"Histeris Cinta Dadang"

ELISA: Ema Ijah

CINDY: Ema dadang
YESICA : ibu warung
ABE: Prieciel
MELATI : Enok
YESICA: teteh dadang
RAFLI : Dadang
HOTMA : Claudya

Hiji mangsa, ti hiji kampung Bojong Leungit aya hiji kaluarga anu di antarana teteh dadang, Ema Entog,
jeung anakna Dadang.
( Di buruan .....)

Ema : Dang ....

Teteh : Dut!
Ema : Dang ....
Teteh : Dut !
Ema : Naaaa, ari teteh nanaonan ?
Teteh : Teu ah !
Dadang : (nyamperkeun ema) aya naon atuh ma, meni rariweh. Dadang teh keur hese-hese berjuang
Ema : Berjuang naon ari maneh teh ?
Dadang : eta...biasa keur setor di cai.
Ema : euleuh....euleuh.... ari si Dadang, dasar manehmah bisana ngan ukur hardolin weh!
Dadang : hehe... aya naon tadi teh ma ngageroan Dadang ? Mun sakira-kirana penting mah sok ku
dadangdi dangukeun . ngan, mun teu pentingmah sori-sori weh ma Dadang teh sibuk !
Ema : euleuh si borokokok ! Kieu dang, gening si enok teh rek dijodokeun.
Dadang : ah, di jodoken kumaha ?
Ema : piraku maneh teu ngarti dang ? ari maneh pernah dahar bangku sakola can ?
Dadang : aduh si ema, aya-aya wae tumaros teh ma, piraku dadang nuang bangku sakola? Nya can pernah
atuh ma! Tah lamun si sumanto pernah, mineng malahan.
Ema : euleuh si dadang ! sumanto mah lain dahar bangku sakola atuh dang, ayana ge dahar daging
jelema! Ah maneh mah lieur. Yeuh dang, si enok teh dek dikawinkeun ku indungna!
Dadang : ohhhh...... dikawinkeun. Ngomong atuh ma titatadi, dikawinkeun kitu! Jadi meh ngarti, teu
bolat-balit kawas tadi.
Ema : eh, si dadang kalahkah nyebut “oh”. Itu dang, si enok dek dikawinkeun!
Dadang : hahhh ? apa ma ??? tiiidakkkkk !!!!!!!!
Ema : apah,apah jiga orang kota wae!
Dadang : tah eta ma ?
Ema : tah eta naon ?
Dadang : nya eta dadang teh kudu ka....ka...
Ema : kamana ? kamana ? ka... ka... ka...kebon?
Dadang : lain ma lain … sok teh bantuan tebak .````````````
Teteh : Euh .. naon atuh kata kuncina?? Teuing ah lieur! tete hmah rek nuluykeun maca koran welah.
(nuduhkeun koran) tuh tinggali di kota mah ...
Dadang : (motong omongan) tah, tah eta teh! Wah si teteh pinter euy ...
Teteh : weess ... teteh tea atuh. Dang, tibahela ge teteh mah pinter, ngan teu nyirikeun weh.
Ema : emch, bagja !
Dadang : tah eta ma, dadang teh kudu ka kota neangan duit keur ngalamar si enok.
Ema : ulah dang, ema mah teu satuja!
Teteh : teteh ge teu satuju!
Dadang : atuhma, teh pan dadang teh dek ngalamar neng enok kudu make biaya, ku duit ma, duit! Janten
dadang teh kedah gawe meh meunang duit keur ngalamar si neng enok.
Ema : atuh dang, lamun dadang indit engke ema jeung saha?
Teteh : naaa, ari ema, ieu teteh moal dianggap? Teuing ah, teteh mah dek pundung we ah. (asup ka jero
imah)
Dadang : pokonamah dadang dek indit ka kota, titik (bari indit)!
Ema : lah eta maneh dek kamana? Dek ka Jakarta ayeuna?
Dadang : moal mak dadang mah dek ka imah si neng enok, dek mastikeun beneur henteu neng enok the
dek dijodokeun.

