REVIEW

Geografi ,Iklim dan Sejarah di negeri Perak.

Menurut laporan tahunan yang dibuat oleh N.F.H. Mather iaitu wakil ahli residen
British di Perak, perkembangan ekonomi dan sosial rakyat Perak tahun 1933 dilihat cukup
jelas dan teliti.Ianya merangkumi kesemua jenis ekonomi dan juga sosial di negeri Perak.

Dalam aspek geografi,Perak adalah bahagian paling utara dari tiga negeri Melayu
Bersekutu di Pantai Barat Semenanjung Tanah Melayu. Ia terdiri daripada 7,800 batu
persegi. Di belah Utara, ia bersempadan dengan Seberang Prai(Negeri Selat), Kedah dan
Siam. Manakala di Timur ia dipisahkan oleh negeri Kelantan dan Pahang dengan pelbagai
jenis gunung-ganang yang membentuk tulang belakang Semenanjung Tanah Melayu. Selain
itu, Sungai Perak (170 batu panjang) adalah sungai utama negeri. Di Utara, Sungai Krian
adalah sempadan Perak dengan Kedah dan di Selatan Sungai Bernam pulan memisahkan
Perak dengan Selangor. Gunung tertinggi ialah Korbu (7,160). Manakala Taiping adalah ibu
negeri Perak. Di samping itu, Ipoh terletak di lembah Kinta yang kaya dan maju adalah
bandar terbesar dengan penduduk 58,183 orang.

Selain itu,iklim Perak berbeza sedikit dari Negeri-negeri yang terdapat di Pantai Barat
Semenanjung Tanah Melayu. Suhu bagi kawasan negeri Perak tidak menentu disebabkan
oleh geografinya yang berbeza-beza. Taburan hujan sangat berat terutamanya di pergunungan
dan secara umunya diedarkan sepanjang tahun. Pada bulan Julai hingga September, kawasan
di sekitar Perak akan terdedah dengan tiupan angin barat laut yang akan mengakibatkan hujan
lebat sehingga menyebabkan berlakunya banjir.

Dari segi pemerintahan pula, Perak diperintah oleh golongan pemerintah yang
mendakwa diri mereka berasal dari keturunan Sultan Melayu Melaka yang terakhir. Pada
masa dahulu, Perak telah ditakluki oleh orang Acheh dan pada suatu masa selepas tahun 1636
seorang Putera Kesultanan Johor-Riau dihantar oleh Acheh untuk memerintah di Perak di
bawah gelaran Sultan Mudzaffar Shah.

Selepas itu, pada tahun 1650 dan seterusnya, Belanda telah berusaha untuk
mendapatkan bekalan timah yang dieksport dari Perak, yang terletak berhampiran muara
sungai Perak yang mana perusahaan lombong itu dikuasai oleh orang Melayu. Namun begitu,
tahun demi tahun telah berlaku kemerosotan terhadap perusahaan itu akibat daripada
kemasukan orang luar.
 Pada tahun 1874, telah berlakunya satu perjanjian iaitu perjanjian Pangkor yang
ditandatangani oleh Sultan Perak dan juga Sir Andrew Clarke. Perjanjian itu telah
menyebabkan Perak terpaksa menggunakan sistem residen.Residen yang diwakili oleh
bangsa barat itu menjadi ketua pemerintah Perak dan raja hanya boleh melibatkan diri dalam
aspek keagamaan dan juga adat resam Melayu. Maka bermulalah sistem pemerintahan barat
secara formal di Perak.

Laporan tahunan kemajuan sosial dan ekonomi orang Perak pada tahun 1896.

Perlombongan.

Laporan ini ditulis pada tahun 1896 bagi negeri perak. Pendapatan bagi negeri utama
Perak pada tahun 1896 berjumlah $ 8,960,871, menjadi $ 72,740 kurang daripada Pendapatan
tahun sebelumnya, dan $ 241,129 di bawah anggaran pendapatan. Dengan pengecualian pada
tahun 1895 , tahun ini adalah pendapatan terbesar sehingga kini oleh Negeri.

