Diterjemahkan dari Bahasa Inggeris ke Bahasa Melayu - www.onlinedoctranslator.

com

Acta Psychologica 233 (2023) 103837

Senarai kandungan boleh didapati diScienceDirect

Acta Psychologica

laman utama jurnal:www.elsevier.com/locate/actpsy

Penderaan dan kebimbangan kanak-kanak, kemurungan - Pendekatan antara profesional

untuk mengoptimumkan pengetahuan dan kesedaran dalam kalangan pelajar profesion
kesihatan dewasa muda Arunachal Pradesh, India

Jyothinath Kothapallia,i,*, Manne Munikumarb, Kena Jinakc, Abhishek Chaturvedid,i, Nanditha

Sujire,i, Praveen Kumar Kodumurif, Dharmeshwari Lourembamg, Taba Tagumh
aJabatan Anatomi, Institut Kesihatan dan Sains Perubatan Tomo Riba, Naharlagun, Arunachal Pradesh, India
b Bahagian Klinikal, ICMR-Institut Pemakanan Kebangsaan, Hyderabad, Telangana, India
cJabatan Psikiatri, Institut Kesihatan dan Sains Perubatan Tomo Riba, Naharlagun, Arunachal Pradesh, India
dBahagian Biokimia, Jabatan Sains Perubatan Asas, Akademi Pengajian Tinggi Manipal, Manipal, Karnataka 576104, India
eJabatan Perubatan Mulut dan Radiologi, Kolej Sains Pergigian Manipal, Mangalore, Akademi Pengajian Tinggi Manipal, Manipal, Karnataka 576104, India

fJabatan Fisiologi, Institut Kesihatan dan Sains Perubatan Tomo Riba, Naharlagun, Arunachal Pradesh, India
gJabatan Psikologi, Universiti Rajiv Gandhi, Arunachal Pradesh, India
h Mahkamah Tinggi Gauhati, Bangku Tetap Itanagar, Naharlagun, Arunachal Pradesh, India
iMAHE-FAIMER International Institute for Leadership in Interprofessional Education, Manipal Academy of Higher Education, Manipal, Karnataka 576104, India

MAKLUMAT ARTIKEL ABSTRAK

Kata kunci: latar belakang:Penderaan kanak-kanak adalah kebimbangan kesihatan awam yang utama dengan peristiwa jeritan yang berakar pada kesihatan
Penderaan zaman kanak-kanak
mental orang dewasa. Kecuaian zaman kanak-kanak dan peristiwa penderaan selalu dikaitkan dengan kebimbangan dan gangguan kemurungan
Insiden
dalam kehidupan dewasa. Objektif:Kajian ini memberi tumpuan untuk menentukan kelaziman penderaan kanak-kanak, dan kaitan penderaan kanak-
Kebimbangan
kanak dengan kemurungan dan kebimbangan semasa dewasa, dan untuk menilai kesan pendekatan Interprofessional terhadap pengetahuan dan
Kemurungan
kesedaran tentang penderaan kanak-kanak dan polisi undang-undang dalam kalangan pelajar dewasa muda kesihatan. profesion di Arunachal
Amalan kerjasama antara profesional
Pradesh, India.
Peserta dan tetapan:Empat ratus enam puluh satu pelajar profesion kesihatan dewasa muda dari Institut Sains Kesihatan dan
Perubatan Tomo Riba (TRIHMS) dan institut sains kesihatan yang berkaitan di wilayah kompleks ibu kota Itanagar di Arunachal
Pradesh antara kumpulan umur 18–25 tahun.
Kaedah:Soal selidik separa berstruktur tadbir sendiri telah diterima pakai untuk mengukur kelaziman penderaan kanak-kanak,
soal selidik Soal Selidik Kesihatan Pesakit-9 (PHQ-9) untuk menggredkan keterukan kemurungan dan soal selidik Generalized
Anxiety Disorder-7 (GAD-7) kepada gred keterukan. kebimbangan. Sesi interaktif intervensi interprofessional dengan ahli
psikologi, pakar psikiatri dan peguam bela telah diadakan selepas ujian pra. Sebelum dan selepas intervensi, kesedaran dan
pengetahuan peserta tentang pelbagai jenis penderaan & kecuaian kanak-kanak dan dasar undang-undang telah dinilai.

Keputusan:Keseluruhan prevalens penderaan kanak-kanak dalam apa jua bentuk ialah 73.42%. Penderaan fizikal adalah
bentuk yang paling kerap berlaku, menyumbang 65.26%, diikuti oleh kecuaian kanak-kanak (62.63%), penderaan emosi
(53.15%), dan penderaan seksual (23.42%). Insiden tekanan psikologi yang lebih tinggi dengan kemurungan (80%) dan
kebimbangan (55.52%) diperhatikan pada peserta yang mempunyai sejarah penderaan kanak-kanak terdahulu. Terdapat
peningkatan yang ketara dalam pengetahuan dan kesedaran tentang pelbagai bentuk penderaan dan kecuaian kanak-kanak (
p <0.05) dan dasar perundangan (16.05 % sebelum campur tangan, 85.90 % selepas campur tangan) (p<0.05) selepas sesi
intervensi dengan ahli interprofessional.
Kesimpulan:Sesi interaktif antara profesional menunjukkan peningkatan yang ketara dalam pengetahuan dan kesedaran dari
segi penderaan dan dasar kanak-kanak dalam semua domain. Keperluan dan keperluan yang sangat diperlukan untuk
memasukkan pelaksanaan sesi interaktif intervensi interprofessional atau program kaunseling di institusi akademik
khususnya di negeri membangun di mana terdapat kekurangan kesedaran dan akses mudah kepada perkhidmatan.

* Pengarang yang sepadan di: Jabatan Anatomi, Institut Kesihatan dan Sains Perubatan Tomo Riba, Naharlagun, Arunachal Pradesh, India. Alamat e-mel:
kjyothinath@gmail.com (J. Kothapalli),abhishek.chaturvedi@manipal.edu (A. Chaturvedi),Nanditha.sujir@manipal.edu (N. Sujir).

