Anda di halaman 1dari 17

BALE?

Produced by 12 IPA 1, inspired & credit: Ngeri Ngeri Sedap

NASKAH
Adegan 1
[di warong]
Jemi: Eh Andi, napa ta pe anak bilang Andre kata da juara lomba basket kang? Takira dia da
skolah hukum sama deng tape anak?
Andi: Ah cuma karna da waktu luang kong dia bermain, mar somo jadi jaksa dia, biasa toh...
hobi kwa itu bukang mata pencaharian. Sadiki le paling dia pulang.
Jemi: Ohya.. tape kira kwa memang mo kerja jadi pemain basket. Soalnya napa deng tape
kakak ba kerja main bola kaki serta cidera langsung abis kerja sampe skarang nda babakerja.
Andi: Nda.. Mo jadi jaksa dia.
[di rumah, Sandra menelepon Andre]
Sandra: Halo Andre, kyapa nda pulang-pulang? So klar komang tu lomba, bilang se klar
lomba terakhir
Andre: Ma, kita masih mo lomba-lomba ulang le. Nimbole pulang kita
Sandra: Ngana tau toh Papa nimau ngana cuma mo jadi pemain basket? Itu kerja nda jelas,
Andre. Pulang jo kwa, lebe bae ngana blajar bae-bae kong jadi jaksa.
Andre: Hahahaha. Ba lawa sto Mama ini. Ini bukang cuma persoalan kerja jelas ato nda, ini
apa tape mau. Kita kwa so jadi pemain basket, ta so tanda tangan kontrak.
Sandra: Papa bilang kalo ngana nimau jadi jaksa, nimbole pulang-pulang kata ngana.
Andre: Yasudah noh kal nimbole.
[di warong]
Rio: Eh ta dengar-dengar le, ngana pe anak somo kaweng kata kang? Mar maitua kwa da lia
di FB, ngana pe anak pe cewe rupa salah bergaul. Parampuang nda butul ke dia?
Andi: Halah, bukang depe cewe itu. Cuma batamang. Biasa toh, kal ba rantau kan banya
tamang-tamang dar luar.
Rio: Mar ta da lia di foto soselia cincin-cincin bagitu.
Andi: Towo itu. Dia somo pulang mo se jadi dengan tu Steven pe anak.
Rio: Oh io? Kal dia memang katu dapalia cewe bae-bae noh. Memang mantap ngana Andi.
Andi: Io, so sempat bacerita deng Steven tuhari. Kurang mo ator noh.
[di rumah, Sandra menelepon Johan]
Johan: Ma, kita so ator samua gedung, cincin, deng depe EO, Mama Papa datang sini
pokoknya kurang trima jadi.
Sandra: Mama Papa blum bakudapa tre deng tu cewe ngana so ator sana-sini.
Johan: Soal itu kwa gampang, Ma. Kal Mama Papa so bakudapa paling langsung suka.
Sandra: Ngana so tau toh Papa nimau nga pe maitua pe model? Dapalia lon..
Johan: Ma! Jang asal-asal Ma pe mulu e. Dia cewe bae-bae. Sudahjo bakudapa tre nanti ta
kaweng sandiri.
Caitlin: Hey, Babe. Gimana? Udah ngomong sama Mama Papa?
Johan: Hai. Bentar, ya.
Sandra: Papa bilang, sampe kapanpun Papa nda mo kase ngoni dua.
Johan: Sudahle noh kita le nda tal perlu. Cuma formalitas.
[Johan langsung mematikan telepon]
Caitlin: Is it that bad?
[Johan mengangguk]
Caitlin: Gapapa, ya? Nanti kita usaha lagi bareng-bareng. Loveyou, sayang.
Johan: Loveyou too <3
[di Warong]
Henry: Kalo tu paling kecil dang? Takira dia so klar kuliah? Napa birman pe anak satu
angkatan deng dia so lulus dari lama so bakerja le.
Andi: Yah biasa toh kal ba rantau masih ada urusan di sana. Paling sadiki le pulang.
Henry: Mar dia kata mo coba beking perusahaan game-game bagitu kang? Mar so dari taon
lalu le tada dengar. Masih babagitu trus dia?
Andi: Bian? Dia komang baru lulus kuliah.. Io memang taon lalu da coba-coba mar skarang so
nda, rencana kwa dia yang mo se trus tape kobong.
[di telepon]
Bian: Kyapa ma? Mo rapat kita ini, sadiki le.
Sandra: Rapat apa Bian?
Bian: Biasa, merintis usaha.
Sandra: Pulang jo kwa Bian.Papa bilang se trus jo tong pe kobong nanti itu mo kase for
ngana. Papa malo mo bilang pa orang-orang ngana cuma sibuk bilang-bilang beking
perusahaan sampe skarang nda jadi-jadi.