Ssecara amnya kekurangan, berbanding dengan ramalan yang dibuat, akan dianggap
kerana paras harga timah yang rendah, yang mempengaruhi kedua-duanya iaitu Duti Kastam
dan Kebun Utama, sewa yang ditetapkan pada 4.35 peratus ke atas nilai timah yang
dieksport; hasil daripada harga tinggi candu bola dan penggunaan candu yang lebih rendah,
oleh sebab itu, kekurangan wang untuk perbelanjaan mewah oleh kerajaan negeri
menyebabkan kejatuhan dalam industri perlombongan timah, dan sebahagian lagi kepada
keutamaan yang diberikan kepada bukan pengguna candu; dan seterusnya. anggaran Resit di
bawah ketua Keretapi dan Perbandaran.

Kekurangan-kekurangan yang sebenar, berbanding anggaran pendapatan disebabkan

bayaran yang dikenakan iaitu Kastam bernilai $ 141,979, Lesen 86,018, Kereta api
113,687,Perbandaran 9,395 dan Jumlah keseluruhan bernilai $ 301,079

Di bawah Kastam, Duti Timah, 31,541,052, menunjukkan kekurangan $ 73,548, dan

Duti Import pada Candu Bola, $ 71,540. Pada bulan Ogos , disebabkan oleh harga logam
yang rendah, kadar Duti timah dikurangkan daripada $ 12.50 setiap tiga kali pikul, hingga $
12, dan sekali lagi, pada Oktober, hingga $ 11. Kerajaan mengambil alih tugas tugas
mengumpul Duti terhadap candu bola dari Petani pada tahun 1895; sewa yang dibayar oleh
Petani pada tahun 1894 adalah $ 428,000. Pada tahun 1895 Kerajaan telah mengumpulkan $
537,137, termasuk tunggakan, $ 5,295, tahun 1894, dan pada tahun 1896, $ 458,560. Resit
Keretapi,$ 509,063, adalah 113,687 di bawah anggaran adalah $ 65,186 melebihi bayaran
untuk tahun terdahulu. Tidak Pasti Anggaran terlalu besar, tetapi kejatuhan dalam industri
timah dan pengimportan beras tidak dapat diramalkan oleh kerajaan Negeri.

Bagi sektor perlombongan pula, Eksport bijih logam adalah berjumlah 851,945 pikul
(20,702 tan), berbanding 383,227 pikul (22,542 tan) pada tahun 1896. Satu-satunya daerah di
mana keluaran timah meningkat ialah Kuala Kangsar, di mana kawasan tanah baru telah
diambil tujuan perlombongan pada tahun yang dilaporkan. Ketua Lombong menambah
bahawa harga timah yang rendah pada awal tahun ini, dan jumlah kuli yang sedikit yang
digunakan dalam operasi perlombongan, sebagai dua penyebab utama dari pengeluaran yang
berkurang ini, dan berpendapat bahwa sebab yang terakhir adalah lebih penting daripada
keduanya.

Dianggarkan bahawa kira-kira 35,000 pelombong kini bekerja di daerah Kinta, tetapi
Sebilangan kecil sinkhehs iaitu pendatang tanpa izin sedang diimport oleh pemilik ladang,
sebahagiannya kerana mahu pengeluaran tambahan, dan sebahagian lagi kepada ketakutan
untuk mereka melarikan diri, sebaliknya berlaku penurunan ketara dalam pihak imigresen
kerana berlaku persaingan yang semakin meningkat untuk mendapatkan buruh Cina, dalam
hal-hal berkaitan sepertu dengan pembinaan jalan raya dan kereta api, dan pembangunan
ladang pertanian. Kerajaan harus untuk berusaha menyesuaikan keseimbangan antara buruh-
buruh, sama ada dengan secara langsung mengimport, atau dengan memberi subsidi kepada
pengimportan buruh dari China.

