Anda di halaman 1dari 3

PERSAHABATAN

di bawah ini cukup menyedihkan dan menyentuh hati. Bagaimana kisah Fira seorang
wanita yang memiliki sahabat bernama Galang menjalani hari-hari mereka dengan penuh
kebahagiaan. Rupanya kebersamaan itu tidaklah sejati, Galang meninggalkan Fira untuk selama-
lamanya. Seperti apa kisah Fira yang tengah mengenang sahabat kecilnya tersebut? simak cerita
cekak dalam bahasa jawa di bawah ini.

Wit iki sekitar 7 taun nuli yaiku panggon neng endi aku sanuli nunggu sahabatku mulih
sekolah. Aku ro deweke beda sekolahan. Lan kabeneran sekolahne nduweni jam mulih sing
luwih suwe tinimbang sekolahku.

Omah ku lan deweke pancen cedhak Mung pirang-pirang jangkah saka gerbang omahku,
aku wis nganti neng gerbang omahe. Ning dudu mung amarga kuwi aku gelem nunggune nganti
1 utawa 2 jam-an. Sahabatku kui jenenge Galang. Sahabat masa cilikku. Sahabat salawase
kanggo aku.
“fira!”
“Wis nunggu suwe?” Takone. Aku gedek-gede. “ya uwis ayo!” Dheweke teras nggeret lengenku
kanggo lunga. Tentu wae kanthi seneng ati aku manut wae. Lan akhire Aku lan Galang mandheg
tepat neng ngarep tujuan sajrone iki. Stand cilik pangadol sosis bakar.

Kebiyasan ku lan Galag sadurung maju kanggo pesen yaiku bebarengan ngambu aroma
gurih lan enak sing semerbak tekan irung nuli bareng padha ngucapke ukara lirih. “sosis
bakarrr,”
Sosis bakar. Kuwi alasan sabenere. Aku lan Galang sanuli tukune samulih sekolah.
Kanthi urunan dhuwit jajan sing turah Aku lan Galang tukune lan mangane bebarengan mlaku
mulih. Padahal wektu dak elingi saiki, rasa sosis kuwi padha karo umume. (Baca juga cerkak
bahasa jawa tentang persabatan terbaru 2016)

1
Bokmenawa amarga Galang, sahabat paling becik selawase, nggawe sosis krasa beda
neng ilatku wektu kuwi. Kebiyasanku lan Galang terus neras nganti lulus sma. Mbasi wis padha-
padha tuwuh dewasa, ning wektu ana ing stand sosis obong iki, Aku lan Galang nglalekne kuwi
kabeh. Nganti mubarang dina..

“Aku arep lunga,” jarene karo nyekeli jojohan sosis bakar karo mlaku.
“Menyang endi?” Takonku sing durung fokus amarga isih nglegena mangan sosis bakar kuwi.
“Amerika,”

“Pirang dina?” Takonku sing isih mangan sosis daripada ukara-ukara sing sahabatku omongake.
Galang mandheg mlaku. Nuli nyaka, ngadhep aku lan nguwaske mripatku.

Lan jebulna…

Aku ora ngerti sakwise persahabatan Aku lan Galang lasan taun kapungkur, Galang ngono
ala ndeleke lelara kanker pankrease sing wis menginjak stadium akhir kuwi. Lan gobloke aku,
aku ngelingake. Mung berselang setaun kawit kelungane menyang amerika kanggo mbisakne
pangobatan, aku kudu nekani acara panguburanane. Galang tilar,

Awale aku nyat nesu banget babagan apa sing wis kedadean. Miturutku Galang yaiku wong
paling ala sadonya. Ning, hal iki mbanjur neng kesedhihan lan penyesalan sing njero banget
kanggo aku.

Aku sedih banget. Aku dadi pangurung lan rutin nekani kuburane. Ngresiki suket liar sing
mbeling tuwuh lan mekewuhi kebecikan kijinge. Kedadean iki nimbulke kebiyasan anyar kanggo
aku. 7 taun nuli. Kebiyasanku kuwi terus mbanjur nganti nang akhire simbok pitakon.

“Kowe arep menyang endi?”


“Tilik Galang, mbok,”
“Simbok serius. Kowe arep menyang endi?”

2
Aku meneng. Sabenere, aku ngerti pangarah saka pitakonan simbok kuwi. Ning aku sanuli lan
terus mengalihke. Amarga nek nyat aku ngupadi kanggo njawab, dhadhaku bakal krasa sesek.

Aku ora seneng amarga nek dhadhaku sesek, Galang bakal muncul neng pikiranku. Lan dina
iki, kanggo ping pisan jero 7 taun, aku ora nekani kuburane Galang, sahabat sing tak demeniku.

Aku nekani wit gedhe iki, neng kene dhisik Aku lan Galang semasa sekolah, aku sanuli
nunggune muncul karo ngeyup neng ngisor wit sing nuwa iki. Padha kaya aku sing wis umur 25
taun.

Dumadakan bayangan-bayangan Galang nekani aku. Wektu dheweke mlaku ngampiri aku.
Nggeret lengenku. Mlaku bebarengan. Nuli nang akhire mandheg nang siji stand sing jebulna
isih ana nduwe taun-taun kapungkur.

“Pak, sosis siji,”

Dumadakan sacara ora eling aku wis ana neng kene iki lan mesan sosis bakar neng kana. Aku
mung bisa ngesem cilik. Galang, Kanggo sahabatku sing ana neng kana.

Aku ngangenke kowe karo sosis bakar sing awake dhewe tuku lan pangan bareng. Aku
kangen kowe. Tenan. Apa kowe uga kangen aku? Aku nganti tersiksa digawene. Aku ndemeni
kowe, sahabatku.

Anda mungkin juga menyukai