Bian: Doh Ma, kita nimau. Kita kwa masih muda masa cuma mo urus kobong.
Sandra: Papa suka ngana yang se trus Bian.. so terjamin ngana pe hidop disini.
Bian: Ma biarle kita pe perusahaan nda jadi, kira tamo menyerah kong pulang? Mama deng
Papa cuma mo support pa kita apa depe susah so?
Andi: Bian! Ngana paling muda! Bukangnya mo pulang kong dengar pa Papa, cuma pi beking-
beking sagala rupa disana. Ngana suka kurang mose biar dang tong pe kobong?. Sudahjo
bapaksa mo stel beking perusahaan game, nda mojadi kwa Bian. Itu cuma for yang so ahli.
Bian: Pa, so dari tuhari kita suka mo beking start up di bidang game. Tanimau mosetinggal
ini. Taso bilang dar tuhari kan kalo taso sukses nanti ta pulang. Mar kal Papa bagini trus,
deng mopulang tre kita so nimau.
[di warong]
Jemi: Jadi, cuma Gaby kang tu nda ba rantau?
Andi: Io, dia noh katu tu ja urus pa torang.
Jemi: Kerja apa dang dia?
Andi: Oh, perawat.
Jemi: Tape kamanakan le da skolah perawat mar dia so ba minta pindah. Nda mampu kata.
Soalnya kwa toh dari pertama depe Ma yang paksa paksa skolah perawat. Dia sebenarnya
nimau.
Andi: Eh, mar so lat ini. Somo lebe dulu e, maitua sto so ba cari.
Jemi: Eheeyyy bagitu eee.
Henry: Io pulang jo ngana jang kurang mo tidor sini le.
Semua: HAHAHAHA
Andi: Somo pigi dang e kita.
Semua: Yooowwww
Adegan 2
Andi: Malam.. Ih kyapa ngana ba mnangis Ma?
Sandra: Nda.. Cuma rindu anak-anak. Bagimana eh supaya dorang pulang?
Andi: Mo bagimana le tetap dorang nimau pulang.
Sandra: Ngana kwa Pa, marah-marah trus pa dorang. Iko jo dong pe senang supaya dorang le
suka mo pulang kalo ngana nda ator-ator.
Andi: Hih, kong ngana pe maksud sebiar jo Johan kaweng deng anak nda butul? Sebiar jo
Andre deng Bian kerja nda jelas? Suka ngana dorang bagitu?
Sandra: Nimau noh mar kita solama nda bakudapa dorang. Kita terakhir lia Johan 6 taon lalu,
Andre 4 taon lalu, Bian 3 taon lalu. Kita tau ngana suka yang terbaik for dorang, mar kita so
rindu skali.
Andi: Bagimana kang supaya dorang pulang?
Sandra: Ngana minta maaf jo kwa pa dorang.
Andi: Ah nimau masa le kita orangtua tu mo minta-minta maaf
[saling menatap]
Andi: Ah, bagimana kal torang pura-pura mo pisah?
Sandra: Sogila ngana! Nda pokoknya kita nimau.
Andi: Bilang tadi so rindu anak-anak. Dorang sopasti pulang kal torang pura-pura pisah. Kal
dorang nda peduli, so ngana pe anak-anak noh tu gila.
Sandra: Mar nimau kita mo towo akang tape anak-anak.
Andi: Yasudah noh, so kurang bagitu kong dorang suka pulang.
[Sandra berpikir]
Andi: Bagimana? Suka?
Sandra: Mar pokoknya kalo dapa tau, ngana e bukang kita.
Andi: Aman.. Nda mo dapa tau. Bagini, torang bakuator deng Gaby, paling kwa Gaby suka-
suka toh. Torang suruh Gaby bilang pa dorang torang somo pisah, kong nanti torang pura-
pura bakalae kal dorang soada. Pangge dulu pa Gaby.
Sandra: Gaby! Gaby!
Gaby: Ya, Ma?
Sandra: Papa jo jelaskan pa Gaby.
Andi: Bagini, Mama deng Papa mo pura-pura pisah, ngana pi bilang pa ngana pe kaka ade
supaya dong pulang.
Gaby: Yakin, Pa? Kita tako mo badusta pa kakak deng ade.
Andi: Nda kwa Gaby. Nanti Papa tanggungjawab kalo dorang marah pa ngana.
Gaby: Io dang Pa. Beso kita telfon pa dorang.
Adegan 3
Gaby: Halo.. Kak, dek.. Napa Mama deng Papa da bakalae kong bilang pa kita somo pisah.
Kita so nda mo dapa tahan ini. Ngoni musti pulang sto komang kong torang bacerita bae-
bae.