Kawasan tanah untuk pelombongan timah aluvial di daerah Larut semakin berkurang,
tahun demi tahun, tetapi masih ada kawasan yang sangat besar yang terdapat di bahagian
daripada daerah Kinta, dan juga di Batang Padang, Kuala Kangsar dan Hulu Perak.
Kebiasaan kaedah kerja adalah melalui penggalian permukaan, tetapi beberapa kotak
lombong telah tenggelam, dan terowong dibina untuk operasi bawah tanah bagi Kerja
hidraulik yang sangat baik telah dilakukan oleh sebuah Syarikat Eropah dengan pemantau di
Gopeng, dan lesen khas baru-baru ini telah diluluskan untuk memulakan kerja yang serupa di
bahagian lain di daerah Kinta. Dengan syarat bahawa penjagaan itu diambil untuk
memastikan bahawa mereka yang tiada lessen tidak dibenarkan.
 Perlombongan pada 1896 dikatakan berada pada keluaran yang rendah disebabkan
harga rendah timah, dan harga tinggi beras dan candu yang menyebabkan pelabur mengalih
arah pelaburan. Keluaran pada bulan Disember juga berkurangan disebabkan oleh hujan yang
tidak normal. Harga purata timah selama tiga tahun yang lalu telah bermula 1894, $ 37.48, $
84.28, dan $ 81.76 setiap pikul, yang terakhir. Yang terakhir adalah purata terendah selama
enam tahun. Penurunan ini terutamanya dalam berat bijih, yang mungkin sebahagiannya
diambil kira oleh Syarikat Perdagangan Selat yang telah membuat keputusan untuk tidak
membeli timah gred rendah di daerah Kinta, iaitu daerah utama operasi mereka. Syarikat ini
adalah satu-satunya firma peleburan timah Eropah di bahagian ini.

Nilai timah yang dieksport pada tahun 1896, yang ditunjukkan dalam laporan 1896,
adalah $ 12,389,877, menjadi $ 1,713,630 kurang daripada nilai eksport 1895. Kawasan
untuk perlombangan pada akhir tahun 1896 adalah 67,558 ekar, dan untuk pertanian, 208,254
ekar. Jumlah keluasan Negeri ini dianggarkan lebih dari 5,000,000 ekar. Angka-angka ini
menunjukkan bahawa sebahagian kecil dari Perak ditumpukan kepada operasi perlombongan
Melihat dari bukit-bukit di belakang Taiping kawasan itu dijadikan lombong dan sedang
dalam proses di daerah Larut, yang sebelum ini menghasilkan pendapatan yang besar
sehingga membolehkan Kerajaan bersungguh-sungguh memulakan pembangunan Negeri
melalui jalan raya, kereta api dan kerja-kerja awam, Sistem perlombongan aluvial
meninggalkan negara pembaziran lubang air tetapi kawasan sisa tersebut agak terhad, yang
membolehkan ruang untuk perlombongan dan pertanian untuk berkembang. Manfaat baru
telah dibina dimana pelombong-pelombong dapat melombong dibawah tanah dan petani
dapat bertani di permukaan. Hal ini akan dapat mengungtungkan kedua-dua pihak.

Pada tahun 1896, Negeri Perak telah mengeluarkan 389,226 pikul atau 22,754 tan
timah untuk dieksport yang bernilai $ 12,339,877 namun keluaran ini berkurangan dengan
tahun sebelumnya dimana pada tahun 1895 keluran timah adalah 400,956 pikul atau 23,806
tan yang bernilai keseluruhan $ 14,053,507. Hal ini jelas menunjukkan pengurangan
pengeluran sebanyak 17,730 pikul atau 1,052 tan timah. Ini dengan jelas kerugian negeri
perak adalah sebanyak $1,713,630 berbanding tahun sebelumnya. Keadaan ini mungkin
berkait dengan penurunan harga timah iaitu $ 3,505 per tan kepada $ 3,220 per tan iaitu
penurunan sebanyak $285 pada tahun 1896. Dengan ini dapat kita lihat dengan jelas
penurunan perlombongan dan pengeluaran pada tahun 1896 berbanding tahun sebelumnya.
Laporan tahunan kemajuan sosial dan ekonomi orang Perak pada tahun 1933.

