷲُ‬ ‫َ‬
‫ّ‬‫ﻝَ‬
‫ﺻ‬ ‫ﺍَ‬‫ﺚَ‬
‫ﻗ‬‫ﻴُ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﺣ‬
‫ﻠَ‬
‫ﻢ‬‫َ‬
‫ّ‬‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬‫ﻪَ‬
‫ِ‬ ‫ْ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫َ‬
‫ﻋ‬‫(‪:‬‬‫(‬‫ِ‬
‫ﺓ‬
‫َ‬
‫ّ‬‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﺒ‬
‫ُ‬
‫ّ‬‫ﻨ‬
‫ﻟ‬‫ِﺍ‬
‫ﺎﺝ‬‫َ‬
‫ﻬ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫َﻰﻣ‬‫ﻠ‬
‫َ‬
‫ٌﻋ‬‫ﺔ‬
‫َ‬
‫ﻓ‬ ‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ُﺧ‬‫ﻮﻥ‬‫ُ‬
‫ﻜ‬‫َ‬
‫ّﺗ‬
‫ُﻢ‬
‫ﺛ‬‫)‬‫)‬
‫‪.‬‬‫‪.‬‬

‫ﻡ‬
‫ِ‬‫َ‬
‫ﺎ‬
‫ّ‬
‫ﻜ‬‫ﻭُ‬
‫ﺣ‬ ‫ﻦَ‬
‫ﻴَ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ﻘ‬‫ِ‬
‫ﻓ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺭَ‬
‫ﻭ‬ ‫ِ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻔ‬‫ُ‬
‫ﻜ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﻣَ‬
‫ﻦ‬‫ﺓِ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﻮ‬‫ﺪْ‬
‫ﻋ‬‫َ‬
‫ّ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ ‫ِ‬
‫ﻩ‬
‫ِ‬
‫ﺬ‬‫ﺀَ‬
‫ﻫ‬ ‫َ‬‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﺃْ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫ﺇَ‬
‫ّ‬
‫ﻥ‬‫ﻢِ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬‫ُ‬‫ﻠَ‬
‫ّ‬ ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫ً‬
‫ﺔ‬
‫ﺎَ‬
‫ّ‬
‫ﺻ‬ ‫ﺎَ‬
‫ﺧ‬ ‫َ‬
‫ﻴ‬
‫ﻴِ‬
‫ﺴ‬ ‫ِ‬
‫ﻧ‬‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ﻧ‬
‫ﻡِ‬
‫ﺇ‬‫ِ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺎ‬
‫ﻜ‬‫ﻭُ‬
‫ﺣ‬ ‫ﺔَ‬
‫ً‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻣ‬‫ﺎ‬‫ﻦَ‬
‫ﻋ‬‫ﻴَ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ ‫ِ‬
‫ﺩ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ﺑ‬
‫‪،‬‬ ‫ﺍ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ﺍْ‬
‫ﻋ‬ ‫ِ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻗ‬
‫ً‬
‫ﺔ‬
‫َ‬
‫ﻳ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ﻚِ‬
‫ﺟ‬ ‫ﻴَ‬
‫َ‬
‫ّ‬‫ِ‬
‫ﺒ‬
‫ﺔَ‬
‫ﻧ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ﻭ‬‫َ‬
‫ﺩ‬‫ﺔَ‬
‫ﻭ‬‫ً‬‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬
‫ﻚَ‬
‫ﺟ‬ ‫ﺘَ‬‫َ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺭَ‬
