ADEGAN I
ByurByurByur
1
ambune wangi banget.
Midodari Ijo : Lahya wis. Kaya ngono we
dibahas. Aku sing ora beda kaya
abang jarang adus we meneng
bae kok.
Midodari Abang : Duh Ijo, dadi aku ana tunggale?
Hahahaa. Tos disik yo..
Midodari Ijo : Tos..!
Midodari Kuning : Ya ampun kaya ngono we kok
dibanggakake. Nggilani..! Oh
ya,ngomong-ngomong si Ungu
karo Nila lagi neng ngendi ya?
Kok awit mau ora ketok.
Midodari Biru : Ohduo Midodari kae ta? Si
Ungu mau wis ijin arep konser
disik. Si Jingga lagi pilek. Trus si
Nila lagi mojok karo pacare.Mau
ki tak jak i malah ora gelem.
Midodari Abang : Yaiyalah. Mengko yen di jek
ya dadi kesetrum.
Midodari Ijo : Woolha, kuping apa
centhelan wajan ta? Dijak dudu
dijek!!
Midodari Biru : Intine si Nila ora gelem melu.
Jare wis ana sing ngajak
shoping.
Midodari Kuning : Owngono ta
2
Jaka Tarub : LeLeLe
Jaka Tole : Ngapa ta? Aku ora budheg,
nyeluki bae. Aku wis krungu.
Ana apa ta jane?
Jaka Tarub : Wetengku loro banget.
Jaka Tole : Lha terus?
Jaka Tarub : Tenanan ki, mules banget,
kakehan mangan sambel. Tak jak
neng kali yuh!
Jaka Tole : Janwis gedene semono, ning
kali we njaluk dikancani.
Jaka Tarub : Lah, aja kaya ngono ta, mung
ngancani we kok wegah
Jaka Tole : Emoh laah. Ngancani kok ning
kali. Yen ngancani ning kota,
shopping, cuci mata ngono aku
gelem banget.
Jaka Tarub : Ya wis yen ora gelem ngancani.
Yen neng kali ana sing bening-
bening, ora tak kandhani.
Neng Kali
3
Jaka Tarub : Wualah-wualahapa aku ora
salah weruh, kae midodari lagi
padha adus, ayu-ayu tenan, keno
nggo cuci mata ki. Tamba
ngantuk..! Oh ya, aku duwe ide
cemerlang, tak jupuke salah siji
slendange, ben ora iso bali.
4
Midodari jambon akhire detinggal dhewekan.
Ora ana sing gelem ngancani.
5
Jaka Tarub : Sembarangan. Aku Jaka Tarub,
dudu tukang nggaweni tarub.
Midodari Jambon : Oh, ngono. Aku Midodari
Jambon. Jeneng bekene Nawang
Sasi. Aku teka saka khayangan.
Tapi sing dadi masalah, saiki
aku ora bisa bali menyang
khayangan. Amarga,
slendhangku ilang.
Jaka Tarub : Ow, ngono critane. Melas
temen. Ya wis, saiki kowe melu
karo aku bae.
Midodari Jambon : Melu menyang ngendi?
Jaka Tarub : Aja kakeyan takon ngapa.
Tinimbang kowe dhewekan
neng kene. Ayo, gelem pa ra?
Midodari Jambon : Ya wis, aku gelem melu
sampeyan. Tapi manawa
sampeyan macem-macem dak
thuthuk lho
Jaka Tarub : Iya lah.
6
Midodari Kuning : Mbon, Kepriye kabare ? Apik-
apik bae ta? Suwe ora ketemu?
Midodari Jambon : Eh Abang, Ijo, Kuning, Biru,
aku apik-apik bae neng kene.
Kepriye kabare kowe-kowe
padha? Waras kabeh ta?
Midodari Ijo : Aku karo kanca-kanca neng
kana ya padha waras kabeh.
Midodari Abang : Jan, aku heran karo kowe. Bisa-
bisane betah neng bumi. Ana apa
ta jane ?
Midodari Jambon :Dak critani, ya. Aku neng kene
ketemu karo pemudha sing
ganteng banget.
Midodari Biru : Sapa jenenge ?
