Anda di halaman 1dari 9

Naskah Drama

Telaga warna

Tokoh Drama:
1.Prabu Suwartalaya
2.Ratu Purbamanah
3.Nirmala
4.Penasehat
5.Tukang Perhiasan
6.Rakyat
7. Narator

Babak 1
Narator: (dicritakake ing jaman semana rikala, ing jawa kulon ana siji karajan kang kaaran
karajan kutatanggeuhan kang dipanggedheni dening raja kang arif lan wicaksana yaiku prabu
suwartalaya lan ratu purbamanah. rakyate urip tenang, makmur, tenteram, damai lan
sejahtera. nanging emane, prabu suwartalaya lan ratu purbamanah durung diwenehi siji anak.
saengga, iki dadi kegelisahan sang prabu suwartalaya lan ratu purbamanah. penasehat prabu
nyaranake ben raja lan ratu kanggo ngangkat siji anak.)

Panasehat: (“ kanjeng prabu, kula nyaranaken supados ingkang kanjeng prabu nginggahaken
setunggaling tiyang lare mawon.)

Raja Prabu : (Emoh! Aku ora Sudi nduweni putra kang ora nduwe getihku. ” .)

Babak 2
Narator:
Ratu sering murung dan menangis di balkon istana. Sang Raja pun ikut sedih melihat
istrinya menangis.
(ratu asring murung lan nangis ing balkon istana. sang raja nggih tumut sedhih sumerep
semahipun nangis.)
Prabu Suwartalaya:
Sudahlah dinda. Jangan murung dan menangis terus. Kalau dinda bersedih terus seperti ini,
kanda jadi ikut bersedih.
(Uwes lah dinda. Ojo murung lan nangis terus. menawi dinda bersedih terus kados puniki,
kanda estu[sios] tumut bersedih)
Ratu Purbamanah:
Gimana dinda gak akan bersedih kanda, sudah bertahun-tahun kita berumah tangga tapi
belum dikaruniai seorang anak.
(kados pundi dinda mboten sedih kanda, sampun tetaunan kita emah-emah nanging dereng
dikaruniai setunggaling tiyang lare.)
Babak 3
Narator:
Amargi kanjeng Ratu sedhih terus, Prabu Suwartalaya nyaranaken supaya Ratu Purbamanah
istirahat dhisik menyang kamare, Prabu Suwartalaya nyeluk penasehat kangge ngewenehi
saran
Prabu Suwartalaya
Penasehat kepriye menurut awakmu kanggo masalah Iki, aku kepengen eruh saranmu.
Penasehat:
(Kanjeng prabu, Kula nyaranaken supados nginggahaken setunggaling tiyang lare mawon
kanjeng prabu. mbokmenawi saged ngirangi kesedihan ratu)

Prabu Suwartalaya:
Tidak! Aku tidak mau punya anak angkat!
(Penasehat Jane awak mu nganggep omonganku opo ora, aku gak gelem nduweni anak
angkat, seng ora nduwe getih ku lan permaisuri ku!)

Narator:
(amargi Prabu Suwartalaya, mbantah terus saran seng diwenehi penasehat. Penasehat bingung
kepriye carane Ben iso muasake kepinginane Prabu Suwartalaya, dumadakan penasehat
kainget crito mitos kang ana ing masyarakat .)

Penasehat:
Kanjeng Prabu Kula, wonten saran terakhir kangge Kanjeng Prabu. Ing crito crito rakyat
sekitar ana legenda ananging ana uwong kang tapa lan ndungo ing alas Purwo, mula
pepinginane Bade kakabulaken
Prabu Suwartalaya:
Apa tenan sing awakmu omongke Kuwi penasehat.)

Penasehat:
nggeh Kanjeng Prabu
Prabu Suwartalaya
Yowes, sesok aku bakal budal neng alas Purwo kanggo tapa. Tulong siapno persiapan kanggo
awakku, aku bakal nemoni permaisuri dhisik
Penasehat
Nggeh Kanjeng Prabu

Narator:
(Sawise diskusi kaleh penasehat, kanjeng prabu mutusaken bakal menyang alas Purwo
kanggo tapa, sadurunge Kuwi kanjeng Prabu nemoni kanjeng Ratu LAN nyuwun
pandonganipun.
Sawise Kuwi Kanjeng Prabu kesah dhateng alas kangge bertapa. ing alas , sang prabu
terusan berdo’a supados dikaruniai lare.)

