Anda di halaman 1dari 6

Naskah Drama Keong Mas

1. Raden Inu Kertapati :kefin


2. Dewi Candra Kirana :aklun
3. Dewi Galuh Ajeng :sintya
4. Sang prabu :nikova
5. Penyihir :nadia
6. Nenek Tua :
7. Kakek Tua :
8. Narator :
9. penata panggung
10.

KEONG MAS

Ing jaman mbiyen, istana Kerajaan Daha ana sang pabu Lan kalih putri nipun. Ing sakwijining
dina, sang prabu nimbali kalih putrinipun, amargi arep kerawuh an tamu saka Kerajaan
Karuhipan ingkang asma Raden Inu Kertapati.

Sang prabu : “Putri-Putriku mreneo!” (Memanggil kedua putrinya)


Galuh : (Berjalan menghampiri sang ayah) “ana opo rama?”
Kirana : (Berjalan dibelakang Galuh Ajeng) “nggeh Rama enten nopo?”
Raja : “Putriku, ana pengumuman seng penting banget.. sesok Raden Inu Kertapati
dari Kerajaan Kahuripan arep mrene..”
Kirana : “banjur, apa Hubungane kalih kita rama?”
Raja : “rama wes gawe perjanjian karo ramane Raden Inu Kertapati, yen Rama bakal
njodohne salah siji putri rama karo Raden Inu.”
Galuh : ( Berbinar senang) “Sapa antarane kita sing arep dinikahne kalih Raden Inu,
rama?”
Raja : “aku karo ramane raden wes gawe keputusan yen Candra Kirana sing arep
menikah karo Raden Inu Kertapati.. lan keputusan iki ora iso diganggu gugat!”
Galuh : (Menundukkan kepala) “sepurane rama, Galuh pingin teng wingking sekedap..
Permisi.. (Berjalan pergi sambil menundukkan kepala)
Kirana : (Melihat kepergian Galuh, Kemudian melihat sang Raja) “Matur nuwun rama..
Kirana seneng banget..
Raja : “wis ta anakku..ayo padha nyiapake kabeh” (Sambil mengelus kepala Kirana)

•Dene Dewi Galuh ngrasa iri marang Kirana kang nduweni rejeki lan rejeki rabi karo Inu
Kertapati.Niat ala kanggo ngrugekake Kirana uga ana ing pikirane. Dheweke uga teka ing gubug
duweke penyihir.
Galuh : “Nuwun sewu, enten tiyang teng mriku?” (melihat sekeliling)
Penyihir : “Apa seng sampean butuhake cah ayu?” (berjalan menggunakan tongkat)
Galuh : “kulo butuh pitulungan nipun panjenengan! Tulung aku!””
Penyihir : “sampean pengen aku nyapo?”
Galuh : “kulo pengen Njenengan nyihir Candra Kirana dadi barang sing njijiki! Sing jelas
aku pengin Kirana nandhang sangsara!"
Penyihir : “Inggih, kula badhe nyihir Candra Kirana supados mboten tunangan lan rabi
kaliyan Raden Inu!”
Galuh : (Tersenyum senang) “Matur nuwun kanggo pitulungan panjenengan, seneng
banget bisa kerja karo ahli sihir kaya panjenengan! Punika dhuwit ing bali” (Memberi amplop
berisi uang)
Penyihir : (Menerima uang itu) “Saiki aku bakal nyiapake ipat kanggo dheweke ... "Galuh
: “Aku ngenteni kabar saka Njenengan, penyihir !!” ( meninggalkan gubuk
penyihir dan kembali ke Istana)