Ti dinya dadang langsung indit ka imah si enok, maksadna mah dek mastikeun bener henteuna isu
perjodoan si enok.( Di buruan enok ....)

Dadang : enok ...

Enok : muhun kang?
Dadang : leres enok tek bade di jodokeun ?
Enok : muhun kang, tapi enok teh alim dijodokeun, da enok mah cintana ge ngan ka kang dadang
saurang. (isin-isin)
Dadang : sami enok, akang ge cintana ngan ka enok saurang. Matak ayeuna akang bade angkat ka kota,
bade milarian acis kanggo nagalamar neng enok. Janteun, antosan akang nya neng ?
Enok : muhun kang, enok jangji bakalan satia ka akang, bakal nungguan akang dadang dugi ka mulih.

Wengina, tanpa kanyahoan ku sasaha, dadang mereskeun baju, maksadnamah bade kabur ka
jakarta tea. Si dadang langsung indit ka jakarta, ngan teu ijin heula ka ema jeng ka tetehna.
( Isuk-isik di dapur....)

Ema : daaang!
Teteh : (diuk di korsi) dut!
Ema : daaang!
Teteh : dut !
Ema : euh si teteh kabiasaan! Kamana nya si dadang teh ? naha, sare keneh kitu?
Teteh : duka, teteh mah teu apal. Cikan pariksa ka kamarna, bisi ngagoler keneh.

Ema jeung abah mariksa ka kamar si dadang.

ema : (asup ka jero kamar) aduh teteh ... si dadang kamana? Naha teu aya di kamarna?
Teteh : kuanaon ma, kunaon?
Ema : ieu teh, si dadang eweuh!
Teteh : naha ? si dadang teh kamana? Cik teangan di kolong kasurna, bisi ngagulutuk!
Ema : (mariksa kolong) teu aya teh!
Teteh : (manggihan surat) ieu naon nya? (ngomong lalaunan). Ema, ari ieu naon?
Teteh : (maca surat dadang)

Asalamu’alaikum wr wb ...

Ma, bah, hampura dagang nya?

Ema : dadang teh lain dagang.

Teteh :euh atuh da tulisan teh siga ceker munding.
Ema : si teteh aya-aya wae, sok tuluykeun deui bah.
Teteh : (nuluykeun maca)

Asalamu’alaikum wr wb ...

Ma, teh, hampura dadang nya? Dadang teh nekad ka Jakarta teu pamit heula ka teteh
sareng ema. Margi, upami dadang pamit ka ema, dadang moal diijinan ku ema, janten dadang teh kabur
wae. Dadang ka Jakarta teh demi neangan artos kanggo ngalamar si enok. Upami, ema sareng abah
kangen ka dadang mah, telepon dadang weh. Engke dadang ge pasti uih, antosan dadang weh nya ma?
Lop yu ema,... lop yu teteh....
wasalamu’alaikum wr.wb

Anakmu tersayang,
Dadang si kasep tea

Ema : eleuh..eleuh... teh si dadang teh meni nekad, ema jadi teu genah hate kieu.......... telepon atuh
teh, telepon si dadang.
Teteh : sabar ma, sabar ...(nelpon si dadang : tuuut ....tuuut...tuuut nomor yang anda tuju sedang tidak
aktif, cobalah beberapa saat lagi). Halo? Si dadang mana? Ieu saha ieu? Eh, dipareuman si ontohod teh!
Ema : kunaon teh?
Teteh : naon da ieu mah nu ngangkatna ge lain si dadang, kalahkah awewe nu ngangkat na oge.
Ema : hah? Wah teh bahaya, boa-boa si dadang teh diditu keur jeung awewe lain kitu teh?
Teteh : tapi da ma, awewena teh lainna ngomong halo, ieu mah kalahkah ngomong kieu “nomor yang
anda tuju sedang sibuk, cobalah beberapa saat lagi.” Tah kitu.
Ema : euleh si teteh, panya teh he’eh
Teteh : tuluy, ati tadi saha atuh nu ngomong ari lain awewe salingkuhan si dadang mah ?
Ema : eta nu ngomong mah operator teh!
Teteh : oh, operator panya teh saha. Eh, ai si operator teh sahana si dadang?
Ema : euleuh.... teteh meni gaptek ! kalakah cape ngomong jeung teteh mah.
Teteh : tah, eta si gaptek saha deui? Naa, babaturanna si operator kitu?
Ema : aduh si teteh mah lier, teuing ah teh ayeunamah nu penting si dadang kumaha?
Teteh : tanyakeun weh ka si operator, apanan si operator teh babaturanna si dadang nu anyar!
Ema : eh si teteh !!

