lutung Kasarung

Narator : “ Jaman baheula aya hiji karajaan di pulo Jawa. Karajaan ieu dipingpin ku hiji raja nu ngaranna
Prabu Tapa Agung nu miboga dua putri nu ngaranna Purbararang jeung Purbasari. Dina hiji poe, ku
sabab Prabu Tapa Agung geus sepuh, anjeunna ngangkat putri bungsuna Purbasari minangka gaganti.

Prabu Tapa Agung : “Abdi sepuh waktos abdi turun tahta. Abdi badé nunjuk anjeun, Purbasari salaku
gaganti abdi."

Purbararang : "(ambek) Abdi teh putri cikal, bapa kedah milih abdi."

Indrajaya : "Enya, bapa maneh kudu Purbararang anu bakal jadi gaganti maneh!"

Prabu Tapa Agung : "Teu bisa, putusan kuring geus final."

Narator: “Ambekna nu ngagedur nyieun Purbararang niat nganyenyeri adina. Anjeunna miwarang dukun
pikeun nyihir Purbasari."

Purbararang : "Heh dukun! Bisa nyieun Purbasari awon?"

Dukun: "Tangtos tiasa, Putri, tapi ... Naon di dinya pikeun kuring?"

Purbararang : "Maneh mah loba emas, nu penting Purbasari jadi awon."

Dukun: "Tangtos, putri!"

Purbararang : “(Seuri).
Narator : “Lajeng dukun langsung macakeun mantra. Isukna Purbasari jadi awon ku bintik-bintik hideung
dina kulitna."

Purbararang : “Tingali bapa maneh, waktu bapana ngangkat hiji jalma dilaknat jadi nu nyekel tahta.”

Purbasari : “Ku naon atuh!”

Purbararang : "Jalma dilaknat siga manehna teu pantes jadi ratu!"

Prabu Tapa Agung : "Leres putri, pangawal gancang usir Purbasari ti karaton!"

Purbasari : “Bapa, tong diusir, abdi oge teu terang naon anu terjadi ka abdi. (ceurik)."

Prabu Tapa Agung : "Entong ceurik anaking, buru para pangawal nyered!"

Pengawal : "Muhun pak, abdi bade laksanakeun!"

Purbararang jeung Indrajaya : "(seuri bungah)."

Narator : “Saterasna, Purbasari diusir ti karaton lajeng ku pangawal nyandak Purbasari ka jero
leuweung”.

Pengawal : "Hapunten putri!."

Purbasari : "Teu kunanaon pangawal."

Pangawal: "Muhun, salaku hapunten abdi, abdi bade ngadamel pondok pikeun putri cicing."

Narator: “Terus, pangawal gancang nyieun pondok. Saatos éta…"

Pangawal: "Putri, abdi bade ka karaton deui.

Purbasari : “Hatur nuhun pak.”

Narator : “Purbasari oge hirup sorangan di leuweung. Dina hiji poé, Purbasari keur linggih di hareupeun
gubugna, manéhna nempo hiji lutung kaluar tina rungkun.

Purbasari : “(Sieun). Saha anjeun?.

Lutung Kasarung : “(Kaciri tina rungkun). Putri……. Tong sieun, nami abdi……… Lutung Kasarung. Abdi
ngan hoyong janten babaturan…….. sareng putri…….”

Purbasari: “Muhun, abdi bade silaturahmi sareng anjeun.”

Narator : “Ahirna Purbasari jeung Lutung Kasarung jadi babaturan. Lutung Kasarung kacida ngaharéwos
ka Purbasari kalayan mawa kembang anu éndah. Dina hiji peuting purnama, Lutung Kasarung indit ka
tempat anu sepi bari tapa."

Purbasari : “Lutung….. nuju naon?”

Narator : "Ujug-ujug tempat Lutung Kasarung tapa jadi talaga leutik."

Lutung Kasarung : "Putri, inum cai anu di ieu situ."

Purbasari: “Naon mangpaatna pikeun kuring?”

Lutung Kasarung : “(”mikeun cai ka purbasari’’)inum ieu cai’’

Narator : “Ahirna Purbasari nginum cai anu dibere ku si lutung. Lajeng aya kajadian dina kulit Purbasari.
Kulitna jadi beresih jeung geulis deui.”

Purbasari : “Wah…… Naon anu kajantenan ka abdi….. Abdi normal deui. Lutung hatur nuhun.”

Lutung Kasarung : "Sumuhun putri katampi."

Narator : “Isukna Purbasari jeung Lutung Kasarung balik deui ka karaton”.

Pengawal : “(Reuwas). Pu…. Putri Purbasari parantos wangsul!”

Purbararang : “(Reuwas). Kumaha anjeun tiasa uih deui ka geulis."

Purbasari: “Ieu sadayana hatur nuhun ka Lutung Kasarung.”

Purbararang : “Muhun, abdi eleh, tapi ayeuna, hayu urang nandingan tunangan urang, ieu tunangan
abdi! (Mencabut panangan tunangan)."

Indrajaya : “(Sombong). Abdi tunangan Purbararang. Abdi mangrupikeun lalaki anu paling ganteng di
karajaan ieu."

Purbasari : “(Hayang). Hmmm…. (narik leungeun Lutung Kasarung) Anjeunna tunangan abdi."

Narator : “lutung kasarung ogé luncat-luncat siga nu keur nenangkeun Purbasari”.

Purbararang : “(Seuri). Tah éta monyét téh tunangan manéh!”

Indrajaya : “(seuri).

Purbasari : “Nya…. Émang kunaon?."

Narator: “Lutung kasarung nyindiran sarta nyuhunkeun pidu’a ka Gusti sangkan awakna dibalikkeun deui
jadi manusa.

Purbasari : “(Reuwas). Lutung... Tétéla jadi pangeran…”

Lutung Kasarung : “Sumuhun putri, saleresna abdi teh pangeran, tapi abdi tos disihir ku dukun dugi ka
janten Lutung. Ngan cinta sajati anu tiasa ngaleungitkeun kutukan."

Purbararang : "Muhun abdi ngaku eleh, abdi oge nyuhunkeun dihapunten bilih aya kalepatan ka anjeun,
Purbasari."

Purbasari : "Muhun, abdi tos ngahampura, Purbararang."

Narator : “Ahirna Purbasari jadi ratu diiring ku jajaka ganteng ngaranna Lutung Kasarung”.
Pesan moral:

Lamun urang hayang meunang hiji hal ku cara nu bisa ngarugikeun batur, éta bakal nyegah urang

sukses. Urang kudu bisa narima sagala hal kalawan ihlas jeung teu kudu sirik ka tatangga,

sumawonna matak ngarugikeun eta jalma oge kudu salawasna syukur kumaha kaayaan urang.

Ngaran peranan:

Narator: malikha aura nissa

Prabu tapa agung: m.revan praditya

Purbasari:putri kaniya azzahra

Purbararang: noor fauziyyah faradillah

Lutung: bintang pamungkas

Indrajaya:marsel sopian

Penyihir: nadia dwi arianti

Pengawal 1:m febrian

Pengawal 2:m rizky ikhsan