Johan: Hah? Perasaan komang dorang da bae-bae. Ada masalah apa so dek?
Gaby: Kita nintau. Kage-kage so bakalae bataria-bataria kong bilang somo pisah. Kita reken
cewe sandiri, nda mo jadi kita mo buju pa dorang
Andre: Kak Gaby, buju dulu kwa bae-bae nda gampang ini kita mo izin pulang. Banya lomba
kita, somo dapa sekaluar dari tim.
Bian: Io Kak, masa katu tamo setinggal tape tamang-tamang ba usaha sandiri. Ngana so tau
toh susah skali ba rancang program. Paling dorang perlu pa kita.
Gaby: Kita komang so usaha skali, mo se bakubae tanpa perlu ngoni samua pulang, mar
sungguh nda mo jadi. Kalo jadi reken kita mati-mati mo suruh ngoni pulang? So kapan ada
masalah kong kita minta ngoni pulang? Samua kita atasi sandiri toh? Skarang kita tu perlu
skali pa ngoni, baku mangarti sadiki kwa reken.
Johan: Sudah-sudah dek. Tenang. Beso ta pulang. Torang bacerita bae-bae samua. Bian,
Andre ngoni le musti pulang.
Andre: Io dang.
Extra
Bian: Eh, guys.
Claire: Eh Bian, kenapa?
Bian: Gini, gue kayaknya harus pulang deh. Ada masalah keluarga soalnya.
David: Kenapa Bian? Kalo ada masalah tuh cerita.
Bian: Masalah keluarga. Gue gak enak kalo ceritain sana-sini.
Claire: Oh ya gak apa-apa. tapi nanti cepet balik kan? Gue gak yakin sih kalo cuma ditinggal
berdua sama David
David: Ya gue juga gak yakin bisa nyelesain ini semua kalo gak ada lo, Bian.
Bian: Iya. Gue usahain secepatnya balik lagi.
Claire: Ada nomor yang bisa kita hubungin gak kalo lo gak bisa dihubungin?
Bian: Chat kakak gue aja. Kak Johan. Ini nomornya.
Claire: Okaay. Semoga cepet beres ya masalahnya.
Adegan 4
[bunyi pesawat]
Gaby: Kita senang skali torang takumpul bagini, mar kita bingo tre mo sedih ato bersyukur
mama deng papa somo pisah.
Gaby: Bagimana tu perjalanan? Aman-aman jo?
Bian: Aman, kak. Kakak dang bagimana? Aman toh.
Gaby: Aman noh. Mar cuma akhir-akhir ini saki kapala Mama Papa bakalae trus.
Johan: Memang parah skali?
Gaby: Nanti ngoni lia sandiri jo bagimana. Deng kita so nda mampu mo bilang akang
Bian: Oh ya... Mjo tre dang pulang.
Adegan 5
Johan: Ma.. Pa..
Sandra: Adoh eee, mama pe anak-anak. Mama so rindu skali pa ngoni.
[Sandra memeluk anaknya satu persatu]
Andi: So sampe?
[Mereka salim]
Andi: So sukses kang? Sampe lupa sapa tu da beking sukses.
Adegan 6
Sandra: Johan, Andre, Bian makang!
Andre: Papa dang mana, Ma?
Sandra: Biarakang jo dia.
Johan: Pa, Mjo makang. Napa Mama so momasa akang torang.
Andi: Biarjo.. nanti ta pi makang di warong.
Bian: Mjo, Pa. Bar skarang le takumpul sama-sama torang. Dudu jo sini nanti Andre pimpin
doa. Torang mo bacerita le dang.
Sandra: Nda usah kalo dia nimau. Biar dia pi makang deng depe tamang-tamang sana sampe
mampos.
Bian: Nimbole bagitu, Ma. Sini, Pa.
Papa: Nda dapa se racun toh ini?
[Papa duduk]
Andre: Mari berdoa. Tuhan Yesus, makase banya so jaga pa torang. Skarang torang mo
makang, Tuhan berkati supaya makanan ini tidak beracun dan torang yang makang bisa
selamat dan tidak sekarat. Amin.
[Makan]
Johan: Mama pe masakan memang nomor satu nda da lawan.
Andi: Mar tetap ngana pe mama pe masakan nda mampu beking ngana pulang, kang?
[Papa minum]
Andi: Masih lama mo bacerita? Ta somo pi warong ini.
Andre: Papa paling so tau kyapa tong pulang. Kita so musti bale Jakarta beso karena mo
sparing deng tim laeng lusa. Musti jaga stamina. Jadi se klar tong pe masalah ini malam jo.
Andi: Se klar bagimana?
Bian: Apa so kwa depe masalah? Kyapa kong sampe tapikir pisah?