https://doi.org/10.1016/j.actpsy.2023.103837
Diterima 13 Julai 2022; Diterima dalam borang semakan 9 Januari 2023; Diterima 10 Januari 2023 Tersedia
dalam talian 28 Januari 2023
0001-6918/© 2023 Diterbitkan oleh Elsevier BV Ini ialah artikel akses terbuka di bawah lesen CC BY-NC-ND (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/).
J. Kothapalli et al.
1. Pengenalan
Penderaan kanak-kanak adalah kebimbangan kesihatan global dengan peristiwa
berbangkit sepanjang hayat. Menurut Pertubuhan Kesihatan Sedunia (WHO), penderaan
kanak-kanak adalah satu keadaan penganiayaan emosi, fizikal dan seksual kepada
seseorang yang berumur di bawah lapan belas tahun (Pertubuhan Kesihatan Dunia.
Penganiayaan kanak-kanak (2020)). Kajian Kementerian Wanita dan Pembangunan
Kanak-kanak mengenai penderaan kanak-kanak, melaporkan 68.99% penderaan fizikal,
48.37% penderaan emosi dan 53.22% penderaan seksual dalam kalangan kanak-kanak di
13 negeri di India. Insiden penderaan fizikal dan seksual yang lebih tinggi direkodkan di
Andhra Pradesh, Assam, Bihar dan Delhi (Kacker et al., 2015) dan dalam kebanyakan kes
sumber penderaan daripada orang yang dikenali. Walau bagaimanapun, kebanyakan
peristiwa penderaan masih tidak dilaporkan kerana halangan tradisional dan budaya,
tindak balas yang lemah daripada pihak berkuasa yang menyokong, di bawah anggaran
akibat yang akan berlaku oleh komuniti penjagaan kesihatan dan pengetahuan yang
lemah tentang dasar penderaan kanak-kanak (Behere et al., 2013).
Pendedahan yang ketara kepada penganiayaan dan trauma kanak-kanak
dikaitkan dengan peningkatan risiko gangguan kemurungan dan kebimbangan
utama pada tempoh hayat kemudian dengan akibat buruknya yang menjejaskan
generasi berturut-turut (Dube et al., 2005;Kessler et al., 1997;Li et al., 2016). Beban
global kajian penyakit menunjukkan bahawa gangguan kemurungan adalah
punca kedua paling lazim ketidakstabilan psikologi di kalangan lelaki muda antara
20 dan 24 tahun (Mokdad et al., 2016). Beberapa kajian telah mengaitkan
penderaan kanak-kanak dengan pelbagai kejadian buruk seperti gangguan
psikologi dan mood, kecenderungan untuk membunuh diri, tingkah laku berisiko
tinggi, kemurungan dan gangguan kecemasan (Braithwaite et al., 2017; Gilbert et
al., 2009;Hovens et al., 2010a;Kessler et al., 2010a;Widom et al., 2007). Trauma
emosi dan fizikal kanak-kanak adalah faktor risiko bebas untuk gejala kecemasan
gred yang lebih tinggi dalam kehidupan dewasa, tetapi trauma emosi secara
klinikal tidak mempunyai kaitan yang signifikan dengan kebimbangan (Raposo et
al., 2014;Sachs-Ericsson et al., 2010).
Intervensi pendidikan melalui pasukan penjagaan kecemasan antara
profesional boleh meningkatkan pengetahuan, keberkesanan diri dan keyakinan
mengenai penderaan seksual (Jordan et al., 2019). Pasukan antara profesional
adalah strategi penting bagi pakar perubatan untuk menangani isu berbahaya
mangsa kejadian kesat (Lachs & Pillemer, 2015). Intervensi yang berkesan boleh
membawa kesedaran yang lebih baik kepada individu tentang keadaan mental
semasa dan bagaimana ia telah dipengaruhi oleh pengalaman zaman kanak-
kanak. Pemahaman ini boleh membantu individu untuk menggunakan strategi
daya tindak yang sesuai dan menyalurkan negatif ke arah yang betul dan
meningkatkan kualiti hidup. Oleh itu, adalah penting untuk meneroka
keberkesanan intervensi awal dalam membawa perubahan positif kepada individu
yang pernah mengalami zaman kanak-kanak yang traumatik.
Arunachal Pradesh secara geografi terletak di timur laut India; dengan suku kaum
yang berbeza termasuk 26 suku utama dan lebih 100 sub suku (Banci India, 2001). Setiap
suku secara tradisinya pelbagai, tetapi unik dengan kepercayaan dan sistem kepercayaan
asli mereka (Pertin & Pradesh, 2016). Menurut laporan Biro Rekod Jenayah Kebangsaan
(NCRB) 2016, Arunachal Pradesh melaporkan hanya 6.43 % kes berbanding purata
kebangsaan di bawah Akta pencegahan kanak-kanak daripada kesalahan seksual,
disebabkan kurangnya kesedaran undang-undang dalam kalangan orang. Kes
penderaan sering diselesaikan melalui adat suku kaum dengan kaedah tradisional ().
Untuk menyebarkan kesedaran dan mengurangkan kesan penganiayaan kanak-kanak
terhadap kesan buruk yang dikaitkan dengan kesihatan psikologi dewasa, pendekatan
amalan kolaboratif antara profesional (Ishii et al., 2020) adalah pendekatan yang
berkesan. Insiden dan hubungan antara penderaan kanak-kanak dan penyakit psikologi
belum dinilai dalam tetapan kajian semasa yang memerlukan campur tangan. Oleh itu,
kajian ini direka bentuk untuk menentukan kejadian penderaan kanak-kanak, serta kesan
penderaan kanak-kanak terhadap tahap kemurungan dan kebimbangan dalam kalangan
pelajar profesion kesihatan dewasa muda di Arunachal Pradesh. Kajian ini juga memberi
tumpuan kepada kesan amalan kerjasama antara profesional dalam meningkatkan
pengetahuan dan kesedaran tentang pelbagai bentuk penderaan kanak-kanak dan dasar
penderaan kanak-kanak dalam kalangan pelajar profesion kesihatan dewasa muda di
Arunachal Pradesh.
2
Acta Psychologica 233 (2023) 103837
2. Bahan-bahan dan cara-cara
2.1. Tetapan kajian dan populasi
Sejumlah 461 pelajar dewasa muda dari Institut Sains Kesihatan dan
Perubatan Tomo Riba (TRIHMS) dan institut sains kesihatan berkaitan di
wilayah kompleks ibu kota Itanagar Arunachal Pradesh telah diambil dalam
kajian intervensi keratan rentas yang dijalankan sepanjang Mei 2021 hingga
September 2021. Pelajar dewasa muda berumur antara 18 dan 25 tahun
yang bersedia untuk mengambil bahagian telah dimasukkan. Cadangan
kajian telah diluluskan oleh jawatankuasa penyelidikan saintifik (No.TRIHMS/
Penyelidikan/2019-Bahagian-II) dan jawatankuasa etika institusi
(No.TRIHMS/ETIKA/01/2019-20/21) dan kajian telah dijalankan selepas
mendapat kebenaran bertulis daripada peserta.
2.2. Kriteria kemasukan
a. Pelajar profesion Kesihatan dewasa muda berumur antara 18 dan 25 tahun
b. Isi rumah Arunachal Pradesh tergolong dalam pelbagai suku kaum
2.3. Kriteria pengecualian
a. Peserta dengan<umur 18 tahun
b. Peserta yang tidak mahu
2.4. Alat belajar
Soal selidik tadbir sendiri separa berstruktur yang diadaptasi dan diubah suai
