BABAK 4

(Bawang Putih masuk pentas : Bawang Putih sedang mengemas rumah. Bawang
merah datang menerpa ke arah Bawang Putih)

Bawang Putih : Penat sungguh hari ni. Mana ibu tak balik-balik lagi ni. Hari dah
hampir senja.

Bawang Merah : Putih! Ho, Putih! Mana budak comot ni? Mana kau ya? Putih!

Bawang Putih : Ya, Kak Merah!

Bawang Merah : Hooo... di sini rupanya kau! Menyorok ya? Curi tulang?

Bawang Putih : Ada apa, kak Merah?

Bawang Merah : Ambil ni. (Bawang merah melemparkan bajunya kepada muka

Putih) . Pergi basuh baju aku. Basuh ! cuci-cuci.

Bawang Putih : Kak Merah, Putih penat! Kasihanilah Putih. Sampai hati kak
merah buat Putih macam ni.

(Bawang Putih merayu-rayu dikasihani Merah)

Bawang Merah : memanglah aku sampai hati. Ha! Ha!

(Tiba-tiba Bawang Merah ternampak seutas kalung)

Bawang Merah : Wah, cantiknya kalung ini! Cantiknya!

Bawang Putih : Kak Merah, itu kalung Mak Putih. Kembalikan kepada Putih.

Bawang Merah : kalung ni bertambah cantik jika aku yang pakai.

(Bawang Putih masih merayu-rayu)

Bawang Merah : Mak! Ooo Mak!

Mak Labu : Ada apa, Merah?

Bawang Merah : Cantik tak Merah, mak? (Bawang Merah menunjukkan kalung
kepada Mak Labu)

Mak Labu : Wah, cantiknya! Mana merah dapat ni?

Bawang Merah : Merah jumpa di situ, Mak? Cantik tak merah pakai kalung ni?

Bawang Putih : Mak Labu, itu kalung kepunyaan mak Bawang putih. Kembalikan
kepada Putih. Tolonglah, kak Merah!

Mak Labu : Amboi! Bila masa Mak kau ada kalung ni? Tak pernah ku lihat pun.

Bawang Merah : Rupa tak cantik! Comot! Ada hati nak pakai kalung cantik begini.

Ha! Ha!

Bawang Merah : Cepat! Pergi basuh baju aku.

(Putih menangis tersedu-sedan. Badannya keletihan.)