Anda di halaman 1dari 3

Cerita Ajisaka

(Pada jaman dahulu, di Pulau Majethi hidup seorang satria tampan bernama Ajisaka.Selain tampan, Ajisaka juga berilmu tinggi dan sakti mandraguna. Sang Satria mempunyai dua orang punggawa, Dora dan Sembada namanya. Kedua punggawa itu sangat setia kepada pemimpinnya, sama sekali tidak pernah mengabaikan perintahnya. Pada suatu hari, Ajisaka berkeinginan pergi berkelanan meninggalkan Pulau Majethi. Kepergiannya ditemani oleh punggawanya yang bernama Dora, sementara Sembada tetap tinggal di Pulau Pulo Majethi, diperintahkan menjaga pusaka andalannya. Ajisaka berpesan bahwa Sembada tidak boleh menyerahkan pusaka tersebut kepada siapapun kecuali kepada Ajisaka sendiri. Sembada menyanggupi akan melaksanakan perintahnya. Ganti cerita, pada masa itu di tanah Jawa terdapat negara yang terkenal makmur, tertib, aman dan damai, yang bernama Medhangkamulan.Rajanya bernama Prabu Dewatacengkar, seorang raja yang luhur budinya serta bijaksana. Pada suatu hari, juru masak kerajaan mengalami kecelakaan, jarinya terbabat pisau hingga terlepas. Ki Juru Masak tidak menyadari bahwa potongan jarinya tercebur ke dalam hidangan yang akan disuguhkan kepada Sang Prabu. Ketika tanpa sengaja memakan potongan jari tersebut, Sang Prabu serasa menyantap daging yang sangat enak, sehingga ia mengutus Sang Patih untuk menanyai Ki Juru Masak. Setelah mengetahui bahwa yang disantap tadi adalah daging manusia, sang Prabu lalu memerintahkan Sang Patih agar setiap hari menghaturkan seorang dari rakyatnya untuk santapannya. Sejak saat itu Prabu Dewatacengkar mempunyai kegemaran yang menyeramkan, yaitu menyantap daging manusia. Wataknya berbalik seratus delapanpuluh derajat, berubah menjadi bengis dan senang menganiaya. Negara Medhangkamulan beubah menjadi wilayah yang angker dan sepi karena rakyatnya satu persatu dimangsa oleh rajanya, sisanya lari menyelamatkan diri. Sang Patih pusing memikirkan keadaan, karena sudah tidak ada lagi rakyat yang bisa dihaturkan kepada rajanya. Pada saat itulah Ajisaka bersama punggawanya, Dora, tiba di Medhangkamulan. klawan punggawane, Dora, tumeka ing Medhangkamulan. Heranlah Sang Satria melihat keadaan yang sunyi dan menyeramkan itu, maka ia lalu mencari tahu penyebabnya. Setelah mendapat keterangan mengenai apa yang sedang terjadi di Medhangkamulan, Ajisaka lalu menghadap Rekyana Patih, menyatakan kesanggupannya untuk menjadi santapan Prabu Dewatacengkar. Pada awalnya Sang Patih tidak mengizinkan karena merasa sayang bila Ajisaka yang tampan dan masih muda harus disantap Sang Prabu, namun Ajisaka sudah bulat tekadnya, sehingga akhirnya iapun dibawa menghadap Sang Prabu. Sang Prabu tak habis pikir, mengapa orang yang sedemikian tampan dan masih muda mau menyerahkan jiwa raganya untuk menjadi santapannya. Ajisaka mengatakan bahwa ia rela dijadikan santapan sang Prabu asalakan ia dihadiahi tanah seluas ikat kepala yang dikenakannya. Di samping itu, harus Sang rabu sendiri yang mengukur wilayah yang akan dihadiahkan tersebut. Sang Prabu menyanggupi permintaannya. Ajisaka kemudian mempersilakan Sang Prabu menarik ujung ikat kepalanya. Sungguh ajaib, ikat kepala itu seakan tak ada habisnya. Sang Prabu Dewatacengkar terpaksa semakin mundur dan semakin mundur, sehingga akhirnya tiba ditepi laut selatan. Ikat kepala tersebut kemudian dikibaskan oleh Ajisaka sehingga Sang Prabu terlempar jatuh ke laut. Seketika wujudnya berubah menjadi buaya putih. Ajisaka kemudian menjadi raja di Medhangkamulan. Setelah dinobatkan menjadi raja Medhangkamulan, Ajisaka mengutus Dora pergi kembali ke Pulo Majethi menggambil pusaka yang dijaga oleh Sembada. Setibanya di Pulo Majethi, Dora menemui Sembada dan menjelaskan bahwa ia diperintahkan untuk mengambil pusaka Ajisaka. Sembada tidak mau memberikan pusaka tersebut karena ia berpegang pada perintah Ajisaka ketika meninggalkan Majethi. Sembada yang juga melaksanakan perintah Sang Prabu memaksa meminta agar pusaka tersebut diberikan kepadanya. Akhirnya kedua punggawa itu bertempur. Karena keduanya sama-sama sakti, peperangan berlangsung seru, saling menyerang dan diserang, sampai keduanya sama-sama tewas. Kabar mengenai tewasnya Dora dan Sembada terdengar oleh Sang Prabu Ajisaka. Ia sangat menyesal mengingat kesetiaan kedua punggawa kesayangannya itu. Kesedihannya

mendorongnya untuk menciptakan aksara untuk mengabadikan kedua orang yang dikasihinya itu, yang bunyinya adalah sebagai berikut:)