mengikut keperluan tempatan daripada penyelidikan yang dijalankan pada tahun
2007 oleh "Kementerian Pembangunan Wanita dan Kanak-kanak", Govt. India
dengan kerjasama Save the Children, Tabung Kecemasan Kanak-Kanak
Antarabangsa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (UNICEF) dan PRAYAS, NGO's”
telah digunakan untuk mengkaji pengalaman penderaan sendiri oleh peserta
semasa zaman kanak-kanak (Kacker et al., 2015). Soal selidik ini terdiri daripada
soalan tertutup untuk mengukur penderaan seksual dan penderaan fizikal dan
soalan terbuka untuk penderaan emosi dan kecuaian. Selain itu, Soal Selidik
Kesihatan Pesakit-9 (PHQ-9), yang merupakan alat yang ditadbir sendiri untuk
menilai keterukan dan gejala kemurungan (Kroenke et al., 2001) dan soal selidik
Generalized Anxiety Disorder-7 (GAD-7), skala yang ditadbir sendiri yang
digunakan untuk menganalisis keterukan kebimbangan, dalam tempoh dua
minggu lepas (Rutter & Brown, 2017). Pembentangan garis besar kandungan soal
selidik telah disampaikan kepada semua peserta dan diarahkan untuk
memberikan butiran kemurungan dan kebimbangan berdasarkan pengalaman
mereka selama dua minggu lepas. Soal selidik kajian telah disediakan dalam
bahasa Inggeris dan Hindi (Bahasa Kebangsaan India).
Kajian rintis dengan 40 peserta mempunyai laporan yang menggalakkan
dan menunjukkan ketekalan dalaman yang lebih baik bagi soal selidik yang
digunakan. Skor alfa Cronbach antara jumlah item dalam soal selidik
separuh struktur yang ditadbir sendiri (kecuaian, penderaan emosi,
penderaan fizikal dan penderaan seksual) ialah 0.93. Peserta kajian rintis
tidak dipertimbangkan untuk kajian utama.
2.5. Pengumpulan data
2.5.1. Ujian pra
Semua peserta diberi taklimat tentang tujuan kajian, kaedah proses iklan
kajian dan memastikan kerahsiaan data mereka yang ketat. Alat kajian telah
diedarkan dalam mod luar talian dan dalam talian dan diarahkan untuk
mengisi berdasarkan pengalaman zaman kanak-kanak mereka untuk
menilai kelaziman penderaan kanak-kanak dan manifestasinya, serta kaitan
penderaan kanak-kanak dengan tahap kemurungan dan kebimbangan
pelajar dewasa muda.
2.5.2. Intervensi
Pasukan antara profesional telah ditubuhkan dengan seorang ahli psikologi;
seorang pakar psikiatri dan seorang peguam bela (Rajah 1). Penyiasat utama
J. Kothapalli et al.
terlibat dalam penyederhanaan keseluruhan projek dan ahli epidemiologi dan
penganalisis data terlibat dalam reka bentuk kajian dan analisis data projek. Dua modul
antara profesional (yang dibangunkan dan disahkan oleh ahli pasukan antara
profesional) bertajuk "penderaan kanak-kanak - mengenai kesihatan psikologi dewasa"
dan "penderaan kanak-kanak - peruntukan undang-undang di India" telah diedarkan
kepada peserta. Sesi interaktif selama satu jam, masing-masing dengan ahli psikologi,
pakar psikiatri dan peguam bela telah direka untuk menggalakkan kesedaran tentang
kesan jangka panjang trauma dan penderaan kanak-kanak terhadap kesihatan fisiologi
serta psikologi melalui mod dalam talian pada hari yang sama. Ia juga termasuk
mengajar teknik daya tindak mudah, teknik pengawalan emosi dan teknik pengurusan
tekanan untuk semua peserta kajian. Campur tangan undang-undang termasuk
membawa kesedaran undang-undang tentang undang-undang dan peraturan yang
lazim di negeri ini untuk melindungi kanak-kanak daripada pelbagai bentuk penderaan.
Ia juga menekankan prosedur yang betul untuk mendapatkan bantuan undang-undang.
2.5.3. Ujian pasca
Modul dan maklumat sokongan lain mengenai sesi IP telah diedarkan di
kalangan peserta. Selepas 30 hari jeda, tahap pengetahuan dan kesedaran
tentang pelbagai jenis penderaan kanak-kanak, dan pelbagai undang-
undang perundangan sedia ada terhadap penderaan kanak-kanak dan
tahap kemurungan dan kebimbangan telah dinilai dengan mengedarkan
semula soal selidik yang disebutkan di atas. Tahap hasil kebimbangan dan
kemurungan berkaitan penderaan kanak-kanak akan dianggap sebagai
petunjuk utama untuk penyelidikan selanjutnya.
2.6. Analisis statistik
Taburan ciri sosiodemografi, pelbagai jenis kanak-kanak
Prinsip
invest-gator
Pakar psikologi
Pakar epidemiologi
Penganalisis data
Rajah 1.Pemetaan sistem pemegang kepentingan antara profesional.
3
Acta Psychologica 233 (2023) 103837
penganiayaan, dan pembolehubah lain telah diperiksa menggunakan statistik
deskriptif. Dengan membandingkan data ujian pra dan ujian pasca, tahap
pengetahuan dan kesedaran tentang penderaan kanak-kanak dan manifestasinya,
serta dasar undang-undang, telah dianalisis dengan meneroka Pakej Statistik IBM
untuk Sains Sosial (SPSS 26). Ujian khi kuasa dua digunakan untuk menentukan
perkaitan antara faktor kualitatif yang terhasil dengan ahlm-nilai 0.05 dianggap
penting.
3. Keputusan
Daripada 461 peserta, 380 menjawab ujian pra dan 312 menjawab ujian
pos (Rajah 2). Majoriti peserta berumur antara 22 dan 25 tahun dengan lebih
ramai peserta wanita (63.68 %). Majoriti peserta tinggal dalam keluarga
nuklear (72.6%) dengan ibu bapa (71.05%) (Jadual 1). Di kalangan peserta,
73.42 % pernah menghadapi semua bentuk keganasan semasa zaman
kanak-kanak. Majoriti melaporkan penderaan fizikal (65.26%) diikuti dengan
kecuaian (62.63%), penderaan emosi (53.15%) dan penderaan seksual
(23.42%). Penderaan fizikal (52.41%), penderaan emosi (50.99%), dan
kecuaian kanak-kanak (50.84%) lebih kerap berlaku pada peserta lelaki,
manakala prevalens penderaan seksual (91.02%) lebih tinggi pada peserta
wanita (Jadual 2).
Dengan kesan kejadian penderaan kanak-kanak, 80% dan 50.52% peserta masing-
masing mengalami kemurungan dan kebimbangan. 37.36% mengalami kemurungan
gred sederhana hingga teruk dan 17.85% mengalami kebimbangan gred sederhana dan
teruk (Jadual 3). Intervensi dalam bentuk sesi dalam talian interaktif dengan pasukan
interprofessional telah menghasilkan peningkatan yang ketara dalam pengetahuan dan
kesedaran mengenai penderaan kanak-kanak dalam semua domain (p <0.05). Sebelum
intervensi, pengetahuan dan kesedaran tentang kecuaian, emosi, fizikal, penderaan
seksual dan undang-undang
Pakar psikiatri
Peguambela
J. Kothapalli et al. Acta Psychologica 233 (2023) 103837

