KEWAJIBANKU

Ing jaman saiki bocah-bocah pada ngetutne apa kekarepan e, pada kintir ana ing
nafsu lan gengsi. Apa kabeh bocah iso ngerteni apa sing dikarepi para wong tuwane ? ora ana
wong tuwa sing kepingin anak e kejerumus ana panggon sing ala, nanging yen wis terlanjur
isih isa di owahi. Sifate bocah iku terpengaruh amarga saka lingkungane. Contohe yen
lingkunganmu iku ora resik, sampah plastik lan organik ana ing ngendi ngendi, mestine
lingkungan iku ngaruhi anggone siswa belajar lan anggone siswa bergaul. Teknologi sing wis
ora kapitung akehe. Canggihe zaman iso nandingi otak para manungsa. Kabeh iku iso
dibuktiake ana ing sekolah sekolah Indonesia. Iki critane Winto bocah SMA Padungkayan 9
sing kena dampak modernisasi.

Wis ana setahun sekolah ing SMA, anggone nggeluti ilmu ora ketandingan. Budal
peteng mulih peteng. seminggu iki Winto arep ngadepi ulangan semesteran, anggone sekolah
setahun diuji ing pungkasan e tahun. Nanging saiki Winto krasa kemrungsung atine amarga
ora ngerti apa tujuan e deweke besuk metu SMA. Ora ngerti apa kang kudu dilakoake. Saiki
Winto kroso seneng anggone geluti Ekstrane, dadi anggota OSIS lan saben acara Winto mesti
sregep melu. Winto kroso semangat yen ana acara acara sing nglibatake wong akeh.

Senajan ana ing ekstra Winto semangat nanging ing pelajaran Winto ketinggalan.
Winto manggon ing kelas pinggir gerbang, swara bis sliwar sliwer nambahi panasing hawa,
murid-murid pada lungguh ing kelas, ora ana sing metu kelas amarga kelas e Winto kemau
ana AC sing nggawe hawa panas dadi adem. “ win, ngko les e mlebune jam 5 sore. Ojo lali
ya” ujare Azril “aduh lha kok enek les, kimau dina senin i, biasane gak yo dina seloso rebu?”
saut Winto. “Loh, kanca kanca saiki kan pada arep e ngadepi UAS, ya wajar jam les
ditambahi ta Win.” Azril nyeneni Winto amarga winto ora gelem peduli marang apa sing
enek ana ing sekitar e. Dheweke senengan e sombong lan nganggep dheweke paling bener.
“yo wis aku sesuk ora melu sik, ana rapat aku. Ojo omong ndek ibukku ya nek aku ra mlebu
les”. Tolak e winto ing Azril.

Azril mlaku nyedaki Winto sing ngutik-ngutik HP ne, lan ngomong “ilinga Win, les
iku bayar gawe duit ora gae godhong. Senajan kowe apik ing Ekstramu, anggonmu rapat
rapat iku nomer siji, nanging wong tuwo mu kepingin kowe sekolah sing bener. Jane
tujuanmu sekolah wi opo? Opo nggur golek sombongmu kuwi? Apa iso ganteni kerja keras e
wong tuwomu gae nyekolahke kowe? Bola bali tak sawang i kok saya nglunjak, les seminggu
kaping 4 yo mung mlebu pindo, apa perlu tak omongne budhe ta Win?.”Azril nyeramahi
Winto sing nyekel HP kaet mau. Azril iku sedulure Winto sing sregep lan pinter.

Senajane wus dicramahi Winto isih ora gelem mlebu les persiapan UAS. 2 minggu
kepungkur isih ora ana perubahan. “jane aku ngomong biyen di rungokke apa ora karo
Winto, apa mlebu kuping kiwo metu kuping tengen ya?” gunem Azril isuk-isuk ing
pungkasane dina ulangan. Sawise ulangan Winto entuk rapot tekan sekolahan, Winto kaget
amarga bijine akeh sing KKM lan ana biji C kabeh e 4. Winto ora wani gowo mulih raport
sing dicekel kemau.
 Raport kemau di lebokne ing tas kaliyan Winto, dheweke cepet cepet mlaku ing
kamare, nanging ibuk e winto wis ana ing kamare Winto ngenteni raporte anake. “piye le
rapotmu? Entuk peringkat pira? Mau ibuke Azril ngendhika yen Azril entuk peringkat 1 ndek
kelas.” Winto langsung nangis amarga nyesel ora nganggep omongane Azril, Ibukke kaget
ndelok anak e sing nangis banjur ndelok raport sing diserahake Winto. “lha bijimu kok ajur
ngene le? Wis di lesne kok malah anjlok?” pitakon ibukke Winto. “ngapunten e sing kathah
buk, kula sregep ing ekstra ngantos lali kaliyan pelajaran” saut Winto. “wis SMA kudune
ngerteni apa sing kudu dilakoni, kudu bijaksana, ngerti wayah lan ngerti kewajiban. Kowe ki
pelajar sing nduweni kewajiban belajar. Sinau nomer siji, ekstrane dinomerne 5 ae. Prestasine
dikejar. Wis ojo dibaleni maneh ya le. Yen di baleni maneh Winto pindah sekolah ae ing
PonPes” saut ibukke. “inggih buk, mboten kula baleni malih.” Ngapurane Winto ing Ibuke.

Nama : Kharissima N.

Kelas : XII-Mipa 2

Absen : 20