NASKAH DRAMA KEONG EMAS

PERAN:

1. Raden Inu Kertapati : Satria Andhika Romansyah

2. Dewi Candra Kirana :Crisna berliyana diva
3. Dewi Galuh Ajeng : Marshanda Tania Putri
4. Raja : Raffy Rizky Saputra
5. Penyihir : Raffy Rizky Saputra
6. Nenek Tua :Dinda Ayu Hoirunisa
7. Kakek Tua :Ahmad Naufal
8. Narator :Rama Dwi Ananda

Kelas: IX.3

KEONG EMAS
 Narator: Assalamualaikum wr.wb, salam kenal ing dinten menika rombongan kita badhe
nyuguhaken drama ingkang judulipun “keong mas"

Narator: Ing jaman biyen, ing kraton Kraton Daha manggon ana raja karo putrine loro. Ing
sawijining dina Sang Prabu nimbali putrine loro, amarga bakal ana tamu saka Kraton Karuhipan
jenenge Raden Inu Kertapati.

(1) Raja : "Putri-putri kula mriki!" (Nimbali putrine loro)

(2) Galuh : (Mlaku marani bapake) “Ana opo, bapak?”

(3) Kirana : (Mlaku-mlaku nang mburine Galuh Ajeng) “opo bapakmau nimbali aku?”

(4) Raja: “Inggih putri, wonten pawartos ingkang wigati sanget... Sesuk Raden Inu Kertapati
saking Kraton Kahuripan badhe rawuh sesuk”.

(5) Kirana : “Lajeng punapa hubunganipun kaliyan kita, Rama?”

(6) Raja : “Bapak sampun prajanji kaliyan rama Raden Inu Kertapati, bilih Rama badhe nggarwa
salah satunggal putri kaliyan Raden Inu”.

(7) Galuh : ( Sumringah bungah) “Sapa sing bakal rabi karo Raden Inu, bapak?”

(8) Raja : “Kawula sampun mutusaken bilih Candra Kirana badhe rabi kaliyan Raden Inu
Kertapati... lan keputusan punika boten saged dipun tandingi!”

(9) Galuh : (nyundukake sirahe) “Nuwun sewu bapak, Galuh arep mundur.. Ngapunten.. (Mlaku
sinambi tumungkul)
(10) Kirana : (Ndelok tindake Galuh, banjur weruh Sang Prabu) “Matur nuwun, Rama.. Kirana
seneng banget..

(11) Raja : “Seneng anakku.. ayo disiapake kabeh..” (Sambil ngelus-elus sirahe Kirana)

Narator: Nalika Dewi Galuh iri marang Kirana, sing nduweni rejeki lan rejeki kanggo
omah-omah karo Inu Kertapati, niat ala kanggo cilaka Kirana uga ana ing pikirane.
Dheweke uga teka ing gubug duweke penyihir.

(12) Galuh : “Nuwun sewu, wonten tiyang ing ngomah?” (ndeleng sekitar)

(13) Penyihir: "opo sing sampeyan butuhake cah Manis?" (mlaku karo tebu)

(14) Galuh : “Aku mbutuhake pitulunganmu! Tulungono aku!”

(15) Penyihir: "opo sing arep dak lakoni?"

(16) Galuh : “Aku pengin kowe nyihir Candra Kirana dadi njijiki! Sing jelas aku pengin Kirana
nandhang sangsara!”

(17) Penyihir : "Oh yo ws, aku bakal nyihir Candra Kirana supaya dheweke ora bisa tunangan lan
nikah karo Raden Inu!"

(18) Galuh : (Mesem seneng) “Matur nuwun tulung, seneng nyambut gawe karo dukun kaya
kowe! Dhuwite wangsulane.” (menehi amplop isi dhuwit)

(19) Penyihir : (nampa dhuwit) "Saiki aku bakal nyiapake kutukan kanggo dheweke.

(20) Galuh : "Aku ngenteni kabarmu, dukun!!" (ninggalake gubug penyihir lan bali)
Narator: Esuke Candra Kirana lunga menyang pasar tuku barang-barang kebutuhan kanggo
ngramekake rawuhe Raden Inu Kertapati sesuk. Sawise bali saka pasar Kirana liwat kali. Ing
kali, Kirana diadhepi karo wong wadon tuwa sing elek. Wong wadon tuwa iku penyihir sing
didhawuhi Galuh supaya menyihir Kirana.