Jadual 2
Kelaziman penderaan kanak-kanak dan pelbagai bentuknya di kalangan peserta (N=
380).

Bentuk kanak-kanak Bilangan peserta Kelaziman penderaan kanak-kanak

penderaan dilaporkan
jantan perempuan Purata

Penderaan emosi 202 103 (50.99 99 (49.01 53.15 %

%) %)
Kecuaian 238 121 (50.84 117 (49.16 62.63 %
%) %)
Penderaan fizikal 248 130 (52.41 118 (47.58 65.26 %
%) %)
Gangguan seksual 89 8 (8.98 %) 81 (91.02 23.42 %
%)
Keseluruhannya 380 73.42 %
kelaziman

Jadual 3
Gred kemurungan dan kebimbangan yang berkaitan dengan peristiwa penderaan zaman kanak-
kanak yang diukur dengan soal selidik PHQ-9 dan GAD-7 (Sebelum campur tangan) (n=380).

Gred daripada Sebelum campur tangan (n = 380) Selepas campur tangan (n = 312)
kemurungan
Kemurungan Kebimbangan Kemurungan Kebimbangan

Teruk 14 (3.68 %) 12 (3.15 %) 12 (3.84 %) 10 (3.20 %)

Sederhana 20 (5.26 %) – 16 (5.12 %) –
teruk
Sederhana 108 (28.42 56 (14.7 %) 89 (28.52 %) 52 (16.67
%) %)
Ringan 121 (31.84 124 (32.63 102 (32.69 113 (36.22
%) %) %) %)
Yang minimum 41 (10.78 %) – 38 (12.17 %) –
tanpa 76 (20 %) 188 (49.47 55 (17.62 %) 137 (43.91
Rajah 2.Perwakilan skematik penentuan saiz sampel. kemurungan %) %)

Jadual 1 memeriksa khi kuasa dua Pearson untuk perkaitan yang signifikan antara
Data demografi peserta kajian. pembolehubah ujian pra penderaan kanak-kanak, kemurungan, dan
Butiran demografi Jumlah peserta (n=380) kebimbangan (Jadual 5). Kajian persatuan menemui hubungan yang signifikan
antara kecuaian dan kebimbangan gred teruk (0.359), serta kesedihan gred
Kekerapan Peratusan
minimum (0.592) dan gred teruk (0.476). Penderaan emosi ditunjukkan sangat
Umur
dikaitkan dengan semua tahap kebimbangan dan kemurungan. Penderaan fizikal
18–21 126 33.16 %
22–25 254 66.84 %
dikaitkan dengan tahap kebimbangan sederhana dan teruk yang rendah dan
tahap kemurungan gred kecil yang tinggi (0.722). Penderaan seksual banyak
dikaitkan dengan kebimbangan dan kesedihan yang ringan (0.430), kecil (0.328),
Jantina
jantan 138 36.31 % dan sederhana teruk (0.067).Jadual 6). Selain itu, korelasi yang tinggi didapati
perempuan 242 63.68 % dalam kajian persatuan antara kemurungan ujian pra dan pasca dan pelbagai
gred kebimbangan digambarkan dalamJadual 7. Ujian Pra dan pasca
agama kebimbangan ringan dengan kebimbangan teruk masing-masing.
Hindu 82 21.58 %
Muslim 08 2.10 % 4. Perbincangan
agama Kristian 118 31.05 %
Kepercayaan orang asli 172 45.26 %
Di seluruh Dunia, pelbagai bentuk penderaan kanak-kanak adalah cabaran
utama untuk menegakkan kesihatan awam. Penderaan kanak-kanak adalah salah
Jenis keluarga
satu faktor tekanan utama yang memberi kesan buruk kepada kehidupan individu
Nuklear 276 72.6 %
sendi 104 27.36 % muda dan banyak kali ia meninggalkan kesan negatif yang berbahaya kepada
kehidupan (Kroenke et al., 2001). Beberapa penemuan penyelidikan mewujudkan

Tempat untuk hidup

perkaitan yang pasti antara penderaan kanak-kanak dan akibatnya terhadap
Bersama ibu bapa 270 71.05 % kesihatan psikologi semasa awal dewasa dan dewasa juga (Rutter & Brown, 2017).
Bersama saudara mara 45 11.84 % Kos dan beban ekonomi penderaan kanak-kanak berjumlah $7 trilion, kira-kira 8%
Bersama rakan sekerja 39 10.26 % daripada KDNK global dan ia merupakan salah satu faktor beban utama kepada
Dengan kawan 22 5.78 %
ekonomi global dan ia berjumlah $100 bilion di Amerika Syarikat sahaja (Hovens et
yang lain 04 1.05 %
al., 2010b).
Menurut tinjauan yang dijalankan oleh Kementerian Pembangunan Wanita
polisi ialah 14.7 %, 19.47 %, 23.42 %, 21.57 % dan 16.05 % masing-masing. dan Kanak-kanak, Kerajaan India (2007), didapati prevalens penderaan kanak-
Selepas intervensi, terdapat peningkatan yang ketara iaitu 84.61 %, 88.4 6 %, kanak adalah sangat tinggi (penderaan fizikal 69%, penderaan seksual 53%) (
84.61 %, 87.17 % dan 85.90 % masing-masing (Jadual 4). Terdapat perkaitan Kacker et al., 2015). Kajian kami mendedahkan bahawa 73% responden terdedah
yang signifikan antara pelbagai jenis penderaan kanak-kanak dan kecuaian kepada beberapa bentuk penderaan kanak-kanak dan khususnya penderaan
dengan kemurungan dan kebimbangan (Jadual 5). fizikal adalah bentuk yang lebih lazim (65.26%), diikuti oleh kecuaian kanak-kanak
Dengan menggunakan kriteria kepentingan asimptotik (2 sisi) 0.05, kami (62.63%), penderaan emosi (53.15%), dan penderaan seksual (23.42). %). Sebagai

4
J. Kothapalli et al. Acta Psychologica 233 (2023) 103837

Jadual 4
Perbandingan pengetahuan dan kesedaran tentang pelbagai bentuk penderaan kanak-kanak dan dasar undang-undang sebelum dan selepas sesi intervensi.