‫ﺳ‬‫ِ‬‫ﺍ‪.‬‬
‫ﻮ‬ ‫ُ‬
‫ﻠ‬
‫ِ‬
‫ﻬ‬‫ﻥَ‬
‫ﺟ‬ ‫ﺇْ‬
‫ﻢِ‬
‫ﻬْ‬‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻤ‬‫ِ‬
‫ﻬ‬
‫ﻡَ‬
‫ﻓ‬ ‫َ‬
‫ّ‬ ‫ﷲُ‬
‫ً‬
‫ﺔ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﺭْ‬
‫ﺣ‬‫َ‬‫ﺪﻯَ‬
‫ﻭ‬ ‫ً‬‫ﺎُ‬
‫ﻫ‬ ‫َ‬
‫ﻬ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﻠﻰ‬‫َ‬
‫‪َ،‬‬
‫ﻋ‬‫ﺍﻹ‬ ‫ُ‬
‫ﺔ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ﻭ‬‫ﺎَ‬
‫ﺩ‬ ‫َ‬
‫ﻬ‬‫ْ‬
‫ﺘ‬‫َ‬
‫ﻘ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻘ‬‫ﺎَ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬
‫ﺍِ‬
‫ﻣ‬ ‫ﻮ‬‫ﻧُ‬
‫ﺴ‬‫ﻥَ‬‫ﺇْ‬
‫ﻢِ‬
‫ﻫْ‬‫ﺮُ‬
‫ْ‬‫ِ‬
‫ّ‬
‫ﻛ‬
‫َ‬
‫ﺫ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ٍ‬
‫ﺔ‬
‫َ‬
‫ﻴ‬‫ﺎِ‬
‫ﻫ‬ ‫َ‬
‫ﻓ‬
‫َ‬
‫ﺭ‬‫ﺓَ‬
‫ﻭ‬‫ٍ‬‫َ‬
‫ﺩ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ﻦَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﻣْ‬‫ﺔِ‬
‫ِ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻳ‬‫ِ‬
‫ﺮ‬
‫ﺒَ‬
‫ﺸ‬ ‫َ‬
‫ْ‬
‫ﻠ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ِ‬
‫ﻡ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫‪ْ،‬‬
‫ﺳ‬‫ِ‬‫ﺒُ‬
‫ﺐ‬ ‫َ‬‫ﻥَ‬
‫ﺳ‬ ‫ﺎَ‬‫ﻥَ‬
‫ﻛ‬‫ﺇَ‬‫ﻢِ‬
‫ﻬْ‬
‫ُ‬‫ْ‬
‫ﻜ‬‫ِ‬
‫ﻠ‬‫ﺃْ‬
‫ﻫ‬‫َ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ً‬
‫ﺓ‬
‫َ‬
‫ﺮ‬‫َ‬
‫ﺑ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻜ‬‫ُ‬
‫ﻣ‬‫ﺓَ‬
‫ﻭ‬‫ً‬‫َ‬
‫ﺪ‬‫َ‬
‫ﻧ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﻢُ‬
‫ﻣ‬‫ﻬْ‬
‫ِ‬‫ِ‬
‫ﻧ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﻭ‬‫ْ‬
‫ﺪ‬‫‪ُ.‬‬
‫ﻋ‬
‫ﻴﻦ‬
‫ٍ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬‫ﺮُ‬
‫ﻣ‬‫َ‬‫ﻴ‬
‫ﺎَ‬
‫ﺧ‬ ‫َ‬
‫ﻨ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻜْ‬
‫ﻦ‬‫ُ‬‫ﻢَ‬
‫ﻓ‬‫ﻬّ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻤ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻌ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫‪،‬ﺎﺭَ‬
‫ّ‬
‫ﺏ‬ ‫ﺍَ‬
‫ﻳ‬ ‫ً‬
‫ﺮ‬‫ﻴ‬
‫ﻧِ‬
‫ﺼ‬ ‫َ‬
‫ﺎَ‬
‫ﻭ‬ ‫ً‬
‫ّ‬
‫ﻴ‬‫ﻟ‬
‫ﺎَ‬
‫ﻭ‬ ‫َ‬
‫ﻨ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻛْ‬
‫ﻦ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ً‬
‫ﺎ‬
‫ﺜ‬‫ﻴ‬
‫ِ‬
‫ﻐ‬‫ُ‬
‫ﻣ‬‫ﺎَ‬