Babak 4
Narator : Setelah beberapa bulan kemudia semenjak Raja Prabu berdoa di hutan,
permohonan sang Rajapun terkabul, Sang Ratu mulai hamil.
(sawise pirang-pirang sasi awit raja prabu ndonga ing alas, panjaluk sang rajapun terkabul,
sang ratu wiwit ngandhut.)
Ratu:
Prabu,prabu kula nduweni brita kang nggembirakaken…” (karo rai kang berseri-seri).)
Prabu:
Ana kabar opo dinda?
Ratu:
Kula nembe nggarbini lare kita kanda
Prabu : “ Benarkah itu???” ( dengan nada yang sedikit tak percaya).
(tenane iku???” ( karo nada kang sathithik ora pracaya).)
Ratu : “ Ya benar.. Saya sudah ke tabib istana dan tabib mengatakan bahwa saya hamil.”
(Nggih leres kanda.. aku wis menyang tabib istana lan tabib sanjang menawa aku ngandung.)
Prabu : “ Benarkah?? Ini akan menjai kabar yang paling indah di kerajaan kita.”
(tenane?? iki arep dadi kabar kang paling endah ing karajan kita.”)
Narator
Sakwise mastekaken brita iku, Prabu Suwartalaya ngadakaken pesta gedhen ing kerajaane,
kangge ngerayakake nggarbinipun Ratu Purbamanah, sangang sasi sabanjure. Ratu Purbanah
ngelairake anak wadon.
Babak 5
Ratu Purbamanah:
(menggendong seorang bayi)
(Gendong siji bayi)
Prabu Suwartalaya:
Putri kita cantik ya, Dinda. Dan kelihatannya sangat lucu.
(putri awake dhewe ayu ya, dinda. lan manis banget. )

Ratu Purbamanah:
Iya Kanda. Kita harus bersyukur akhirnya kita dikaruniai seorang anak.
(iya kanda. awake dhewe kudu bersyukur pungkasane awake dhewe diwenehi siji putra.)

Prabu Suwartalaya:
Iya dinda. Putri kita ini juga manis, dan sangat menggemaskan!
Oleh karena itu, bagaimana kalau kita beri nama Nirwana?
Gimana dinda setuju tidak?
( iya dinda. putri awake dhewe iki uga manis, lan ayu banget! pramila, kepriye yen awake
dhewe menehi jeneng nirmala? priye dinda setuju ora?)

Ratu Purbamanah:
Dinda setuju setuju saja kanda.
(dinda manut mawon kanda.)

Narator:
Sesaat raja dan ratu sedang berbahagia, datanglah penasehat kerajaan.....
(Nalika raja lan ratu lagi bungah bungahe, penasehat nemoni raja lan ratu)

Penasehat:
Ampun baginda. Ini dari rakyat, mengirimkan beraneka hadiah untuk putri baginda. Mereka
turut bersuka cita dan mengucapkan selamat atas kelahiran putri baginda.
(ampun kanjeng prabu. Niki saking rakyat, ngirimaken maneka bebungah kanggo putri
kanjeng Prabu. dheweke kabeh tumut seneng lan ngucapake slamet kange kelairane putri
kanjeng prabu.)