Midodari Jambon : Jenenge Jaka Tarub. Kae sing
nulungi aku pas ditinggal dening
kowe-kowe padha. Terus saiki
aku wis dadi bojone Jaka
Tarub.Malah saiki aku wis
duwe anak jenenge Jaka Tajam.
Midodari Ijo : Apa kuwi ? Kok elek temen ?
Midodari Jambon : Elek piye lho, kuwi dijupuk
saka Ta sing berarti Tarub, Jam
sing berarti Jambon.
Midodari Abang : Ooo Ngono ta critane.
Midodari Jambon : Ngomong-ngomong, ana perlu
apa ta, kok njanur gunung?
Midodari Biru : Aku, Ijo, Abang, lan Kuning
diutus dening Baginda Raja
supaya njemput kowe bali
menyang khayangan.
7
Midodari Ijo : Nggo ngapa urip neng kene?
Mendhing urip neng khayangan.
Apa-apa ana.
Midodari Jambon : Tapi pangapura ya kanca-kanca.
Aku ora bias melu kowe padha.
Amarga aku wis betah neng
kene.
Midodari Ijo : Dadi aku lan kanca-kanca sia-
sia teka kene ?
Midodari Kuning : Ya wis yen kuwi kekarepanmu.
Nanging aku isih ngarep kowe
bali menyang khayangan maneh.
Midodari Abang : Aku ora arep meksa. Sing
penting kowe senrng, aku ya
melu seneng.
Midodari Jambon : Matur nuwun, wis padha
pangerten karo aku.
Midodari Biru : Ya wis yuh, padha bali. Wis
sore, mendung sisan. Mengko
neng ndalan kudanan kepriye?
Midodari Kuning : Mbon, aku bali ya. Dada.
8
slendhange kae ora dak jupuk,
mesthi uripku ora bakal kepenak
kaya saiki. Tapi aja nganti Si
Nawang Sasi ngerti. Yen nganti
ngerti, bisa dadi duda aku.
Midodari Jambon : Jan, Bapake. Karepe saben sore
medang kopi bae. Apa ora bosen
ta, Pak ?
Jaka Tarub : Ya ora ta, sing nggawekne
bojone dhewe.
Midodari Jambon : Oh ya, Pak. Berase wis entek.
Sesuk arep adang apa?
Jaka Tarub : Masak wis entek ta, Bu?
Midodari Jambon : Nganti wis klimit malahan,
Pak Pak.
Jaka Tarub : Neng lumbung beras isih ana
kok, Bu. Dhek wingi dikirimi
Jaka Tole sak ember.
Midodari Jambon : Jajal dak tilikane dhisik.
9
aja, Bapak sing njupuk
slendhangku ya?
Jaka Tarub : Slendhang apa ta, Bu ? Aku ora
ngerti apa sing kok omongake.
Midodari Jambon : Halah Ora usah mungkir.
Ngaku bae, Pak. Wis dak bela-
belani ora bali menyang
khayangan, tibake sing
njupuk slendhangku malah wong
sing dak tresnani. Aku kecewa
karo sampeyan.
Jaka Tarub : Aku njaluk ngapura, Bu. Aku
bener-bener njaluk pangapura.
Aku ora ngerti bakal kaya ngene
dadine.
Midodari Jambon : Aku ora bisa kaya ngene terus.
Aku kudu lunga saka kene.
Tulung jaga Jaka Tajam. Aku
arep bali menyang
khayangan.
TAMAT
10
PENDIDIKAN
Bani, Ririn, Yayuk lan Tedy yaiku kanca sing wis
pada kenal suwe nalika isih sekolah ana ing SD. Saiki
dekne kabeh wis pada sekolah ana ing SMP. Sawijining
dina Bani nakoke babagan kesiapane kanca-kancane
melu ulangan basa Indonesia sing bakal kalakon sesuk
esuk. Saka ketelu kancane, jebulna Tedy ora sinau padha
pisan lan luwih mileh kanggo ngentekake wakunya karo
dolanan Game.
11
wae, nanging pas wayah ana ngomah awake
dhewe kudu sinau, luwih-luwih meneh yen
awake dhewe durung nyuwasani pelajaran kui.
Bani : Nah, bener kui apa sing dikandha Yayuk.
Kowe ra isin yen mengko bijimu elek? Wong
awake dhewe kancamu wae mesti ngerasa isin
ro liyane yen mengko bijimu elek dewe sak
kelas.
