Urang teh kudu di ajar nyarita nu hade. Di ajar basa nu hade lamun keying mah, tangtu urang bakal pinter
nyarita. Tapi, pinter nyarita hungkul tacan cukup, lantaran aya pribahasa anu unina hade tata hade basa. Malah sok
dituluykeun hade gogok hade tagog. Eta paribahasa teh hartina sarua. Maksudna, urang teh lamun nyarita kudu
make tatakrama. Tatakrama bisa dihartikeun sopan santun. Jadi, ari nyarita teh kudu make kasopanan.
Urang teh kudu sopan. Lain ngan ukur ka indung bapa wungkul, tapiu kum sakabeh jalma. Ka nu dagang,
ka tukang beca, ka tukang runtah, ka tukang mulung kuntung. Kitu deui ka nu baramaen. Tetep basa urang kudu
sopan. Rek mere atawa moal, angger urang kudu nyarita bari sopan.
Tetela penting kasopanan teh, lantaran eta hal ngagambarkeun jelema anu berbudi. Hirup bari hade tata
hade basa, tangtu bakal ngangkat uarang kana kamulyaan. Jelema mulya mah heunteu di ukur ku pangkatna atawa
hartana, tapi ku tatakramana. Sok komo lamun hiji jalma nya jegud nya hade budi basana. Matak resep bae nu aya.
Nya lamun lahirna, nya mulya batinna. Piraku urang teu resep kanu kitu.
Kamulyaan teh kudu diudag ku urang. Salah sah hiji carana nya hade tata hade basa tea. Eta mah salah sah
hiji perkara. Tangtu bae loba keneh saratna. Tapi, urang lamun nyekel hiji syarat bae pengkuh, geus tangtu bakal
hayang migawe sarat-sarat sejenna. Inget hirup teh heunteu langgeng.
Moal gede
B
Lamun teu hormat ka Bapa