Anda di halaman 1dari 40

Naskah Drama Bahasa Jawa tentang kehidupan

sehari-hari
Ana ing sawijining desa ana pemuda kang wus akrab banget, yaiku Sardi lan Jono.
Bocah loro iku seneng banget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora
gelem nyedhek amarga mesthi diusili. Wektu iku sawise sekolah Sardi ngampiri
Jono.

Sardi : Jon, ayo engko dolan ! ( Nggeplek pundake Jono)


Jono : Gaweanmu dolan ae . Koyo wong pinter wisan.
Sardi : Halah gayamu, gelem opo ora kowe ?
Jono : Dolan nyandi lho ?
Sardi : Yo emboh... Pokoke dolan ben koyo cah gaul ngono lho...
Jono : Emmm.. ayo lek ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib
eneh !
Sardi : Hehehe, ora-ora.
Jono : Gek nggawa duit opo ora ?
Sardi : Halah, kuwi dirembug engko ae... Yo wis aku arep mulih ( Mlaku
ngadohi jono )
Jono : Oke-oke.. . .Engko kowe neng o omahku.

Sawise iku Sardi lan Jono dolan. Sardi lan Jono ora kelingan yen iki mau wayahe
kelompok drama B. Jawa kanggo ujian praktek kelas 3. Ing sawijining panggon, Deni
lan Parman nunggu bocah loro maeng. Bocah loro kuwi ora ngerti marang ngendi
parane Sardi lan Jono.

Parman : He, enek sing ngerti Sardi karo Jono ?


Deni : Lha yo nyandi cah loro ki, maeng opo ndak krungu di omongi...
Parman : Opo jajal diparani neng omahe ?
Deni : Omahe sopo ?
Parman : Yo omahe Jono ae sing enek wong tuwane
Deni : Lek ora enek piye ? Gek iki urung latihan blas lho...
Parman : Halah kuwi masalah keri, sing penting anggotane wis enek kabeh.
Deni : Yo wis kowe rono ae, aku neng kene karo nggae naskah dramane,
piye ?
Parman : Hmmm, yo lekno. Sing apik lho yo critane ?
Deni : Oke bos.....

Banjur Parman mara menyang omahe Jono. Ing kono Parman ora nemoni sopo-
sopo. Akhire Parman mbalik maneh lan nerusake nggawe teks drama karo Deni.
Akhire ditunggu sampek maghrib Sardi lan Jono ora ana ketok.

Deni : Piye bocah iki ? kok ora enek ketok ?


Parman : Lha yo piye neh, lek panggah ora gelem kelompok yo golek liyane
ae.
Deni : Nah, setuju aku. Yo wis aku pamit. Ki mesthi wong tuwaku wis
nggoleki.
Parman : Oke, dirembug sesuk neng sekolahan ae. Bocahe ditakoni.
Deni : Eh iyo, ojo lali sesuk nggawa gitar gae musicale.
Parman : Gampang, yo uwis ndang muliho.

Deni mulih amarga wis maghrib. Sesuke neng sekolahan Deni lan Parman rembugan
bab drama B. Jawa. Kanggo ngisi waktu ngenteni Jono lan Supardi bocah loro kuwi
ngrembug musik kang bakal digawe.

Parman : Ayo sakiki nggawe musik kanggo dramane. Sing tentang lagu
daerah ae.
Deni : Yo angel lho kuwi, lha kowe opo iso ?
Parman : Jajal kene aku (njupuk gitar saka tangane Deni)
Deni : Halah kemiso, jajal piye....
Parman : (nyanyi gundul-gundul pacul)
Deni : Hahaha, kuwi rak yo tembang dolanane bocah lho...
Parman : Sing penting lagu daerah lho...
Deni : Ojo, diganti liyane ngono lho.
Parman : Jajal kowe iso opo ora ? (ngekekne gitar marang Deni)
Deni : (Main gitar)
Parman : Lha kuwi opo ora yo lagu pop....hahaha
Deni : Hahaha, lha aku ora iso lho..
Parman : Kene lek ngono aku ae.
Deni : (Ngekekne gitar) Aku sing nyanyi yo ?
Parman : (Nyanyi karo Deni)
Deni : Haha, apik kuwi... yo uwis nggae kuwi ae...

Sing ditunggu-tunggu mara-mara teko karo mlayu. Ora rumangsa yen ditunggu.

Jono : Heh, bocah-bocah wes podo latihan drama Bahasa Jawa,


kelompoke awake dhewe
piye ?
Deni lan Parman : Trus gue harus bilang wow gitu ? wow
Supardi : Heladalah, iki tenanan lho...
Parman : Lha kowe dhekingi nyandi ae ?
Supardi : Nyapo aku sing kok takoni....
Parman : Lha wayahe kan kelompok, kowe yo wis diomongi...
Supardi : Kapan lekmu omong ? ( mulai nesu )
Parman : Ow, kowe wis pikun yo ?
Pak Guru : He he, enek opo iki ?
Deni : Niki, Pak. Sardi kalih Jono dhekwingi mboten purun kelompok
drama.
Pak Guru : Weh weh, lha nyapo kok ora kelompok ki ?
Jono : Lha ancen ora diomongi to, Pak.
Pak Guru : Iyo to le ? Ora kok omongi ?
Deni : Sampun, Pak. Tapi mboten dugi.
Pak Guru : Lha kwi kowe ora teko...
Jono : Ora diomongi, Pak.
Pak Guru : Halah wis ora usah ngeyel, ndang gek kelompok

Sawise ngono, bocah papat kelompok nggae drama. Amarga gotong royong akhire
kelompoke iso nampilake drama kang apik lan akeh kanca-kancane sing seneng.
Parman : Apik banget gayamu cah, jan pantes dadi artis.
Deni : Lho yo jelas lah, sopo disek...
Parman : Di, Jon, nyapo meneng ae ki.. . .wis berhasil lho
Sardi : Aku njaluk sepuro yo, Man.
Parman : Halah, ora opo-opo....Sing penting iki wis sukses.
Pak Guru : Lha yo ngono, lek gotong royong bareng kan iso apik hasile
Sardi : Kula nyuwun pangapunten, Pak. Nika sampun mboten sopan
kalihan bapak.
Jono : Kula nggih, Pak.
Pak Guru : Yo wis ora opo-opo. Makane ojo diterusne lekmu ndugal ki.

Sardi lan Jono mulai ngrubah sikape. Pirang wulan sawise kuwi bocah papat maeng
oleh nilai Ujian kang paling apik dhewe. Gotong royong lan kerja keras iku bisa
ndadekake semubarang gawe dadi gampang lan oleh hasil kan muasne.

Sumber : http://ceritadantipskeren.blogspot.com/2013/04/naskah-drama-bahasa-jawa-
tentang.html#ixzz3ZMdYgbJl