Perlombongan

Purata harga timah pada tahun 1933 lebih tinggi sebanyak 99,81 Dolars untuk 1 pikul
berbanding 69.73 Dolars untuk 1 pikul pada tahun 1932. Disebabkan harga yang
mahal,pengeluaran menjadi berkurangan pada tahun 1933 berbanding tahun-tahun yang
sebelumnya.

Bagi pelombong Eropah, jumlah pengeluaran lombong Eropah pada tahun 1933
adalah sebanyak 149616 pikul berbanding 168858 pikul pada tahun 1932. Ini menunjukkan
berlaku penurunan keatas jumlah pengeluaran lombong di Eropah.Terdapat beberapa kaedah
yang digunakan untuk proses melombong timah iaitu melibatkan kaedah korek yang
dijalankan oleh pelombong Cina yang mampu mengeluarkan hasil sebanyak 96871.68 pikul.
Selain itu, pelombong dari barat pula menggunakan kaedah lain dalam proses melombong
bijih timah yang terdapat di sekitar negeri Perak terutamanya di kawasan Batang
Padang.Jumlah yang diperoleh adalah sebanyak 52744.32 pikul untuk tahun 1933.

Selain itu,di kawasan Batang Padang menjadi kawasan yang paling banyak hasil
keluaran emas berbanding di kawasan-kawasan lain sekitar negeri Perak. Pengeluaran untuk
pelbagai kuari dibawah Jabatan Kerja Awan adalah sebanyak 54654.29 tan logam. Jumlah
tenaga buruh yang bekerja di seluruh Negeri (tidak termasuk pasang dulang) adalah 24,043
berbanding dengan 23,736 pada tahun 1932, peningkatan 807. Daripada 4,110 ini adalah
kontrak dan 4,377 bekerja di bawah sistem penghormatan. Pembahagian buruh mengikut
negara dilakukan iaitu buruh Eropah sebanyak,Cina 20518,India 2276, Melayu 1057 dan lain-
lain sebanyak 41. Kesemua buruh tersebut melombong di sekitar negeri Perak. Lebih dari dua
pertiga daripada jumlah tenaga buruh bekerja di daerah Kinta.Sebanyak 6091 dulang
dikeluarkan berbanding 6,055 pada tahun 1932. Di samping itu, terdapat juga kes kematian
yang berlaku keatas buruh yang bekerja di lombong-lombong sekitar negeri Perak. Pada
1933,18 kes kematian dalam kalangan pekerja direkodkan. Kawasan Kinta menjadi kawasan
yang paling luas dan banyak lombong-lombong berbanding dengan kawasan-kawasan lain di
sekitar negeri Perak.

15 daripada 22 jumlah kaedah lombong menggunakan hydrolik dimiliki oleh syarikat

pelombong barat dan berjaya mengeluarkan hasil lombong sebanyak 14765.04 pikul apada
tahun 1933. Pada akhir tahun 1933, tinjauan kasar dibuat dari pelbagai bidang pengorekan
dengan bantuan syarikat-syarikat berkenaan.Kemajuan teknologi menyebabkan berlaku
perubahan dalam kaedah melombong di Perak yang mana sebelumnya menggunakan enjin
stim dan berkuasa wap kepada enjin menggunakan elektrik. Enjin berkuasa wap dilihat
banyak mendatangkan masalah seperti berlakunya pencemaran udara.

Individu yang cukup penting dalam aktiviti perlombongan iaitu Encik A.Bean yang
merupakan pegawai perlombongan di Perak telah dipindahkan ke Kuala Lumpur dan telah
menyebabkan pejabat lombong di Taiping ditutup. Hal ini sedikit sebanyak merencatkan
kelancaran aktiviti melombong di negeri Perak.

Laporan tahunan kemajuan sosial dan ekonomi orang Perak pada tahun 1934.