Johan: Pa, minta maaf jo kwa pa Mama.
Andi: Reken kita tu mo minta maaf?
Gaby: Papa nimau toh mo cerai?
Andi: Ya nimaulah.. apa jo orang laeng mo bilang.
Bian: Makanya minta maaf noh, Pa. Ato cerita pa torang depe masalah supaya torang tau.
Andi: Tanya noh pa ngoni pe Mama, dia tu suka-suka mo cerai.
Johan: Apa depe masalah, Ma? Cerita jo.
Sandra: Banya! Bukang Cuma 1! Dia nimau badengar, dia so nda peduli pa keluarga.
[Papa sein Mama menangis, Mama menangis]
[Anak anak membujuk]
Johan: Ma, kal mama nda kuat, biarjo. Nanti bacerita ulang beso.
Andi: Pigi dulu.
Adegan 7
Gaby: Memang nimbole paksa Mama for ba cerita. Nda kuat katu Mama.
Andre: Bagimana kal torang diskusi di luar, jang di rumah. Sapatau kalo di luar dorang pe
pikiran fresh.
Johan: Io kang, torang pangge bacerita pa tong pe kobong jo.
Bian: Oh io boleh.
Adegan 8
[di kobong]
Johan: Bagus katu kang di sini.
Andi: Io kang, mar Bian kwa nimau mo se trus ni kobong.
Bian: Sudah-sudah.. Jadi ini kyapa dang kong sampe tapikir mo cerai?
Mama: Ngoni nimau ba foto sini?
Andre: Ma…
Johan: Kyapa sampe tapikir cerai, Pa? Cerita tentang ini dulu.
Andi: Nda lapar ngoni? Makang jo dulu.
Bian: Papa da beking salah apa?
Sandra: Aduh gaga skali tu pemandangan, sayang kal cuma dudu-dudu.
Andre: Ma, boleh mo bacerita ini dulu?
Sandra: Papa beking mama jao dari ngoni. Papa salalu salalu jo nongkrong nimau mo
badengar pa Mama.
Andi: Memangnya cuma Papa tu salah? Papa iblis Mama malaikat dang? Ngoni nda peduli
apa tu Papa suka, salalu-salalu jo apa tu mama pe suka.
Andre: Bukang bagitu. Pa, tu masalah bagini se klar skarang jo. Torang le ada kesibukan
masing-masing.
Sandra: Sudahjo, kal datang sini cuma for mo bacerita ini bae tong pulang. Cerai jo.
Johan: Eh eh, mjo bafoto Ma.
Adegan 9
[suara]
Coach: Andre, udah dimana? Masih di rumah? Kita ada sparing dan lo harus ada. Lo kan
acenya.
[rumah]
Andre: Bagimana ini.. dorang nda mo bakubae. Kita so musti pulang. Mo ada sparing.
Gaby: Yah Andre, ngana sto musti ba tahan sadiki. Blum ada titik terang tong pe keluarga ini.
Andre: Mjo torang tes bacerita deng mama skarang. Sapatau Mama sosuka kong kita boleh
pulang sbantar.
Gaby: Mama da saki. Bacerita jo dulu deng Papa beso pagi.
[Tinggal Gaby sendiri di luar]
Johan: Blum mo tidor?
Gaby: Blum kak. Susah tidor kita.
Johan: Kyapa? Ada masalah? Maaf ne, karna Mama deng Papa pe masalah torang jadi nda
tal banya bacerita.
Gaby: Nda masalah, Kak. Kita le suka yang terbaik for Mama deng Papa.
Johan: Eh, bagimana dang ngana deng Kevin? Aman?
Gaby: So lama putus ta deng dia :)
Johan: Ih, kyapa?
Gaby: Emmm.. So nda cocok sto.
Johan: Oh.. Bagimana Gaby pe kerja? Aman-aman jo jadi perawat?
Gaby: Aman, Kak.
Johan: Gaby suka toh jadi perawat? Menikmati toh?
Gaby: Suka-suka sih. Menikmati le hehehe.
Johan: Bukangnya tuhari Gaby suka skali mo skolah momasa kong buka bakery?
Gaby: Itukan cita-cita tuhari, biasa toh masih anak SMA. Deng kita solupa.
Johan: Jangan lupa pikir diri sandiri le ne, Dek.
Gaby: Io Kakak. Makase ne. Kakak so bacerita le deng Andre deng Bian? Ta ja tarukira ngoni
kalo pa kita akrab skali, mar kalo cuma ngoni dapalia nda akrab. Kakak pe ade kan bukang
cuma kita.