Ema langsung ka bumina enok. Maksadnamah dek ngabejaan kaayaan si dadang.Di imah enok ...
Ema : enoook .... enooook....
Ma ijah : heh, aya naon ieu ribut-ribut? Ngaganggu pisan!
Ema : kieu, si dadang teh kabur !
Ma ijah : nya terus hubunganna jeung didieu naon ?
Ema : muhun, ieu teh bade ngabejaan si enok. (ngomong lalunan) euh, dibageur-bageur kalakah
sosorongot!
Enok : (jol ti jero imah) aya naon ma ?
Ma ijah : engges .... engges, si enok mah geus boga calon jadi eweuh urusan deui jeung si dadang!
Ema : nya puguh aya, yeuh dengekeun, si dadang teh kabur gara-gara saha?tuh gara-gara anak maneh
si enok!
Ma ijah : kunaon kitu jeung si enok ?
Ema : eh, si dadang teh kabur gara-gara anak maneh, eta si enok. Demi rek ngalamar si enok, si
dadang teh ngabela-belaan kabur ka jakarta keur gawe!
Ma ijah : nya eta mah salah si dadang bet kabur! Titah saha kabur sok? Barinage mun si dadang geus
gawe, angger weh moal satuju boga minantu kos si dadang! Teu lepel! Geus hayu nok asup deui
ka imah.

Sementara eta kaayaan dadang di kota...

Dadang : (bari leumpang) euleuh-euleuh, ieu teh jakarta kitu? Imah-imahna alalus euy, beda pisan
geuning jeung imah di lembur mah. Euleuh, jakarta-jakarta, beuneur-beuneur gening ibu kota
teh, hebat euy?

Di jalan bakat ku kagum ka bangunan di kota, dadang teu merhatikeun jalan.

Dadang : uluh.... meni raresep kieu euy di kta mah. Mun dadang geus beunghar mah dek pindah ka
kota. Harade kieu bangunanna.(nabrak awewe ngarana priciel)
Prieciel : aw!!
Dadang : (terpesona) wah....
Prieciel : (ngibaskeun buuk)
Dadang : witwiw .....
Prieciel : ih naon sih ?
Dadang : neng meuni ka geulis pisan!
Prieciel : nora pisan !
Dadang : euh si neng meuni ka sombong pisan.
Prieciel : masalah jang anjeun? (bari indit)

Isukna di deukeut kampus prieciel, si dadang keur lempang neangan gawe.

Dadang : euleuh ieu teh kudu kumaha deui dadang teh nyiar gawe? Meunika hese pisan geuning
neangan gawe di kota teh.

Prieciel : dya kumaha atuh abi keur butuh supur .abi cape kudu nyetir sorangan mah .
Claudya : halloo ieu kan zaman now. Tinggal nyieun brosur weh mun temple di jalan

Priciel : oh enya nya naha teu kapikira

Prieciel : (ditabrak dadang) aww!
Dadang : euleuh si neng geuningan.
Prieciel : ih akang deui akang deui , naon sih kahoyongna ?
Dadang : aduh si neng meuni galak tea, sabar atuh neng. Yeuh neng dadang teh nuju bingung lamun
nyiar gawe kamana nya ?
Claudya : (bari ngaharewos), ciel, kesempatan emas yeuh , jadikeun supir weh.
Prieciel : anjeun yakin?
Claudya : yakin pisan !
Dadang : naon atuh neng kalahkah haharewosan?
Prieciel : hmm .... abi rek mere gawean jang akang
Dadang : ciyus eta teh neng?
Prieciel : bener , tapi bisa nyetir teu ?
Dadang : oh, gampang atuh neng. Dadang ge di kampung sok nyetiran, nyetiran munding.
Prieciel : ya apalah, mundang munding, nu penting mah didinya bisa nyetir
Dadang : aduh ....nuhun pisan neng. Dadang teh siap wae atuh sok hayu lah.
Prieciel : oke, yeuh koncina.