(21) Penyihir: "Hwahahahaha!! Chandra Kirana! Piye kabare, Ha? Sampeyan katon seneng
banget dina iki? Hwahahahaha…”

(22) Kirana : (kaget) “Sapa kowe?”

(23) Penyihir : “ meneng! Aku neng kene arep nggawe kowe dadi keong!!

(24) Kirana : “Kok arep nyihir aku? opo salahku?"

(25) Penyihir: "Mbakyu mu ndhawuhi aku nyihir kowe."

(26) Kirana : “Galuh? Ora, kowe mesthi ngapusi!”

(27) Penyihir : “Wis! aja akeh omong! tampa wae nasibmu! ha ha ha ha." (mantra supaya Kirana
dadi keong)

(28) Kirana : “Ora!” (Dadi keong emas)

Narator: Candra Kirana wis dikutuk dadi keong mas lan dibuwang menyang kali nganti
terdampar ing Desa Dadapan. Ing sawijining dina ana wong wadon tuwa lagi mancing nganggo
jala, keong emas kecekel ing jala. Keong mas banjur digawa mulih lan dilebokake ing kendhi.

(29) Simbah : “Wah, keong ayu!! Aku bakal nggawa dheweke mulih!” (Satekane ing pondhok,
simbah nyelehake keong ing panggonan kang aman. Banjur leren sedhela)
(30) Simbah : “Nganti saiki aku durung oleh iwak. Aku kudu golek iwak maneh, yen ora oleh
iwak, aku arep mangan opo?" (Arep golek iwak)

Narator:Si Mbah bali golek iwak ing kali. Banjur, Kirana bali menyang wujud manungsa.

(31) Kirana : “Loh, aku kok neng kene? Oh ya, ono mbah sing ngejak aku. Nuwun sewu mbah,
mung mangan kudu golek iwak dhisik. Aku bakal nggawe panganan kanggo dheweke."

Narator: Nganti bengi simbah ora oleh iwak siji. Banjur mbah putri mutusake mung mulih,
tekan omah kaget banget, amarga ing meja wis ana panganan sing enak banget. Si Simbah mikir
dhewe, sapa sing ngirim jajanan iki, semono uga, dina-dina sakteruse Si Simbah ngalami
kedadean sing kaya ngono kuwi, esuk-esuk simbah kepengin ngintip kedadean nalika mancing.
Si Mbah banjur ethok-ethok menyang kali golek iwak kaya biyasane, banjur menyang mburi
omah kanggo ngintip. Ora let suwe si mbah kaget banget. Amarga bekicot emas sing ana ing jar
mau owah wujude dadi prawan ayu. Bocah wadon banjur masak lan nyiapake pasugatan ing
meja. Rumangsa penasaran, si eyang banjur wani ndhawuhi putri ayu mau.

(32) Simbah : “Sapa kowe, putri ayu iki, lan asale saka ngendi?

(33) Kirana : (katon kaget) “Aku….aku…aku Candra Kirana. Aku iki putri kerajaan
Daha sing disihir dadi keong mas dening dukun utusane adhiku amarga meri karo aku."

(34)Simbah : (Nuwun sewu) “Kula nyuwun pangapunten, Nak... Mbah mboten ngertos adhi
panjenengan menika kados pundi, dados gadhah manah ngipat-ipati panjenengan! Nanging
jenenge manungsa
kowe cemburu,..opo wae sing ditindakake! Ya, wis… mumpung sampeyan bisa tetep ing kene,
bocah…”
(35) Kirana : “Matur nuwun, Mbah...”

Narator: Dene Pangeran Inu Kertapati ora gelem meneng nalika ngerti Candra Kirana wis ilang.
Dheweke uga nggoleki kanthi nyamar dadi wong biasa. Penyihir akhire ngerti lan malih dadi
gagak kanggo nglarani Raden Inu Kertapati. Raden Inu Kertapati kaget banget weruh manuk
gagak sing bisa ngomong lan ngerti tujuane. Dheweke nganggep gagak iku sekti lan nuruti
dheweke sanajan Raden Inu diwenehi arah sing salah.