Perlombongan

Pada tahun 1934 harga bijih timah ialah $114.43 per pikul berbanding dengan $99.81
pada tahun 1933. Keluaran keseluruhan bijih pada tahun tersebut ialah sebanyak 377,761.12
pikul yang bernilai $43,227,205 berbanding dengan keluaran pada tahun sebelumnya yang
berjumlah 252,898.08 pikul yang bernilai $24,051,644. Hal ini menunjukkan bahawa
berlakunya peningkatan sebanyak 124,863.04 pikul yang bernilai $19,175,561. Sebanyak
16.54 pikul jongkong timah telah di eksport dan yang masih berbentuk bijih pula ialah
sebanyak 377,744.58

Lombong di Eropah pada 1934 mempunyai hasil keluran sebanyak 228,883.53 pikul
berbanding 156,889 pikul pada 1944. Pada masa yang sama, bijih timah yang dilombong oleh
pelombong Cina ialah sebanyak 148,877.58 Pikul. Timah yang dilombong melalui aktiviti
mengorek ialah sebanyak 154,316.71 Pikul. Manakala kaedah bagi pengeluaran bijih timah
yang lain di bawah penyeliaan Eropah dan Amerika ialah sebanyak 74,566.82 Pikul.
Keseluruhan jumlah bijih timah yang dilombong secara keseluruhanya ialah 377,761.12
pikul.

Jumlah bagi bijih tungsten yang dieksport dari Perak ialah 25,346 pikul dan 30 kati
scheelite dan 40 kati wolfram. Di samping itu sebanyak 4,177.844 aun emas telah dilombong
di Batang Padang pada tahun tersebut yang melihatkan peningkatan dari tahun 1933. Bagi
pengeluaran logam pada tahun tersebut pula sebanyak 41,789.79 tan logam telah dilombong
di kuari-kuari milik Jabatan Kerja Awam.
 Di Perak, buruh yang bekerja di lombong-lombong pada tahun 1934 ialah sebanyak
31,550 yang menunjukkan peningkatan sebanyak 7,507 orang berbanding 24,043 pada tahun
1933. Dari keseluruhan jumlah tersebut, sebanyak 5,701 buruh merupakan pekerja kontrak
manakala 4,296 buruh lagi merupakan mereka yang terdiri daripada sistem kerah. Buruh-
buruh lombong tersebut terdiri daripada mereka yang berbangsa Eropah (199 orang), Cina
(25,503 orang), India (4292 orang), Melayu (1,466 orang), dan lain-lain (90 orang). ¾
daripada keseluruhan buruh tersebut ditempatkan di daerah Kinta. Pada tahun tersebut
sebanyak 19 kematian telah dicatatkan yang menunjukkan peningkatan sebanyak 1 orang dari
18 orang pada tahun 1933.

Sebanyak 116,643 ekar tanah telah digunakan untuk aktiviti perlombongan di Perak
pada tahun 1934. 82,719 ekar tanah dari keseluruhan 116,643 ekar tanah tersebut merupakan
kawasan perlombongan di Kinta. Manakala daripada keseluruhan 28 lombong hidraulik, 20
daripadanya merupakan milik orang Eropah dan ianya telah menghasilkan keluaran sebanyak
25,380.84 pikul. Pada penghujung tahun 1934, daripada keseluruhan 39,657 ekar kawasan
perlombongan tersebut 8,440 ekar merupakan kawasan yang telah dikorek manakala 5,639
ekar lagi tidak boleh dikorek disebabkan oleh beberapa faktor dan sebanyak 25,578 ekar
tanah lagi masih belum dikorek.

Pada penghujung tahun 1934, terdapat 70 kawasan lombong di negeri Perak. Satu
daripada lombong tersebut masih lagi dalam pembinaan, 18 lagi diusahakan mengikut
tempoh kuota yang ditetapkan manakala 17 lagi diusahakan kurang dari 4 tempoh kuota yang
di tetapkan dan 53 beroperasi sepanjang tahun.

