Narator I : mencari kedamaian natal,terasa sungguh mustahil di zaman sekarang ini.
Terlalu banyak keegoisan yang terjadi antara sesama manusia.”KAMU HARUS BEGINI !!!!,KAMU HARUS BEGITU!!!!”.Sampai kondisi dalam rumah saja,antara ayah,ibu,serta anggota keluarga lainnya tidak pernah akur satu sama lain,dan di bawah sampai keluar juga.Bertemu dengan tetangga tidak peduli satu sama lainnya.Pantas saja ahli taurat bertanya kepada yesus “DAN SIAPAKAH SESAMAKU MANUSIA ? dan mungkin kisah perumpamaan orang samaria yg baik hati tidak berlaku di dunia sekarang ini. Narator 2 :” Dan siapakah sesamaku manusia ? “ mungkin saja orang zaman sekarang bukan bertanya seperti itu. Melainkan “PEDULI APA DIRIKU KEPADA MEREKA ? “.mau sampai kapan keegoisan dan rasa ketidak menghormati sesama berlangsung ? Yah...... mungkin saja tidak akan pernah terjadi kedamaian natal.dan pada akhirnya kedamaian natal hanya berlangsung 25 desember dan setelah itu tidak ada lagi kedamian. Narator I : terasa sungguh amat menyenangkan jika dalam suatu keluarga masih terdapat damai sejahtera..... masih terdapat rasa saling pengertian akan satu dengan yang lain..... Bapa : kenny.... mari katong pi . Kenny : tunggu bapa.... beta ada cari buku matematika....... Bapa : ose taru di mana sampe ose cari akan.... Kenny : hahhaha..... bapa kemarin beta kerja tugas sampe tatidor...makanya buku su tacecer samua... Bapa : sudah kalau bagitu waktu abis balajar ose simpan buku di akan pung tampa. Kenny : siap bos....( hormat bapa ) Rony : ose pi kasih suara mama bilang katong mau jalan Kenny : ( panggil ) ma..... mama... Mama : ia kenny...ose seng bawa bekal ka.? Mama su biking ni .. Kenny : oh iya..... Mama : kamaring jua ose lupa bawa to ? Kenny : minta maaf mama.kamaring beta buru-buru soalnya ada ulangan. tapi bt beta pung uang jajan ada.jadi beta bisa beli makan di sekolah....mama. Bapa : kemarin uang jajan papa yang kasih for kenny mama. Mama : tapi ingatan kenny seng boleh ba jajan sabarang eeee Kenny : ok mama aman sah.... Mama : su sombayang .... Kenny : sudah mama.beta seng pernah lupa sombayang..... Mama ;.... ok..papa deng kenny bae bae di jalan eee Bapa + kenny : Syalom mama Mama : syalom juga. Narator I : lalu, bagaimana dengan yang ini? Hanya pekerjaan saja yang paling di utamakan dari pada keharmonisan antara sesama anggota keluarga... Mama : febi su jam stenga 7 ose belum siap lai k Feby : mama ee beta su pamalas pi skolah lai....beta belum biking PR lae baru tambah ibu guru paling bamarah lai... pamalas mama eee... Mama : hah ...... dari kamring ose pi mana saja sampe seng biking PR. Feby : kamaring itu beta ada....... Mama : sudah capat siap siap jang alasan banyak.jadi ana tu jang pamalas talalu.. Feby : iiiiiii.... mama... Bapa : mama..... pagi –pagi...lai su mangomel sampe sukses sakali.... mangomel apa saja .. Mama : hmmmm ose pung anak febi ni seng mau pi skolah..baru seng biking PR lai..itu ana parsis ose..... Bapa : ha.... ose jadi mama par apa saja.ose urus itu ana...bantu dia biking dia pung PR itu... Mama : adoh.... bapa tolong e,kamaring beta ada lembur di kantor dan beta paling lalah.dan beta rasa ini bukan hanya beta pung tugas.tapi bapa pung tugas lai to... Bapa ; aaapa..? ose bilang beta tugas.itu bukan beta pung tugas.sapa suruh ose mau lembur kamaring. Beta kan sudah suruh orang yang tangani to.kanapa ose mau biking sibuk diri. Mama : jadi ose pikir beta seng bisa handel itu proyek k.sampe ose suruh orang lain.? Bapa : beta pung maksud bukan bagitu.... Mama : sudah .... cukup ! beta seng mau dengar lai! Febi..mari katong pigi... Narator 2 : keluarga....hah... penuh dengan dinamika kehidupan,berbagai persoalan terus terjadi dan memang,di dalam keluarga pasti pernah terdapat persoalan.namun.... jika keegoisan selalu ada,bukankah itu akan menimbulkan konflik? Lenda : hoe... itu muka asam jua....ose kanapa...? Feby : beta seng biking tugas bahasa indonesia... Lenda : ha..kok bisa ? kanapa seng biking. Kenny : feby..tugas bahasa indonesia yg mana.. Feby : keny beta seng biking karena beta pung orang tua sibuk kerja jadi beta seng bisa wawancara dong. Keny : beta minta maaf.kalau itu beta seng bisa bantu. Lenda : feby...ose pung orang tua sibuk skali k.? Feby : iya...beta pung papa dan mama selalu pulang malam ,beta jua jarang ketemu dong.makan sama sama atau duduk sama sama jua paling jarang. Lenda : berarti dong paling sibuk skali tu..kalau bagitu mari katong dua pulang sama sama ee. Narator I : Tidak tahukah kamu bahwa masih ada orang yang selalu mengharapkan kedamaian ? apakah kamu mempunyai waktu untuk sejenak