Prabu Suwartalaya:
Terima kasih, Paman
(matur nuwun, penasehat)
Rakyat 1:
Ampun kanjeng Prabu. Niki kula mbeta bebungah kangge ngerayanipun kelairane larenipun
panjenengan
Rakyat 2: Niki bebungah saking kula kanjeng Prabu
Prabu Suwartalaya: maturnuwun. Aku seneng rakyat rakyat ku podo seneng lan tresna
Amarga putri ku wes lair.
Babak 6
Narator : Kasih sayang Raja dan Ratu yang selalu memberikan apapun yang diingini oleh
Sang putri telah membuat anak itu tumbuh menjadi seorang Putri yang sangat manja. Bila
keinginan sang Putri tak dikabulkan maka ia akan marah dan tak jarang dia berkata kasar
kepada orang tuanya. Tetapi masyarakat dan orang tuanya masih tetap menyanyinya.
(asih sayang raja lan ratu kang tansah menehake apa wae kang dikarepi dening sang putri, wis
nggawe anak iku tuwuh dadi siji putri kang manja banget. menawa gegayuhan sang putri ora
dikabulkan, mula piyambake arep nesu lan ora arang dheweke ngomong kasar marang wong
tuwane. nanging rakyat lan wong tuwane isih tetep menyanyine)
Nirmala: Bunda, mau seekor kuda!!”
(bunda, aku pengen nduwe jaran!!”)
Ratu : “ Kita sudah memiliki banyak kuda di peternakan sayang.”
( awake dhewe wis nduweni akeh jaran ing peternakan sayang.)
Putri : “ Tidak aku tidak mau yang ada di peternak! Aku mau kuda berwarna putih dengan
bulu yang indah.”
(ora, aku ora gelem kang ana ing peternak an! aku arep jaran werna putih karo wulu kang
endah.)
Ratu : “ Kau sudah memilki 54 kuda. Bermainlah dengan kudamu yang sudah ada sayang.”
(kowe wis nduweni seket papat jaran. Dolan no karo jaranmu kang wis ana Kuwi wae.)
Putri : “ tidak aku tidak mau, dasar kau orang tua pelit.”
(ogah aku ora gelem, dhasar kowe wong tuwa pelit.)
Ratu : “ Ahhh… Sayang apa yang kau katakan.”
(Yuhhh… sayang apa kang kowe omongake.)
Putri : “ Huh, dasar orang tua yang tak berguna.”
(huh, dhasar wong tuwa kang ora guna.)
Babak 7
Narator : Putripun meningggalkan ibunya yang menangis sambil terduduk setelah melihat
perilaku anaknya itu. Tak terasa sudah 17 tahun umur sang putri, dia tumbuh menjadi seorang
putri yang paling cantik di negeri itu. Seluruh rakyat pergi ke istana untuk memberikan
hadiah kepada sang putri. Hadiah itu begitu banyak dan dikumpulakan di dalam istana. Sang
raja mengambil sdikit emas dan permata dan pergi ke tempa ahli perhiasan untuk di buatnya
menjadi kalung.
Sesampainya di tempat ahli perhiasan.
(putripun ninggalake ibune kang nangis sinambi lengah sawise weruh prilaku anake iku. ora
krasa wis 17 taun umur sang putri, dheweke tuwuh dadi siji putri kang paling ayu ing negeri
iku. saindenge rakyat lunga menyang istana kanggo menehake bebungah marang sang putri.
bebungah iku mangkono akeh lan dikumpulakan ing jero istana. sang raja njupuk saitik emas
lan permata lan lunga menyang tempa winasis perhiasan kanggo ing gawene dadi kalung. sak
rawuh e ing papan winasis perhiasan kang paling dipercaya.)
Raja : “ Pak, bisakah anda membuat sebuah kalung yang paling indah untuk puriku yang
tercinta.”
(Guru, aku budhe njaluk Tulung gawekna siji kalung kang paling Endah kanggo anak wedok
ku kan paling tak tresnani)
Ahli perhiasan : “ Tentu saja tuanka, dengan senang hati hamba akan melakukannya, silakan
Tuanku menunggu sebentar kalung pesanan Tuan akan segera hamba buat.”
(Nggeh Kanjeng Prabu, sendikandawuh ngestoaken dawuhipun kanjeng prabu, mangga
panjenengan ngentosi sedhela kalung pesenanipun arep age-age kawula agem.)
Raja : “ Terima kasih banyak.”
(Matur nuwun sedayanipun, guru.)
Ahli perhiasan : “ Sama- sama Tuanku.”
(padha-padha kanjeng Prabu)
Narator:
Ahli perhiasan itu lalu bekerja dengan sebaik mungkin, dengan sepenuh hati. Ia ingin
menciptakan kalung yang paling indah di dunia, karena ia sangat menyayangi Putri Raja.
(winasis perhiasan iku banjur nyambut gawe karo saapik mungkin , karo sakebak ati.
piyambake pengin nyiptakake kalung kang paling endah ing donya, amarga piyambake
ngemaneman banget putri raja)