Tedy : Kowe ki do isin ngapa? Wong sing bijine elek
wae aku, dudu kowe?
Ririn : Ya sanajan sing bijine elek kuwi kowe, ning
aku kabeh kan ya kancamu cerak?! Apa sing
kedadean ro kowe, becik utawaa ala ya melu
nanggunge uga.
Yayuk : Iya, kowe kudune sinau kaya awake dhewe,
Ted. Uwislah, awake dhewe ora nglarang kowe
dolan, ning ya kowe kudu nduwe jadwal kanggo
sinau neng omah.
13
dudu. Arep takon opo to Le?
Bandung : Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula
menika sinten? Ngantos sak niki kok
kula taksih bingung.
Bandung : Bu,kok mendhel mawon? Wonten
penggalih menopo to bu?
Ibu : Anakku Bandung (ngelus pundake
Bandung). Sajake iki wektu sing pantes.
Kowe saiki wis gede, ibu ora wedi
maneh cerita karo kowe. Ibu ngerti,
kowe mesti iso ngerteni iki.
Bandung : Ana apa,Bu?
Ibu : Bapamu kuwi sakjane bangsawan ing
tlatah adoh kono.
Bandung : dados bapak tasik sugeng bu?
Ibu : Yen kowe pancen pengen nemoni
Ramamu, yo rapapa. Golekana Ramamu
kuwi,nanging ibu mung iso pesen.
Rungokno pesen-pesen ibu iki.
Bandung : inggih, Bu.
Ibu : Ibu mung iso dongakake apa sing kowe
karepake bakal tok temu. Lek wis
kepetuk ramamu, cepet sujud ing sikile
ramamu kanggo tanda kahormatan. Ing
jabakono, pasti akeh wong asing sing
bakal kok temui lan kabeh pasti nduwe
niat dhewe-dhewe.Kowe iku lanangan
sing isok dipercaya .Ojo seneng adu otot
anakku, iku ora apik. Ojo waton
tumindak ing kono, ora liyo kanggo
njaga keslametanmu dhewe.
Bandung : Inggih,Bu.
14
Ibu : Lan siji meneh amanatku (mlebu ing
kamar, metu lan nggawa selendang
warna abang). Gawaen selendang iki
supaya Ramamu percaya yen kowe iku
anake.
Bandung : matur nuwun Bu, nanging kepripun ibu
menawi kula ngembara. Menapa ibu
aman gesang piyambakan ing bumi
ingkang boten temtu niki .
Ibu : Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung
iso nyangoni slamet yo anakku sing tak
tresnani.
Menika Bandung budal ngembara.Lan dheweke
teko ing nggone jin. Dheweke ditekani karo para abdi
dalem saka nggone jin. Bandung bisa nglawan para abdi
dalem. Banjur Bandung nemoni Jin Bondowoso.
15
Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso ,
akhire jenenge Bandung diwenehi jeneng Bondowoso.
Dadi saiki jenenge Bandung Bondowoso. Jin Bondowoso
ngabulake panyuwunane Bandung Bodowoso. Deweke
banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso
saiki dadi sombong lan serakah. Dheweke pingin
nguwasai kerajaan Pengging lan kerajaan Prambanan.
Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane
Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih Gupala
perang karo Bandung Bondowoso. Bandung Bondowoso
nggawe panjalukansing keloro marang Jin Bondowoso
ben iso menang ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin
Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang nglawan
Prabu Boko. Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet.
Patih Gupala muleh karo ngetokake getih lan kelaran.
16
Jonggrang : HA? Apa bener ngendikanmu kuwi.
Opo panjenengan boten Goroh Patih?
Patih Gupala : Saestu ndara. Kula ingkang ngertosi
piyambak, Bandung Bondowoso nusukk
aken kerisipun.
Jonggrang : Rama(nangis)
Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung
Bondowoso teka ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung
banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing ngarepe iku?Apa
selire Prabu Baka sing dak pateni mau?
Bandung : (mlaku nyedeki Roro). Kena apa kowe
duh cah ayu?
Jonggrang : Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?
Bandung : HahahaSopo aku? Opo kowe ora
ngenali aku, raja ing Kerajaan Pengging,
lan saiki sing duweni kerajaan sing gede
iki (ngomong sombong) Bondowoso.