Sementawis di kampung si enok ngalamunkeun dadang.

Enok : (monolog) kang dadang .... kamana atuh kang dadang teh? Teu aya ngabaran pisan. Enok teh
kangeun ka akang, akang oge kangen teu ka enok? Inget teu ka enok? Boa-boa akang teh
pependang jeung istri nu lewih geulis ti enok. Euleuh..... enok teh jadi teu genah hate kieu.
Kudu kitu enok teh narima lamaran kang soleh? Tapi kang dadang?
Ma ijah : heh enok ! maneh keur naon didinya? Laina geura sare. Maneh teh pasti mikiran si dadang
nya? Euh jalma kitu wae dipikiran! Mending ge tah si soleh, keurmah beunghar, bageur
deuih.
Enok : euh... heunteu mah, enok teh teu mikiran si dadang, enok teh mikiran kang soleh iraha atu
ngalamar enok.
Ma ijah : enok teh teu salah? Enok teh dek nikah jeung si soleh? Euleuh-euleuh ema teh meuni bungaah
kieu.
Enok : muhun ma, enok ngalakukeun ieu teh demi ema, enok siap nikah jeung kang sokeh demi
ema.!
Ma ijah : tah kitu atuh nok. Eungke teh urang kan jadi beuki beunghar. Aduh ema teh teu sabar
ngabaran si soleh.

Geus sababaraha bulan si dadang di kota teu ngabaran ema jeung abah di kampung.

Ema : teh, geus sabaraha bulan ieu si dadang teh teu ngabaran pisan. Ema teh hariwang pisan.
Teteh : ah da si dadang teh geus gede. Engke oge balik deui kadieu.

(henpon abah disada) kringgg...... kringgggg

Ema : teh teh, eta telapon teh kring-kringan?

Teteh : keun urang angkat heula. “halo, tong ngagandengkeun ai nelepon teh. Bejaan heula mun dek
nelepon jadi teu gandeng.
Dadang : halo, ieu teh teteh?
Teteh : teteh teteh, jiga nu kenal wae maneh teh!
Dadang : ai teteh, ieu teh dadang adi abah, nu kasep tea?
Teteh : oh, dadang! Dadang adi abah numana heula ieu teh?
Dadang : har ai teteh, emang teteh boga adi nu ngarana dadang sabaraha hiji? Ieu teh dadang suradang
Teteh : oh, bejaan atuh titatadi.
Dadang : eh si Teteh mah, tatadi geus dibejaan ge.
Teteh : he’eh, hampura weh, da teteh teh loba pikiran
Ema : teh, eta teh saha atuh? Meni asa rariweh.
Teteh : ieu teh si dadang geuning ma, nu gandeng teh.
Ema : oh si dadang, cik kadieu ema hayang ngomong. (bari nyokot telepon nu keur di cekelan ku
abah) dang.
Dadang : halo ma, geus heulanya ma ieu pulsana bisi beak. Asalamu’alaikum. (tut...tut...tut...)
Ema : dang ..? dang ..? halo..? eh kalahkah tututan.
Teteh : naon atuh ma ?
Ema : ieu si dadang teh diajak ngomong kalahkah hayang tutut. Jeung teu ngomong deui.
Teteh : har ai si dadang teh kumaha? Cik kadieu (ninggali hape) euh ema, ieu mah dipareman, lain
hayang tutut.
Ema : oh kitu, da ema mah teu apal atuh.

Mangbulan- bulan si dadang di kota, akhirna dadang balik deui ka kampung, mawa duit keur
ngalamar si enok.

Dadang : asalamu’alaikum. Ma ... teh .... ieu dadang.

Ema : aduh, ieu teh dadang anak ema tea pan?
Teteh : ieu teh dadang, cik keneh asa leutik keneh, ayeuna ges sagede kieu deui.
Dadang : muhun ma, teh ieu teh dadang.
Ema : euleuh... hayu atuh kasep ka leubet. Ema teh tosmasak tuh.

