Pemeran :
Narasi : Ing satunggaling Desa, urip kaluarga bahagia yaiku kaluarganipun Bawang Putih.
Nanging bapak Bawang Putih seg wonten tugas luar kota dados Bawang Putih tinggal
kaliyan ibune ingkang seg gerah. Wonten kaluarga ingkang mboten seneng kaliyan
kaluarga Bawang Putih yaiku kaluarga Bawang Merah.
Dinten Enjing.
IbuKandung : (Mengangguk)
Putih : Nggih bu, tengge sakejap. Putih ajeng ndameläken bubur rumiyin.
Bawang Putih lunga wonten dapur lan nggawe bubur. Sakwise bubur sampun dados,
Bawang Putih teras wonten kamar ibune.
Wonten Kamar.
Dina Sesuke.
Merah : Nggih bu
Merah : Nggih...
Putih : Bu, kulo ijin ngumbaih rumiyin nggih wonten kali. Assalamu'alaikum.
Sak lajengipun maem bubur saking Bawang Merah ujug-ujug ibu Bawang Putih kejang-
kejang lan akhire ninggal. Bawang Merah langsung lunga ninggalake ibu Bawang Putih
sing seg kejang-kejang lan ngabarake meng ibune.
Merah : Ahahahaha
Ibu Tiri : Ngko tiliki ya, terus ethok-ethok nangis. Gole nangis sing bener kowe loh!
Bawang Putih bingung lan panik, terase nelfon bapake sing seg kerja ing luar kota.
Ing telfon
Sakwise pirang wulan, akhire bapak Bawang Putih nikah kaliyan ibu Bawang Merah lan
saiki Bawang Putih urip bareng Bawang Merah lan ibu tirine.
Bapak : Putih, sesuk Bapak ana tugas malih nang luar kota. Putih urip sing rukun ya karo
Merah
Putih : Nggih pak, Putih ajeng rukun. Putih nggih sampun anggep mba Bawang Merah
dados mba’e Putih.
Dina sesuke Bapak Bawang Putih lunga. Lungane Bapak Bawang Putih nggawe Ibu
Bawang Merah lan Bawang Merah bungah amarga bisa nyiksa Bawang Putih.
Merah : Hah Apa?. ra salah krungu? Masak? ngapa aku melu masak. nggawe tanganku
kotor bae, wis nganah masak!
Bawang Putih meng dapur karo mikir omongane Bawang Merah. Sakwise masakipun
dados, Bawang Putih nyajikna nang meja makan.
Ibu Tiri : Iki masakan apa ta? kok rasane asin (karo numplekna panganan meng bajune
Bawang Putih)
Bapak : Assalamu'alaikum...
Ibu Tiri : Awas kowe ya nek kowe wani ngadu meng bapakmu!
Ibu Tiri : Iki pak, Bawang Putih numplekna panganan amarga kirang ati-ati. Ya kan
Bawang Putih?
Dina sesuke
Ibu Tiri : Pak, niku Bawang Putih mboten purun ngapa-ngapa. Kerjaane mukur nyante-
nyante tok.
Bapak : Jere ibu, kowe nang umah ra gelem ngapa-ngapa. Kaya kuwi ya kerjaane nek ra
ana Bapak?
Bapak : Duhh dadane bapak lara (nyekel dada amarga penyakit jantunge kumat lan
teras tiba).
Ibu Tiri : Putih! kowe ngapakna Bapak? Kowe pengin Bapak cepet mati ya? Ya wis, sageh
gawa Bapak meng kamar!
Sakwise pirang wulan, amarga ibune kesel ngurusi bapak sing mriyangen, ibu Bawang
Merah nuker obat sing asli karo obat liya. Bawang Putih kaya biasane terke obat marang
bapak.
Sakwise bapak dikubur, Bawang Putih urip dewekan kaliyan siksanipun ibu tiri lan
Bawang Merah.
Merah: Bu... Ibu... klambiku kotor kabeh ki, wis ora ana sing bersih, ora ana sing
Ibu Tiri : kowe nangapa sih nduk? Isuk-isuk kok wis ngomel.