Esuk-esuk srengenge wis mlethek lan njebul saka turone Eman, si bocah
mbeling urung gelem tangi. Yo wis ngunu isine Eman sabendino.
Mbok Tar : Le, tangi le ! wis padhang jingglang kok kowe sek mlungker
ae. Lela : Percuma mbok. Ora bakal dirungokake karo Cak Man.
Mbok Tar : Gugahen kono. Guyangen banyu pisan lek gak gelem
tangi Lela : Siap mbok.
Tapi….
Mbok Tar : Lapo maneh??
Lela : Ngkok kasure teles kabeh, paling yo cak man gak ngurusi.
Wes tenang ae, aku duwe cara dewe.
Lela : (bengok-bengok nang kupinge Eman) ‘KOBONGAN-
KOBONGAN..
Tulung… tulung… tulung..
Eman : (gragapan) opo… opo.. kobongan??? (kaya kabeh diinteri)
Mbok Tar : Ssssttttttt........iki yo lapo se?
Eman : Lho mbok ana kobongan, gak ngungsi ta? (jek bingung
Mbok Tar : Kowe iki ngelindurta?
Lela : Hahaha… haha… iyo ak. Tak bijuki sampean. Salahe dewegak
tangi-tangi.
Eman : Ooo… arek cilik kurang ajar kowe iku.
Lela : Babah se, anggite sampean iku gak cilik ta?
Mbok Tar : Halaah.. podo cilike ae lok-lokan barang. Wes ndang nimbo kono
Man,
Eman : Sek talah mak, bener jare sampean. Podo cilike lha iku irunge…
hahaha
Mbok Tar : Lhe… lhe… tak untal kowe lak enak (Eman mlayu)
Bu RT : Assalamualaikum. Ono opo iki mbok?
Mbok Tar : Waalaikumsalam. Iki lho Bu RT, Eman terus. Wes biasane
nggawe kisruh.
Bu RT : Oalah. Yahmno yahmene kok Eman terus. Kowe gak isinn ta
Man? Dadi lakon bandmo?
Eman : Lha lapo isin. Wong aku klambnan og.
Lela : Halah… ngomong ae sapean gak duwe isin. Yo seh?
Eman : Kowe iku mesti melok-melok !! meneng ngunu lho.
Mbok Tar : Wes mboh Man. Dikandani kok gak kenek. Ngelu aku mikirno
kowe.
Eman : Yo wes gak usah dipikir ! ngunu ae repot.
(bengok-bengok nang ngarep omahe Lela)
Izah : La.. ela.. e e e.. under my umbrella. Terno aku nang Jagalan.
Cepet La !
Lela : Bengak-bengok nang omahe wong. Gak duwe omah ta?
Opo? Imah mlaku dewe?
Bu RT : Aduh Nak, ojo bengak-bengok ae. Wes ndang terno Izah kae
lho..
Lela :Enggeh Bu, Izah pancen rada saliwang.
Mbok aku mlaku-mlaku dhisek (saliman)
Mbok Tar : Iyo Nak terno sampek omahe ae yo. Ndang mbalio.
Lela : Lealha Mbok, gak mlaku-mlaku laan aku. (nyelonong ngalih).
Eman : Heh, gak pamitan karo mas mu ta Ndhug?
Izah : Lel, ndang cepet, koncoku selak garing o.
Mbok Tar : Zah mreneo! Bengak-bengok ae, llapo nang Jagalan? Ngguwak
Eman ta?
Eman : Iling Mbok anak dhewe diguwak, angel lho
nggawene. Izah : Omongan mu Joh.
Iku lho Mbok konco ku jek tas muleh teko Gua Hiro. Arepe nang
omah ku lha dalah kesasar.
Bu RT : Yo ndang budhal, sak no konco mu ngkok nangis. Gak eneg balon
kotak ndek kene.
(Lela lan Izah nang jagalan)
Eman : Bu RT karo Mbok iki kok gak nggenah bluas e, anake dewe
dikacangno ngene.
Bu RT : Hush ! jek apik kowe diingoni mbokmu. Kuwalat kapok lho
yo Eman : Sopo sampean ? nguwalatno aku
Mbok Tar : Ati-ati Man, suwe-suwe kowe ngkuk kuciwa lak sampek nggawe
aku mangkel
Eman : Lho mbok, dungane kok elek ngunu se?
Mbok Tar : Bah !
Bu RT : Sabar mbok, ngene ae
Sampean jaken Eman ngaji saben sore sing karo Bu Haji iku oo.
Mbok Tar : Oh iyo yo, Wes Man, ngkuk sore kowe kudu melu akku. Lak gak,
awas yo
Eman : Hhhaaa….. ?? moh aku. Campur ibu-ibu
Nang jagalan, Izah ngomong dewe.
Izah : Oalah Lela, ngeterno sampe omah ku tok, yo dadi gawe. Iki
pisan endi Menik ??
Menik : Assalamualaikum Izah. Iki lho aku, Menik. Sak jam aku muter-
muter ora ketemu-ketemu.
Izah : Karo aku ?
Menik : Ora, karo sandalku iki lho. Sisihan seh.
( Bu Haji moro)
Bu Haji : Assalamu’alaikum. Iki sopo ngu ca’-nguncal sandal sasisih? Kowe
ngerti ta Nduk?
Izah + Menik : Wa’alaikumsalam Bu Haji.
Menik : ( Nyaut sandal) La iki sandalku. Matur nuwun Bu Haji,
Alhamdulillah yah rotone ten Panjenengan, Aman sehat wal afiat sandal kula.
Bu Haji : Waduh.. waduh, waduh, endel tenan bocah iki! Sopomu Zah?
Izah : Koncoku Bu, naminipun Menik.
Menik : Hehehe.. Menik Menik Bu Haji.
Bu Haji : Iyo gak opo-opo Nik. Omahmu endi Nduk sampe kesasar nang
Jagalan?
Menik : Wah.. omah, sandal iki wae aku ditukoake karo Wong Tuwaku
kok Bu. Jelasipun, kula mboten saget tuku omah.
Izah : Omahe wong tuwamu endi?
Menik : Sepurane Zah, lali gak tak gowo. Tasku ues abot. Nggawa omah,
lak gak mlaku-mlaku aku. GAK KUAT - - (ekspresi datar)
Bu Haji : Arek iki gak waras ta Zah? (bisik-bisik)
Izah : Gak ngerti aku Buk, ues suwi gak ketemu.
Menik : Hallo... Wulan Ramadhan kok ngerasani, jare kancaku nang
SPADA : ‘GAK ILOOK’.
Bu Haji : Nang kini aku Bu Hajine. Sopo Nduk iku jenenge?
Izah : Jawab sing jujur lo..
Menik : Oke. Moro.o nang SPADA JOE, ngoleko kelas IX Hem, ono arek
jenenge Dhona, lha iku jejerane.. Golekono Hpne.. La iku !!
Izah : HP..!!
Menik : Lanjut, nyalano Hpne bukaen inboxe, SMSe ono nang kunu.
Bu Haji : SMSe arek iku maeng Nik?
Menik : Mboten Bu Haji, SMSe pacare sing nang Hpne.
Izah + Bu Haji : GUBRAK.. GLODAK !!
Menik : Ojo ngunu, sing apik toh karo adek Menik :D
Bu Haji : Ues-ues Nduk, mandek ndagele. Poso-poso mengko mokel lo..
Izah : Bu Haji.. sabar, orang sabar cepet dapet pacar. (Blak-blakan)
Bu Haji : (mencep) Gak usah dibahas. Nik, gelem melu pengajian karo
Izah?
Menik : Insyallah Bu Haji, mumpung isih Ramadhan.
Izah + Bu Haji : Ramadhan yo nang kelase, lungguh karo Fendy.
Menik : (ngguyu) Lapo ..? Cemburu ta?
Bu Haji : Lalapo? (melet nang Faiz Ramadhan) Iki isien formulire?
Izah : (moco Formulir)
Izah : Nami?
Menik : Raden Putri Menik Menok Mawon Seneng Masak Nang Pawon.
Izah : Sekolah?
Menik : SMP Luar Negeri Ploso
Izah : Alamat?
Menik : Numpak bus Puspa Indah jurusan Malang, Madiun, Dempok. Ana
kreta kelinci numpak.o, mudun keras. Numpak len nganti terminal. Oper len ijo
jurusan endi ae. Terus ae... mudun pengairan pioso. Mlaku terus ono umbul-umbul
wama kuning.
Bu Haji : Omahmu ndukk..
Menik : Ketua RTku Bu. Terus ae, sampek perempatan Pos Doreng. Ono
omah tingkat 2 dicat putih, latar ombo,taman ono. La... iki aku gak mbijuk.
Izah : Sugih men kowe Nik.
Menik : La iku,tonggo ngarep omahku sing sugih.
Bu Haji : Ealah ndukk.... ndukk. Jawaban ogak gak iso digubris. Yo wes
ndi, tk gawe mulih.
Izah : Niki buk.
Menik : Waalaikumsalam Bu Haji
Bu Haji : Aku durung salam ndukk. Assa...
Izah+menik : Wa’a...
Nang Pos Kamping
Tarmin : Woi bro. lapo mecucu koyok ngunu ? tambah elek kon
Eman : Ngunu ta? Koncone dewe jare elek. Aku wes eroh. Gak usah
diomong-mongno. Yo podo eroh. Ngunu-ngunu aku yo anake mbokku.
Tarmin : Berarti mbokmu la’an sing elek.
Eman : Lho ya. Duduk aku lo y seng ngomong. (rodok bengok)
Tarmin : Ono opo she?
Eman : Aku dipekso karo pilihane mboku.
Tarmin : Opo? Sing temen Man (kaget)
Eman : Iyo Min. aku yo rodo wei karo mbokku.
Tarmin : Opo kowe wis siap? Ilengo kowe jek cilik
Ayu ta?
Eman : Apane, ibu-ibu kok ayu. Yo wes koyok mbokku ngunu.
Tarmin : Astaghfirullahaladzim. Edan iku Man. Edan tenan !
Eman : He.. kowe lapo? Edan-edan barang.
Tarmin : Lha iyo, awakmu jare kudu nuruti pilihane mbokmu
Eman : Sakjane, iku yo sarane Bu RT.
Tarmin : Lho?? Astaghfirullahaladzim Man. Saknone kowe
Eman : Sek ta? Lapo kowe nyabut nyebut ae?
Tarmin : Kapan iku dilaksanakno?
Eman : Ngkuk sore.
Tarmin : Opo? Wes nggolek penghulu ta?
Eman : He? Lha lapo athek penghulu, anggite aku kate kawin
aa? Izah&imah : (moro-moro teko) opo kawin?
Izah : Eman kate kawin, karo mbok-mbok?
Izah&imah : Hhahaha
Eman : Ojo ngawyr ta kowe? Sopo sing kate kawin?
Tarmin : Lha iku maeng.
Eman : Maksutku, aku dikon mbokku melu pengajian Ibu-ibu. Karepen
ben aku tobat. Ngunu lho.
Kabeh : Owalah…
Izah : Lha ngkok kowe lak dadi dasteran Man.
Imah&izah : (ngguyu)
Eman : He.. ojo kurang ajar karo aku
Tarmin : Iyo. Ngejak geger ta?
Izah : Hem… (ngece) anggite aku wedi ?
Imah : Kecil kowe iku. (ngece)
(kabeh kate gelut)
Bu Haji : Astaghfirullahaladzim. !!
Ancen bener jare Rhoma Irama. “Darah muda darahnya para
remajaa
Kabeh : Jeng jeng jeng
Bu Haji : Yang selalu merasa gagah, tak pernah mau mengalah a..
aa.. Kabeh : DARAH MUDA
Bu Haji : Ono opo maneh? Bendino kok geger ae.
Eman : iku lho Bu Haji, Izah kar Imah ngelok-ngelokne aku
Yo gak trimo se?
Izah : Halah.. biasane kowe yo ngelokno aku ngunu
Imah : yo
Izah : Tapi sing tak omong lak bener se?
Imah : Yo
Izah : Salahe dewe mbeling
Imah : Yo
Kabeh : Ya yo ya yo ae
Bu Haji : Wes buyar. Mending nglakoni hal-hal sing positif. Ora kok gelut
ae
Sorene nang masjid.
Bu Haji : (kabeh podo kumpul) Assalamualaikum…(banter) ya ahli
kubur( irih)
Jamaah : Waalaikumsalam wr.wb
Bu Haji : Jamaah...
Jamaah : Dalem.
Bu Haji : Nggeh pun.
Saiki ayo di bahas masalah nkale arek nom-noman.
Mau isuk, ana bocah papat arep geger. Yo opo iku?
Mbok Tar : Eman ta Bu Haji ?
Ancene kowe iku senengane geger tok Man, Jian !
Eman : Aku maneh
Kabeh : Lha sopo mane lak gak kowe ?
Menik : Assalamualaikum. Sepurane Bu Haji kulo telat.
Bu Haji : Waalaikumsalam. oh yo gpp ndug.
Ibu-ibu iki ono anggota anyar jenenge ‘Menik’
Menik : (ngguyu) Monggo.
Eman : lho Min, asli menik-menik.
Tarmin : iyo. Ayu e.
Izah : hemm… (mencep) ayu aku kok.
Imah : iyo, arek cilik ngunu ae jare ayu.
Tarmn : iri seh kowe ?
Izah : he ? gak yo. Wong jelas-jelas ayu aku. Kancaku paling gak
nggenah kok iku.
Lela : sssttt… rame ae yo. Wes ta ayu aku kok.
Izah : Halah.. podo ae.
Lela : Babah. Ayu aku kok. Gak ero aku wes kaya Putri Kate Midleton
a ??
Imah : He ? Putri Kodok paling
Lela : Onoke Pangeran Kodok duduk Putri Kodok.
Eman : Lak rame ae.
Menik : (lungguh sanding Eman karo mesem) wes suwe toh Mas melok
iki ?
Eman : Oow… yo yo lah. Aku iki kayak-kayak o dijuluki Pak Ustadz.
Menik : Oohh… ngunu toh.
Lela : Preeettt... Pak, nyusahke iyo.
Menik : Lucu sampean. Jeneng sampean sopo Mas ?
Eman : Kenalno. Emando Bieber Van Persie.
Lela : Heleh.. eman bibir kayak kursi ta ?
Menik : Hahaha… Mas Eman karo adheke kok lucu banget toh.
Eman : Mbak Menik engko mulehe karo aku yo ?
Tarmin : lha aku Man ?
Lela : Sampean ambek Mbak Ijah, Mbak Imah ae lho. Hahaha…
Tarmin : (ngece) He.. mosok aku mlaku ambek topeng monyet ??
Izah & Imah : (mencep)
Izah : Sepurane yo. Mosok aku bareng karo walang sangit ??
Izah & Imah : wleek…
Bu Haji : ehm.. ehm.. wes mari kenalane ?
Kabeh : Saaammmpuuunnn.
Bu Haji : Dadi, ibu-ibu sampean kabeh kudu nuntun anake dhewe-dhewe
ben ora kecanthol gawean-gawean sing elek. Kayak gasakan, mabuk-mabukan, lsp.
Di didik supaya dadi wong juju. Ogak kok mari korupsi, terus nang Mbali ndelok
tenis. Ono yo an sing jare berobat nang Singapur tapi gak moleh.
Tarmin : lha yo. Astaghfirullah.
Mbok Tar : Koyok kowe iku Min.
Tarmin : Anak sampean yo yo ae.
Bu Haji : Gak moleh-moleh. Opo ta pesawate ban e kempes. Dadi di
kumpo sek. Ndilalah kumpo e keri.
Mbok Tar : Wah, nuntun la’an ?
Bu Haji : Dadi mari ngene opo sing elek ditinggal sing apik ayo di gowo
muleh.
Menik : Nggeh Bu Haji. Tapi aku ana urusan liyane iki. Dadi aku pamit
sek.
Assalamualaikum.
Wektu mulih saka masjid.
Bu Haji : Wes yo rek aku tak mulih sek.
Imah : Nggeh Bu Haji.
Bu Haji : Assalamualaikumsalam wr.wb
Imah : Waalaikumsalam wr wb
Bu Haji : Kok durung mulih mah,
Imah : Kulo ngrantosi Izah, Bu Haji.
Bu Haji : Lo kate nang ndi?
Imah : Kulo bade blonjo bu,, hehehe..
Bu Haji : Blonjo opo mah, aku gak mok kei.
Imah : Heheh... klambi riyoyo Bu Haji.
Bu Haji : Poso jek intuk 6 kok wes tuku klambi riyoyo.
Imah : Mangkeh lak ngrentosi kate riyoyo rego kabeh mundak Bu
Haji. Bu Haji : Iyo wes aku tak mulih sek, wes salam se aku mau.
Imah : Sampun Bu Haji.
Moro-moro.
Bu Haji : Lo sandalku kok ilang.
Imah : Wonten napa bu? (marani Bu Haji)
Bu Haji : Sandalku ilang Mah.
Imah : Lo kok saget Bu Haji. Bu Haji mbonten supe ta? ngagem sandal
kok sisihan.
Bu haji : Aku iki yo jek enom Mah. Mosok wes lalian.
Imah : Paling nggeh Eman Bu sing njupuk.
Bu Haji : Hheehhh... gak oleh su’udzon, poso-poso lo !
Imah : Lha terus sinten lak mboten Eman.
Bu Haji : Be’e kowe sing njupuk, kowe sing ndurung mulih dewe ngunu.
Imah : Lo kok aku Bu, lha jarene mboten angsal su’udzon.
Bu Haji : Yowes aku tak mulih sek
Imah : Kondur nggem opo?
Bu Haji : Yo terpaksa nyeker aku
Imah : Owalah bu, bu kok yo mesa’aken temenan sampean iku.
Bu Haji : Hhuuuusssttt.. meneng o. (isin)
Imah : Hahahah...
Dina keloro, gantian saldale Eman sing ilang nang masjid.
(mulih
saka masjid)
Eman : Lhuala sandalku ilang. Sandal anyar iku.
Izah : Halah sewu telu ae lho.
Eman : Nyeker dech !
Menene muleh ngaji, sandhale Eman ilang maneh.
Eman : Wes mboh !! Sandhalku ilang terus.
Mbok Tar : Ancene edan. Kelangan kok sampek bolak-balek.
Tarmin : Kowe gak salah ndeleh ta ?
Lela : Iyo. Sampean lak pikun sakdurunge wayahe se ??
Izah : (ngenyek) kuwalat se ?
Imah : Bu RT, yok opo iki ?
Bu RT : Iki kudu di basmi cepet-cepet.
Bu Haji : Ngene ae, engkok mari magrib ayo di inceng sopo sing njupukan.
Mari magrib..
Menik mlayu-mlayu dipergoki Eman.
Eman : lho, Nik lapo kowe mlayu-mlayu ?
Menik : Ee.. Cak Eman. Gak popo. Olahraga Cak. (gragapan)
Eman : Sek-sek, aku kok koyok gak petuk kowe wingi.
Menik : Ee..aa.. aku.. aku wingi..
Tarmin : Man, sandalku ilang Man.
Izah : Dadak aku yo yo. Ilang sisih.
Bu Haji : Ues di dengkek a maling e ?
Bu RT : Iyo. Wes ta ?
Imah : Maeng sing mlayu rene. Kowe petuk a Man ?
Eman : Gak i. Aku mek petuk Menik,
Tarmin : Edan. Maling saiki nyolonge gak sandal sak pasang.
Izah : Iyoh. Nyolong ae sisihan.
Bu Haji : Kok maling. Rai ne wong ae saiki yo sisihan.
Bu RT : Lha kok ?
Bu Haji : Lha yo se ? sisih lanang sisih wedok.
Kabeh : Hahahahahaha……
Lela : (menggos-menggos) lha iku maling e.
Eman : Ndi ?
Lela : Menik iku lho ?
Menik : Lho ? apa buktine ??
Eman : Opo sing mbok gowo ?
Izah : (ngrebut) lha iki sandalku.
Mbok Tar : Lhealah ndug.. ayu-ayu kok nyolongan.
Bu Haji : Ya Allah. Menik.. lapo kowe njupuki sandale wong-wong ?
Menik : Lha jare Bu Haji tinggalen sing elek-elek jupuken sing apik-
apik. Yo sandal e sing apik tak jupuk. Terus sandalku sing elek tak tinggal.
Kabeh : Ealahhh… GLODHAK !!!
Meniiiiiiiikkkkk.........P
TAMAT

