Kacaritakeun jaman baheula aya salaki pamajikan nu geus lila ngawangun rumah
tangga, tapi tacan diparengkeun boga anak. Salakina kacida pisan hayangeun boga
anak. Manèhna getèn neneda ka Nu Kawasa sangkan gancang diparengkeun boga
anak.
Kocapkeun dina hiji peuting, salakina tèh meunang wangsit, yèn manèhna kudu ngajugjug
hiji tempat nu pernahna aya di beulah wètaneun lembur nu dicicingan ku maranèhanana.
Nu jadi salakina kudu ngajugjug hiji gunung kalayan kudu tapa di èta gunung. Isukna
manèhna nepikeun impianana ka nu jadi pamajikanana. Pamajikanan ngajurung sangkan
salakina nedunan panuduh nu datang dina impianana. Tuluy waè nu jadi salakina indit
ngalalana ngajugjug hiji gunung pikeun tapa neda ka Nu Kawasa.
Sanggeus manggihan gunung nu dimaksud luyu jeung panuduh dina impian, manèhna der
waè tapa salila opat puluh poè opat puluh peuting. Dina maleman peuting
panganggeusan, manènha didatangan ku hiji putri anu geulis kawanti-wanti, èndah
kabina-bina. Éta tèh putri anu ngageugeuh gunung nu keur ditapaan ku manèhna. Nempo
putri anu kacida geulisna, manèhna lat poho kana maksud anu saèstuna. Tug manèhna
nepi kadaèk ngawin èta putri. Padahal èta putri teh oray kajajadèn.
Heuleut saminggu ti harita, bangkè oray jeung layon salakina ngiles taya raratanana.
Ceuk carita mah ngajadi oray, nu tuluyna nyicingan èta gunung, nu kiwari katelah gunung
geulis nu pernahna di Jatinangor Kabupaten Sumedang.