Hahaha..Ayu tenan kowe. Apa kowe
gelem dak dadekake garwaku!
Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban
apa.
Jonggrang : (mbatin) Bandung iku wong sing
sekti. Ra mungkin aku wani nolak.
Nanging atiku ora tresna. Kenal wae
durung, kok njaluk aku dadi bojone.
Penak tenan. Saya maneh, uwong iki
sing gae aku kelangan Rama tercintaku.
Bandung : HALAH!!!,trimo ae, Aku ngganteng
kok. Kena apa kowe ora gelem? Opo
17
kowe isin karo aku?Hem? (karo
nggoda)
Jonggrang : Wah.Apa sing arep aku lakokake. Aku
mumet.
Jonggrang banjur mikir-mikir.
Jonggrang : Ngene wae, yen kowe pancen pengen
duweni aku, syarate sitik-sitik wae.
Gawekno 1000 candi ing wektu sak
malem. Yen kowe kasil, aku gelem tok
pek bojo.
Bandung : Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan
tenan kok!!Sewu candi wektu sewengni?
10 candi wae, apa mending kowe njaluk
syarat liyane. Sekarepmulah. Moso kon
gawe 1000 candi.Arep tok nggo ngopo
candi iku.
Jonggrang : Kula tetep pengen digawekke sewu
candi. Iku panjalukku.buktekno yen
kowe tresna aku Bandung.
Bandung : Wis, sakiki ngene wae. Pase, njalukmu
piro?
Jonggrang : Aku nyuwun sewu candi! (karo arep
nglungani)
Bandung : Yowes yowes. Aja mutung to! Kanggo
buktekake tresna ku karo kowe, bakal
tak gawekake sewu candi.(janji)
Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing
terakhir.
18
Bandung : jin, aku isik nduwe panyuwunan sing
terakhir kan?
Jin : iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?
Bandung : aku njlauk tulung digaweake 1000
candi.
Jin : wokey, mari panyuwunanmu kuwi mau
urusanku karo kowe wis mari,dadi aku
ora pingin bantu kowe maneh.
Jonggrang : Kepriye iki, apa Bandung bisa gawe
candi okehe semono.
Dayang : La kepripun to Putri? Bandung menika
lak nggeh tiyang sekti to Putri, miterat
pamikir kula, kok nyuwun panjenengan,
bisa di tepati. Lha wong samenika taksih
jam kalih,anggenipun bangun candi
sampun badhe kelar to Putri.
Jonggrang : La terus apa sing kudu tak lakokake.
Aku ora gelem rabi karo Bandung.
Dayang : Lajeng kepripun?
Jonggrang mloka mlaku ing jero kamar
Jonggrang : Wis, saiki ngene wae. Dayang, tulung
tangekake kabeh rakyat Prambanan,
kongkon wong wadon numbuk pari, lan
bakar jerami. Sing ana ing kandange
pitik. Awak dewe gawe suasana bengi
iki seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono
jin-jin sing lagi kerja ngira lek isuk wis
teko,jin-jin padha mlayu lan ojo lali
naburake kembang-kembang.
19
Dayang : Ide ingkang bagus, Putri. Karongono,
Bandung pasti ora bias marikake gawean
kuwi.
Jonggrang : Iya. Dayang, cepet dewekmu tangikne
wong-wong!.
Dayang : Inggih ndara.nyuwun sewu.
Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan
ing ndesa iku. Wedokan mau dikonkon numbuk padi lan
mbakar jerami, Pitik pitik dikongkon nguruk.
Jin : Wah, Srengenge wis nyilau ing kono!
awakdewe kudu cepet ngaleh iki. Yen
ora, awake dhewe engko iso angus!
Weleh...Tapi, piye karo penggawean iki.
Candi sing didekno kurang siji engkas.
Bandung ya ing endi iki?
Para jin-jin pada mlayu lan ninggalake gaweanne
.Ora suwe maneh Bandung Bondowoso teko karo. Dhalu
sing rame, srengenge wis muncul , pithik jago , para
wadon wis mulai numbuk pari lan jin-jin pada ngilang
kabeh.Ndeleng keaadan kuwi BandungBondowoso.Ing
esuk, Bandung nekani Jonggrang.