naskah drama Roro Jonggrang (bahasa jawa)


Ing sawijine jaman, ing ndesa sing apik urip ana wedokan kang ditinggal
karo bojone . Dheweke urip karo anake , sing jenenge Bandung.
Bandung : “Bu, nopo ibu mboten kesepian menawi kula lan panjenengan mung
manggon teng perkampungan endah niki tiang kaleh mawon.”
Ibu : “Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowe nang kene.Awak
dewe uwis urip kecukupan, seneng tanpa ana sing ganggu,arep njaluk sing
piye maneh ibu iki.”
Bandung : “ya mbok menawi ibu kersa duweni rama damel kula.”
Ibu : (mesem ngguyu) “Kowe ki ngomong opo to.Ora..ora..ibu rapapa urip
janda kaya ngene sing penting ibu duwe kowe(Jare ibune banjur nyayang
anake).”
Bandung : “Lho, saestu Bu.”
Ibu :”Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni koyo ngono kuwi
anakku. Kowe iku wis gede, moso kowe arep dewean wae.”
Bandung: (mesem)”Ah, menawi kula, boten usah di pikir bu. Saktemene
kula ajeng tanglet kalih ibu, Nanging kula boten kepenak,Bu.”
Ibu : “Kowe arep takon opo?Kok nganggo ora kepenak barang.
Aku iki ibumu opo dudu. Arep takon opo to Le?”
Bandung : “Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula menika sinten? Ngantos sakniki
kok kula taksih bingung.”
Bandung : “Bu,kok mendhel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?”
Ibu : “Anakku Bandung (ngelus pundake Bandung). Sajake iki wektu
sing pantes. Kowe saiki wis gede, ibu ora wedi maneh cerita karo
kowe. Ibu ngerti,kowe mesti iso ngerteni iki.”
Bandung : “Ana apa,Bu?”
Ibu : “Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ing tlatah adoh kono.”
Bandung : “dados bapak tasik sugeng bu?”
Ibu : “Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora opo-
opo. Golekana Ramamu kuwi,nanging ibu mung iso pesen. Rungokno
pesen – pesen ibu iki.”
Bandung : “inggih, Bu.”
Ibu : “Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal tok temu.
Lek wis kepetuk ramamu, cepet sujud ing sikile ramamu kanggo tanda
kahormatan. Ing jabakono, pasti akeh wong asing sing bakal kok temui
lan kabeh pasti nduwe niat dhewe-dhewe.Kowe iku lanangan sing isok
dipercaya . Ojo seneng adu otot anakku, iku ora apik. Ojo waton tumindak ing
kono, ora liyo kanggo njaga keslametanmu dhewe.”
Bandung : “Inggih,Bu.”
Ibu : “Lan siji meneh amanatku (mlebu ing kamar, metu lan nggawa
selendang warna abang). Gawaen selendang iki supaya Ramamu percaya
yen kowe iku anake.”
Bandung : “matur nuwun Bu, nanging kepripun ibu menawi kulangembara.
Menapa ibu aman gesang piyambakan ing bumi ingkang boten temtu
niki .”
Ibu : “ Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni slamet yo anakku
sing tak tresnani.”
Menika Bandung budal ngembara. Lan dheweke teko ing nggone jin.
Dheweke ditekani karo para abdi dalem saka nggone jin. Bandung bisa
nglawan para abdi dalem. Banjur Bandung nemoni Jin Bondowoso.
Jin :” Sampean sapa?”
Bandung :”Aku Bandung”
Jin : “ Ono kaperluan opo sampean mrene.”
Bandung : “Aku arep nggolek Ramaku,opo kowe isok bantu aku nggoleki
Ramaku?”
Jin :”Wani piro?”
Bandung : “Yen aku wis dadi raja ing Pengging kowe isok njaluk opo wae
sing kowe karepake.”
Jin :”Wokey , gawe bantu kowe aku wenehi tigo panyuwunan.”
Bandung :” sing kasiji aku pengen nemoni Ramaku.”
Jin :”Oke” (ngilang)
Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso , akhire jenenge
Bandung diwenehi jeneng Bondowoso. Dadi saiki jenenge Bandung
Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake panyuwunane Bandung Bodowoso.
Deweke banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso saiki dadi
sombong lan serakah. Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging lan
kerajaan Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane
Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih Gupala perang karo Bandung
Bondowoso. Bandung Bondowoso nggawe panjalukan sing keloro marang
Jin Bondowoso ben iso menang ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin
Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang nglawan Prabu Boko. Prabu
Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih Gupala muleh karo ngetokake
getih lan kelaran.
Patih Gupala :” Nyuwun sewu Putri.”
Jonggrang : “Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan,
ana ngendi Ramaku?”
Patih Gupala : (menundukkan kepala dan menyembah)”Nyuwun
sewu Roro.” (mikir-mikir)”Prabu Boko…”
Jonggrang :” Rama!?Ana apa karo Rama?Opo panjenengan duwe
kabar sing ora ke penak Patih?”
Patih Gupala : “Inggih Roro.”
Jonggrang : “Ana ngendi Ramaku?”(bingung lan arep nangis)." Cerita
karo aku Patih..pundi ramaku?”
Patih Gupala :” Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.”
Jonggrang :” HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo
panjenengan boten Goroh Patih?”
Patih Gupala :” Saestu ndara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung
Bondowoso nusukkaken kerisipun.”
Jonggrang :” Rama…(nangis)”
Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung Bondowoso teka
ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu
ing ngarepe iku?Apa selire Prabu Baka sing dak pateni mau?
Bandung :” (mlaku nyedeki Roro). Kena apa kowe duh cah ayu?”
Jonggrang :” Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?”
Bandung :” Hahaha…Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing
Kerajaan Pengging, lan saiki sing duweni kerajaan sing
gede iki” (ngomong karo sombong), Bondowoso.
Hahaha..Ayu tenan kowe. Apa kowe gelem dak
dadekake garwaku!
Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban apa.
Jonggrang :(mbatin)Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani
nolak. Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone.
Penak tenan. Saya maneh, uwong iki sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.
Bandung: ”HALAH!!!,trimo ae, Aku ngganteng kok. Kena apa kowe ora gelem?
Opo kowe isin karo aku?Hem?(karo nggoda)”
Jonggrang :”Wah.Apa sing arep aku lakokake.Aku mumet.”
Jonggrang banjur mikir-mikir.
Jonggrang : “Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate sitik-
sitik wae.Gawekno 1000 candi ing wektu sakmalem. Yen kowe kasil,
aku gelem tok pek bojo.”
Bandung : “Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!!Sewu candi wektu
sewengni?10 candi wae, apa mending kowe njaluk syarat liyane.
Sekarepmulah..Moso kon gawe 1000 candi.Arep tok nggo ngopo candi iku.”
Jonggrang :” Kula tetep pengen digawekke sewu candii. Iku
panjalukku.buktekno yen kowe tresna aku Bandung.”
Bandung : “Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?”
Jonggrang : “Aku nyuwun sewu candi!!” (karo arep nglungani)
Bandung : “Yowes..yo wes..Aja mutung to! Kanggo buktekake tresna ku karo
kowe, bakal tak gawekake sewu candi.”(janji)
Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing terakhir.
Bandung :”jin, aku isik nduwe panyuwunan sing terakhir kan?”
Jin :”iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?”
Bandung :”aku njlauk tulung digaweake 1000 candi.”
Jin :”wokey, mari panyuwunanmu kuwi mau urusanku karo kowe
wis mari,dadi aku ora pingin bantu kowe maneh.”
Jonggrang : “Kepriye iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.”
Dayang : “La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to Putri,
miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa di tepati. La
wong samenika taksih jam kalih,anggenipun bangun candi sampun
badhe kelar to Putri.”
Jonggrang : “La terus apa sing kudu tak lakokake.aku ora gelem rabi karo
Bandung.”
Dayang : “Lajeng kepripun?”
Jonggrang mloka mlaku ing jero kamar
Jonggrang : “Wis, saiki ngene wae. Dayang, tulung tangekake kabeh rakyat
Prambanan, kongkon wong wadon numbuk pari, lan bakar yajerami.
Sing ana ing kandange pitik. Awak dewe gawe suasana bengi iki
seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono jin-jin sing lagi kerja ngira lek
isuk wis teko,jin-jin padha mlayu lan ojo lali naburake kembang-
kembang.”
Dayang : “Ide ingkang bagus,Putri. Karongono, Bandung pasti ora bias marikake
gawean kuwi.”
Jonggrang : “Iya. Dayang, cepet dewekmu tangikne wong wong!.”
Dayang : “Inggih ndara.nyuwun sewu.”
Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan ing ndesa iku. Wedokan
mau dikonkon numbuk padi lan mbakar jerami, Pitik pitik dikongkon nguruk.
Jin:” Wah, Srengenge wis nyilau ing kono!awakdewe kudu cepet ngaleh iki.Yen
ora,awake dhewe engko iso angus!Weleh..weleh..
Tapi,piye karo penggawean iki. Candi sing didekno kurang siji engkas.Bandung
ya ing endi iki?”
Para jin-jin pada mlayu lan ninggalake gaweanne .Ora suwe maneh
Bandung Bondowoso teko karo. Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik
jago , para wadon wis mulai numbuk pari lan jin-jin pada ngilang kabeh.Ndeleng
keaadan kuwi BandungBondowoso. Ing esuk, Bandung nekani Jonggrang.
Bandung : “Jonggrang, panjalukmu uwis dak turuti, saiki rabio karo aku.”
Jonggrang : “Oh ya?sing bener? Apa kowe wis bisa gaweanke aku sewu candi?”
Bandung : “Tentu wae tresnoku?”
Jonggrang: “Aku ora percaya.”
Bandung: “kowe ora percaya? Dhelengen iki itungen candi-candi kuwi.”