Duk ing nguni, ing Pulo Majethi ana satriya kang bagus rupan kang sesilih Ajisaka. Kajaba bagus lan sekti mandraguna, Ajisaka uga wicaksana. Sang Sinatriya kagungan punggawa loro cacah, Dora lan Sembada aran. Punggawa loro mau banget setyan marang pepundhn, babar pisan ora tau nglirwakk apa kang dadi dhawuh bendaran. Ing sawijining dina, Ajisaka arsa tindak lelana ninggalak Pulo Majethi. Tindak nganthi punggawan kang aran Dora. Dn Sembada ditinggal ana Pulo Majethi, kautus njaga pusaka piyandel. Sang Sinatriya wanti-wanti menawa Sembada ora dikeparengak masarahak pusaka mau marang sapa wa kajaba marang dirining pribadhi. Sembada ngstokak dawuh. Ganti carita, duk rikala semana ing tanah Jawa ana negara kang misuwur gemah ripah loh jinawi tata tentrem karta raharja, kang aran Medhangkamulan.Ratun ajejuluk Prabu Dwatacengkar, sawijining ratu kang luhur bebudn lan wicaksana. Sawijining dina, juru masak keraton ngalami kacilakan, drijin kepapras lading nganti tugel. Ki Juru Masak ora nglegwa menawa tugelan drijin nyemplung ana daharan kang kacawisak ing ngarsan Sang Prabu. Nalika ora sengaja ndhahar tugelan driji mau, Sang Prabu rumangsa ndhahar daging kang nak banget rasan, banjur ngutus patih ndangu Ki Juru Masak. Sawis ngerti yn sing didhahar mau daging menungsa, Sang Prabu banjur ngutus Sang Patih supaya saben ndina ngaturak salah siji rakyat kanggo daharan. Wiwit kedadyan kuwi Prabu Dwatacengkar duw kekareman kang banget nggegirisi, yakuwi ndhahar daging menungsa. Wewatekan malik grmbyang, malih dadi wengis lan seneng tumindak deksura. Negara Medhangkamulan malih dadi wewengkon kang wingit lan sepi awit kawulan siji mbaka siji kamangsa dning ratun, sisan mlayu mburu slamet. Sang Patih judeg pikir awit wis ora ana manh kawula kang bisa kacaosak marang ratun. Ing wektu kuwi, Ajisaka klawan punggawan, Dora, tumeka ing Medhangkamulan. Gumun penggalih Sang Sinatriya mirsani kahanan kang sepi lan tintrim banjur golk sisik melik. Sawis ntuk katrangan ngenani apa kang nemb dumadi ing Medhangkamulan, Ajisaka banjur sowan ing ngarsan Rekyana Patih, ngaturak kasaguhan dadi dhaharan Prabu Dwatacengkar. Wiwitan Sang Patih ora nglilani awit ngman Ajisaka kang bagus rupan tur isih mudha, nanging Ajisaka wus gilig tkad mula banjur kelakon kairid sba ing ngarsan Sang Prabu. Sang Prabu gumun banget penggalihe merga ana wong bagus lan isih anom teka ndadak masrahk jiwa ragan nedha kamangsa. Ajisaka nuli matur yn piyambak lila legawa kamangsa dning Sang Prabu sauger kaparingan tanah jembar saukuran iket sing kaagem. Kejaba kuwi, kudu sang Prabu dhw kang ngukur wewengkon kang bakal kaparingak kuwi. Sang Prabu nayogyani panuwun. Ajisaka nuli ngaturi Sang Prabu ndudut pucuking iket. Eloking lelakon, iket mau kaya ora entk-entk kalukar. Sang Prabu Dwatacengkar kepeksa saya mundur saya mundur, wusanan tumekaning pinggiring segara kidul. Iket nuli kakipatak dning Ajisaka sangga Sang Prabu kontal nyemplung segara. Sanalika wewujudan malih dadi bajul putih. Ajisaka nuli jumeneng ratu ing Medhangkamulan. Sawis winisuda dadi Ratu Medhangkamulan, Ajisaka utusan Dora supaya bali menyang Pulo Majethi njupuk pusaka kang kajaga dning Sembada. Satekan ing Pulo Majethi, Dora nemoni Sembada lan mrathelakak yn kautus njupuk pusakan Ajisaka. Sembada ora gelem ngulungak amarga ngugemi dhawuh Ajisaka nalika ninggalak Pulo Majethi. Sembada kang uga ngugemi dawuh Sang Prabu meksa njaluk supaya pusaka kaulungak. Pungkasan punggawa loro mau banjur pancakara. Amarga padha digdayan, paprangan lumaku ram, silih ungkih genti kalindhih, nganti loro-loron mati sampyuh. Kabar pralayan Dora lan Sembada kepireng dning Sang Prabu Ajisaka. Getun banget penggalih sang Prabu ngelingi kasetyan punggawa kinasih. Rasa sungkawan anjalari sang Prabu ngripta aksara minangka pepling marang paraga kinasih, kang unin mangkn:

Anda mungkin juga menyukai