20
Jonggrang : oke. Tapi iling janjimu, yen candi kuwi
kurang teko sewu, berarti kowe batal
ngolehake aku, Bandung.
Jonggrang ngitung candi-candi kuwi.Mari bolak-
balik ngitung Jonggrang ngomong.
Jonggrang : sepurane Bandung, uwis dak itung,
candi sing kok gawe kurang siji.
Bandung : Hah? Sing tenan.kowe pasti salah
ngitung.
Jonggrang : aku uwis bola bali ngitung, tapi hasile
pada. Jumlah candi iki mung 999 .
Bandung : yawis, kan mung kurang sak buah,
uwis ana 999 buah. Engko bakal dak g
awekake maneh. Tapi sak uwise kowe
rabi karo aku.
Jonggrang : ora, Bandung. Janjine dudu kaya
ngono! Kowe uwis gagal menuhi
janjimu. Dadi minggato saka uripku.Ojo
nyideki aku.Utawa aku sing bakal
minggat.
Bandung : Ha?sak wise aku nggawe 999 candi,
apa mung iki balesanmu Jonggrang
Jonggrang : Iyo.kowe pingin apa maneh! (nyentak)
akonono yen kowe uwis kalah wong
elek.
Bandung : Jonggrang!wanine kowe ngenyek aku!
Jonggrang : pancen ngono toh nyatane!
Bandung : Jonggrang! Kowe wis nggawe aku
ngamuk! Ket mau aku wis nyobak gawe
sabar gawe ngentukake kowe, tapi
percuma ae pengorbananku iki. Ora papa
21
aku ora ngentukne awakmu! Candi iki
pancen kurang siji, lan sakjane sing
pantes ngelengkapi ya mung kowe tok!
Dadi kowe Candi Jonggrang dadio
hiasan kanggo kerajaanku!
Jonggrang : Aaaaahhh !!!!!!!!!!
Moro-moro Jonggrang berubah dadi Patung
TAMAT
22
KEONG MAS
Nuju sawijining dinten Raden Inu Kertapati lan
Candra kirana wonten ing krajaan ngwontenake
parepatan kangge ngrembag babagan nikahane Raden
Inu Kertapati kaliyan Candra Kirana. Ananging Dewi
Galuh sedereke Candra Kirana ora seneng yen Raden
Inu kaliyan Candra Kirana nikahan banjur dheweke
lungga saka krajaan kanggo nemoni Mbah Dukun.
23
Mbok Randha Dadapan banjur nggolek pakan
iwak, supaya iwake pada teka lan gampang dijupuk
nggo jala. Nanging dheweke malah nemokake keong
kang warnane emas sing nyangkut ing jalane. Keong
mas banjur digawa bali karo mbok Randha Dadapan.
24
Mbok Randha ngubengi omahe, ora ana wong
siji-sijio dheweke tambah bingung mikir asale panganan
kuwi. Mbok Randha Dadapan banjur nduwe cara supaya
ngerti sapa sing menehi panganan kanggo dheweke.
Sesuke Mbok Randha ethok-ethoke lunggo neng
kali, padahal dheweke menyang mburi omah pengin
ngerti asale panganan akeh kuwi. Mbok Randha
Dadapan kaget amarga keong mas sing neng genthong
ngerti-ngerti dadi perawan ayu. Perawan mau banjur
masak lan nyepakake panganan neng meja. Mbok
Randha Dadapan banjur nemoni perawan mau.
25
Ahaaku membo-membo dadi rakyat
wae.
26
Raden Inu : Candra Kirana.. kowe ana ngendi cah
ayu? Aku Raden Inu Kertapati!
Pengemis : Raden paring-paring
Raden Inu : Niki kula wonten satunggal ewu
rupiah.
Pengemis : Nuwun Raden, ngapunten panjenengan
madosi Candra Kirana?
Raden Inu : Inggih Mbah, jenengan ngeros saking
pundi? Turune manuk gagak Candra
Kirana wonten ing tengah alas mriki.
Pengemis : Manuk gagak niku badhe nyelakakake
panjenengan, sejatine Candra Kirana ing
laladan Dadapan.
Raden Inu : Matur nuwun mbah, kula badhe
nglajengaken lampah.
Pegemis : Sami-sami.