Jonggrang: “oke. Tapi iling janjimu, yen candi kuwi kurang teko sewu, berarti
kowe batal ngolehake aku, Bandung.”
Jonggrang ngitung candi-candi kuwi.Mari bolak-balik ngitung
Jonggrang ngomong.
Jonggrang : “sepurane Bandung, uwis dak itung, candi sing kok gawe kurang siji.”
Bandung : “Hah?sing tenan.kowe pasti salah ngitung.”
Jonggrang : “aku uwis bola bali ngitung, nanging hasile pada. Jumlah candi iki
mung 999 .”
Bandung : “yawis, kan mung kurang sak buah, uwis ana 999 buah. Engko bakal
dak gawekake maneh. Tapi sak uwise kowe rabi karo aku.”
Jonggrang : “ora, Bandung. Janjine dudu kaya ngono! Kowe uwis gagal menuhi
janjimu. Dadi minggato saka uripku. Ojo nyideki aku. Utawa aku
sing bakal minggat.”
Bandung : “Ha?sak wise aku nggawe 999 candi, apa mung iki balesanmu
Jonggrang”
Jonggrang : “Iyo.kowe pingin apa maneh!! (nyentak) akonono yen kowe uwis kalah
wong elek.”
Bandung : “Jonggrang!!wanine kowe ngenyek aku!”
Jonggrang : “pancen ngono toh nyatane!”

Bandung : “Jonggrang!! Kowe wis nggawe aku ngamuk! Ket mau aku wis nyobak
gawe sabar gawe ngentukake kowe , tapi percuma ae pengorbananku
iki. Ora papa aku ora ngentukne awakmu! Candi iki pancen kurang siji
, lan sakjane sing pantes ngelengkapi ya mung kowe tok! Dadi kowe
Candi Jonggrang dadio hiasan kanggo kerajaanku!
Jonggrang : “Aaaaahhh !!!!!!!!!!”
Moro-moro Jonggrang berubah dadi Patung.

Rampung..

PANGGUNG GELAP
SOSOK LELAKI SEDANG DUDUK MELAMUN (PERLAHAN SOROT LAMPU KE ARAH
LELAKI ITU DIIRINGI ALUNAN GAMELAN SENDU)

PANJI ASMARABANGUN
(pandangan menerawang) sampai kapan aku harus menyamar sebagai Ande-Ande Lumut.
Bertahun-tahun kutinggalkan Jenggala untuk mengembara, hingga aku sampai di Desa
Dadapan ini. Namun, hingga saat ini belum juga aku temukan Dewi Sekartaji, putri cantik dari
Kediri. Oh Dewi… Dewi Sekartaji….. Sungguh nama yang indah. Bagaikan bunga yang
wanginya tiada sirna. Bahkan kecantikan parasnya tak tertandingi oleh Dewi Gita, Dewi
Sandra, atau Sandra Dewi sekalipun. Semoga sebuah sayembara nantinya bisa
menemukannya dan bisa mempersatukan Jenggala dan Kediri.

LAMPU YANG MENYOROT ANDE-ANDE LUMUT MULAI PADAM DAN SELANJUTNYA


MENGARAH KE DEWI SEKARTAJ YANG DIIRINGI ALUNAN GAMELAN SENDU.

DEWI SEKARTAJI
Sudah dua purnama aku tinggalkan Kediri. Penderitaan yang sudah tak tertahan lagi
membuatku berada di sini hingga kini. Di sini aku hanya seorang diri. Siapa yang tahu aku
sebagai Dewi Sekartaji. Aku bagaikan kembang yang layu dan tak mungkin bersemi lagi, kecuali
ada setetes air yang menyegarkan perasaan ini. semoga yang membawa setetes air itu adalah
Kakang Panji. Kakang Panji Asmarabangun, semoga ada peristiwa yang membuat kita bersatu.
Sudah tiga hari tiga malam terakhir ini, aku ada pada suasana yang semakin kelam. Semoga
engkau merasakan, Kakang Panji

SUASANA KEMBALI GELAP DAN SUNYI


PANGGUNG KOSONG TERLIHAT DEKORASI DENGAN NUANSA PEDESAAN, DIIRINGI
SUARA KOKOK AYAM DAN KICAUAN BURUNG. TERDENGAR MUSIK GENDING JAWA.
MBOK MENAH MASUK DENGAN MEMBAWA TAMPAH BERISI BERAS, KEMUDIAN
MEMPERKENALKAN DIRI.

SI MBOK
(Masuk panggung dengan menyanyikan lagu jawa)..Bangganya diri Si mbok ini..mempunyai
putri-putri yang cuantik-cantik,,,, ya iyalah pasti cantik lha wong mboknya saja cantik,,makanya
anak-anakku cantik-cantik (dengan nada sombong)
Lelaki mana yang tak tergoda melihat kecantikkan anak-anakku... sekali melirik ,para lelaki itu
pasti akan klepek-klepek pada mereka, ah jadi teringat masa muda dulu... tapi sayangnya
hingga sekarang aku masih menjanda. Tapi, meski janda, kadang masih sering digoda para
jejaka.

KEMUDIAN SI MBOK KELUAR PANGGUNG. TERDENGAR MUSIK BERIRAMA KERAS,


MENGIRINGI MASUKNYA PARA KLENTING.

K. ABANG
Haaaaaaaa,,,,hari ini kok udara panas sekali! Aku tidak mau kulitku yang indah, putih, mulus,
lembut, wangi sepanjang hari... hangus terbakar matahari,,aku ini harus tetap tampil sempurna!
Rugi dong aku sudah mahal-mahal manicure pedicure, lulur, berjemur.

K. IJO
Iya nih,,hari ini matahari serasa di atas kepala kita, panas terasa..

K. BIRU
Kalian ini kenapa sih? Ingat! Kita semua tidak akan berkurang kecantikkannya! Kita sudah
ditakdirkan untuk lahir dengan kesempurnaan paras yang cantik ini,,betul kan klenting ungu

K. UNGU
Betul, betul, betul

K. ABANG
Kalau itu aku paham,,kita kan perempuan tercantik di jagad Malang Raya ini... apalagi aku yang
mantan Mbak Yu Malang, Betul kan adik-adikku?

K. IJO
Benar sekali ..tak ada yang menendingi kecantikkan kita ini...betul kan Kleting Ungu?

K. UNGU
Betul, Betul, Betul

K. BIRU
Makanya,, kenapa kita takut luntur hanya karena matahari? Jangankan matahari, hujan badai
sekalipun kita tak akan luntur...betul kan klenting ungu?

K. UNGU
Betul, betul, betul

K. ABANG
Tapi jangan salah,, di antara kalian semua tetap aku yang paling cantik! Kan aku adalah kakak
dari kalian semua! pastinya aku yang paling cantik.

K. IJO
O…. tidak bisa.. tentunya aku yang paling anggun…warna hijau itu sejuk dipandang mata,
menunjukkan kesegaran, keindahan, kebaikan, kepandaian, pintar, pandai, tidak sombong, dan
rajin menabung.

K. ABANG
Hei! Aku ini anak pertama,,,pastinya aku cetakan pertama! Kamu kan anak ketiga,,
kecantikanmu itu sudah KW 3 alias kualitas ketiga, sudah bukan original lagi!

K.BIRU
Wis..wis.. sudah… mengapa kita ribut sendiri? Kita semua cantik..tak ada yang buruk
rupa. (bergumam dan memandang sinis K. Abang) lagian anak pertama kan belum tentu KW 1!

K. ABANG
O…tidak bisa! Aku yang tetep cantik! Bagaimana menurutmu K. Ungu? kau anak paling
bungsu… aku kan yang paling cantik?

K.UNGU
Betul, betul, betul.
K. ABANG, K. BIRU, K. IJO
Haaaaaaaaaaaahhhhhhhhggggggggg!!!!
Dari tadi betal betul betal betul. Pa ndak ada kata lain??!!

K. UNGU
Hehehe… aku kan ndak pandai menghafal naskah jadi ya kebagian yang pendek-pendek.

KLENTING-KLENTING AKAN KELUAR PANGGUNG…MASUK KE RUMAH


DAN DI DALAM RUMAH MBOK MENA ADA DI DALAM.

SI MBOK
Kemana anak-anakku ini,, dari tadi pagi sampai matahari akan bersembunyi .belum ada yang
pulang. Ah tak masalah yang penting biar semua desa ini bisa tahu bahwa anak-anakku cantik,,
biar saja mereka keluyuran tebar pesona.

KEMUDIAN DATANGLAH MEREKA SEMUA DENGAN MASIH BERDEBAT MASALAH SIAPA


YANG PALING CANTIK (aku..aku..aku)

SI MBOK
Hei hei hei..ada apa ini..datang-datang ribut semua?

K. BIRU
Maafkan aku ibu,,ini semua karena K.Merah dan K.Ijo berebut masalah siapa yang paling
cantik,,

K. MERAH
Ibu, siapa dari kami yang paling cantik? Satu atau dua? Aku atau dia? Dia atau aku,?

K. IJO
Ya pastinya akulah Bu,, lihatlah keindahan dari diriku ini? Warna yang segar..
Apa itu Merah? Membuat suasana jadi panas dan gerah saja.

K. MERAH
Hei! Jaga bicaramu! Aku ini kakakmu tahu!

SI MBOK
E..wis..wis… sudah hentikan perdebatan ini! Tidak ada yang boleh mengatakan ini yang paling
cantik..ini yang paling jelek! Ayo siapa yang berani bilang itu di hadapan Si Mbok?

K. BIRU
Maaf mbok,,
SI MBOK
Apa kalian ini mau menghina Si Mbokmu ini? Kalian semua ini lahir dari rahim yang
sama,rahimnya si mbok! Kalau si mbok cantiknya seperti ini ..pastinya kalian semua cantik!
Tak ada yang buruk rupa! Paham!

PARA KLENTHING
Iiiya mbok…..

TAK BERAPA LAMA KEMUDIAN DARI ARAH DEPAN PINTU TERDENGAR SUARA
LANGKAH KAKI MENDEKATI RUMAH MBOK MENA. KLENTHING KUNING
NAMANYA..SEJATINYA KECANTIKANNYA MELEBIHI KLENTHING 2 MBOK MENA TAPI
PARASNYA SAAT ITU MASIH TERLIHAT LUSUH.

K. KUNING
Permisi… kulonuwun… spada…assalamualaikum... punten...

KLETING-KLETING BERBALIK ARAH MENUJU KLETING KUNING. KLETING ABANG


MENDEKATI KLENTING KUNING.

K.ABANG
Ada apa, siapa kamu berani-beraninya datang ke sini slunang-slunung? Sudah item, jelek,
kumal, ih.....(iri terhadap kecantikkan K. Kuning)

K.KUNING
Ma.. Maaf… aku ini pengembara. Aku ndak punya rumah. Aku ndak punya orang tua. Kalau
boleh, aku mohon ijin untuk tinggal bersama kalian.

K. IJO, K. ABANG, K. BIRU


What? Apa? Mau numpang? Heloo..Emang siapa loh? Keluarga saja bukan.
Tidak! sudah ndak ada tempat. Kamu ini tak sederajat dengan kami

K. UNGU
Betul, betul, betul

K. KUNING
Aku mohon… aku mau kok disuruh apa saja… aku bisa kok nyuci, nyapu, masak, pokoknya
semua pekerjaan rumah biar aku saja yang menyelesaikan

K.ABANG
Halah, sudahlah! Ndak usah pamer. Trus apa kita harus bilang WOW gitu? Sudah sana pergi!
Lama-lama enek juga lihat kamu!
TETAPI KLETING KUNING TETAP MEMAKSA SAMPAI TERJADI KERIBUTAN. SI MBOK
DATANG DARI ARAH DALAM.