Johan: Bagimana eh mo bilang.. Papa kwa nda ja se tunjung kal dia sayang pa torang. Jadi
torang yang cowo-cowo le nintau mo bagimana bersikap. Mar kalo pa ngana, Papa salalu
bae-bae. Jadi torang tau musti bagimana pa ngana. Sudah-sudah, so boleh tidor.
Adegan 10
Johan: Papa, kita tau kal Papa so tau apa alasan torang pulang deng alasan torang salalu
bahas ini trus. Torang samua di sini ada kerja, ada kesibukan, mar torang le suka yang terbaik
for keluarga.
Andi: Mana Mama?
Gaby: Mama da saki, Pa. Perlu istrirahat nda lama.
Papa: Karna ngoni pe Mama da saki, torang jo tu bacerita. Johan, jadi ngana musti kaweng
deng tu parampuang liar itu?
Johan: Kyapa le so bahas kita?
Andi: Nda apa-apa. Pas tre da di sini. Kan ngoni pe Mama le da saki.
Johan: Io, Pa. Musti.
Andi: Nda! Nanti Papa se jadi deng Om Steven pe anak. Masa mo kaweng deng cewe bagitu.
Johan: Taso bilang dia nda sama deng apa tu Papa ja pikir. Dia cewe bae-bae bukang asal-
asal.
Andi: Biar bagimana! Bar lia dar luar jo so bagitu. Apa jo orang laeng mo bilang kal lia nga pe
maitua model bagitu?
Johan: Ah mana-mana jo pa Papa! Mar asal Papa tau, torang so bayar Gedung.
Andi: Kita blum bilang stuju.
Johan: Kaweng itu cuma perlu persetujuan orang yang mo kaweng. Jadi, Papa mo restu deng
nda, ta nda pusing. Tetap ta mo kaweng deng Caitlin.
[Johan out]
Andi: Andre, kapan ngana mo mendaftar jadi jaksa?
Andre: Kapan-kapan.
Andi: Jang banya bermain ngana. Ngana nda pake nga pe sarjana hukum, ngana nda sepake
samua Papa pe perjuangan da se skolah pa ngana. Sia-sia samua.
Andre: Sia-sia?? Nda ada yang sia-sia, Pa.
Andi: Nda ada darmana? Ngana pe kerja jadi pemain basket nda seberapa deng mo jadi
Jaksa. Di sini nda banya tu suka jadi jaksa, jadi bae ngana skolah bae-bae kong cari doi sini.
Kal cuma jadi pemain basket, ngana cedera langsung abis ngana.
Andre: Papa pe pikiran itu memang kuno skali. Nda sia-sia Papa da se kuliah pa kita. Buktinya
skarang kita mampu toh lawan Papa pe pikiran kuno.
[Andre out]
Andi: Bian! Umur brapa ngana? Ngana pe tamang-tamang so kerja tu kerja bagus, ngana dar
tuhari mangada-mangada hal nda jelas.
Bian: Pa, itu depe nama start up. Nda kenal umur.
Andi: Padahal Papa so rencana mo kase pa ngana torang pe kobong, nanti tu laeng dapa
rumah deng tanah. Mar bagimana le deng Papa so malo mo bilang ngana nda sukses-sukses.
Kal bagini ngana pe model, nda ada satupun mo kase pa ngana.
Bian: Io dang, Pa.
Andi: Io apa?
Bian: Io nda usah dapa apa-apa. For Papa jo samua.
Adegan 11
Andre: Somusti pulang kita. So kurang dapa-dapa cari trus.
Johan: Io, napa Bian pe tamang-tamang le kurang ba ba chat pa kita perlu Bian kata.
Bian: Harusnya boleh bacerita ini hari mar Mama kwa saki. Papa le da pangge ba cerita cuma
tre ba dapabinci.
Andre: Pokoknya beso terakhir. Kal Papa masih rese, kita langsung pulang.
[Mama menguping dan sedih]
Adegan 12
Sandra: Pa, bagimana ini? Anak-anak somo pulang, kita masih rindu pa dorang.
Andi: Susah mo tahan pa dorang. Bae tre dorang da disini, tong bahas jo dorang pe masalah.
Sandra: Nimbole, Pa. Musti ad acara laeng. Nda usah bahas-bahas itu jang dong somo
pulang.
Andi: Ini torang pe kesempatan for se yakin dorang iko apa tong pe mau.
Sandra: Pa, kali ini jo ba dengar pa kita. Kal dorang pigi, sia-sia samua. Nda ada tu berubah.
Dorang tre so nimau pulang-pulang le kasi.
Andi: Sudah Ma, iko jo pa kita. Kita tu mangarti.
Sandra: Nda! Ngana nda paham apa-apa!
Adegan 13
Johan: Pa, Ma. Ini terakhir kali torang boleh ba kumpul sto. Torang nimbole di sini trus, musti
pulang. Jadi tong bahas deng se klar Mama deng Papa pe masalah skarang.