27
Raden Inu : Wah ngelak ki aku. Mampir neng
gubuk iku sek wae lah.Kulo nuwun!
Candra Kirana : Mangga wonten perlu napa?
Raden Inu : Candra Kirana.. alhamdulilah akhire
aku nemokake kowe.
Candra Kirana : Inggih, kula Raden.
Raden Inu : Aku nggoleki awakmu nganti ngendi-
ngendi cah ayu, kepriye critane awkamu
iso tekan kene?
Candra Kirana : Niku Raden kula dipun kutuk dadi
keong mas dening Mbah Dukun lajeng
kula diopeni kaliyan Mbok Randha
Dadapan wonten mriki.
Raden Inu : Nistha temen kelakuane Dukun kuwi,
saiki dening aku wis nemukake awakmu
ayo balek nang krajaan karo aku.
Candra Kirana : Sembah nuwun Raden.
TAMAT
28
4 SEKAWAN
Dina iki, dina wiwitan mlebu sekolah. Fuul
mlebu nang kelas X-A SMA Bhakti Luhur. Fuul sing ora
duwe kanca, mlaku dewe menyang kantin.
29
Bel mlebu sekolah muni, murid- murid padha
mlebu kelas lan milih bangku. Rijal lan Henry lungguh
bareng. Nanging Fuul lungguh dewe ing sebelah wetan
e Rijal lan Henry.
30
Ing MOG, Fuul, Henry, lan Rijal mung mlaku-
mlaku. Traktiran sing dijanjikno Rijal ora sido, amarga
duwete Rijal ilang.
31
Fuul : Aku lungguh ing mburi dewe, Vi.
Silvi : Oalah, rupane aku ora tau ndelok kowe Ul.
Kancamu ora mbok kenalno nang aku ta?
Fuul : O iya, kenalno dewe rek.
Henry : Aku Henry, Sil.
Rijal : Aku Rijal, kancane Fuul sing paling mboiz
Henry : Gayamu Jal, rai pas-pasan ae loh. (Kabeh
ngguyu)
Silvi : Ora papa kok, aku Silvi. Aku pingin dadi
kancamu kabeh.
Henry : Oke- oke.
32
Henry : Kowe yok apa seh? Kowe iku mentingno dolan
tinimbang kerja kelompok.(Karo nekek Fuul)
Silvi : Wis, wis.. aja tukaran. Kuwi iku yok apa seh
jal? Kancane padha tukaran kok malah enak-
enakan dolanan HP.
Rijal : Wis Hen.., wis Hen..
Fuul : Sepurane rek?
Silvi : Sepurane rek, Fuul gak salah, aku sing ngajak
Fuul dolanan
Henry : Emboh wis. Kowe dolan o ae, aku dak kerja
kelompok dewe karo Rijal. (Rijal lan Henry
langsung ninggalno Fuul lan Silvi)
Silvi : Sepurane ya Ul, aku gak bisa dadi kanca sing
apik kanggo kowe. Aku malah mecahake
persahabatanku karo kanca-kancamu. (Fuul
mung meneng bae)
Silvi : Ayo wis Ul, awak dewe nyusul Henry lan Rijal
supaya masalahe mari. Aku uga ngerasa salah
marang arek-arek.
Fuul : Ayo wis.
33
Ora suwe omong-omongan, Silvi lan Fuul ana
ing ngarep omah. Karo rewange Henry, Fuul lan Silvi
dikongkon langsung mlebu. Nanging ing ruang tamu,
ketemu bapake Henry.
34
Akhire Fuul, Henry lan Rijal dadi sahabat
maneh. Lan sahabate ketambahan 1, yaiku Silvi.
Persahabatane arek 4 iki langgeng sampek wis lulus
SMA.
TAMAT
35
Polaeh Kartinah lan
Kasmiati
36
Ora ganti sue bocahan pada reang-reang, bel
tanda mlebu kelas moni. Barang ora sue ana guru anyar
sing tes pada domongi. Gurune gede, duwur, lan gagah.
37
kowe perlawanan kata dadi katakata apa
bae mesti ana lawane. Misale langit
lawane bumi, paham anak-anak?
Murid : Paham pak..
Pak Guru : Lah siki pak guru arep nyebutna kata-
kata apa bae mengko ko pada golet
lawan katane. Mudeng?