SI MBOK
Anak-anakku…ada apa toh ini, kedengarannya ribut-ribut!ada apa?(Kemudian Mbok
menghampiri Kleting Kuning)
Lho… siapa ini? Cantik sekali kamu nduk…? Eh.. hmm..ih kamu buruk rupa
(Si Mbok secara tak sadar mengakui kecantikan K.Kuning, tapi Mbok cepat-cepat merubah
pengakuannya)

K. KUNING
Mbok… saya ini seorang pengembara… saya ndak punya orang tua ndak punya rumah, ndak
punya apa-apa dan ndak punya siapa-siapa… saya hidup sebatang kara…jadi tolonglah mbok,
saya ingin menjadi bagian keluarga sini

SI MBOK
Trus kok bisa kamu sampai ke sini.. asalmu dari mana nduk?

K.ABANG
Alaah…sudahlah mbok! Ndak ada gunanya menanggapi dia.

K. IJO
Iya lagian rumah kita …khan sudah penuh dengan wanita mbok, kamarnya sudah pas.

SI MBOK
Sudah-sudah, jangan ribut! Si mbok tambah bingung nih. (menunju ke arah Klenting
Kuning) Nduk Cah Ayum eh Cah Jelek …Simbok ijinkan kamu tinggal di sini .Tapi kamu harus
bantu-bantu disini ya? Alias jadi pembantu di sini dan kamu tak akan dibayar. Kamu kan sudah
kami tampung di sini, setuju?

K. KUNING
Wuah…! Terima kasih … terima kasih mbok! (sambil mencium tangan si mbok berkali-kali dan
klenting yang lain merasa risih)

SI MBOK
Iya…iya…iya…eh, ihh tapi siapa namamu?

K. KUNING
Saya ndak tahu! (K. Kuning tampak bingung) orang-orang memanggilku dengan banyak nama..

SI MBOK
Ya sudah…sudah …mmm…karena pakaianmu kuning-kuning jadi kamu kuberi nama…Klening
Kuning.
PARA KLETING YANG LAIN MERASA SEWOT, TETAPI KLETING KUNING MERASA
GEMBIRA.

SI MBOK
Nah kamu sekarang bantu saudara-saudara tirimu itu!.Ayo sana!

K. KUNING
Baik mbok……

MUSIK GENDING JAWA/CAMPUR SARI. MBOK MENAH DAN PARA KLENTING KUNING
KELUAR PANGGUNG.

ADEGAN II

PANGGUNG KOSONG,KLETING KUNING MASUK SAMBIL MENYAPU.

K. KUNING
Ini rumah banyak penghuninya dan wanita semua, tapi kotornya ndak ketulungan. Apa ndak risi
ya… tapi aku bersyukur sudah mendapat keluarga baru. Meski kadang mereka juga
membenciku. Tapi ndak apa-apa, asal aku bisa memulai hidup dengan keluarga baru.
Bagaimana juga mereka tetap orangtua dan saudara-saudaraku.

TIBA-TIBA TERDENGAR MUSIK KERAS, PARA KLENTING MASUK PANGGUNG SAMBIL


LEMPAR-LEMPARAN KERTAS

K. ABANG
Hei, lihat pembantu kita rajin benar. Kerja yang bagus klenting kumal.

K. KUNING
Iya..iya.. terima kasih. Tapi maaf ini baru saja aku bersihkan, jangan dikotori lagi
dong… (ungkap klenting kuning dengan jengkel)

K. ABANG
Apa.. ndak terima ya. Ini kan rumah kita. Terserah lah kita mau buang-buang kertas. Itu kan
tugasmu sebagai..PEM..BAN...TU..

K. KUNING
Iya..tapi kan…(dipotong bicaranya oleh Kleting Abang)

K. ABANG
Haaaahhh.. sudah ndak usah mengeluh. Pokoknya kamu yang harus membersihkan (sambil
memberantakkan sampah-sampah lagi)

PARA KLENTING KELUAR PANGGUNG DIIRINGI MUSIK. KLENTING KUNING


MENERUSKAN MENYAPUNYA. KEMUDIAN MBOK MENAH DATANG SAMBIL
MEMBAWA SEBUAH KERTAS.

SI MBOK
Wuah! Ini baru kabar gembira!
anak-anakku! Klenting Abang…Klenting Ijo…Klenting Ungu…Klenting Biru…!Ayo semuanya
kesini!

PARA KLENTING MASUK PANGGUNG.

K. ABANG, IJO, UNGU, BIRU


Ada apa Mbok? (berebut masuk untuk mendekat di pangkuan si mbok sehingga mereka saling
dorong untuk berada di depannya Mbok)

SI MBOK
Dengar Nduk…anak-anakku semua! Baru saja si Mbok menemukan selebaran dari di jalan
bahwa ada pemuda bernama Si Ande-ande Lumuten, eh salah….Ande-Ande Mulut… Eh salah
lagi maksudnya Ande-Ande Lumut yang gagah prakosa dari Desa Dadapan yang di seberang
sungai sedang mencari istri. Syaratnya harus cantik, baik, sopan, dan harus membawa.....(tiba-
tiba dipotong oleh klenting abang)

K. ABANG
(memotng pembicaraan) sudahlah mbok kita sudah tahu. Pastilah dengan kecantikan kita bisa
dipilih.

SEMUA KLENTING NAMPAK SANGAT GEMBIRA, KELUAR PANGGUNG DIIRINGI SI MBOK


SAMBIL NGERUMPI UNTUK MEMBICARAKAN PERSIAPAN MEREKA

K. KUNING
(Sambil menyapu dan raut muka sedih menatap saudara-saudarnya)

SI MBOK BERSAMA KLENTING-KLENTING MASUK PANGGUNG DENGAN RIASAN DAN


BAJU YANG BAGUS-BAGUS SAMBIL SALING MENGOMENTARI PENAPILAN MEREKA

K. ABANG
(sambil memamerkan dan memutar-mutar bajunya) Lihat penampilanku ini, pasti Ande-Ande
Lumut akan klepek-klepek melihatku

K. IJO
O ya ndak bisa,,, jelas aku yang paling menjadi pilihan utama kamu itu terlalu tua ndak mungkin
dipilih sama jejaka muda.

SI MBOK
Halah.. sudah-sudah.. kalian semua cantik-cantik. Siapa pun yang nantinya terpilih kalian harus
menerimanya karena dia nanti juga akan menjadi menantu Mbok juga. Ayo cepet brangkat.

SEMUA KLETING
Mbok kami berangkat dulu ya (sambil mencium tangan Si Mbok)

SI MBOK
Ingat kalian ini sudah cantik-cantik harus bisa jaga diri di jalan. Ini bekal kalian jangan sampai
ketinggalan (si Mbok memberikan bekal kepada anak-anaknya)dan nanti tolong diserahkan
ke…. (kembali perkataan si mbok dipotong oleh Klenting Ijo)

K. IJO
Iya..iya mbok tenang saja lah… ayo kita berangkat (langsung mengajak saudara-saudaranya
pergi)

Si MBOK
(melambaikan tangan hendak memanggil anak-anaknya, tetapi sudah keburu jauh) Lho Nduk
tunggu…tunggu… padahal aku belum selesai bicara. Oalah…alah… kok ya keburu pergi.

PARA KLETING KELUAR PANGGUNG DIIKUTI SI MBOK DAN DIIRINGI MUSIK. KLETING
KUNING TETAP MELANJUTKAN MENYAPU DAN SESEKALI MEMANDANG SI MBOK DAN
SAUDARA-SAUDARANYA PERGI. SEBENARNYA ADA KEINGINANNYA JUGA UNTUK
IKUT SAYEMBARA ITU. NAMUN, TIBA-TIBA MUNCULLAH PERI

PERI
(memandang K. Kuning dari kejauhan dan belum menampakkan diri)hemmmm.....kasihan
Kleting Kuning dia anak yang rajin dan penurut. Tetapi selalu dimusuhi oleh saudara-
saudaranya. Baiklah aku akan membantumu Kleting Kuning

TIBA-TIBA PERI MENAMPAKKAN DIRI DIHADAPAN KLETING KUNING

K. KUNING
(Tampak terkejut hingga melepaskan sapunya) si..si..siapa kamu? Kenapa tiba-tiba muncul? (K.
Kuning bergerak mundur-mundur ketakutan)
PERI
(mencoba mendekati K. Kuning) jangan takut K. Kuning, aku adalah peri.

K. KUNING
(masih tampak bingung) Pe..peri.. peri siapa? Dari mana asalmu?

PERI
Ah..sudahlah jangan terlalu banyak tanya. Biar cepat selesai ceritanya. Tenang saja K. Kuning
aku akan membantumu. Aku akan mengubahmu menjadi cuaaaantik biar kamu bisa ikut
sayembara dan menemui Ande-Ande Lumut.

K. KUNING
Cantik? A..aku tidak ingin ikut sayembara itu. Biarlah saudara-saudaraku saja. Mana mungkin
aku pergi ke sana.

PERI
Lho kenapa? Apa kamu tidak ingin mendapatkan Ande-Ande Lemot..eh Lumut.. heh? Apa kamu
tidak ingin menikah dengan pria tampan itu?

K. KUNING
Tidak aku akan tetap di rumah saja. Lagi pula tugasku belum selesai membersihkan rumah ini.
Aku tidak ingin menikah dengan Ande-Ande Lumut. Aku masih mengharapkan Kakang Panji
Asmarabangun. Dari mana kamu tahu dia tampan?

PERI
Ya siapa tahu juga dia itu jelmaan Panji Asmarabangun (berusaha meyakinkan K. Kuning)

K. KUNING
Dari mana kamu tahu dia itu tampan dan jelmaan Kakang Panji?

PERI
Dari..em.. dari... (berpikir) ya dari ceritanya pokoknya, heheh.. sudahlah ayo coba ikut saja. Aku
akan mengubahmu menjadi lebih menarik dan cantik..
(saat peri ingin mengubah K. Kuning, tiba-tiba K. Kuning menghentikannya)

K. KUNING
Tunggu peri.. tunggu peri... jangan..jangan kau lakukan itu. Biarlah aku tampil apa adanya.
Baiklah aku akan menemui Ande-Ande Lumut setelah aku selesaikan pekerjaan ini.

PERI
Ups..hampir saja. Lho kenapa? Bukanlah cantik itu dambaan semua wanita?

K. KUNING
Tidak.. kecantikan tidak selamanya dinilai dari tampilan. Cantik itu luas. Orang bisa
menggambarkan kecantikan seseorang dari beragam sudut pandang. Biarlah... biarlah aku
seperti ini
PERI
Baiklah..baiklah K. Kuning tapi jangan lupa kamu bawa bekal berupa selembar kain dan biji
cabai ini. Bawalah ini akan menjadi penanda. Dalam sayembara itu tertulis bahwa Ande-
Ande Lumut sangat membutuhan kain sutera ini. Hati-hatilah di perjalanan gunakan bekal
ilmumu.

K. KUNING
Te..terima kasih Peri... aku akan membawa ini.

TIBA-TIBA PERI MENGHILANG LAGI. K. KUNING MASIH TERTEGUN DENGAN APA YANG
BARU SAJA DIALAMINYA. SAMBIL MENGGENGGAM KAIN, DIA MENUJU KE DESA
DADAPAN
(SUASANA PANGGUNG GELAP UNTUK BERGANTI SETTING TEMPAT)

Adegan III

YUYU KANGKANG MASUK PANGGUNG SAMBIL BERJOGET-JOGET, DIIRINGI MUSIK DAN


SUARA GEMERICIK AIR DITENGAH DIA BERJOGET, TERJADI PANTATNYA TERJEPIT
SUPITNYA SENDIRI.