Dasar penderaan/perundangan kanak-kanak Sebelum campur tangan (n = 380) Selepas campur tangan (n = 312) Nilai khi kuasa dua p-Nilai

ya Tidak Tidak pasti ya Tidak Kekal sama

Kecuaian 14.7 % 74.73 % 10.5 % 84.61 % 8.98 % 6.41 % 2.684 *0.024

Penderaan emosi 19.47 % 60 % 20.53 % 88.46 % 1.28 % 10.25 % 3.580 *0.001
Penderaan fizikal 23.42 % 48.68 % 27.89 % 84.61 % 19.23 % 13.46 % 5.569 *0.032
Gangguan seksual 21.57 % 56.31 % 22.10 % 87.17 % 3.20 % 9.61 % 2.014 *0.001
Dasar undang-undang 16.05 % 48.95 % 35 % 85.90 % 7.05 % 7.05 % 1.986 *0.039

Sebelum intervensi: Ya - Peserta dengan pengetahuan dan kesedaran yang mencukupi, Tidak - Tidak mempunyai pengetahuan dan kesedaran, tidak pasti: Familiar dengan beberapa komponen, Selepas
intervensi: Ya - Peserta dengan pengetahuan dan kesedaran yang lebih baik, Tidak- Tidak bertambah baik, Kekal sama: Tahap pengetahuan dan kesedaran adalah sama seperti sebelumnya.

*
Ahlm-nilai 0.05 dianggap penting.

Jadual 5
Persatuan antara penderaan kanak-kanak dan kecuaian dengan kebimbangan dan kemurungan.

Penderaan kanak-kanak Kemurungan Ujian khi kuasa dua df p-Nilai Kebimbangan Ujian khi kuasa dua df p-Nilai

dengan (n=304) tanpa (n=76) dengan (n=188) tanpa (n=192)

Penderaan emosi
dengan (n=202) 189 (93.56 %) 13 (6.44 %) 3.726 1 *0.021 151 (74.75 %) 51 (24.25 %) 8.367 1 *0.024
tanpa (n=178) 115 (64.61 %) 63 (35.39 %) 37 (20.78 %) 141 (79.21 %)

Kecuaian
dengan (n=238) 224 (94.12 %) 14 (5.88 %) 4.358 1 *0.034 175 (73.52 %) 63 (26.47 %) 7.964 1 *0.001
tanpa (n=142) 80 (56.33 %) 62 (43.66 %) 13 (9.15 %) 129 (90.85 %)

Penderaan fizikal
dengan (n=248) 212 (85.48 %) 36 (14.52 %) 4.537 1 *0.011 173 (69.76 %) 75 (30.24 %) 7.582 1 *0.048
tanpa (n=132) 92 (69.70 %) 40 (30.30 %) 15 (11.36 %) 117 (88.64 %)

Gangguan seksual

dengan (n=89) 83 (93.26 %) 06 (6.74 %) 1.164 1 *0.032 87 (97.75 %) 02 (2.25 %) 2.301 1 *0.001
tanpa (n=291) 221 (75.95 %) 70 (24.05 %) 101 (34.70 %) 190 (65.30 %)
*
hlm<0.05 adalah signifikan secara statistik.

Jadual 6
Hubungan antara penderaan kanak-kanak dengan pra-kebimbangan dan pra-kemurungan oleh keputusan ujian Khi kuasa dua Nilai df Kepentingan Asymptotic (2 segi).

Penderaan kanak-kanak Ujian pra

Kebimbangan Kemurungan

Teruk Sederhana Ringan Teruk Mod. putuskan Sederhana Ringan Yang minimum

Kecuaian 0.359 0.001 0.016 0.476 0.094 0.001 0.030 0.592

Penderaan emosi 0.463 0.669 0.398 0.540 0.421 0.665 0.113 0.486
Penderaan fizikal 0.003 0.000 0.084 0.001 0.003 0.000 0.004 0.722
Gangguan seksual 0.000 0.000 0.334 0.000 0.067 0.000 0.430 0.328

Mod. Sever – Sederhana teruk.

Jadual 7
Hubungan antara kebimbangan sebelum dan selepas dan kemurungan oleh keputusan ujian Khi kuasa dua Nilai df Kepentingan Asymptotic (2 segi).

Ujian pra Ujian pasca

Kebimbangan Kemurungan

Teruk Sederhana Ringan Teruk Mod. putuskan Sederhana Ringan Yang minimum

Kebimbangan

Teruk 0.000 0.492 0.057 0.499 0.544 0.439 0.028 0.535

Sederhana 0.165 0.186 0.026 0.367 0.718 0.305 0.167 0.334
Ringan 0.116 0.484 0.159 0.981 0.695 0.869 0.200 0.592

Kemurungan
Teruk 0.000 0.375 0.186 0.461 0.669 0.657 0.103 0.718
Mod. putuskan 0.486 0.625 0.948 0.512 0.373 0.542 0.826 0.805
Sederhana 0.193 0.146 0.040 0.269 0.354 0.101 0.223 0.414
Ringan 0.871 0.552 0.138 0.942 0.653 0.960 0.169 0.318
Yang minimum 0.952 0.805 0.261 0.484 0.275 0.811 0.967 0.024

Mod. Sever – Sederhana teruk.