Murid : Mudeng.
Pak Guru : Ya, kata sing pertama pinter.
Murid : Bodo.
Pak Guru : Duwur...
Murid : Endep.
Pak Guru : Hahahaa siki madang.
Murid : Hahahaa siki kencot.
Pak Guru : Lho lho lho deneng kencot?
Murid : Lho lho lho deneng madang?
Pak Guru : Kue salah kue dudu kencot.
Murid : Kue bener kue dudu madang.
Pak Guru : Sing pada bener.
Murid : Sing pada salah.
Pak Guru : Wis pada bubar pada bubar!
Murid : Urung pada kumpul pada kumpul!
38
Karti : Iya sih asik.. Tapi lewih asik sih prei
sisan.
Sukir : Hmm... emange pada seneng yah ngger
bali gasik, aku sih biasa bae malah
ujarku tah eman-eman wektune.
Kasmi : Ora usah sok rajin lah...
Sukir : Hmm...
39
Pak Guru : Anak-anak kenalna kie murid anyar.
Ayu mbok hahaha. Siki ngeneh kowe
maju kenalan karo batir-batir.
Rani : Nggih pak. Batir-batir kenalna
jenengku Rani, asalku sekang
Karangkejimong. Aku pindah ngeneh,
sebab ibuku ditugasi dadi bidan neng
wilayah ngene.
Pak Guru : Ya. Okeh Rani siki koe njagong
nggolet panggonan. Sukir Rani njagong
karo kowe ya.
Sukir : Nggih pak. (sukirman kenalan karo
rani) sukirman
Rani : Rani
40
Karti : Ok. Urusane dewek urung rampung ki
yah..
41
Sukir : Lho deneng ko bisane keponto?
Rani : Aku ora ngerti, kayane miki ana sing
ngunci sekang njaba loh.
Sukir : Kue mesti ulaeh Karti lan Kasmi.
Rani : Aja suudzon disit lah kir, kan urung
mesti Karti karo Kasmi pelakune
42
Karti+Kasmi : Aduh...aduhhh...
Rani : Ora papa mbok, ana sing lara? Ana
sing lecet. Priwe priwe?
Karti : Ora lara sirahmu peang sih!
Kasmi : (Kasmi krisik-krisik maring Karti) Ti,
dipikir-pikir Rani atine apik yah?Dewek
mbok wis jail tapi Rani gelem nulungi
dewek ya.
Karti : Iya yah. Aku tembe nyadar aku salah.
Kasmi : Suwun ya wis nulungi nyong. Mungkin
ngger langka ko aku karo karti mesti wis
mati ndean.
Rani : Iya pada-pada. Sesama batir emang
kudu saling tulung. Nyong juga wis
Maafna ko pada koh. Mungkin ko pada
khilaf
Karti : hmmm.. Siki ko gelem ora dadi batire
aku ?
Rani : Iya aku gelem lah, masa iya ora
gelem.
Karti+Kasmi : Suwun ya Ran, ko gelem dadi batire
dewek.
Rani : okee.
TAMAT
43
SOMBONG NGERUSAK
KEKANCAN
44
ngomong? Awake dewe apik-apik ae
to Dar?
Dara : Ora! Aku saiki ra seneng karo
kowe, kowe saiki mlarat, wis do
minggir- minggir!
Lungo neng mburi karo nggowo sapu.
45
7juta.hp pinter lho iki.
Dara : Halah. Mung semono to regane?
murah no bapakku kan bos
Desy : (Kaget) wuss! elok tenan. yo wis
sesok tukuo yo, seng luwih apik teko
iki.
Dara : (Pede) iyo gampang iso diatur
Desy : halah!
Wektu muleh sekolah Dara wis tekan omah.
Terus langsung
Dara : Pak, pak e tukok ne Hp!
Pak.Zainul : heh! Opo? reneo!
Dara : pak. Anu tukok ne Hp Pak
Pak.Zainul : opo? Tuku Hp maneh? Lha Hp
museng kuwi arep kok nggo opo?
Dara : iki kurang apik, usume saiki Hp
seng iso ditutul layare
Pak.Zainul : Buk! Buke
Bu.Novi : yo kosek, enek opo to pak?
Pak.Zainul : kandanono anakmu kono!