Narator :
Setelah beberapa saat menunggu akhirnya kalung itu selesai dibuat kalung itu sangat indah.
(sawise pirang-pirang wektu nunggu pungkasane kalung iku rampung digawe kalung iku
endah banget. )
Raja : “ Wah. Ini adalah kalung terindah yang pernah saya lihat, kau membuatnya dengan
sangat baik.”
(wah. iki kalung paling endah kang tau aku deleng, kowe nggawene karo apik banget.)
Ahli perhiasan : “ Terima kasih Tuanku, untuk sang putrid hamba akan melakukan yang
terbaik.”
(matur nuwun tuanku, kanggo sang putri kawula arep nglakoni kang paling apik)

Babak 8
Narator : Setelah itu Raja kembali ke dalam istana dan menyimpannya untuk diberikan
kalung yang sangat indah itu kepada putri tercintanya saat dia ulan tahun esok.
(sawise iku raja bali menyang jero istana lan nyimpen kanggo diwenehake kalung kang endah
banget iku marang putri tercintane wektu dheweke ulan taun sesok.)
Narator
Hari ulang tahun pun tiba. Penduduk negeri berkumpul di alun-alun istana. Ketika Prabu
dan Ratu Purbamanah datang, orang menyambutnya dengan gembira. Sambutan hangat
makin terdengar, ketika Putri yang cantik jelita muncul di hadapan semua orang. Semua
orang mengagumi kecantikannya.
(dina ambal warsa uga teka. pandhudhuk negeri makumpul ing alun-alun istana. nalika
prabu lan ratu purbamanah teka, wong-wong pada nyambut karo seneng. sambutan anget
saya krungu, nalika putri kang ayu moblong-moblong muncul ing ngarep kabehing wong.
kabehing wong nggumun ayu .)
Rakyat-rakyat :
(teriak dan bertepuk tangan)
Horeee!! horeeee!! Horeeee!!! Raja dan Ratu telah datang!
((njerit lan bertepuk-tangan) horeee!! horeeee!! horeeee!!! raja lan ratu wis teka!)

Rakyat 1:
Wuaaah cantik sekali ya, putri Prabu Suwartalaya
(wuaaah ayu banget ya, putri prabu suwartalaya)

Rakyat 2:
Iya. Aku jadi iri melihatnya.
( iya. aku dadi iri weruh kae.)
Narator:
Prabu lalu bangkit dari kursinya. Kalung yang indah sudah dipegangnya. Kemudian...
(prabu wingi gumregah saka kursine. kalung kang endah wis dicekele. banjur... )
Raja Prabu : “ Anakku Putri Nirwarna, hari ini adalah hari ulang tahunmu yang ke-17.”
(anakku putri nirmala, dina iki yaiku dina ambal warsamu kang ke-17)
Putri : “ Ya ayah.., aku mengharapkan hadiah yang paling indah pada ulang tahunku yang
ke-17 ini.”
(Enggeh ayah.., aku ngarepake bebungah kang paling endah ing ambal warsaku kang kaping-
17 iki.)
Ratu : “ Selamat ulang tahun anakku.”
(sugeng ambal warsa anakku.”)
Putri : “ Ya bunda…”
( Enggeh bunda…” )
Raja Prabu : “Anakku, ayah sudah mempersiapkan sebua hadiah yang paling indah Kalung
ini pemberian orang-orang dari penjuru negeri. Mereka sangat mencintaimu. Mereka
mempersembahkan hadiah ini, karena mereka gembira melihatmu tumbuh jadi dewasa.
(anakku, ayah wis nyiyapake bebungah kang paling endah. kalung iki paweweh wong-wong
saka penjuru negeri. dheweke kabeh nresnani kowe banget. dheweke kabeh ngisungake
bebungah iki, amarga dheweke kabeh seneng ndelok tuwuh dadi diwasa.)