Sandra: Ngoni mo pulang toh? Sama, kita le so nimau tinggal sini. Yasudah, pisah jo.
Andre: Torang so sepakat mo iko apa Mama deng Papa pe mau. Kalo suka pisah, torang
trima.
Bian: Kalo Papa, bagimana?
Andi: Yasudah, keputusan bulat, pisah.
Johan: Kalo memang itu ngoni pe keputusan, oke. Skalian torang le mo ba tunjung somo
bale.
Andi: Skarang bakuganti, Papa mo bahas ngoni.
[Semua out]
Andi: Heh! Ngoni nimau dengar pa Papa? Papa so lalah-lalah se besar pa ngoni, se skolah pa
ngoni, ini ngoni pe balasan? Ngoni nda anggap ada pa Papa? Jang cuma badiam! Jawab!
Johan: Ini ta pe hidop, Pa. Sebiar kita pilih apa tu beking kita senang. Urus jo kwa Papa pe
hidop sandiri.
Andi: Papa pe hidop ya ngoni! Ngoni tu beking Papa senang!
Andre: Mar Papa pe cara itu nda beking torang senang.
Andi: Kong ngoni suka pake ngoni pe cara? Ngoni pe cara yang beking Papa senang? Ngoni
samua skarang so pangmalawang. Dulu jaba dengar pa Papa.
Bian: Dulu bukang jaba dengar, Pa. Mar nda brani malawang. Torang sering nimau Papa pe
mau mar torang masih kecil for malawang. Skarang beda, torang so besar.
Andi: Oh? Kal so besar so boleh malawang? So rasa butul? Ngoni samua salalu rasa paling
butul sandiri skarang.
Sandra: Ngana kira.. ngana nda rasa butul sandiri? Ngana pikir nga pe anak blajar dari sapa?
Andi: Badiam ngana Ma!
Sandra: Nda! Skarang kita nda mo badiam. Selama ini kita badiang ta iko akang nga pe mau.
Apa-apa nga ator sandiri. Ngana se jao kita dar tape anak-anak, tacuma badiam. Ngana
suruh kita badusta pa tape anak-anak, kita iko! Skarang, ngana tu badiam!
Bian: Dusta? Maksudnya badusta apa Ma?
Sandra: Papa suruh Mama pura-pura suka cerai supaya ngoni suka pulang. Supaya dia boleh
bahas ngoni pe masalah-masalah. Asal ngana tau Pa, niat mo cerai memang pura-pura. Mar
tu alasan tada bilang, itu butul ta da rasa.
Andre: Kak Gaby, kakak tau ini samua? Kakak tau Mama deng Papa badusta?
Johan: Geb, ngana tau toh, kalo Mama deng Papa yang telfon, kita pasti curiga.
Andre: Mar karna ngana yang telfon mohon-mohon, torang percaya, Kak.
Johan: Di ini rumah cuma ngana tu ta percaya Gaby!
Bian: Kita le. Mar skarang so nda ada tu boleh tamo percaya. Tanintau ini sapa pe rumah,
tanintau ini sapa pe keluarga!
Andre: Kyapa kakak tega dusta akang pa torang?
[Gaby memeluk Mama sambal menangis]
Gaby: Mama salalu bilang, parampuang nimbole pangmalawang, musti penurut. Mar
skarang, kita nimau badiam, Ma.
Gaby: Ngoni nintau rasa jadi anak perempuan di ini keluarga. Serba salah. Ngoni malawang
pa Papa kita nda pernah pusing. Kita dengar pa Papa, kita nda malawang, ngoni tu pusing.
Gaby: Kak, Kakak tau kyapa kita putus deng Kevin? Karena Papa akhirnya tau kal dia barista
di club. Papa bilang, “Kalo ngana pe kakak kaweng deng parampuan nda butul kong ngana le
kaweng deng cowo nda butul, malo Papa”.
Gaby: Andre, ngana tau Kakak dapa trima skolah baking? Mar kita nda ambe karna Papa
bilang “Kerja yang jelas, momasa itu cuma hobi bukang mo se jadi kerja, jangan sama deng
Andre yang kerja nda jelas karna depe hobi itu” ta buang tape mimpi, Andre.
Gaby: Ngoni samua tau kalo kita suka mo buka bakery, tape cita-cita dari kecil. Mar ngana
tau Bian apa Papa da bilang pa kita? “Ngana lia Bian dar tuhari dar tuhari beking perusahaan
kata mar nda jadi-jadi. Bisnis itu susah. Bajual kue skarang so pe banya. Apa jo orang mo
bilang kalo ngana le mo beking toko kue mar nda lancar.” Kita nda malawang Bian, kita iko
Papa pe mau. Kita kerja di rumah saki, jadi perawat.