Bu.Novi : nduk, ngene lho. Tak kandani yo.
Neng ojo kaget!
Dara : enek opo to Buk?
Bu.Novi : piye yo? Bapakmu iki enek masalah
ning kantore, enek kliene bapakmu
seng wis marai rugi perusahaan
Dara : maksude?
Bu.Novi : yo kowe ra iso tuku Hp. Bapakmu
kapusan mulo awake dewe kudu
hemat, rasah tuku sing ra penting.
Omah iki, sesok kudu ditinggalke,
46
keluarga iki kudu golek omah seng
luwih sederhana. terus omah iki di
dol.
Dara : Opo? oh ora mungkin! maksude
bangrut? ora urusan! Pokoke kudu
tuku Hp! Titik!
Pak.Zainul : (Brakkkk) kowe ra sah ngeyel,mbok
yo ngerti keadaane wong tuwo
mlarat ngono lhooo!
Dara : nanging aku
Pak.Zainul : ra enek nanging-nangingan, pokoke
kowe kudu hemat!
Dara : asem! (lungo neng kamare)
Pak.Zainul : ngomong opo kowe? (lingguh)
Kurang ajar banget cah kuwi!
salahe sopo seng manjakke?
Pak.Zainul : buk piye nek saiki ngejak Dara
neng ngendi ngono?
Bu.Novi : lha neng ngendi?
Pak.Zainul : wis kuwi rahasia. Pokoke celuken
Dara, nek ora gelem omongono arep
di tukokne Hp
Bu.Novi : nggeh pak
Bu.Novi : Dara, reneo sek nduk! arep di jak
bapakmu
Dara : yo ( moro) arep sido ditukokne Hp
to Buk?
Bu.Novi : yo embuh, pokoke meluo bapakmu
sek.
47
Dara karo Bapake numpak mobil neng ngendi
ngono. Terus, Dara mikir. Lho kok aneh, ambune
ngapusi iki
Dara : (miduk soko mobil) lho kok rene
ngopo kok rene, ora arep tuku Hp
to?
Pak.Zainul : cobo deloken uwong-uwong kuwi
saben dino kerja keras gor dinggo
Mangan, awake dewe kudune ber
syukur wis urip kecukupan saben
dino. Kowe kudune ngerti, uwong-
uwong iki ora saben dino iso
mangan, kadang-kadang mangan mor
nganggo sego aking. Tak kandani yo
nduk urip ki ora mesti neng nduwur
terus utowo neng ngisor terus. Nek
awake dewe tau sugeh, awake dewe
yo kudu siap dadi mlarat. Ngerti?
Dara : Nggeh ngertos pak
Pak.Zainul : ngerti tenan po ra?Dadi sido tuku
Hp po ra?!!
Dara : mboten usah mawon pak.kulo
nyuwun ngapunten nggeh pak. Kulo
sampun sadar.
Pak.Zainul : lha ngono lo, yo tak ngapuro,
rapopo, nanging ndungaren kowe
nganggo boso kromo karo bapak he
nduk?
Dara mikir nek sesok arep njaluk sepuro
karo Dika lan dadi koncone meneh. Esok wis teko,
pas arepe bel masok. .
48
Dara : Dik Dika!
Dika : ngopo he? Jarene ra pengen kenal
meneh karo aku.
Dara : sopo seng ngomong?
Dika : yo wis arep ngomong opo?
Dara : ngene anu aku njaluk sepuro yoo
(karo ngejak salaman)
Dika : Ora. Ora enek sepuro-sepuroan!
Dara : Loh?
Dika : Ora-ora aku mok guyon.yo genah
tak sepuroni. (karo salaman)
Nindy : Lha mbok ngono koncoan wes ket
biyen kok arep musuhan yo po ra
Des?
Desy : hooh! Terus kowe sido tuku Hp po
ra?
Dara : Ora kok Des. Bapakku kapusan.
Saiki keluarga ku lagi krisis
Desy : Oowwww
Dika : Hooh to Dar, yo wis rapopo. Mesti
enek jalan keluare pokoke gawe
penak ae
Dara : Bener omongmu Dik.
Akhire Dika nyepurani Dara, konco-koncone
liyane melu seneng Dara wis berubah dadi apik lan
ora sombong maneh.
49