‫ﻭ‬‫ً‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ﺎ‬
‫ﻭَ‬
‫ﺣ‬‫َ‬‫‪،‬‬‫ﻴﻦ‬
‫ِ‬‫َ‬
‫ﻤ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺭَ‬
‫ّ‬
‫ﺏ‬ ‫ﺎَ‬
‫‪َ.‬‬
‫ﻳ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻚ‬ ‫َ‬
‫ﻟ‬
‫َِ‬
‫ﺇ‬‫ﺇﻻ‬
‫ّ‬‫ﻚِ‬
‫ﻨَ‬
‫ْ‬‫ﺄِ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﻠَ‬
‫ﺠ‬‫ْ‬‫ََ‬
‫ﻣ‬‫ﻭﻻ‬
‫ﺠﻰَ‬
‫ﻨَ‬
‫ْ‬
‫َ َ‬
‫ﻣ‬ ‫ﻢﻻ‬
‫ﻬّ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫‪،‬‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬ ‫ِ‬
‫ﻤ‬
‫ﺍِ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ﺮ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺣَ‬
‫ﻢ‬‫ﺭَ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫‪.‬ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻳ‬

‫ﺎﺱ‬
‫ِ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻨ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻠﻰ‬‫ﺎَ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﻧ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﻮ‬‫ﻭَ‬
‫ﻫ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﺘ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﺔِ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ِ‬
‫ﻗ‬‫ﺎَ‬
‫ﻭ‬ ‫َ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﺗ‬
‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻮ‬‫ﻒُ‬
‫ﻗ‬ ‫ﻌَ‬
‫ْ‬‫ﻮَ‬
‫ﺿ‬ ‫ُ‬
‫ﻜ‬‫ﻧْ‬
‫ﺸ‬‫ﻚَ‬‫ﻴَ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻢِ‬
‫ﺇ‬‫ﻬّ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬
‫‪،‬‬
‫ﻴﻦ‬
‫ﻤ‬‫ﺍِ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺮ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺭﺣَ‬
‫ﻢ‬ ‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻳ‬‫‪،‬‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ِ‬‫ﻔ‬‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﺘْ‬
‫ﻀ‬ ‫َ‬‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺭُ‬
‫ّ‬
‫ﺏ‬ ‫ﺖَ‬
‫ﻧَ‬‫ْ‬‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﺭ‪،‬‬
‫ﺎ‬
‫ﻨ‬‫ﺖُ‬
‫ّ‬
‫ﺑ‬ ‫ﻧَ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫‪َ،‬‬
‫ﻭ‬ ‫ﻟﻰ‬‫َ‬‫ﻢِ‬
‫ﺇ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ﺇْ‬