YUYU K
Aduh..aduh.. sejak dibangun Jembatan Suramadu penghasilanku menjadi berkurang. Jarang
sekali ada orang yang menyeberang. Makan apa kalau penghasilan terus menurun. Lama lama
bisa bangkrut aku.

KEMUDIAN YUYU KANGKANG TERKEJUT KARENA DARI KEJAUHAN TERLIHAT BEBERAPA


ORANG DENGAN PAKAIAN WARNA-WARNI

YUYU K.
Wah..wah.. siapa ya mereka kok seperti pelangi saja. Sepertinya mau menyeberang. Wah
lumayan akhirnya dapat rejeki juga. Memang hari ini aku sangat beruntung. Baiklah kutunggu
saja. Tapi dari jalannya sepertinya wanita-wanita.

BEBERAPA SAAT KEMUDIAN PARA KLETING TIBA DI PINGGIR SUNGAI. DAN TERKEJUT
KETIKA MELIHAT YUYU KANGKANG.

YUYU K.
Eherm... embak-embak, nona-nona, cewek-cewek, mau kemana nih kok cantik-cantik. Mo
nyebrang ya?

K. ABANG
Ih.. genit sekali sih. Siapa kamu? Kalau jalan miring-miring, tangan capit semua. Awas ya kalau
dekat-dekat. Iya kami mau nyeberang ke Desa Dadapan. Memangnya ada apa? Apa ada
tukang prahu di sini?

YUYU K.
Wah.wah.. kebetulan sekali cah ayu. Akulah tukang prahu itu aku yang akan menyeberangkan
kalian.

K. IJO
O.. kamu. Baiklah sekarang kami akan naik prahumu.. mana prahumu?

YUYU K.
Hahaha.....mau nyebrang begitu saja?? O.. tidak bisa. Harus ada bayarannya.

K. BIRU
Berapa bayarannya? Katakan! 500? 1000?

YUYU K.
Apa 500? Kamu pikir mau beli cilok apa.....menyebrang sungai dengan harga segitu. Ndak tahu
apa, harga sembako dan BBM pasca lebaran belum turun. Pokoknya aku minta satu orang
sekitar 100.000. gimana?

SEMUA KLETING
Apa......??? seratus ribu?? Mahal benar??

YUYU K.
Kalau ndak mau ya sudah.. silakan saja nyemlung dan berenang sendiri biar jadi santapan
keong racun, tokek belang, dan buaya darat...eh buaya sungai..

K. ABANG
j..j..jangan dong. Kita kan sudah dandan cantik begini masak harus nyemplung sungai.
Sudah kotor, bau, banyak limbah. Ihhh ogah ah kami kan ndak bawa uang hanya bawa
bekal dari
Mbok kami. Ayolah... bisa ya..ya kali ini gratis saja yuyu cakep...kamu kan ganteng, baik hati,
dan penolong betul kan K. Ungu?

K. UNGU
Betul, betul, betul

YUYU K.
Ah.. aku ndak butuh gombalanmu. Aku hanya butuh uang. Percuma saja, cantik-cantik tapi
miskin juga. Kalau begitu serahkan saja bekal-bekalmu itu sebagai gantinya uang.

K. BIRU
Tapi Yuyu,,, inikan bekal kami menuju Desa Dadapan ndak mungkin kami serahkan
K. MERAH
Ah... sudahlah K. Biru, buat apa juga kita bawa bekal ini. Kita kasihkan saja. Kita ndak perlu
repot-repot bawa bekal. Dengan kecantikan kita sudah cukup sebagai bekal untuk menaklukkan
Ande-Ande Lumut.

YUYU K.
Ah sudahlah ndak usah banyak bicara. Cepat serahkan bekal-bekalmu ayo sini.

KEEMPAT KLETING-KLETING ITU AKHIRNYA SEPAKAT MENYERAHKAN BEKAL YANG


DIBAWANYA KEPADA YUYU KANGKANG
AKHIRNYA MEREKA BISA DIBAWA OLEH YUYU KANGKANG MENYEBERANG DENGAN
MENGAITKAN SELENDANG KE KLETING-KLETING

TAK BERSELANG LAMA SAMPAILAH KLETING KUNING DI TEPI SUNGAI DAN BERTEMU
YUYU KANGKANG

YUYU K.
Aduh siapa lagi ini. Sepertinya kamu mau menyeberang. Kamu tidak begitu cantik. Wajahmu
lusuh, pakaianmu kumal. Apa kamu punya uang nduk?

K. KUNING
Uang? Untuk apa?

YUYU K.
Untuk apa? Halah ndak usah berlagak bodoh. Aku ini menjual jasa. Sepertinya kamu seperti
wanita-wanita warna-warni tadi. Sama-sama mau ke Desa Dadapan dan sama-sama ndak
punya uang. Iya kan? Sekarang serahkan saja bekal yang kamu bawa!

K. KUNING
I..iya. saya mau ke Desa Dadapan. S..s..saya juga ndak punya uang.
Tapi saya punya

YUYU K.
(melirik bekal yang dibawa K. KUNING) hmm.. kalau memang ndak punya uang, serahkan saja
bekal yang kamu bawa, baru kamu kuseberangkan.

K. KUNING
Ini bekal bukan milikku dan ingin aku berikan ke orang lain. Atau begini saja. Saya punya
beberapa biji cabai. Ini bisa kamu tanam di pinggir sungai. Hasilnya bisa dijual ke pasar dan
menjadi penghasilan tambahan jika tidak ada penumpang. Bagaimana? (sambil
menyerahkan biji cabai)

YUYU K.
Hmmm... boleh juga. Baiklah aku terima biiji cabaimu. Tetapi jika tidak tumbuh maka aku kan
menagih ongkos penyeberangan.
K. Kuning
Iya. Iya Ndap apa-apa. Sekali lagi terima kasih Yuyu.

AKHIRNYA YUYU KANGKANG MENYEBERANGKAN K. KUNING

Adegan IV

PARA KLETING TELAH SAMPAI DI DESA DADAPAN DAN TELAH BERADA DI DEPAN RUMAH
ANDE-ANDE LUMUT

K. ABANG
Benarkah ini rumahnya? Kok jelek sekali. Jangan-jangan pemilik rumahnya….

K. IJO
(langsung menyahut pembicaraan k. Abang) Juga tidak setampan yang kita bayangkan. Wah
gimana ini….

K. BIRU
Sudah…sudah belum tentu juga. Dia pasti anak anak mahkota yang sedang mengembara untuk
mencari istri.

K. ABANG
Alah jangan sok tahu kamu Biru. Ayo kita buktikan

KEEMPAT KLENTING BERADA DI DEPAN RUMAH ANDE-ANDE MULUT. CLINGAK CLINGUK


KARENA KEADAAN RUMAH SEPI. KEMUDIAN MUNCUL ANDE-ANDE LUMUT DARI DALAM

ANDE LUMUT
Eherm…. (tiba-tiba muncul dari dalam rumah dan mengagetkan para Kleting)

SEMUA KLETING
Waaaaaa……. (terkejut tiba-tiba muncul Ande Lumut yang tampangnya pas-pasan)

K. ABANG
Si..siapa kamu? Apa kamu Ande-Ande Lumut?

ANDE LUMUT
Iya akulah Ande-Ande Lumut. Akulah yang menyebarkan sayembara itu. Pasti kalian yang ikut
audisi ya?

SEMUA KLETING
Apa? Ande-Ande Lumut? Ndaak mungkiii…n

K. IJO
Di sayembara jelas-jelas tertulis kalau Ande Lumut itu tampan.
K. ABANG
Wah rugi kita sudah jauh-jauh datang ke sini, menyeberang, capek, panas, ih… menyesal kita
datang ke sini. Ayo saudara-saudaraku kita pulang saja. Sia-sia saja kita ke sini. (mengajak
saudara-saudaranya hendak pergi)

K. BIRU
(sambil berbisik ke saudara-saudaranya) Sebentar-sebentar. Jangan tergesa-gesa. Siapa tahu di
memang benar-benar putra mahkota. Karena meski tidak tampan, baju yang dikenakannya juga
cukup bagus kok.

K. IJO
Iya…ya sepertinya begitu. Ndak masalah jika ndak tampan, asal kaya. Hahaha…
Betul kan K. Ungu?

K. UNGU
He’eh… betul, betul, betul

AKHIRNYA PARA KLETING SEPAKAT TIDAK JADI PERGI. MEREKA MEMUTUSKAN KEMBALI
UNTUK BERTEMU ANDE-ANDE LUMUT. MEREKA MENCOBA MERAYU.
MEREKA SENYAM-SENYUM KETIKA BERHADAPAN DENGAN ANDE-ANDE LUMUT

ANDE LUMUT
(terheran) lho kok kembali lagi. Ada apa? Apa ada yang tertinggal?

K. ABANG
(tersenyum malu-malu) heheh… iya ada yang tertinggal. Hati kami yang tertinggal di sini dan
sepertinya enggan pulang karena terjerat oleh kekayaanmu…ups.. maksudnya perasaanmu.

K. IJO
Iya..iya … benar. Tadi pandangan kami sedang kabur dan silau jadi kami ndak tahu bahwa kamu
seorang pria kaya eh… maksudnya tampan. Hehe (malu-malu mencoba merayu)

K. BIRU
Dari awal memang kami tertarik dengan denganmu, kau begitu perkasa dan rupawan. Mungkin
dari kami BERTIGA ada yang membuat dirimu tertarik. Betul kan kleting Ungu? (sambil melirik
K. Ungu)

K. UNGU
Beeet….(merasa janggal dengan perkataan K. Biru dan protes) Lho..Lho.. kok bertiga? Aku kan
juga mau. (memandang K. Biru)

K. BIRU
Hmmm… doyan juga kamu. Nah gitu dong dari tadi Cuma betal-betul..betal-betul.

ANDE LUMUT
(agak risi dan jengkel) Ah.. sudahlah.. siapapun bisa aku jadikan istri asal ada syaratnya yang
sesuai dengan sayembara yang kusebar.

K. ABANG
(memotong pembicaraan) ah. Sudah tahu aku. Pasti cantik kan. Kalu soal cantik, jelas aku yang
paling tua yang akan menarik perhatianmu ya kan? Ya kan? (perkataan K. abang diiri
anggukan saudara-saudaranya)

ANDE LUMUT
Tidak hanya cantik secara fisik tapi juga hati. Wanita itu harus jujur, rajin, dan cerdas. Dan satu
lagi ia harus membawa bekal kain sutera. (perkataan Ande Lumut membuat para kleting
kebingungan dan berpikir mencari alasan).
Baiklah. Kau K. Abang. Kau memang cantik, tapi di mana bekal kain yang kau bawa?

K. ABANG
(bingung dan panik) emmm.. kain..bekal… eemm.. di mana ya… oiya aku baru ingat tadi waktu
ke sini, kain itu tertiup angin saat menyeberang sungai jadinya hanyut terbawa air (pura-pura
sedih)

ANDE LUMUT
Kau K. Ijo. Dimana bekal kain sutramu?

K. IJO
(bingung dan panik) emmm… dimana ya? Tadi sih aku bawa, tapi tersangut ranting akhirnya
sobek ya sudah aku buang saja.

ANDE LUMUT
Kau K. Biru?

(bingung tapi berusaha tenang) aku?…. em…tadi sudah kuberikan pengemis. Kasihan
pengemisnya bajunya kan sudah compang camping.. ya terpaksa deh….(pura-pura sedih)

ANDE LUMUT
Baiklah alasan yang bisa diterima. Nah sekarang kamu K. Ungu. Di mana bekal sutramu?

K. UNGU
Emm..aku ya... Oh tadi saat mau menyebrang sungai ke sini, aku dan saudara-saudaraku
sepakat memberikan bekal itu kepada yuyu Kangkang biar kami bisa menyeberang. Hehehe…
betul kan kakak-kakakku?