5
J. Kothapalli et al.
mengambil kira sejarah penderaan seksual, penemuan adalah konsisten dengan
kelaziman global penderaan kanak-kanak sebanyak 3-31% (Kessler et al., 2010b).
Madhav Bahargav et al., dalam kajian mereka melaporkan bahawa di kalangan
321 pelajar kolej, melaporkan bahawa kira-kira 43% mengalami penderaan fizikal,
seksual atau emosi dan kira-kira 38% telah melaporkan penderaan emosi atau
penderaan fizikal (Bhargav & Pedang, 2022). Kajian berasaskan Kuwait
melaporkan prevalens keseluruhan penderaan fizikal, seksual dan emosi masing-
masing adalah 35.6 %, 19.8 % dan 53.5 % dan penderaan fizikal lebih lazim dalam
kalangan pelajar lelaki (49.8 %) berbanding pelajar perempuan (29.8 %) (Almazeedi
et al., 2020). Kajian ini mendedahkan jenis corak yang sama di mana bentuk
penderaan fizikal lebih tinggi pada lelaki, penderaan emosi dan kecuaian sedikit
lebih tinggi pada lelaki dan penderaan seksual sangat tinggi pada wanita.
Almazeedi H et al., melaporkan kadar kemurungan yang lebih tinggi dalam 76.6%
pelajar, di mana 55.6% melaporkan kemurungan gred ringan dan sederhana dan
mendapati korelasi positif yang signifikan antara kemurungan dan penderaan emosi,
seksual dan fizikal (Almazeedi et al., 2020). Penyelidik menyatakan bahawa pendedahan
kepada kejadian penderaan kanak-kanak mempunyai kaitan dengan kemurungan pada
awal dewasa (Chapman et al., 2004; De Venter et al., 2013). Begitu juga dalam kajian
semasa, terdapat insiden kemurungan yang lebih tinggi (80%) dalam kalangan pelajar
profesional kesihatan yang mempunyai sejarah penderaan kanak-kanak. Orang yang
mempunyai sejarah pengalaman buruk zaman kanak-kanak mempunyai risiko 4 kali
ganda untuk cubaan membunuh diri dan risiko 3 kali ganda untuk gangguan tekanan
posttraumatic (PTSD) dan idea untuk membunuh diri (Lansford et al., 2007). Kajian
semula sistemik dan meta-analisis baru-baru ini melaporkan 2.5 kali ganda lebih tinggi
risiko kemurungan dan idea bunuh diri pada orang yang mempunyai sejarah penderaan
zaman kanak-kanak, yang meningkat kepada 4 kali ganda dengan penderaan seksual (
Barth et al., 2013). Pengalaman kanak-kanak yang buruk mempunyai peluang secara
langsung atau tidak langsung untuk menunjukkan gejala kecemasan (Hébert et al., 2019).
Pemerhatian kajian ini juga selari dengan penemuan di atas di mana 55.52 %
menunjukkan simptom keresahan dan 3.15 % dan 14.7 % masing-masing melaporkan
gred kebimbangan yang teruk dan sederhana.
Mencegah kejadian buruk zaman kanak-kanak boleh mengurangkan akibat
yang merosakkan seperti gangguan fizikal dan mental, kecenderungan jenayah,
hubungan rakan sebaya terjejas, gangguan kognitif, penyalahgunaan alkohol dan
bahan, peningkatan beban kos penjagaan kesihatan, penurunan minat terhadap
pendidikan dan pekerjaan semasa tempoh kehidupan kemudian (Berber Celik &
Odac, 2020;Reiser et al., 2021;Springer et al., 2007). Penderaan kanak-kanak
adalah kompleks dan pelbagai faktor; penilaian yang berkesan, pengurusan dan
pencegahan kesan kesat boleh dicapai melalui usaha kolektif profesional daripada
disiplin yang sesuai dan sumber komuniti. Pakatan berterusan penyedia
penjagaan kesihatan, profesional kesihatan mental, penggubal dasar,
penguatkuasa undang-undang dan pekerja sosial boleh memulihkan dan
menyokong kes dan keluarga (Angelakis et al., 2020). Kajian mendakwa bahawa
pendekatan pasukan pelbagai disiplin dianggap berkesan dalam meramalkan
risiko, penilaian dan campur tangan (Institut Perubatan & Majlis Penyelidikan
Kebangsaan, 2014). Amalan kolaboratif antara profesional adalah modaliti yang
berkesan untuk menundukkan pengaruh kejadian buruk kanak-kanak terhadap
kesihatan psikologi dewasa (Sevel, 1989). Amalan kerjasama antara profesional
boleh memudahkan penjagaan kualiti yang lebih baik untuk mengurangkan
kebimbangan dan gangguan kemurungan (Inkila et al., 2013;Lalayants & Epstein,
2005).
Dalam konteks sekarang, satu pasukan antara profesional telah ditubuhkan dan sesi
interaktif telah dijalankan dengan matlamat untuk meningkatkan pengetahuan dan
kesedaran tentang pelbagai bentuk penderaan kanak-kanak dan polisi undang-undang
kepada pelajar dewasa muda profesion kesihatan di Arunachal Pradesh, India dan
intervensi ini telah menunjukkan ketara. peningkatan dalam pengetahuan dan kesedaran
mengenai penderaan kanak-kanak dalam semua domain dan dasar undang-undang (p <
0.05). Oleh itu, amalan kerjasama antara profesional boleh dianggap sebagai alat yang
berkesan dalam meningkatkan pengetahuan dan kesedaran tentang penderaan kanak-
kanak dan pelbagai bentuk dan dasar undang-undangnya.
WHO mencadangkan bahawa kepupusan kejadian penderaan kanak-kanak akan
mengurangkan 31% beban global gangguan kecemasan (Bandelow & Michaelis, 2015).
Intervensi psikologi dan undang-undang di kalangan profesional kesihatan muda boleh
memberi banyak manfaat dalam mewujudkan kesedaran tentang penderaan kanak-
kanak yang seterusnya boleh menjadi satu cara ke hadapan untuk mencari
6
Acta Psychologica 233 (2023) 103837
kaunseling dan rawatan. Sesi sedemikian yang cuba dilakukan oleh institut atau
organisasi untuk menyaring pelajar yang mengalami pengalaman buruk zaman kanak-
kanak mesti dijalankan dengan berhati-hati dan sensitif supaya sebilangan kecil peserta
mungkin tidak berminat untuk campur tangan. Di India, keganasan terhadap kanak-
kanak kedua-dua jantina tergolong dalam semua kumpulan sosioekonomi adalah
kebenaran yang pahit. Walau bagaimanapun, metrik penyalahgunaan yang tepat di
seluruh negara tidak mencukupi dan dalam konteks majoriti tidak disedari. Majoriti
penduduk pribumi Arunachal Pradesh tidak mengetahui sepenuhnya peruntukan
undang-undang sedia ada terhadap penderaan kanak-kanak dan selalunya insiden
penderaan diselesaikan melalui adat resam (Makepeace Sitlhou, nd). Sudah tiba masanya