•Esuke Candra Kirana tindak menyang pasar tuku barang-barang kebutuhan kanggo
ngramekake Raden Inu Kertapati sesuk. Bali saka pasar Kirana, liwat kali. Ing kali, Kirana
diadhepi karo wong wadon tuwa sing elek. Wong wadon tuwa iku penyihir sing didhawuhi
Galuh supaya menyihir Kirana.
Penyihir : “Hwahahahaha!! Candra Kirana! Piye kabare? Sampeyan katon seneng
banget dina iki?Hwahahaha…”
Kirana : (terkejut) “ Njenengan sinten?”
Penyihir : “menengo! Aku neng kene arep menyihir kowe dadi keong!!!
Kirana : Napa njenengan pengin nyihir aku? Apa salahku?"
Penyihir : “adhimu ngendika nggo nyihir awakmu.”
Kirana : “Galuh? Ora mungkin, Njenengan mesthi ngapusi!"
Penyihir :"wis! aja akeh omong! tampa wae nasibmu!hahahaha.” (mengucapkan mantra
untuk menyihir Kirana menjadi Keong)
Kirana . : “ajaaa!” ( Berubah jadi keong emas)
Penyihir : “Hwahahaha!!!! Kowe mung dadi manungsa ing wayah awan, nanging yen wis
wengi, kowe bakal bali dadi keong!! Kutukan iki bakal rampung yen ketemu Raden Inu!!
Hwahahaha!” (Membuang Keong Mas Ke sungai)

•Candra Kirana dikutuk dadi keong emas lan diguak menyang kali nganti kedadean ing
Desa Dadapan. Ing sawijining dina ana simbah lagi mancing nganggo jala, keong emas kecekel
ing jala. Keong emas mau banjur digawa mulih lan dilebokake ing kendhi.
Nenek : “Duh, keong ayu!! tak gawa mulih!”

•Satekane ing pondhok, simbah sijine keong ing panggonan kang aman. Banjur leren
sedhela ing kursi.
Nenek : “Nganti jam sak mene aku durung entuk iwak. Aku kudu golek iwak maneh, yen
ora oleh iwak, aku arep mangan apa?"( Pergi keluar untuk mencari ikan)

•Si Mbah bali mancing ning kali. Banjur, Kirana bali menyang wujud manungsa.

Kirana : “Lho, aku kok neng kene? Oh ya, ana mbah sing nemokne LAN ngejak
aku. Mbah sing mlarat, kanggo mangan kudu golek iwak dhisik. Aku bakal nggawe panganan
kanggo dheweke."
•Nganti sore, simbah ora entuk iwak siji. Banjur mbah putri mutusake kanggo mulih wae,
nalika wis tekan omah dheweke kaget banget, amarga ing meja ana panganan sing enak banget.
Si Mbah takon dhewe sapa sing ngirim jajanan iki.Semono uga ing dina-dina sakteruse simbah
ngalami kedadean sing kaya ngono kuwi.Esuk-esuk si mbah pengin ngintip kedadean nalika
mancing. Si Mbah banjur ethok-ethok menyang kali golek iwak kaya biyasane, banjur menyang
mburi omah kanggo ngintip. Ora let suwe si mbah kaget banget. Amarga bekicot emas ing
kendhi mau owah wujude dadi prawan ayu. Bocah wadon mau banjur masak lan nyiapake sajian
ing meja. Amarga kepingin weruh, simbah wani ndhawuhi putri ayu mau.
Nenek : “Sapa kowe, putri ayu, lan asale saka ngendi?”
Kirana : ( Menoleh kaget) ” Aku….aku…aku Candra Kirana.“Aku iki putri kerajaan
Daha sing disihir dadi keong mas dening dukun, utusane adhiku, amarga meri karo aku”.
Nenek : ( Merasa iba) “ Mesakake banget karo kowe, Nak...Mbah ora ngerti ngono kuwi adhi
apa, nganti duwe ati ngipat-ipati kowe! Nanging menungsa yen meri... apa wae sing ditindakake!
Ya wis...sampeyan bisa nginep ing kene sedhela, Nak..."
Kirana : “ matursuwun, mbah…”