K. ABANG, IJO, BIRU (serempak)


(marah dan jengkel kepada k. ungu) Arghhhhhhh……. Unguuuuuuu….. dasar kamu ya.
Awas kamu ya ihhhhhhhhh (sambil mengepalkan tangan hendak menghakimi K. Ungu)

K. UNGU
Lho bener kan… apa yang salah dariku. Aku berkata jujur kan. Kan tadi syaratnya harus wanita
jujur. (dengan wajah polos)

ANDE LUMUT
Sudah.. sudah.. aku tidak mau kalian ribut di rumahku. Baiklah sekarang aku pertimbangkan. K.
Abang, Ijo, dan Biru kau telah berbohong dan tidak layak kujadikan istri. Nah, kau K. Ungu meski
kau tidak membawa bekal yang aku inginkan, tapi kau sudah berkata jujur. Maka sementara ini
aku putuskan bahwa aku akan memilih…Kleting… (tiba-tiba terhenti karena terdengar suara
orang yang akan bertamu)

K. KUNING
Kulonuwuuuun,,,, assalamu’alaikuuuuuum……. (Kleting Kuning berada di depan rumah)

SEMUA KLETING DAN ANDE LUMUT PANDANGANNY TERTUJU PADA PINTU

ANDE LUMUT
Iya sebentar (sambil menuju ke pintu)

K. KUNING
Be.. Benarkah ini rumahnya Ande-Ande Lumut?

ANDE LUMUT
Iya benar sekali. Siapa kamu ? kenapa kau tampak lusuh seperti itu. Ayo masuklah. (Ande-Ande
Lumut merasa tidak asing dengan wajah K. Kuning)

K. KUNING
I.. Iya terima kasih. (sambil menunduk dan agak takut, masuk ke rumah)

SAAT BERADA DI DALAM KLETING-LETING TAMPAK KAGET DENGAN KEDATANGAN K.


KUNING

KLETING ABANG, IJO, BIRU, UNGU (SERENTAK)


(terkejut) Haaaaa…. Kleting Kuning. Mau apa kamu ke sini?

K. ABANG
Semakin merusak suasana saja. Jangan kepedean kamu mau menjadi istrinya Ande-Ande
Lumut. Ngaca dong ngaca…

K. KUNING
E.. sebenarnya saya hanya ingin mengantarkan kain sutra ini mungkin kakang Ande
membutuhkannya. (sambil menyerahan kain sutra kepadan Ande L.)

ANDE LUMUT
(tampak heran) jadi kalian semua ini saling kenal ya.
Baiklah K. Kuning terima kasih aku terima sutramu.

K. KUNING
Iya terima kasih juga . kalau begitu aku mau pamit dulu. Permisi kakang Ande(sambil
membalikkan badan dan menuju pintu)

TIBA –TIBA ANDE L. MERASA TERCIUM BAU YANG DIKENALNYA DARI KAIN ITU.

ANDE LUMUT
Tunggu K. Kuning. Tunggu. Jangan pulang dulu. Aku ingin menanyakan sesuatu.

K. KUNING BERHENTI DAN MENOLEH KE ANDE LUMUT

ANDE LUMUT
Sebentar. Aku ingin tanya sesuatu. Dari mana asal kain ini. dan dari mana asalmu. Siapa kamu
sebenarnya?

K. KUNING
Maaf kakang. Saya adalah pengembara dan sudah lama pergi dari rumah. Akhirnya Saya tinggal
di rumah saudara-saudara saya. Saya dapatkan kain itu dari seorang peri. Saya tidak ingin
berharap jadi istri anda. Saya hanya sekadar membantumu saja.

ANDE LUMUT
Sepertinya aku kenal betul dengan wangi kain ini. dan wajahmu tidak begitu asing bagiku. Tolong
katakan dengan jujur, dari mana asalmu?

K. KUNING
E.. maaf kakang saya. Saya sebenarnya dari Kediri.

ANDE LUMUT
Kediri? Kerajaan Kediri? Mengapa kamu memutuskan pergi dari rumah?

K. KUNING
S.s..saya.. sebenarnya saya diusir oleh selir Raja karena saya akan dijodohkan dengan
pangeran Jenggala?

ANDE L.
(semakin penasaran) Jenggala? Jangan-jangan engkau…

K. ABANG
(marah) Hei K. Kuning jangan mengada-ada cerita ya… apa kamu pikir semudah itu bisa
mendapatkan Ande-Ande Lumut?
K. KUNING
S..Saya tidak bermaksud begitu. Saya hanya…. (tiba-tiba K. Ijo memotong pembicaraan)

K. IJO
(menyahut pembicaraan) Ah sudahlah… yang jelas Ande-ande Lumut akan memilih dari kita
bukan kamu. Betulkan K. Ungu?

K. UNGU
Betul..betul… betul. Dan tepatnya akulah yang akan dipilih kakang Ande-Ande Lumut.
hehehehe.

ANDE LUMUT
Baiklah..baiklah… akan aku jelaskan semua. Tujuanku mengadakan sayembara ini hanya ingin
menemukan seseorang yang aku cari. Oleh karena itu aku mengembara hingga Desa dadapan
ini. aku memang menghargai kejujuran K. Ungu. Tapi kalian berempat sudah tidak teguh
pendirian dan tidak memperhatikan amanahku. Kalian pasti akan melakukan segala cara agar
bisa menyeberang termasuk menyerahkan bekal yang kalian bawa. Sedangkan K. Kuning bisa
sampai ke sini dengan mempertahankan pesanku.

K. ABANG
Tapi Ande-ande lumut, mengapa harus K. kuning yang dipilih. Dia kan tidak ingin menjadi
suamimu?

ANDE LUMUT
(memandang penuh keyakinan kepada K. Kuning) Kleting Kuning,, aku mohon jawablah lagi
dengan jujur. Apakah kamu putri dari Prabu Lembu Amiluhur, dari Kediri?

K. KUNING
k..k..kakang. Mengapa Kakang bisa tahu? Iya saya adalah…..

ANDE LUMUT
(memotong pembicaraan) De..Dewi? Kau kah Dewi Sekartaji?

K. KUNING
Ka.. Kakang? Jadi Kau Kakang Panji Asmarabangun, putra Raja Jenggala? Kau kah itu?

AKHIRNYA ANDE-ANDE LUMUT DAN K. KUNING SALING BERDEKATAN DAN SALING


PANDANG DENGAN WAJAH BAHAGIA. WAJAH PARA KLETING TAMPAK KAGET
MELIHAT MEREKA BERDUA

K. ABANG
Ti..tidak mungkin mereka adalah seorang bangsawan. Jadi selama ini K. Kuning yang jelek itu
adalah seorang putri Kediri? (akhirnya K. Abang pingsan dan ditolong oleh saudara-
saudaranya untuk dibawa keluar panggung).
DEWI SEKARTAJI
Kakang, telah lama aku menunggu Kakang Panji hingga aku sampai ke tempat ini.

PANJI ASMARABANGUN
Iya Dewi. Aku telah lama juga mencarimu. Perasaan inilah yang membawaku sampai ke Desa
Dadapan ini. Wangi bunga di kain sutera itulah yang menjadi pertanda bahwa kaulah Dewi
Sekartaji. Bagaimana jika kita kembali ke kerajaan dan mempersatukan Kerajaan Jenggala
dengan Kediri? Biarlah masa lalu menjadi cerita dan pelajaran bagi kita. Aku berharap
janganlah engkau menyimpan dendam.

DEWI SEKARTAJI
Iya kakang Panji. Aku bersedia. Sama sekali aku tak memiliki dendam dengan siapa pun. Aku
akan ikut kemana pun kau pergi kakang.

DEWI SEKARTAJI DAN PANJI ASMARABANGUN KELUAR PANGGUNG BERSAMA DAN


DIIKUTI PADAMNYA LAMPU DAN TEMBANG JAWA.