(36) Raden Inu : (kaget) “Sapa kowe?”

(37) Gagak : “Tenang cah nom, aku bakal nuduhake arah menyang Desa Dadapan, ing kana
kowe bakal ketemu Candra Kirana”.

(38) Raden Inu : “Kok kowe ngerti tujuanku lelungan? Satemene kowe sapa?”

(39) Gagak: "Ora perlu ngerti sapa aku, mung tindakake pandhuan sing dakwenehake."

(40) Raden Inu : “Inggih, matur nuwun sampun paring pitulungan.

Narator:Sawise mlaku rada adoh nuruti pituduh saka gagak, Raden Inu uga ora nemoni Desa
Dadapan. Ing dalan Raden Inu ketemu karo simbah sing lagi luwe, banjur diparingi panganan.
Pranyata simbah iku pinter sekti, nulungi Raden Inu saka gagak.

(41) Mbah : “Mangga nak, wis pirang-pirang dina mbah ora dhahar.

(42) Raden Inu : “Oh iki roti , ana panganen. (menehi roti)

(43) Mbah : “Nuwun sewu nom. Aja ngetutake pituduh sing diwenehake gagak, dheweke
pancen jelmaan saka penyihir, dheweke menehi arah sing salah."

(44) Raden Inu : “Terus aku kudu piye?”

(45) Mbah : “Mlaku-mlaku manut alirane kali iki, akhire kowe bakalan”
ketemu desa Dadapan
(46) Raden Inu :"Matur nuwun mbah,kula badhe nglajengake lelampahan menika"

(47) Mbah :"Ati-ati ing dalan ,Cah enom"

(48) Raden Inu:Inggih mbah

Narator: Sawise mlaku pirang-pirang dina, Raden Inu tekan ing desa Dadapan, dheweke
nyedhaki gubug sing dideleng kanggo njaluk nyilem amarga persediaane wis entek. Ing gubug
dheweke kaget banget, amarga ketemu Candra Kirana. Akhire kesaktian penyihir mau ilang
merga pasrawungan mau.

(49) Raden Inu : “Ah,… ono gubug! Mungkin aku bisa ngaso ing kono sedhela lan paling ora
ngombe banyu. Aku krasa kesel banget sawise mlaku adoh iki.” (Menu ing gubug) “Ampun!!...”

(50) Kirana : “Iyo, sedhela...” (mbukak lawang)

(51) Raden Inu : (kaget) “Lho….Candra Kirana?”

(52) Kirana : “Raden Inu? Kok neng kene?”

(53) Raden Inu : “Lha critane dawa, wis pirang-pirang dina aku nggoleki kowe. Saiki ayo mulih,
bapakmu wis ngenteni kowe”.

(54) Kirana : “Matur nuwun sanget, amargi sampun nylametaken kula.”

Narator: Saka njero omah ana swara eyang nyeluk Kirana.

(55) Simbah : “Sapa, Kirana?” (Mlaku nyedhaki Kirana)

(56) Kirana : “O, Mbah… kenalno iki Raden Inu sing dicritakake Kirana wektu kuwi. Dheweke
milih Kirana kanggo mulih. Nanging Kirana ora tega ninggalake Mbah.”

(57) Simbah : “Ora apa-apa, Kirana. Ayo mulih, kowe mesthi kangen karo keluargamu.”

(58) Raden Inu : “Lho, Mbah kulo nderek dateng kraton lan kulo sedoyo.

Narator: Akhire Raden Inu ngeterke Candra Kirana lan eyang sing apik-apik menyang kraton, lan Candra
Kirana nyritakake tumindake Dewi Galuh marang Sang Prabu. Sang Prabu njaluk ngapura marang Candra
Kirana lan kosok baline. Dewi Galuh banjur oleh paukuman kang pantes. Amarga Dewi Galuh wedi banjur
mlayu menyang alas. Acara manten Candra Kirana lan Raden Inu Kertapati, lan pesta kasebut rame
banget. Akhire urip seneng.

Pesan Moral:

Narator: aja meri kaya Dewi Galuh. Tansah sabar lan welas asih kaya Dewii Candra Kirana,
simbah, lan mbah. Aja pantang nyerang kaya Pangeran Inu Kertapati.