Laporan tahunan kemajuan sosial dan ekonomi orang Perak pada tahun 1935.

Perlombongan.

Perak merupakan kawasan pengeluaran terbesar timah semasa pemerintahan British.

Kinta merupakan pengeluar utama bijih timah di Perak dan beberapa daerah yang lain seperti
Batang Padang, Sungai Siput, Larut dan Intan di bahagian hulu Perak. Di Intan misalnya,
pelbagai kaedah perlombongan telah dijalankan seperti mengorek, hidraulik, mengepam dan
mendulang. Pada suatu ketika, perlombongan di Perak telah didominasi oleh bangsa Cina
namun ianya berubah setelah lombong yang kaya dan mudah digali ini semakin berkurang
dan lombong-lombong lain yang ada memerlukan penggunaan alatan jentera dan mesin untuk
meneruskan aktiviti perlombongan. Oleh itu, semakin banyak pengusaha lombong berbangsa
Eropah yang menggunakan mesin dan jentera masuk ke Perak dan mengambil alih aktiviti
perlombongan dari bangsa Cina yang selama ini hanya menggunakan kaedah perlombongan
tradisional.

Bijoh timah yang telah dilombong kebiasaanya akan dijual kepada pembeli timah
tempatan yang berbangsa Cina atau kepada cawangan syarikat besi Eropah yang
kemudiannya akan ditimbang dan dileburkan untuk mendapatkan bahan besinya. Harga yang
ditawarkan bagi bijij timh ini pula bergantung kepada harga semasa timah, duti eksport, cas
peleburan dan cas pengangkutan. Peniaga berbangsa Cina dilihat amat bijak dalam menilai
harga bijih timah yang ini dibeli berdasarkan cara pembersihan, timbangan dan pemerhatian.
Pada akhirnya kesemua timah yang dibeli oleh orang Cina atau syarikat peleburan Eropah
tersebut akan dijual kembali kepada syarikat besar Eropah yang bertapak di Pulau Pinang dan
Singapura. Walaupun bijih timah merupakan hasil keluaran utama perlombongan di Perak,
hasil mineral lain seperti emas dan tungsen turut juga dilombong.

Harga purata bagi timah yang telah diektrak pada tahun 1935 ialah sebanyak $111.39
per pikul berbanding dengan 114.43 pada tahun 1934. Jumlah keluaran pada tahun tersebut
pula ialah sebanyak 442,721.24 pikul yang bernilai $49,314,719 meningkat sebanyak
64,960.12 pikul bersamaan dengan $6,087,514 berbanding tahun 1934 dengan hanya
377,761.12 pikul yang bernilai $43,227,205. Sementara itu sebanyak 1.34 pikul jongkong
timah dan 442,719.90 pikul bijih timah telah dieksport dalam tahun yang sama.

Pengeluaran timah milik pelombong Eropah mencatatkan pengeluaran sebanyak

263,102 pikul pada tahun 1935. Berlaku sedikit peningkatan dalam pengeluaran timh jika
dibandingkan dengan tahun sebelumnya. Di samping itu, jumlah timah yang dilombong oleh
pelombong Cina ialah sebanyak 179,619 pikul manakala timah yang dikeluarkan melalui
proses mengorek ialah sebanyak 174,404 pikul. Timah yang dilombong melalui kaedah lain
oleh pelombong milik Eropah dan Amerika pula ialah sebanyak 88,698 menjadikan
keseluruhan timah yang dilombong ialah sebanyak 442,721.