Skenario Drama
“Ande-ande Lumut”
Prolog
(Musik 1 : prolog)
Kadadosan ing Negari ingkang gemah ripah loh jinawi , tata tentrem kerta raharja . wonten salah sawijining
pangeran ingkang gesangipun sarwe kacekapan . pangeran kala wau inggih punika putra mahkota ingkang bade
nglajengake tahta kerajaan .
Ananging pangeran kala wau mboten marem kalih gesangipun ingkang kacekapan . pangeran kapingin lelono.
Nglampahi wono. Pangeran kepingin madosi jati dirine ugi penggalaman gesang . saking mriku wau kawiwitan
lelampahan gesangipun pangeran ingkang manggihake sisihan gesangipun inggih punika lare wadon ingkang
sae manahipun lan ayu pasuryane.
Bagian 1 :
(musik 2 : di hutan )
Kalih tiang kaneman mlampah ngelewati wono ingkang rimbun . ningali kanan keringipun mboten bilih wonten
kewan utawi peksi ingkang saget dipun buru. Kaneman bagus kalihan pandereke. Paneman wau sakyektosipun
inggih punika pangeran ingkang lelono kangge pados jati dirinipun .
(keterangan: Dua orang berjalan waspada melihat keatas dan kebawah, mencari binatang buruan)
Pangeran : Jo… bejo… kowe neng endi? jo…. bejo…
Bejo : Pangeran…. Pangeran…. Panjenengan wonten pundi pangeran?….
(keterangan: berjalan mundur…. Kemudian bertabrakan bersama, sampai gelimbungan).
Pangeran : aduh… kowe kui ati-atio….
Bejo : hehehe.. ngapunten pangeran… kula mboten ngertos pangeran enten wingking kula…
Pangeran : rene Jo rene!!!…. Aku arep cerita.
Bejo : wonten napa pangeran….
(keterangan: dua orang duduk bersama dan bercerita)
Pangeran : Kok renek kewan dina iki ya?
Bejo : Injih pangeran sepi sanget…!!!
(Keterangan : Pangeran dan pengawalnya berdiri, Kaget melihat ada orang di hadapan mereka)
Pangeran : Siapa kui jo…
Bejo : kula mboten ngertos pangeran.
Pangeran : ngapunten bu , kula bade tanglet?
(keterangan: Yang ditanya diam, tidak menjawab, sibuk dengan kayu bakarnya)
Pangeran : Kulanuwun… bu….
(keterangan: Pangeran mendekat pada mbok rondo, tiba-tiba mbok rondo kaget melihat pangeran)
Mbok rondo dadapan : waladalah…. Sapa kowe?..
Pangeran : kula penggembara bu… ngapunten niki dusun napa?
Mbok rondo dadapan : Iki dusun dadapan le… kowe arep ngapa neng kene??
Pangeran : kula bade menggembara bu… ananging kula tersesat mboten ngertos dalane.
Mbok rondo dadapan : Wah.. yow wes…kowe melu mbok wae pie le ??tak dadekne anak angkatku yen kowe
gelem.
Pangeran : Wah.. injih bu kulo purun bu..
Mbok rondo dadapan : mulai sekiki kowe dadi anakku.kowe tak jenengke ande-ande lumut ya le.
(keterangan: Pangeran bersama dengan pengawal dan mbok rondo pergi menuju rumahnya)
(Musik 3 di hutan < akhir > )
Bagian 2 :
(musik 4 : dirumah keluarga kleting-kleting )
Wonten injang ingkang terang Mbok rondo kleting nyawiji kalihan putri-putrinipun. Putri-putri Mbok rondo
kleting sanget ayu pasuryane, piyambake inggih punika kleting merah,kleting hijau ugi salah sak tunggaling
putri tirinipun ingkang nami kleting kuning.
Mbok rondo kleting sanget remen lan tresno kalian putri-putrinipun , ananging benten kalian kleting kuning,
dados putri tiri piyambake sanget dibentenake katresnonipun. Kleting kuning didawuhi nyapu,ngresiki griya lan
ugi nyambut dame ling sawah . sanget mrihatinake kleting kuning.
(keterangan: datanglah kleting kuning membawa sapu, menyapu dan mengepel lantai. Duduk di pojok ruangan.
Tak lama datang mbok rondo mengawasi kleting kuning. Disusul sodaranya kelting merah,dan hijau berjalan
menuju mbok rondo)
Mbok rondo Kleting : Anak-anakku sing ayu-ayu…rene ndug
Kleting-kleting : injih . Mbok…
Mbok rondo : ngene ndug ana berita sing penting banget…
Kleting merah : Berita apa to mbok… (dewasa)
Kleting Hijau : iya mbok enten napa ta??(manja, mendekat sambil memegang tangan mbok rondo kleting)
Mbok rondo kleting : kowe ngerti ta… mbok rondo dadapan kui duwe anak sing bagus banget, jenenge ande-
ande lumut.
Kleting-keleting : Owh… ande-ande lumut…. Bagus!!!! Wahh gelem no….
Mbok rondo klenting : iyo,, mbok rondo dadapan gawe saembara kanggo anake ande-ande lumut sing lagi
goleki garwo pendampinge…
Klenting-klenting : wahh ,,,purun sanget bu….
(keterangan :kleting merah dan hijau bersama bergaya manja, centil)
Mbok rondo kleting : iya… mengko mbok arep dandani kowe-kowe gen dadi putri sing ayu-ayu, sapa ngerti
salah sijine kepilih dadi garwone ande-ande lumut.
Kleting-kleting : Iya mbok.. purun_purun…
Kleting merah : wahh mesti aku sing dipilih mengko, kan aku ayu…
Kleting hijau : ora iso,,!!mesti aku sing dipilih ande-ande lumut dadi garwone….
Kleting merah : heh!! Aku kan luwih tua saka kowe…kudune kowe ngajeni aku dadi mbakyumu…!!!!
Mbok rondo kleting : wes-wes to!! Rasah padu..anak-anake mbok kan ayu-ayu,,rasah do udur…!! Gek neng
njero,,siap-siap dowan!!!
Kleting-kleting :injih mbok….
(keterangan: kleting merah,hijau meninggalkan mbok rondo dan masuk kerumah)
Mboten dangu melih , kleting kuning ingkang saking wau mirengake pirembugan saderekipun , datengi mbok
rondo lan dialog.
Kleting Kuning : Mbok… kulo bade matur…
Mbok rondo kleting : Matur opo….? Apa kowe wes rampung nyapune ?
Kleting kuning : Sampun mbok…, ngenten mbok… kula inggih kepingin nglamar dados garwone ande-ande
lumut kados mbakyu-mbakyu klenting.
Mbok rondo kletling : Owh yow wes..rene tak dandani kowe .
(keterangan: mbok rondo memberikan angus dan bau-bau tidak sedap kepada Kleting kuning)
Mbok rondo Kleting : yow wes sakiki kowe ngumbahi klambi-klambine mbakyumu karo gone mbok neng kali
kono.
(keterangan: Mbok rondo mendorong Kleting kuning dengan kasar)
Kleting kuning : Injih mbok…
(keterangan: Kleting kuning meninggalkan mbok rondo dan menuju dapur)
Mbok rondo Kleting : Hahaha… muga-muga sing ditrima dadi garwone ande-ane lumut yaiku salah sijine anak-
anakku.. dudu kleting kuning.
(keterangan: mbok rondo kleting tertawa terbahak-bahak, menuju kedalam rumah)
Kleting kuning nampi menapa ing ingkang dipun langkahi kanti sabar dipun dawuhake mbok rondo kleting
ditampa kanti lemah manah .
(musik 5 : dirumah keluarga kleting-kleting )
Bagian : 3
(Musik 6 :perjalanan menuju sungai,, suara ghaib )
Kleting kuning saben dinten nyambut damel ,ngresiki griya,ugi nyambut damel wonten lading. Mboten karaos
sayah lan keluh kesah . sinaos piyambake dipun damel mboten sae kaliyan mbok rondo klenting. Naming
piyambake ugi Gusti Allah ingkang ngertos sengkowo piyambake . piyambake ngajengaken Gusti Allah bade
maringi ganjaran ingkang sae kangge piyambakipun.
Kleting Kuning : Duh… Gusti ngenten niki geangipun kula…mugi-mugi kula saget nampi kanti lemah manah.
(Musik 7 : suara ghaib )
Suara Ghaib : Hai… cah wadon ayu.
Kleting kuning : Siapa kui…
Suara Ghaib : Kowe rasah wedi.. aku sifat sae sing ana ing njero awakmu. …
Kleting kuning : ameh ngapa kowe?..
Suara Ghaib : Aku arep menehi kowe pusaka… terimonen … mugo-mugo pusaka iki keguna karo kowe. Iki
jenenge Jimat Kalimosodo. Terimonen cah ayu.
Kleting kuning : Injih matur nuwun..
(keterangan: Kleting kuning meninggalkan sungai dengan membawa pusaka barunya).
(Musik 8 : suara ghaib )
Bagian : 4
(musik 9 : Yuyu kangkang (awal)
Lan salah sawijining lepen ingkang toyonipun santer , wonten mriku yuyu kangkang gesang. Piyambake
ingkang nguasani lepen menika . piyambakipun si yuyu kangkang ingkang julik.
(keterangan: Yuyu kangkang sang penjaga sungai sedang mondar-mandir mengawasi jika ada orang datang).
Yuyu kangkang : Hohohoho…. Godong waru ko bolong-bolong… bocah ayu ko moblong-moblong….Sapa kae
sing teko??
(keterangan: kemudian datang Kleting Merah dan hijau menuju pinggir sungai)
Kleting merah : Wah… kaline banjir…
Kleting hijau : Iya mbakyu… piye carane awake dewe nyebrang??
Kleting merah : kosek-kosek…….kae ono yuyu kang-kang to????
Kleting hijau : Wah… iya.. ayo jaluk tulung yuyu kang-kang wae mbakyu..
Kleting merah : Iya.............Yuyu kangkang… yuyu kangkang…
Yuyu kangkang : Hahaha… ana apa cah ayu-ayu…
Kleting merah : Yuyu kangkang… aku jalik tulung kowe….tolong sebrangke lewat kali iki…
Yuyu kangkang : Wah…abot banget kui, tapi enek syarate cah ayu….enek imbalane
Kleting merah : imbalane apa to…kon mbayar ngango duit?? Wah kowe kui mata duitan…
Kleting hijau : yow wes lah yen duit gampang….mengko tak bayar..
Yuyu kangkang : dudu duit…aku rak doyan…. Hahaha
Kleting-kleting : Prett….
Yuyu kangkang : Imbalane yaiku ngango tangamu..
Kleting merah : apa tanganku???ameh bok kapakne??
Yuyu kangkang : ora tak kapak-kapakne…mung tak ambung sitik…
Kleting hijau : ihhhhh,,,emohh ahh….gilani…
Kleting merah : iyo,,apa renek imbalan liyane..??mosok tanganku sing wangi iki bok ambungi??hiiiii
Yuyu kangkang : yow wes yen wegah…yen suwe-suwe mengko imbalance nambah…
(keterangan: kleting merah dan hijau berembug)
Kleting merah : yow wes,,,tapi neng tangan wae,,sedilit tok….
(keterangan: yuyu kangkang menyebrangkan kleting merah. dan hijau bergantian)
Yuyu kangkang : Wah… seneng banget aku iso ngambung tangane cah wadon ayu-ayu..
(keterangan: datanglah kleting kuning akan menyebrang)
Yuyu Kangkang : Hohoho.. apa kui??.. ambune rak enak,,,rupane elek banget.
Kleting Kuning : Wah… kok banjir to??pie carane aku iso nyebrang??
Wah kae enek yuyu kangkang,,yuyu kangkang merene.tolong sebrangne aku.
Yuyu kangkan : Hahaha… aku wegah
Kleting kuning : mengko tak keki duit…
Yuyu kangkang : aku wegah… wes kono lungo.. ojo rene meneh!!dasar wung wadon elek
Kleting Kuning : alah…kowe kok jahat to Yuyu kangkang…
(keterangan: Kleting kuning mengeluarkan biting)
Kleting kuning : Yow wes yen kui karepmu. Aku arep gawe kali iki asat.
Dumadaan lepen menika asat , yuyu kangkang kacilakan lajeng kesah tebih. Sak lajengipun klenting kuning
saget lumampah nyebrang lepen menuju griya mbok rondo dadapan , griyanipun si ande-ande lumut.
(Musik 10 : Yuyu kangkang mati)
Bagian 5
(Musik 11 : dirumah mbok rondo dadapan (awal) )
Salah sawijining dusun ingkang nami Dadapan , mbok rondo nembe nyapu griya , wonten ndalem mriku wau si
ande-ande lumut nembe ngaji wonten salah sawijining surau . ngentosi gengantilaning manah ingkang dipun
janjiaken Gusti Allah kangge piyambake.
(keterangan: Mbok rondo sedang menyapu halaman rumah, tiba-tiba datang rombongan gadis-gadis cantik,
kleting merah, biru dan hijau)
Kleting-kleting : Assalamu’alaikum…
Mbok rondo dadapan : Wa’alaikumsalam, sapa ya…
Kleting merah : kula mbok…Kleting Merah
Kleting Hijau : kula kleting hijau mbok…
Mbok rondo dadapan : wah.. ono cah wadon ayu-ayu arep ngopo iki??
Kleting-kleting : Kita arep nglamar Ande-ande lumut mbok…
Mbok rondo dadapan : Owh.. arep nglamar ande-ande lumut… sek ya… tak omongne ande-ande lumut…
(keterangan: mbok rondo menyanyikan lagu)
(Musik 12 : kleting merah)
Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi… putrine
Ngger sing ayu rupane.. kleting abang iku kang dadi asmane…
Ande-ande Lumut : Duh ibu… kulo mboten purun… aduh ibu … kulo mboten medun… najan ayu sisane si
yuyu kangkang.
Mbok rondo dadapan : Wah… ora gelem ki nduk….
Kleting hijau : Cobi kulo mbok…
(Musik 14 : kleting ijo)
Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi… putrine
Ngger sing ayu rupane.. kleting ijo iku kang dadi asmane…
Ande-ande Lumut : Duh ibu… kulo mboten purun… aduh ibu … kulo mboten medun… najan ayu sisane si
yuyu kangkang.
Mbok rondo dadapan : wah… ora glem kabeh kae…
(Tidak lama kemudian, datanglah Kleting Kuning, dari kejauhan sudah tercium bau yang tidak enak, wajahnya
coreng moreng karena debu.)
(keterangan : datanglah Kleting Kuning menuju mbok rondo)
Kleting kuning : Assalamu’alaikum…
Mbok rondo dadapan : wa’alaikumsalam… sopo iku ya…
Kleting kuning : kula Kleting kuning mbok… bade nglamar Ande-ande lumut.
Mbok rondo dadapan : Opo.. arep nglamar anakku??? Ora salah to…
Kleting merah : La iyo… rupamu elek ambumu rak enak.aku wae sing ayu ditolak kok sansoyo kowe??
Kleting Kuning : Di coba disik mbok…
(Musik 15 : kleting Kuning)
Mbok rondo dadapan : Putraku si ande-ande lumut.. temuruno ono putri kang ngunggah-unggahi… putrine kang
olo rupane.. kleting kuning iku kang dadi asmane…
Ande-ande Lumut : Aduh ibu… kulo inggih purun… dalem putro inggih bade medun, najan olo meniko kang
putro… suwun.
Mbok rondo dadapan : Lo… apa rasalah kowe le tole??
Ande-ande Lumut : mboten bu niki sampun dadi pilihane kula
(keterangan ; kleting-kleting kusak-kusuk)
Mbok rondo dadapan : Owh.. yen kui pilihanmu karepmu le..ibu manut wae.
Ande-ande lumut : Ibu.. kula bade ngomong jujur setunggal hal
Mok rondo dadapan : Apa kui???
Ande-ande lumut : Ibu… sak jane iki kulo iku pangeran ingkang menggembara golek penggalaman urip.
Mbok rondo dadapan : Apa… pangeran…???
Kleting-kleting : haa!!!!……???? Pangeran…???
(keterangan; kleting-kleting pingsan)
Pungkasane klenting kuning dados sisishanipun ande-ande lumut ,pasuryanipun ingkang awon ugi mambet
dumadakake dados putrid ingkang ayu , sejatosipun piyambake inggih punika Putri Sekartaji . Lan ande-ande
lumut sakmeniko dados Raja ngetosi kerajaan Ramanipun . pangeran ugi klenting kuning ,gesang slaras
saklawase.
(Musik 16 : penutup )
Selesai

Anda mungkin juga menyukai