Sorena si dadang geus siap dek ngalamar si enok.

Dadang : eeeennnnoooookkkkkk.......... (slow motion)

Enok : (pas dadang tereh deukeu enok) stop heula kang!!
Dadang : kunaon nok ? (bingung)
Enok : enok teh bade nyarios ka akang.
Dadang : muhun apan akang oge bade nyarios ka enok. Tapi sok atuh enok heula, ledis pers tea.
Enok : kieu kang, sateuacanna enok teh bade nyungkeun hapunteun ka akang. Sabenerna enok
teh......
Dadang : sabenerna enok teh naon ...?
Enok : enok teh tos nikah sareng kang soleh. Sakanteunan enok teh bade pamitan ka akang. Enok
teh bade pindah sareung kang soleh.
Dadang : jadi... enok teh.....
Enok : muhun kang. Enok nyungkeun hapunteun kang. Kang, ari akang tadi bade nyarios naon?
Dadang : euh... heunteu, eta euh...dadang teh bade euh... eta ngamandian munding.
Enok : tapi sanesna munding teh tadi tos di mandian?
Dadang : euh... eta naon teh euh... can di sikat gigian. Tos atuhnya nok. Selamet weh nya.(bari indit)

( dadang nyanyi lagu mawar bodas )

Dadang : neng enok teh meuni tega pisan ka akang. Akang teh jauh-jauh merantau neangan duit keur
ngalamar enok, tapi enok teh khianat. Enok teh teu satia ka akang. Mun kitu teh keur naon
atuh akang balik deui ka dieu, ai ninggali enok jeung nulainmah. Ah sedih....

Di kampung, si pieciel jeung si claudya ojol-ojol datang ka kampung si dadang.

Prieciel : kudu kamananya ?

Claudya : cik Tanya tah ka warung eta.
Prieciel : yuk! (nanya ke ibu warung) bu, bade tumaros kalo mantog kamananya?
Ibu warung : har, ai rek mantog mah kamana weh. Make jeung tatanya!
Claudya : bukan bu, maksudna arurang neangan ma entog, emana si dadang.
Ibu warung : oh, wawartos atuh neng. Kompromi heula atuh. Tuh kaditu, belok kanan, aya pager awi,
belok kiri, aya tangkal sampeu, lurus tah didinya imah ma entog teh. Prieciel : oh, kitu bu
haturnuhun bu.

Tos lami di jalan, ahirna prieciel jeung claudya nepi oge di ima si dadang.

Prieciel : assalamuaaikum
Ema : wa’alaikumssalam neng, neng teh dari kota ?
Prieciel : iya ma, dadang nya aya?
Ema : aya tuh sedang ngangon munding di pengker di sawah
Prieciel : oh nya ma abi kaditu heula

Dadang ti jauh ninggali prieciel.

Dadang : euleuh itu teh sahanya? asa apal.

Prieciel : kang dadang !
Dadang : eh neng prieciel, aya naon kadieu? Kangen nya ka dadang?
Prieciel : kieu kang abi kadieu bade masihkeun ieu . (ngasongkeun ondangan)
Dadang : naon ieu eh neng ?
Prieciel : ieu undangan nikah abi jeung sam.
Dadang : jadi neng prieciel teh bade...
Prieciel : nya dang, dadang dateng nya ?
Dadang : euh... euh.. ee enya neng.
Prieciel : yaudah dang, abi sareng dya uwih heula

Dadang nu ngadenge berita eta sedih. ( nyanyi “ nyeri nyeri nyeri teing moal benang di ubaran )

Dadang : (monolog) nahanya hirup dadang teh meuni kieu-kieu teuing. Naon salah dadang teh? Neng
enok nikah jeung si soleh. Neng prieciel? Dek kawin. Euleuh... beuner hirup teh peurih. Tapi
dadang teh ulah patah semangat, hirup mah kudu optimis. Dadang yakin pasti engke dadang
meunang nu lewih ti neng enok jeung prieciel. Amin...

TAMAT