Yang berusaha Tuan Pengerusi Majlis, panel hakim yang bijaksana, guru besar,
guru-guru dan rakan-rakan yang dikasihi sekalian.
Pada pagi yang indah ini, saya akan menyampaikan sebuah cerita yang
bertajuk “Sang Kancil dan Buaya”.
Pada zaman dahulu, di dalam hutan tinggal seekor haiwan yang bernama
Sang Kancil. Dia sangat bijak walaupun berbadan kecil dan tidak kuat.
“Raja telah mengutus saya untuk mengira penghuni rimba, jawab Sang Kancil.
“Apa pula hajat raja ingin mengira penghuni rimba? Soal Sang Buaya.
“Raja ingin menjamu kita semua, jawab Sang Kancil.
(Satu, dua, tiga, lekuk. Jantan betina aku ketuk) Sebaik sahaja tiba di seberang
sungai, Sang Kancil ketawa.
Ha!Ha!Ha!Ha!Ha
“Tuan hamba semua telah tertipu” kata Sang Kancil. Buaya-buaya itu sangat
marah dengan Sang Kancil.
“Jaga engkau Sang Kancil. Aku dapat kau, aku makan kau.” Marah Sang
Buaya.
Begitulah ceritanya “ Sang dan Buaya.” Pengajaran daripada cerita ini ialah,
Kecil jangan disangka anak. Besar jangan disangka bapa. Setiap orang
mempunyai kelebihan masing-masing. Gunakan kelebihan yang ada untuk
kebaikan
Sekian. Terima kasih.