untuk membina dasar komprehensif, rangka kerja undang-undang dan undang-undang
perundangan perlindungan kanak-kanak untuk meningkatkan kesedaran dan
pengetahuan. Merumus dan membangunkan penjagaan termaklum trauma (TIC) boleh
prospek penjagaan trauma kanak-kanak dengan melatih dan meningkatkan
pengetahuan di kalangan orang yang berhubung dengan kanak-kanak termasuk ahli
keluarga, guru, profesional pendidikan khas, pentadbir sekolah, doktor, ahli psikologi
dan penjaga kanak-kanak (Elliott et al., 2005). Selain itu, usaha kumulatif program,
organisasi atau institusi perkhidmatan kanak-kanak, profesional kesihatan mental dan
penggubal dasar undang-undang boleh mengurangkan kesan negatif terhadap mangsa
dari peringkat bayi hingga dewasa.
5. Had dan cadangan
Kajian itu termasuk pelajar dari TRIHMS dan sekolah lain untuk profesional
kesihatan. Ramai pelajar kejururawatan wanita wujud. Hasilnya, terdapat lebih
ramai pelajar perempuan yang belajar dalam profesion kesihatan berbanding
pelajar lelaki dalam tinjauan tersebut. Sesi intervensi telah disampaikan melalui
webinar, dan data Pascaujian dikumpulkan melalui dalam talian kerana sekatan
penutupan COVID-19. Penyelidikan masa depan akan memberi tumpuan kepada
peserta yang dilaporkan mengalami kemurungan dan kebimbangan dengan
pengaruh pengalaman buruk zaman kanak-kanak mereka. Sesi interaktif khusus
untuk peserta dengan ahli pasukan antara profesional sama ada secara peribadi
atau telekonsultasi akan diaturkan. Tahap kemurungan dan kebimbangan akan
direkodkan pada akhir setiap sesi interaktif.
6. Kesimpulan
Kesimpulannya, majoriti peserta kajian melaporkan pengalaman yang agak
tinggi dalam kejadian kesat semasa zaman kanak-kanak. Penderaan fizikal adalah
bentuk yang lebih lazim diikuti oleh penderaan emosi, kecuaian dan penderaan
seksual. Peristiwa penderaan kanak-kanak mempunyai kesan yang besar terhadap
penyakit psikiatri dewasa. Sesi interaktif Intervensi dengan pasukan antara
profesional mempunyai peningkatan yang ketara dalam pengetahuan dan
kesedaran mengenai penderaan dan dasar kanak-kanak dalam semua domain (p
<0.05). Program intervensi mesti dijadikan paksaan di sekolah dan kolej khususnya
di negara membangun di mana terdapat kekurangan kesedaran dan akses mudah
kepada perkhidmatan.
Pembiayaan
Penyelidikan ini tidak menerima sebarang geran khusus daripada agensi
pembiayaan dalam sektor awam, komersial atau bukan untuk keuntungan.
Pengisytiharan kepentingan bersaing
tiada.
Ketersediaan data
Data yang telah digunakan adalah sulit.
Rujukan
Almazeedi, H., Alkandari, S., Alrazzuqi, H., Ohaeri, J., & Alfayez, G. (2020). Kelaziman
penderaan kanak-kanak dan kaitannya dengan kemurungan di kalangan pelajar tahun pertama
Universiti Kuwait: Kajian keratan rentas.Jurnal Kesihatan Mediterranean Timur, 26
(8), 948–956.
J. Kothapalli et al.
Angelakis, I., Austin, JL, & Gooding, P. (2020). Persatuan penganiayaan kanak-kanak
dengan tingkah laku bunuh diri di kalangan orang muda: Kajian sistematik dan
metaanalisis.JAMA Network Open, 3(8), Perkara e2012563.
Bandelow, B., & Michaelis, S. (2015 Sep). Epidemiologi gangguan kecemasan pada 21hb
abad.Dialog dalam Neurosains Klinikal, 17(3), 327–335.
Barth, J., Bermetz, L., Heim, E., Trelle, S., & Tonia, T. (2013). Kelaziman semasa
penderaan seksual kanak-kanak di seluruh dunia: Kajian sistematik dan meta-analisis.Jurnal
Kesihatan Awam Antarabangsa, 58, 469–483.
Behere, PB, Sathyanarayana Rao, TS, & Mulmule, AN (2013). Penderaan seksual di
wanita dengan rujukan khas kepada kanak-kanak: Halangan, sempadan dan seterusnya.
Jurnal Psikiatri India, 55, 316–319.
Berber Celik, C., & Odac, H. (2020). Adakah penderaan kanak-kanak memberi kesan kepada harga diri,
kemurungan, kebimbangan dan keadaan tekanan individu?Jurnal Psikiatri Sosial
Antarabangsa, 66(2), 171–178. Mac.
Bhargav, M., & Swords, L. (2022). Peranan kepunyaan yang digagalkan, dilihat
bebanan dan tekanan psikologi dalam perkaitan antara pengalaman buruk zaman
kanak-kanak dan idea bunuh diri dalam kalangan pelajar kolej.Terbuka BJPsych, 8 (e39),
1–7.
Braithwaite, EC, O'Connor, RM, Degli-Esposti, M., Luke, N., & Bowes, L. (2017).
Peramal kemurungan yang boleh diubah suai berikutan penganiayaan kanak-kanak: Kajian
sistematik dan meta-analisis.Psikiatri Terjemahan, 7(7), Perkara e1162. Banci India. (2001).
Sorotan data Arunachal Pradesh: Suku yang dijadualkan.
https://censusindia.gov.in/Tables_Published/SCST/dh_st_arunachal.pdf. Chapman,
DP, Whitfield, CL, Felitti, VJ, Dube, SR, Edwards, VJ, & Anda, RF
(2004). Pengalaman zaman kanak-kanak yang buruk dan risiko gangguan
kemurungan pada masa dewasa.Jurnal Gangguan Afektif, 82(2), 217–225.
De Venter, M., Demyttenaere, K., & Bruffaerts, R. (2013). Hubungan antara
pengalaman kanak-kanak yang buruk dan kesihatan mental pada masa dewasa. Kajian
literatur yang sistematik.Tijdschrift voor Psychiatrie, 55(4), 259–268.
Dube, SR, Anda, RF, Whitfield, CL, Brown, DW, Felitti, VJ, Dong, M., et al.
(2005). Jangka panjang. Akibat penderaan seksual zaman kanak-kanak mengikut jantina mangsa.
Jurnal Perubatan Pencegahan Amerika, 28, 430–438.
Elliott, DE, Bjelajac, P., Fallot, RD, Markoff, LS, & Reed, BG (2005). Trauma-
termaklum atau trauma: Prinsip dan pelaksanaan perkhidmatan termaklum
trauma untuk wanita.Jurnal Psikologi Komuniti, 33(461–477), 467. Gilbert, R.,
Widom, CS, Browne, K., Fergusson, D., Webb, E., & Janson, S. (2009).
Beban dan akibat penganiayaan kanak-kanak di negara berpendapatan tinggi.Lancet, 373
(9657), 68–81.
Hébert, M., et al. (2019). Penderaan seksual kanak-kanak di kalangan sampel perwakilan Quebec
pelajar sekolah menengah: Kelaziman dan kaitan dengan masalah kesihatan mental dan
tingkah laku berisiko kesihatan.Jurnal psikiatri Kanada. Revue canadienne de psikiatri., 64