Narator : Raja Prabu segera memberikan kalung itu kepada putrinya, Putri menerima kalung
itu. Lalu ia melihat kalung itu sekilas. Kemudian..
(raja prabu age-age menehake kalung iku marang putrine, putri nampa kalung iku. banjur
piyambake weruh kalung iku sabrebetan. banjur..)
Nirwana:
Aaahh!! Kalung apa ini?! Kalung ini jelek! Aku tak mau memakainya! (kalung dilempar)
(aaahh!! kalung apa iki?! kalung iki elek! aku ora gelem nganggone! (kalung dilempar))

Rakyat:
Haaahhhh??? Kalung indah terbuat dari emas permata itu di lempar begitu saja oleh putri.
Sungguh ku tak menyangka putri baginda berbuat seperti itu.
(haaahhhh??? kalung endah kagawe saka emas permata iku di uncal mangkono wae dening
putri. tenan ora nyangka aku putri baginda tumindak kaya iku.)

Narator:
Kalung yang indah pun rusak. Emas dan permatanya tersebar di lantai. Seluruh rakyat yang
hadir terkejut.Ratu Purbamanah menangis melihat perilaku putrinya. Rakyatnya pun
mengikuti menangis melihat Ratu Purbamanah menangis. Akhirnya, semua pun meneteskan
air mata.
(kalung kang endah uga rusak. emas lan permatane kasebar ing jogan. saindenge rakyat
kang rawuh kaget.ratu purbamanah nangis weruh prilaku putrine. rakyate uga numuti
nangis weruh ratu purbamanah nangis. pungkasane, kabeh uga netesake eluh )
Narator:
Tiba-tiba muncul mata air dari halaman istana. airnya keluar sangat deras yang makin lama
makin banyak.
(dumadakan muncul mripat banyu saka halaman istana. banyune metu deres banget kang
saya suwe saya akeh)

Rakyat 1:
Haaahh?? Ada air! Air! Air!
(haaahh?? ana banyu! banyu! banyu! )

Rakyat 2:
Hahhh? tiba-tiba air ini membentuk kolam kecil!
(hahhh? dumadakan banyu iki mbentuk kolam cilik!)

Rakyat 3: Bukan! Ini banjir! Banjir! Banjiir! Banjiiir! Banjiirr!


(dudu! iki banjir! banjir! banjiir! banjiiir! banjiirr! )
Rakyat : “ Apa yang telah kau lakukan Putri jahat! Kau telah membayakan smua rakyatmu
lihatlah ulahmu!”
(apa kang wis kowe tindakake putri jahat! kowe wis membayakan kabeh rakyatmu delengen
ulahmu!)

Narator : Sang putri sangat ketakutan dia menyesal atas semua perbuatan jahatnya. Tapi
genangan itu telah menjadi sebuah danau yang sangat besar dan menenggelamkan seluruh
istana.
(sang putri wedi banget dheweke menyesal dhuwur kabeh pegawean jahate. nanging
genangan iku wis dadi siji danau kang gedhe banget lan menenggelamkan saindenge istana. )
Oleh rakyat sekitar, danau itu disebut sebagai “ Telaga Warna”. Danau itu berada di daerah
puncak. Di hari yang cerah, kita bisa melihat danau itu penuh warna yang indah dan
mengagumkan. Warna itu berasal dari bayangan hutan, tanaman, bunga-bunga, dan langit di
sekitar telaga. Namun orang mengatakan, warna-warna itu berasal dari kalung Putri yang
tersebar di dasar telaga.
(dening rakyat sawatara, danau iku sinebut dadi “ tlaga warna”. danau iku ana ing laladan
pucuk. ing dina kang cerah, awake dhewe bisa weruh danau iku kebak werna kang endah lan
mengagumkan. werna iku asale saka wewayang alas, tanduran, bunga-bunga, lan langit ing
sawatara tlaga. nanging wong sanjang, warna-warna iku asale saka kalung putri kang kasebar
ing dhasar tlaga.)

Anda mungkin juga menyukai