‫ﻥ‬‫ﻢِ‬
‫ﻬّ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫؟‬‫َ‬
‫ﺎ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ُ‬
‫ﻪ‬‫َ‬
‫ﺘ‬‫ْ‬
‫ﻜ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻭَ‬
‫ﻣ‬ ‫ٍ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ﻟﻰَ‬
‫ﻋ‬ ‫َ‬
‫ﻡِ‬
‫ﺇ‬‫ْ‬ ‫َ‬
‫ﺃ‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ُ‬
‫ّ‬
‫ﻤ‬
‫ّ‬
‫َ‬
‫ﻬ‬‫ﺘَ‬
‫ﺠ‬‫َ‬‫ﺪَ‬
‫ﻳ‬ ‫ٍ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻌ‬‫ﻟﻰَ‬
‫ﺑ‬ ‫َ‬
‫؟َ‬
‫ﺇ‬ ‫َ‬
‫ﺎ‬‫ﻨ‬‫ُ‬
‫ﻠ‬
‫ِ‬
‫ﻜ‬‫ﻦَ‬
‫ﺗ‬‫ﻣْ‬
‫َ‬
‫ﻟﻲ‬
‫ِ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺒ‬‫َُ‬
‫ﻧ‬‫ﻓﻻ‬
‫ﺐَ‬‫ﻀٌ‬‫ﻏَ‬
‫ﺎَ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫َ‬
‫ﻴ‬‫ﻠ‬
‫ﻚَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﺑَ‬‫ﻦِ‬
‫ﻜْ‬
‫ُ‬‫ﻢَ‬
‫ﻳ‬‫ﻟْ‬
‫َ‬‫‪،‬‬
‫ﺎ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬‫ُ‬
‫ﻊ‬‫ﻭَ‬
‫ﺳ‬ ‫ْ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ﻫَ‬
‫ﻲ‬‫ﻚِ‬‫ﺘَ‬
‫ُ‬‫َ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻓ‬‫ﺎ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻜْ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﻟ‬
‫‪َ.‬‬
‫ﻭ‬
‫ﺎُ‬
‫ﺕ‬‫َ‬‫ﻤ‬‫ُ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟُ‬
‫ّ‬
‫ﻈ‬ ‫ﺍ‬‫ﻪ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﻗْ‬
‫ﺖ‬ ‫َ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ﺃْ‬
‫ﺷ‬‫َ‬‫ﺬْ‬
‫ﻱ‬ ‫ّ‬
‫ﻟ‬
‫ﺍ‬ ‫ﻬَ‬
‫ﻚ‬‫ِ‬‫ﻭْ‬
‫ﺟ‬‫ﺭَ‬‫ِ‬‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻨ‬
‫ﺫَ‬
‫ﺑ‬‫ُ‬‫ﻮ‬‫ُ‬
‫ﻌ‬‫َ‬
‫ﻧ‬
‫‪،‬‬‫ُ‬
‫ﺮ‬‫ْ‬
‫ﻣ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﺢَ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻠَ‬
‫ُ‬‫ﻭَ‬
‫ﺻ‬ ‫َ‬
‫ﺒَ‬
‫ﻚ‬‫َ‬‫ﻏَ‬
‫ﻀ‬ ‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻨ‬
‫ﻝِ‬
‫ﺑ‬ ‫ﺰَ‬
‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫ﺃﻥُ‬
‫ﺗ‬ ‫َ‬‫ﻣْ‬
‫ﻦ‬‫ﺓِ‬‫ِ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ﺍﻵﺧ‬‫ﺎَ‬
‫ﻭ‬ ‫َ‬
‫ﻴ‬‫ﻧ‬
‫ُ‬
‫ﺪ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬
‫ﻄَ‬
‫ﻚ‬ ‫ﺨَ‬
‫ﺳَ‬‫ﺎَ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ﻴ‬
‫َ‬
‫ﻠ‬‫ﻞَ‬
‫ﻋ‬‫ﺤَ‬