Gaby: Kakak pernah bilang pa kita, jangan lupa pikir tape diri sandiri toh Kak? Kalo kita pikir
tape diri sandiri, tu mo pikir Mama deng Papa sapa?
[Gaby menangis dengan hebat]
Andi: Doh saki kapala le. Bahas ulang beso jo.
Andre: Nda bisa, Pa. Kita musti bale ka Jakarta ini hari.
Johan: Pa, samua musti klar ini hari.
[Papa berjalan keluar]
Sandra: Io! Nda usah ngana dengar apa orang laeng mo bilang. Kalo ngana memang so nda
peduli pa ini keluarga, yasudah, klar sudah ini keluarga!
Adegan 14
[Papa merenung sendiri, backsound menyesuaikan]
[Bian datang]
Andi: Darimana ngana?
Bian: Dari pa oma. Mama deng Gaby so pa Oma pe rumah, Kak Johan deng Kak Andre so
bale.
Andi: Kong kyapa ngana blum bale?
Bian: Tadi, kita telfon pa tape tamang-tamang bilang somo pulang. Ta se cerita apa tu da jadi
pa torang, biar dorang so perlu skali pa kita dorang bilang kita jang dulu pulang sebelum
batunjung pa Papa. Papa tau kyapa kita betah tinggal deng dorang biar tong pe perusahaan
nda jadi-jadi? Karna dorang di sana mangarti pa kita samua, Pa. Dorang nda paksa apa dong
pe mau, dorang hargai apa tape mau. Kita blajar ba dengar, blajar hidop dari dorang, yang
harusnya itu kita blajar dari Papa bukang dari orang laeng.
Bian: Ta somo pulang ne, Pa.
Andi: Bian, ngana da cerita pa oma?
Bian: Nda, Pa. Kita nda bacerita apa-apa.
[Bian out]
[Papa merenung dan menangis]
Adegan 15
[Papa menjemput Mama] -> Hanya lagu, tidak ada dialog. Mama terlihat menggeleng
menolak.
Papa: Gaby, bagimana ngana pe kerja?
Gaby: Taso nda se lanjut, Pa. Kita disini jo e.
Papa: Io. Pigi dulu.
Adegan 16
[Papa menjemput Andre]
Reporter: Baik, pemirsa. Sudah Bersama kami ayah dari atlet basket terkenal Andre dan ada
juga pelatih Andre. Coach, gimana performa Andre tadi?
Coach: Ya seperti biasa, Andre emang nggak bisa diraguin lagi. Cuma ya, tadi mungkin lagi
ada masalah makanya sempat beberapa kali lengah.
Reporter: Andre tuh secara personal gimana coach orangnya? Kayak yang kita-kita lihat di tv
ato ada sisi ‘tersembunyi’nya gitu?
Coach: Em.. Apa yah.. Kayaknya yang gini-gini tuh keluarganya yang lebih tau. Tapi yang
setau saya Andre ini emang anak yang baik dan terorganisir juga rencana-rencana
kedepannya tuh apa. Bahkan dia udah rencanain kalo selesai jadi pemain basket dia mau jadi
apa.
Reporter: Wah, ternyata Andre bukan cuma keren, tapi bijaksana juga ya. Berpindah ke
Papanya Andre. Bapak Namanya siapa?
Andi: Saya Andi.
Reporter: Pak Andi, bangga nggak sih punya anak pemain basket terkenal, yang diidolain
banyak cewe-cewe di luar sana?
Andi: Tidak
Reporter: Wah, bangga dong Pak. Andre ini jago banget loh.
Andi: Andre cerita sama Mamanya, tapi saya nggak diceritain.
Reporter: Emang Andre cerita apa Pak kalau boleh tau?
Andi: Andre cerita, dia Bahagia banget jadi pemain basket. Jadi, saya bangga atau tidak, itu
tidak penting. Yang penting, Andre udah bikin apa yang buat dia Bahagia. Jadi Andre, Papa
minta maaf karna selama ini nggak bikin Andre Bahagia.
[Wawancara selesai]
[Andre menemui Papa dan memeluknya]
Adegan 17
[Papa menjemput Johan]
Caitlin: SIlahkan diminum, Om. Mau makan apa? Biar aku ambilin.
Andi: Nggak usah. Ini kenapa disini?
[Menunjuk buku renungan dan alkitab di meja]
Caitlin: Ah, kita di sini tiap pagi ibadah bareng. Ini belum sempat diberesin sih. Maaf ya, Om.
Andi: Loh, kenapa minta maaf? Bagus dong kalo ibadah tiap pagi.
Caitlin: Iya, gapapa Om. Makasih, ya. Tante nggak ikut?