(12), 846–854.
Hovens, JG, Wiersma, JE, Giltay, EJ, van Oppen, P., Spinhoven, P., Penninx, BW,
et al. (2010). Peristiwa kehidupan kanak-kanak dan trauma zaman kanak-kanak dalam pesakit dewasa
dengan kemurungan, kebimbangan dan gangguan komorbid vs. Kawalan.Acta Psychiatrica Scandinavica,
122(1), 66–74.
Hovens, JGFM, Wiersma, JE, Giltay, EJ, Van Oppen, P., Spinhoven, P.,
Penninx, BWJH, & Zitman, FG (2010). Peristiwa kehidupan kanak-kanak dan trauma zaman kanak-
kanak dalam pesakit dewasa dengan kemurungan, kebimbangan dan gangguan komorbid
berbanding kawalan.Acta Psychiatrica Scandinavica, 122(1), 66–74.
Inkila, J., Flinck, A., Luukkaala, T., Astedt-Kurki, P., & Paavilainen, E. (2013).
Kerjasama antara profesional dalam pengesanan dan campur tangan awal dalam penganiayaan
kanak-kanak: Pengalaman pekerja.Penyelidikan & Amalan Kejururawatan, 2013, Perkara 186414.
Institut Perubatan, Majlis Penyelidikan Kebangsaan. (2014). Arahan baharu dalam penderaan kanak-kanak
dan mengabaikan penyelidikan.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK195985/pdf/Book
shelf_NBK195985.pdf.
Ishii, M., Honda, J., Shimizu, A., Mitani, R., Uchimura, R., Hashimoto, M., Ide, H., &
Takada, S. (2020). Amalan kerjasama antara profesional untuk pencegahan
penganiayaan kanak-kanak di Jepun: Kajian literatur.Jurnal Sains Perubatan Kobe, 66
(2), E61–E70.
Acta Psychologica 233 (2023) 103837
Jordan, KS, Steelman, SH, Marlea, L., Lina, V.-G., Lassiter, SL, & Lucy, M. (2019).
Penderaan seksual pediatrik: Pendekatan antara profesional untuk mengoptimumkan penjagaan kecemasan.
Jurnal Kejururawatan Forensik, 15(1), 18–25.
Kacker, L., Varadan, S., & Kumar, S. (2015).Kajian mengenai penderaan kanak-kanak: India 2007. Tersedia
daripada: Kementerian Pembangunan Wanita dan Kanak-kanak, Kerajaan India [Internet]
http://wcd.nic.in/childabuse.pdf.
Kessler, RC, Davis, CG, & Kendler, KS (1997). Kesusahan kanak-kanak dan dewasa
gangguan psikiatri dalam Tinjauan Komorbiditi Kebangsaan AS.Perubatan Psikologi, 27,
1101–1119.
Kessler, RC, McLaughlin, KA, Green, JG, Gruber, MJ, Sampson, NA,
Zaslavsky, AM, & Benjet, C. (2010). Kesusahan kanak-kanak dan psikopatologi dewasa
dalam tinjauan kesihatan mental dunia WHO.The British Journal of Psychiatry, 197(5),
378–385.
Kessler, RC, McLaughlin, KA, Green, JG, Gruber, MJ, Sampson, NA,
Zaslavsky, AM, et al. (2010). Kesusahan kanak-kanak dan psikopatologi dewasa dalam
tinjauan kesihatan mental dunia WHO.The British Journal of Psychiatry, 197(5), 378–385.
Kroenke, K., Spitzer, RL, & Williams, JB (2001). PHQ-9: Kesahan ringkasan
ukuran keterukan kemurungan.Jurnal Perubatan Dalaman Am, 16(9), 606–613.
Lachs, MS, & Pillemer, KA (2015). Penderaan warga emas.Jurnal Perubatan New England,
373, 1947–1956.
Lalayants, M., & Epstein, I. (2005). Menilai penderaan dan pengabaian kanak-kanak pelbagai disiplin
pasukan: Agenda penyelidikan.Kebajikan Kanak-Kanak, 84(4), 433–458.
Lansford, JE, Miller-Johnson, S., Berlin, LJ, Dodge, KA, Bates, JE, & Pettit, GS
(2007). Penderaan fizikal awal dan kenakalan ganas kemudian: Kajian membujur
prospektif.Penganiayaan Kanak-kanak, 12(3), 233–245.
Li, M., D'arcy, C., & Meng, X. (2016). Penganiayaan pada zaman kanak-kanak meningkat dengan ketara
risiko kemurungan dan kebimbangan dewasa dalam kajian kohort prospektif: Kajian
sistematik, meta-analisis dan pecahan boleh dikaitkan berkadar.Perubatan Psikologi, 46,
717–730.
Makepeace Sitlhou. Di sebalik undang-undang hukuman mati yang baharu Arunachal adalah peningkatan 170% pada kanak-kanak
kes rogol.https://theprint.in/india/governance/behind-arunachal-death-penatly
- kes-rogol-anak-bangkit/43925/.
Mokdad, AH, Forouzanfar, MH, Daoud, F., et al. (2016). Beban global penyakit,
kecederaan, dan faktor risiko untuk kesihatan orang muda semasa 1990–2013:
Analisis sistematik untuk beban global kajian penyakit 2013.Lancet, 387, 2383–2401.
Pertin, B., & Pradesh, A. (2016).Direktorat Penyelidikan. Komuniti Etnik Arunachal
Pradesh. Direktorat Penyelidikan, Kerajaan Arunachal Pradesh.
Raposo, SM, Mackenzie, CS, Henriksen, CA, & Afifi, TO (2014). Masa tidak
menyembuhkan semua luka: Orang dewasa yang lebih tua yang mengalami kesukaran zaman kanak-kanak
mempunyai kemungkinan mood, kebimbangan dan gangguan personaliti yang lebih tinggi.Jurnal Psikiatri
Geriatrik Amerika, 22, 1241–1250.
Reiser, SJ, Power, HA, & Wright, KD (2021 Jun). Meneliti perhubungan
antara sejarah penderaan kanak-kanak, lampiran, dan kebimbangan kesihatan.Jurnal
Psikologi Kesihatan, 26(7), 1085–1095.
Rutter, LA, & Brown, TA (2017). Sifat psikometrik kebimbangan umum
gangguan Skala-7 (GAD-7) pada pesakit luar dengan keresahan dan gangguan mood.Jurnal
Psikopatologi dan Penilaian Tingkah Laku, 39(1), 140–146. Sachs-Ericsson, N., et al. (2010).
Kesan jangka panjang penderaan kanak-kanak terhadap
gangguan dalaman di kalangan orang dewasa yang lebih tua: Peranan penyederhanaan harga diri.Penuaan &
Kesihatan Mental, 14, 489–501.
Sevel, F. (1989). Pendekatan antara profesional terhadap isu dasar awam: Program siswazah
dalam penderaan dan pengabaian kanak-kanak.Kesihatan Keluarga dan Masyarakat., 12(3), 80–
82. Springer, KW, Sheridan, J., Kuo, D., & Carnes, M. (2007). fizikal jangka panjang dan
akibat kesihatan mental akibat penderaan fizikal zaman kanak-kanak: Hasil daripada sampel lelaki
dan wanita berasaskan populasi yang besar.Penderaan & Pengabaian Kanak-kanak., 31, 517–530.
Pertubuhan Kesihatan Dunia. Penganiayaan kanak-kanak (2020). dan lain-lain [16,17]. 8hb Junhttps://
www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/child-maltreatment.
Widom, CS, DuMont, K., & Czaja, SJ (2007). Penyiasatan prospektif major
gangguan kemurungan dan komorbiditi dalam kanak-kanak yang didera dan diabaikan
dewasa. Arkib Psikiatri Am, 64(1), 49–56.