Selain perlombongan timah, terdapat perlombongan mineral lain yang dijalankan di

Perak seperti, perlombongan tunsten, emas dan besi. Pengeluaran bijih tungsten di Perak pada
tahun 1934 ialah sebanyak 22,926 pikul. Bagi emas pula sebanyak 6.526.623 aun emas telah
dilombong di Batang Padang. Manakala perlombongan bijih besi pula hanya mencatatkan
pengeluaran sebanyak 111,756.08 tan yang dilombong oleh Jabatan Kerja Awam.
 Buruh yang bekerja di lombong-lombong di Perak pada tahun 1935 ialah sebanyak
32,596 yang menunjukkan peningkatan sebanyak 1,046 orang berbanding 31,550 pada tahun
1934. Dari keseluruhan jumlah tersebut, sebanyak 6,695 buruh merupakan pekerja kontrak
manakala 3,815 buruh lagi merupakan mereka yang terdiri daripada sistem kerah. Buruh-
buruh lombong tersebut terdiri daripada mereka yang berbangsa Eropah (205 orang), Cina
(26,739 orang), India (4,954 orang), Melayu (1655 orang), dan lain-lain (43 orang). 2/3
daripada keseluruhan buruh tersebut ditempatkan di daerah Kinta. Pada tahun tersebut
sebanyak 26 kematian telah dicatatkan yang menunjukkan peningkatan sebanyak 27 orang
dari 19 orang pada tahun 1934.

Berdasarkan tinjauan yang telah dijalankan kawasan perlombongan di Perak pada

1935 ialah sebanyak 78212 ekar berbanding denga 79,314 ekar pada tahun 1934. Jumlah bagi
kawan perlombongan di Perak ilah 39,106 ekar manakala kawawan yang tidak dapat
dilombong ialah sebanyak 3,527 ekar. Kawasan yang telah dilombong pula berkeluasan 9,267
ekar dan kawasan yang akan dilombong pula sebnayk 26,321 ekar.

Laporan tahunan kemajuan sosial dan ekonomi orang Perak pada tahun 1939.

Perlombongan.

Menurut laporan tahunan yang dibuat oleh N.F.H. Mather iaitu wakil ahli residen
British di Perak, perkembangan ekonomi dan sosial rakyat Perak tahun 1939 melibatkan
aspek perlombongan dilihat cukup jelas dan teliti. Perak merupakan negeri yang menjadi
pengeluar terbesar dalam aktiviti perlombongan berbanding dengan negeri-negeri lain
terutamanya di daerah Kinta. Selain itu, daerah seperti Batang Padang,Kuala Kangsar,Larut
dan lain-lain juga tidak kurang hebatnya dalam aktiviti perlombongan.

Pelombong Cina merupakan antara pelombong yang cukup aktif dalam aktiviti
perlombangan pada sekitar awal abad ke 20. Banyak syarikat perlombongan milik bangsa
Cina pada ketika itu.Pada tahun 1939, pelombong Cina menjadi pesaing yang cukup hebat
terhadap pelombong dari Eropah. Syarikat lombong Cina juga turut memanfaatkan
penggunaan teknologi moden dalam perusahaan lombong yang mereka jalankan. Hal ini telah
berjaya meningkatkan hasil lombong. Kedua-dua syarikat iaitu Cina dan Eropah saling
bersaing untuk menghasilkan keluaran yang banyak. Namun begitu, persaingan itu dilihat
memihak kepada pelombong Cina dengan berjaya menghasilkan keluaran timah yang lebih
banyak berbanding keluaran timah dari pelombong Eropah.

Dalam perlombangan emas pula,daerah Batang Padang menjadi kawasan yang

terbanyak hasil keluaran emasnya untuk tahun 1939 berbanding tahun sebelumnya.Dalam
aspek buruh dan pekerja pula,buruh Cina mempunyai jumlah yang paling tinggi iaitu
sebanyak 32991 orang berbanding dengan buruh-buruh lain pada tahun 1939.Hal ini kerana
Cina boleh dikatakan berjaya mengungguli aktiviti perlombongan di Perak pada ketika itu.
Terdapat juga kemalangan yang meragut nyawa keatas pekerja-pekerja di lombong iaitu
sebanyak 17 orang pada tahun 1939.

Pada tahun 1939,terdapat beberapa kawasan yang telah diberikan permit untuk
melakukan aktiviti perlombongan.Terdapat 98 lesen yang telah dikeluarkan yang meliputi
32539 ekar tanah.