dan merenung apa yang sudah kamu lakukan hari ini ? apakah baik? Apakah berkenan bagi sesama ? apakah hal itu merugikan bagi orang lain ? apakah aku sudah bertindak tepat ? Feby ; sampai kapan eee.... beta lia beta pung papa dan mama seng pernah bae ? setiap hari salalu sa ada kata kata kasar yang di ucapkan.sampe beta jua dapa marah...padahal... beta seng salah apa apa... sampai kapan ini akan berakhir..kedamian itu akan di mana...talalu omong kosong lai..su mau natal ni...tapi beta rasa sama seperti hari hari biasa sah...hari-hari yang penuh kemunafikan...sampai kapan ini akan berakhir.kalau seng ada saling menghormati dalam keluarga pasti bagini sudah...omong kosong dengan kedamian....susah ka kalau katong hidup dengan saling menghormati,saling menghargai, satu sama lain.Natal su dekat ni....tapi apakah yang namanya kedamaian hanya terjadi di hari natal saja kapa ee..kalau bagitu beta biking kalender tgl 25 desember tarus jua supaya seng ada yg marah-marah lai... pastiu lai...beta mau tidur jua supaya mangkali besok lebih baik dari hari ini k.. Narator I : sampai kapan hal tersebut berakhir ? kedamaian terasa sungguh gelap...gelap...untuk menggapai harapan itu..sampai kapan...kapan.? dan terkadang kita butuh pengorbanan untuk melakukan itu... Feby : ancor beta... pasti papa deng mama marah sudah ni... surat panggilan lai.. Bapa : beta kan su bilang jang karja itu proyek.beta su suruh orang lain karja.tapi talalu malawang mati lai... Mama : jadi...ose seng percaya beta lae ? trus beta pung salah apa ? beta su karja sesuai deng ose pung mau tu mau apa lai... Bapa : hei... beta su bilang berulang kali jang karja itu proyek.. Mama : oh...bagitu k...ose lebe parcaya orang lain dari pada ose pung bini ee.bagus ee.sebagai laki tu musti parcaya bini..bukan orang lain. Feby : papa.... mama... stooop... Bapa : hey..anak kacil masuk kamar sana.. Feby : papa ... mama... beta dapa surat panggilan..karena seng biking tugas.. Bapa : apa ? mama..ose seng lia ana par biking tugas .ose talalu sibuk sampe... Mama : hah ? knapa harus beta ...lalu ose sebagai bapa harus lia anak pung perkembangan to.... Bapa ; ose seng gila to... itu tugas seorang mama.makanya beta suruh stop karja supaya bisa fokus par lia ana. Mama ; oh bagitu k.. ose suruh beta barenti karja,lalu beta tinggal urus rumah tangga saja... Feby : papa... mama... stop.sampai kapan papa dan mama bagini tarus.bakalai saja dari pagi sampe malam seng ada damai sejahtera di dalam rumah ini lai.seng ada yang mengawasi beta.seng ada yang bimbing beta.seng ada yang peduli lia beta.beta ini mama deng papa pung ana k bukan.ataukah beta ini anak tetangga.. seng ada yang mau mengalah..dalam rumah ni su sama deng naraka saja.beta dapat surat panggilan ini karena beta seng biking tugas bahasa indonesia.beta mau biking bagaimana.sedangkan tugas itu adalah wawancara orang tua dan suasana dalam rumah..seng mungkin beta mo tulis keadaan beta pung rumah yang hancur karena orang tua yg seng pernah akur.mau wawancara bagaimana kalau papa deng mama seng ada di rumah, beta tau mama deng papa lalah karja tapi kalau bisa ada waktu sadiki jua..par beta.. Papa.... mama...natal su dekat ni...apakah katong tinggal dengan keadaan begini tarus...papa ...mama...beta rindu...kalau papa deng mama tanya eby..su makan k balong..tadi di skolah bagaimana....pelajaran susah k seng..beta paling rinduuuuueeee kalau papa deng mama tanya bagitu..itu saja yang beta butuhkan.... Bapa ; Eby...papa minta maaf.papa deng mama janji seng akan biking itu lai..... Mama : iya Eby...mama minta maaf jua mama janji.mama akan selalu ada buat eby dan siap kapanpn kalau butuh bantuan dari papa deng mama... Narator I : betapa gampangnya kita membuat hal yang tidak baik,dan terasa sangat susah membuat hal yang baik terkadang ada yang harus berkorban... terkadang ada yang harus memilii mnetal berani untuk mengungkapkan kebenaran.. tidak gampang bagi Eby untuk mengungkapkan rasa ketidaksukaannya kepada orang tuanya yang selalu tidak akur. Saat kita tinggalkan semua itu, pengorbanan semua itu tidak perlu dilakukan karena tuhan Yesus telah mengorbankan dirinya untuk kita. Sekarang kita merayakan Natal tidak akan pernah terjadi kalo bukan Yesus Kristus mengorbankan dirinya bagi umat manusia dan bangkit untuk menunjukkan kasihnya kepada manusia. Marilah kita mulai dari diri sendiri merefleksikan hidup terhadap apa yang sudah dijalani hari ini, apakah baik? Apakah berguna bagi orang lain? Dan apakah berkenan di hati Tuhan ? saatnya kita merefleksikan hidup ini dan semua damai Natal terus ada dalam kehidupan kita.