‫ّ‬ ‫ﺗِ‬‫ﻭُ‬
‫ْ‬‫َ‬
‫ﺃ‬‫‪،‬‬
‫ﺿﻰ‬
‫ﺮَ‬ ‫ﺘﻰَ‬
‫ﺗ‬ ‫َ‬
‫ّ‬‫ﺒﻰَ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ﺘ‬‫ُ‬
‫ﻌ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﻟَ‬
‫ﻚ‬‫َ‬‫ﺑ‪،‬‬
‫ﺎَِ‬
‫ﻚ‬ ‫ّ‬
‫َ‬
‫ﻟ‬
‫ﺓِ‬
‫ﺇ‬‫َ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻮ‬‫َُ‬
‫ﻗ‬‫ﻭﻻ‬
‫ﻝَ‬‫ﻮَ‬‫ﺎَ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ﻟ‬‫‪َ،‬‬
‫ﻭ‬ ‫ﺎﺭَ‬
‫ّ‬
‫ﺏ‬ ‫َ‬
‫ﻳ‬
‫ﻴﻦ‬
‫ِ‬
‫ﻔ‬‫َ‬
‫ﻌ‬ ‫ﺘْ‬
‫ﻀ‬‫َ‬‫ﻤْ‬
‫ﺴ‬‫ُ‬ ‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ﺎِ‬
‫ﺻ‬ ‫ﺎَ‬
‫ﻧ‬ ‫َ‬
‫ﻳ‬‫ﻴﻦَ‬
‫ﻭ‬ ‫ﻤ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫ّ‬
‫ﻌ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫‪.‬‬

‫ﺪﻙ‬
‫ْ‬‫ِ‬‫ْ‬
‫ﻨ‬
‫ﻦِ‬
‫ﻋ‬ ‫ﻣْ‬
‫ﺭِ‬
‫ٍ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺯ‬‫َ‬
‫ﺆ‬‫ﺰُ‬
‫ﻣ‬‫ٍ‬‫ْ‬
‫ﻳ‬
‫ِ‬
‫ﺰ‬‫ﺮَ‬
‫ﻋ‬‫ٍ‬‫ﻨْ‬
‫ﺼ‬‫َ‬‫ﺎِ‬
‫ﺑ‬‫َ‬
‫ﻨ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫َ‬
‫ﻠ‬
‫ﻦَ‬
‫ﻋ‬‫ﻨْ‬‫ُ‬
‫ْ‬
‫ﻣ‬‫ﺍ‬‫ﻬَ‬
‫ّ‬
‫ﻢ‬‫ُ‬‫َ‬
‫ّ‬
‫ﻠ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪،‬‬‫ﺅْ‬
‫ﻙ‬‫ُ‬‫ﺎ‬
‫َ‬
‫ﻴ‬‫ِ‬
‫ﻟ‬‫ْ‬
‫ﻭ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﺰِ‬
‫ﻓ‬‫ُ‬
‫ّ‬‫َ‬
‫ﻌ‬‫‪ُ،‬‬
‫ﻳ‬
‫ﺅْ‬
‫ﻙ‬‫ُ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﺪ‬‫ﺃْ‬
‫ﻋ‬‫َ‬‫ِ‬
‫ﻪ‬‫ْ‬
‫ﻴ‬‫ﻝِ‬
‫ﻓ‬‫ﺬُ‬
‫ّ‬‫َ‬‫ُ‬
‫ﻳ‬‫َ‬
‫ﻭ‬
‫‪،‬‬‫ﺮْ‬
‫ﻙ‬‫ِ‬
‫ﻨْ‬
‫ﺼ‬ ‫َ‬
‫ﻥِ‬
‫ﺑ‬‫ﻮَ‬‫ُ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ْ‬
‫ﺆ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬‫ﺮُ‬
‫ﺡ‬‫َ‬‫ْ‬
‫ﻔ‬‫ُ‬
‫ﻳ‬
‫‪َ،‬‬
‫ﻭ‬ ‫ُ‬
‫ﺭ‬‫ْ‬
‫ﻭ‬‫ُ‬
‫ﺪ‬
‫ﻔﻰ ُ‬
‫ﺻ‬ ‫َ‬
‫ﺗْ‬
‫ﺸ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ﻭ‬
‫ﻴﻦ‬
‫ِ‬
‫ﻨ‬‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ْ‬
‫ﺆ‬‫ُ‬
‫ﻤ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫َ‬
‫ﺮ‬‫ﺎِ‬
‫ﺻ‬ ‫ﺎَ‬
‫ﻧ‬‫َ‬
‫ﻳ‬‫‪،‬‬
‫ﻴﻦ‬‫ِ‬
‫ﻨ‬
‫ِ‬
‫ﻣ‬‫ْ‬
‫ﺆ‬‫ﻡُ‬
‫ﻣ‬ ‫ٍ‬
‫ْ‬
‫ﻮ‬‫َ‬
‫ﻗ‬‫‪،‬‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬ ‫ِ‬
‫ﻤ‬‫ﺍِ‬
‫ﺣ‬ ‫َ‬
‫ّ‬
‫ﺮ‬‫ﻟ‬
‫ﺍ‬‫ﺣَ‬
‫ﻢ‬‫ﺭَ‬‫ْ‬
‫َ‬
‫ﺃ‬‫‪،‬ﺎ‬
‫ﺏَ‬
‫ﻳ‬ ‫ﺎﺭَ‬
‫ّ‬ ‫َ‬
‫ﻳ‬
‫ﻴَ‬
‫ﻦ‬‫ِ‬
‫ﻤ‬‫َ‬
‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫َ‬
‫ﻌ‬‫ﻟ‬‫ﺍ‬
‫‪.‬‬

‫ﻴﻦ‬
‫ﻣ‬‫ﺁ‬‫‪.‬‬
‫‪.‬‬‫‪.‬‬