Dene Pangeran Inu Kertapati ora gelem meneng nalika ngerti Candra Kirana wis ilang. Dheweke
uga nggoleki kanthi nyamar dadi wong biasa. Penyihir akhire ngerti lan macak dadi manuk
gagak nglarani Raden Inu Kertapati. Raden ini kerapati kaget.
Raden Inu : (Terkejut) “sapa koe ?”
penyihir : “ “Aja kuwatir cah nom, aku bakal nuduhake arah menyang Desa Dadapan, ing kana
kowe bakal ketemu Candra Kirana”.
Raden Inu : “Kepiye kowe ngerti tujuan perjalananku? Satemene kowe sapa?”
Penyihir : “ Sampeyan ora perlu ngerti sapa aku, mung tindakake pandhuan sing
dakwenehake.
Raden Inu :“ nggih, matur nuwun kanggo pitulunganmu."
• Sawise lumaku rada adoh nuruti pituduhe gagak, Raden Inu ora bisa nemokake Desa
Dadapan. Ing dalan, Raden Inu ketemu karo simbah sing lagi luwe, diparingi panganan. Pranyata
simbah iku wong sekti kang becik, nulungi Raden Inu saka gagak.
Kakek : “Tulung le, simbah wis pirang-pirang dina ora mangan.”
Raden Inu : “Oalah, Niki mbah, wonten pangan sekedhik.”(memberi sepotong roti)
Kakek : “Matur nuwun cah bagus. "Aja ngetutake instruksi sing diwenehake dening
gagak, dheweke sejatine titisan penyihir, dheweke menehi arah sing salah.
"Raden Inu : “Banjur aku kudu kepiye, mbah?”
Kakek : “Mlaku-mlaku ing pinggir kali manuto aliran e kali, ing pungkasan sampeyan
bakal nemokake Desa Dadapan.”
Raden Inu : “Matur nuwun mbah, kula badhe nglajengaken lelampahan menika."
Kakek : “Ati-ati ing perjalanan, cah bagus."
Raden Inu : “enggih mbah.”

•Sawise mlaku pirang-pirang dina, Raden Inu tekan ing desa Dadapan, dheweke nyedhaki
gubug sing dideleng kanggo njaluk banyu ngombe amarga persediaane wis entek. Ing gubug
dheweke kaget banget, amarga ketemu Candra Kirana. Pungkasane, kesaktiane penyihir mau
ilang amarga pasrawungan mau.
Raden Inu : “Ah,… ana gubug! Mungkin aku bisa ngaso ing kono sedhela lan paling ora
ngombe banyu. Aku krasa kesel banget sawise mlaku adoh.”( Menghampiri pondok itu) “ Kulo
nuwun!!…”
Kirana : “nggih monggo…” ( membuka pintu)
Raden Inu : (Terkejut) “ Lho….Candra Kirana?”
Kirana : “Raden Inu? Kok neng kene?”
Raden Inu : “Ceritane dawa, wis pirang dina aku nggoleki sampean. Saiki ayo mulih,
ramamu wis ngenteni sampean”.
Kirana : “Matur nuwun sanget, amargi sampun nylametaken kula.”
•Saka njero omah keprungu swarane simbah nyeluk Kirana.
Nenek : “Sapa nduk?”(Berjalan mendekati Kirana)
Kirana : “Oalah, simbah…Keparenga kula nepangaken, menika Raden Inu ingkang
dipuncariyosaken Kirana kala wau. Dheweke ngangkat Kirana kanggo mulih. Nanging, Kirana
ora tega ninggalake Mbah.”
Nenek : “Ora apa-apa, Kirana.
mulih o, kowe mesthi kangen karo keluargamu.”
Raden Inu : “ngeten mawon, Eyang bakal melu kita menyang kraton lan manggon karo kita."
Pungkasane, Raden Inu nggawa Candra Kirana lan eyang sing apikan menyang keraton, lan
Candra Kirana nyritakake marang Sang Prabu babagan tumindake Dewi Galuh. Sang Prabu
njaluk ngapura marang Candra Kirana lan kosok baline. Dewi Galuh banjur nampa paukuman
kang trep. Amarga Dewi Galuh wedi banjur mlayu menyang alas. Acara manten Candra Kirana
lan Raden Inu Kertapati, lan pesta kasebut rame banget. Akhire urip seneng.

Anda mungkin juga menyukai