Andi: Nggak. Kenapa kamu mau sama si Johan?
Caitlin: Johan is a really good guy. Dia ngajarin aku banyak hal dan dia tuh bisa banget aku
percaya.
Andi: Johan ngajarin kamu ibadah tiap pagi?
Caitlin: No, kalo itu aku yang ngajarin dia. Lama-lama jadi kebiasaan.
Adegan 18
[Papa menjemput Bian]
Andi: Ini.. Claire kan?
Claire: Iya. Bapak siapa ya?
Andi: Saya Papanya Bian.
Claire: Aaahh. Halo. Sini Pak, masuk.
[di dalam]
Claire: Saya ketemu Bian di acara kampus dan Bian tuh dari awal emang passionnya
kelihatan di sini. Waktu itu dia panggil saya bikin perusahaan, saya kira cuma iseng. Eh,
keterusan sampe sekarang. Dan perusahaan kita udah mulai dinotice sama perusahaan
besar loh, Om. Semua sih karna usahanya Bian. Saya sama David bangga banget sama
semangatnya Bian. Kalo kelihatannya gak ada harapan, pasti Bian yang paling optimis
diantara kita. Tapi optimisnya Bian tuh sekarang membuahkan hasil yang baik sih. Om juga
bangga dong sama Bian?
Adegan 19
Gaby: Ma, ada Papa di muka. Mama da bilang apa we pa Papa tuhari?
Sandra: Mama bilang, kalo mo jemput torang dua sini, bawa dulu ngana pe Kakak deng Ade.
[Mereka bertemu]
Papa: Mama, mjo pulang.
Sandra: Nda bisa.
[Semua kebingungan]
Sandra: Sementara ba makang. Tunggu kita klar makang noh.
[Semua tertawa]
Johan: Makang apa, Ma?
Sandra: Midal.
Andre: Sapa da beking?
Sandra: Mama yah.
Bian: Mo bagimana le? Makang dulu yah.
Sandra: Mjo makang, Pa. Ta nda se racun kwa yah. Kalo ngana nda percaya, suruh Andre
berdoa akang.
[SELESAI]

SINOPSIS
Sepasang suami istri Andi dan Sandra yang tinggal bersama Gaby, ingin sekali ketiga
anaknya Johan, Andre, dan Bian pulang karena sudah terlalu lama merantau. Andi
memaksakan keinginannya sendiri agar anak-anaknya menjalani kehidupan yang ‘baik’
menurutnya. Tidak memedulikan keinginan mereka, Andi yakin bahwa dia tahu pasti apa
yang terbaik untuk anak-anaknya. Namun hal ini justru membuat Johan, Andre, dan Bian
menghindari pulang dan bertemu dengan Ayah mereka. Di tengah ketidakharmonisan Andi
dengan Johan, Andre, dan Bian, istrinya Sandra merindukan anak-anaknya. Akhirnya Andi
dan Sandra berpura-pura hendak berpisah agar anak-anaknya pulang. Akankah cara ini
berhasil membuat mereka pulang?
PENOKOHAN
Andi (Papa): Jonathan Piay
Sandra (Mama): Faith Tanauma
Johan (Anak ke-1): Matthew Kainde
Gaby (Anak ke-2): Faye Rengkung
Andre (Anak ke-3): Quivanoah Paoki
Bian (Anak ke-4): Arsenal Lasut
Jemi (Teman Papa): Geissler Simboh
Rio (Teman Papa): Giovanni Londah
Henry (Teman Papa): Jordan Bawimbang
Coach (Pelatih Basket Andre): Sanny Massie
Claire (Teman Bian): Tesa Kalumata
David (Teman Bian): Riano Kaunang
Reporter: Hanako Paat
Caitlin (Pacar Johan): Praisillia Parengka
PEMBAGIAN DIVISI KERJA
Sutradara
Keisha Pemba, Joseph Pati
Naskah
Hanako Paat, Tesa Kalumata, Bahagia Liuw
Tata Rias dan Busana
Faye Rengkung (Koordinator), Praisillia Parengka, Chessica Gho, Ekklesia Wokas, Abigail
Senewe, Nycolle Tangkau
Properti
Geissler Simboh (Koordinator), Quivanoah Paoki, Arsenal Lasut, Giovanni Londah, Putri
Rorong, Sheila Pelealu, Jonathan Piay, Jordan Bawimbang
Multi Media
Riano Kaunang (Koordinator), Beverly Ponto, Matthew Kainde, Jorgy Warokka
Administrasi dan Dana
Stephanie Lomboan (Koordinator), Claviena Parengkuan, Faith Tanauma, Sanny Massie,
Chaleya Angkouw

Anda mungkin juga menyukai