Merah : Ndelo ki bu, klambiku kotor kabeh, mambu maning, Ndi ndi! Ibu ndelo... ih iya
tenanan kotor kabeh, klambine ibu ya kotor kabeh.
Ibu Tiri : Ndi Putih? Wis-wis ben Ibu sing ngongkon Bawang Putih kon ngumbaih. Putih...
Putih.. meng ndi sih? Bawang Putih!
Putih :Anu bu... kula seg wonten dapur, seg nggodog wedang.
Ibu Tiri : Alaaah.... alesan bae. Ndelo kiye, kalmbi pada kotor kabeh, ora ana sing bisa
dinggo. Suwe-suwe ora nggo klambi. Saiki kowe lunga meng kali gawa kalmbi iki lan ora
usah kesuen (karo ngontalna klambi kotor meng Bawang Putih).
Merah : Iki kumbaih kabeh, awas nek ana sing rusak.... sing wangi, ra kesuen!
Bawang Putih njiot klambine lan langsung lunga meng kali, tekan neng kali Bawang Putih
ngumbaih klambine Bawang Merah kalih nembang.
Putih : Jajal nek wong tuwaku tesih ana, uripku mesti ora sak nelangsa kiye (selendange
kendang).
Ujug-ujug kes adohan keton ibu kandung Bawang Putih, Bawang Putih kaget.
Putih : Ibu....
Ibu Kandung: Anakku kudu sabar ngadepi kabeh iki, sabar ya. Kelak kowe bakal nemuake
kebungahan.
Bawang Putih : Ah, iku mesti mukur angen-angenku tok (karo nggelengna sirah). Ahh.
aku kudu cepet-cepet bali.
Pangeran : (nemokake selendang nang kali). Iki mesti selendang wong sing nembang
mau. Aku kudu mbalekna.
Nalika Bawang Putih bali nglewati hutan, Bawang Putih ketemu mbah-mbah tuwa.
Mbah Dukun : nek kowe kepengin nemokake kebungahan, kowe kudu sabar, mbaliko
meng ujung kali neng hutan iki......
Mbah Dukun : Ngandelo, kowe bakalan nemu kebungahan (Mbah Dukun langsung lunga
ninggalake Bawang Putih).
Tekan umah Bawang Putih mbalekna klambi marang Bawang Merah lan ibu tiri.
Merah : Ihhh.... selendangku ndi? Bawang Putih selendanku ndi? kowe nyolong ya?
Bawang Putih ndi selendange? kowe iki ngumbaih apa nyolong?
Ibu Tiri : kowe kirangan gombal ya, ngantek kudu nyolong. Pokoke Ibu ora kepengin
ngerti, kowe kudu mbalekna selendang iku!
Ibu Tiri : Halah Alesan, wis ra usah pasang rai kaya kuwi. Ibu jeleh werueh. Pokoke ibu
geleme selendang iku mbalek.
Ibu Tiri : Wis nganah lunga, dina iki kowe ora ulih jatah maem lan umbe.
Bawang Putih meng kamar lan nangis ngantek klalen turu, nang ngimpi bawang Putih
ketemu ibune
Ibu Kandung : Aja sedih anakku, sesuk kowe bakal ulih kebungahan.
Dina sesuke
Ibu Tiri : Ya wis sing resik, terus ngko kari nggoleti selendang sing ilang! Cepetan. ora
usah lelet, kaya keong bae.
Ibu Tiri : Bawang Putih, ndi bae kowe, sapa wong lanang iku?
Pangeran : Bu, kula mriki ajeng nyuwun ijin ngge nglamar Bawang Putih.
Ibu Tiri : Iya, enak bae kowe ya Bawang Putih, terus sapa sing arep ngurus umah. kiye
maning?
Pangeran : Wis-wis, kula ajeng ngajak ibu lan Bawang Merah manggon neng istanaku.
Akhire Pangeran lan Bawang Putih urip kalanggengan bungah neng istana.