NUNGGU Kalane kuncungku wis malih putih

Lan lumakune waktu sansaya cepet

PENGAREP-AREP
Gawe tangise ati kasampiran waspa
Menawa besuk aku isih neng kene

Merga aku isih nunggu pengarep-arep

Mbok menawa wit gedhe pinggir kali
Menawa besuk tan bisa ketemu tengah sawah

Bakal dak tampa pepestening uripku Isih bakoh ngancani sliraku

Lan ngayomi lakuku sing katerak rasa

Dak angen-angen ing wektu mbesuk Nalikane nunggu wangine kembang ati

Gandeng rerentengan bebarengan menawa besuk aku isih neng kene

Napak siji mbaka siji lumaku Merga aku isih duwe pengarep-arep

Ngadepi wengis obahing panguripan Ketemu lan nyawang esemu

Sing dadi reroncene tembang saben

dina

Menawa besuk aku isih neng kene

Merga aku isih duwe pengarep-arep

Bisa nyawang pasuryanmu

Kang kebak esem nyala wadhi

Sing nuwuhke gedhe pitakonku

Apa sliramu isih nyimpen atiku kang

gempil

Sak iki sliraku amung bisa ngadang

wewayanganmu

Jrone panendraku kang kebak rasa

kangen

ABANG BIRU
Kaya dene werna abang
semu ireng
nggaris tumandes sak
njeroning ati
mambu ganda bacin
ngambar-ambar
kasaput samirana
Kahanan wis ora bisa ngracik
ukara trisna
sing tansah ngiwi-iwi
apa maneh gawe tembang
asmaradhana
rasa pangrasa wus sirna
bareng remuk rempuning ati
iki
Raga tuwa
wus ilang daya upayane
cahyaning ora katon padang
maneh
kaya wingi uni
Raga tuwa
wus lungkrah guwayane
saiki hamung kasampir ing
pinggiring kori
Tuladha,budhi,panggula
wentah
wus ra ana pangaji-aji
anane hamung pandulu netra
nista
Katresnan wis ilang ing
pandulu
kawur mabur ing angkasa
kacepit mega biru
Sanak kadang putra wayah
wus ilang ing rasa
pangangen-angen
Wewayang sepi tansah
kasanding
rina kalawan wengi
Padange kahanan ora katon
maneka warna
anane hamung biru klawu
kaya birune ati kang lagi
suwung
Raga tuwa
wus semplah kantaka tanpa
kanca
mangantu-antu pujastawaning
Gusti
ing pasingidan kang
pungkasan
TAWAKAL MARANG GUSTI
Ing sepine wanci
Kakdeloke rasa rasaning
kawedenku marang
panjenegan
Ati lara tanpa upama
Eling marang sakkabehing
polahku
Gawe maksiat lan dosa
Sarta lelakon kang ala
Lelakon kang tanpa suba sita
Marang wong liya lan
sapepadha
Duh Gusti
Ing rodane wektu
Nalika tengah wengi
Kula ngunjukaken dedonga
marang Gusti ingkang murba
ing dumadi
Gusti, paringana kawelas-Mu
Kanggo nuntun aku eling
marang agama
Agama kang dadi ageming aji
Agama kang bisa dadi
gegamaning ati
Contoh Geguritan Tema Alam
Endahe Alam
Yen mandheng alam iki ..
Pikiran susah dadi endah
Anggugah semangat urip
kangge jiwa iki
Ati pun dadi sumringah lan
bungah
Yen ndeleng uwit ijo royo-
royo
Awujud ciptaan sing kuasa
Lan kesucian sinar surya
Kanggo padhange dunya iki
Puji syukur matur nang Gusti
Allah
Marang kaendahan isine ing
bumi
Sing kudu dijaga lestariane
Tanpa ngilangake
kaendahane
AJA KUWATIR PAHLAWANKU Muji lelabuhane pupus puspa kang
kapagut ing rananggana
Angitane : R. Bambang Nursinggih
Katrima minangka amal baktine Ing
Ocehe dhandhang manitir nguntabake
Ngarsa Dalem Allah Ta’ala
bandhosa
Uga marang kang kapegatan,
Mrambat lon-lonan lumaku tumuju
kaparingan kekuwatan iman ora
girilaya
ngglewang
Kairing swasana tintrim lan wingit
“Aja kuwatir pahlawanku” arep dak
ngayut jiwa
terusake gegayuhanmu
Swara sesenggukan ndudut rasa, saya
Dak sembadani nganti penjajah oncat
agawe nelangsa
saka pangkoning ibu
Bandhosa kang lagi mondhong layon
Uga mberat reretu kang ngaru biru
Ora perduli apa kang mentas kelakon warisan kang wiwit semrawut

Panggah tetep siaga ngenteni urut- Najan bakal lampus dadi wadal nusul
urutane lakon sliramu kapundhut ngayun.

Nadyan ana udan gludhug ora dipaelu

tetep kukuh santosa

Kang wigati jejibahane mbopong layone

kusumayuda

Tekan pucuk punthuke sasanalaya ora

gawe kuciwa

Aruming kukus ratus ngambar sumebar

kumelun ngekuwung mendhuwur

Kumlebete kembang setaman kacampur

sadana minangka sawur

Kairing swara kidung mbrengengeng

lamat-lamat mangungkung

Mimbuhi rasa sungkawa kang jero

tumrap kang lagi suwung

Sumitra lan sedulur samya manekung

santi puja