Anda di halaman 1dari 6

Jaka Tarub

Jaman biyen ing desa daerah Jawa Tengah urip seorang pemuda anami Jaka Tarub. Ia
urip bareng ibune kang biasa diceluk Mbok Rondho. Bapake wes suwi tinggal dunya. Saben
dina, Jaka Tarub lan Mbok Rondho tani pari ing sawah.

Pada suatu wengi, ing tengah turune, Jaka Tarub mimpi oleh bojo widadari kang ayu
banget seko kahyangan.

Nalika Jaka Tarub tangi...

Jaka Tarub: “Hoalah tibake aku mek ngipi, tapi ajak e kok koyok tenan. Halah mbuh wes...”
(tangi mlaku neng njobo delok langit)

Naliko Jaka Tarub tengah nglamun, moro-moro krungu suara jago kluruk tanda wes
isuk. Jaka Tarub tangi lan mlaku melbu omah.

Mbok Rondho: “Ndek ndi ya Jaka Tarub kok ora ana nang kamar?”

Mbok Rondho: “Hoalah, kondi ta kowe le?”

Jaka Tarub: “Seko njobo mbok golek angin”

Awan nalika Mbok Rondho lagi ana ing sawah, moro-moro teko Pak Ranu sing duwe
sawah sanding moro

Pak Ranu: “Mbok, nyangopo to anakmu sampek saiki ora rabi-rabi?”

Mbok Rondho: “Mbohlah nu, nyangopo kowe nakokne iku?”

Pak Ranu: “Ora opo-opo mbok. Aku maksud njodohne anakmu karo anakku Laraswati.”

Mbok Rondho: “Hah?”

Krungu niat Pak Ranu kang sek tas diomongne Laras seneng banget. Laraswati iku
gadis ayu kang duweni tutur kata lembut. Ia yakin jaka Tarub bakal milih laraswati dadi bojone.
Masio Mbok Rondho durung ngowehi komentar masalah iku. Arep piye-piye Mbok Rondho
sadar Jaka Tarub wes gedhe iso gawe keputusan dewe.

Mbok Rondho: “Aku setuju-setuju wae Pak Ranu. Tapi amprih apik e kita takon disek nang
bocah-bocah”

Pak Ranu: “Iya, aku yo mikir ngunu mbok. Mengko jajal kita takokne bocah-bocah disek”

Dina ganti dina. Mbok Rondho durung nemu wektu kang pas kanggo ngomongne
masalah perjodoan Jaka Tarub lan Laraswati. Ia wedi Jaka Tarub kesinggung. Mungkin Jaka
Tarub wes duwe calon dewe nanging durung dikenalne Mbok Rondho. Suwi-suwi Mbok
Rondho lali niat e.

Jaka Tarub: “mbok, aku budhal berburu sek ya” (karo gawa tombak nggo buru kewan)

Mbok Rondho: “Iya, ati-ati yo le muga akeh kewan dina iki” (lambaian tangan terus melbu
omah)

Ora suwi ing tengah hutan, Jaka Tarub kasil manah seekor menjangan. Atine bungah.
Nanging sayang sakwise Jaka Tarub tengah mlaku balik gawa kasil buron, moro-moro teko
seekor macan nyerang lan gawa menjangan iku lunga. Jaka Tarub lungguh lemes.

Jaka tarub mlaku balik karo perasaan sedih lan keciwa....

Mbok Rondho: “Ana apa ta kok kowe mrengut wae le? Ndi kewan kasil buruanmu?”

Jaka Tarub: “Ngapunten nggih, kasil buron e dijupuk macan”

Mbok Rondho: “Hoalah le, terus awake dewe arep mangan apa iki?”

Jaka Tarub: “Sek ya mbok jajal tak golekno buah-buahan nang hutan” (mblayu nuju hutan)

Bu Laksmi: “Ana apa ta mbok kok Jaka Tarub ketok gupoh?”

Mbok Rondho: “Halah kuwi lo, arep golek buah-buahan nang hutan. Ora ana apa-apa nang
omah”

Bu Laksmi: “Oalah ra entuk apa—apa. Lek nang nggonku sih okeh pangganan.” (balik karo
wajah sinis)

Mbok Rondo: “...” (sedih melbu omah)

Ing tengah hutan Jaka Tarub ngunduh apel lan jambu liar, naliko iku dhekwene krungu
ana suara wong wedok-wedok kemrecek. Dhekwene penasaran akhire goleki asal suara
iku. Ing mburine wit gedhe Jaka Tarub weruh para widodadari adus ing kolam. Jaka
Tarub takjub marang kecantikan para widadari iku.

Jaka Tarub: “Ayu ne gadis-gadis iki” (masang wajah gumun)

Ing kolam para widadari pada adus bareng karo senda gurau

Nawang Ayu: “Wah, seger ya banyu ing bumi iki”

Nawang Wulan: “Iya, mbakyu banyune ya bening”

Nawang Arum: “Sak durunge bali menyang kahyangan ayo mlaku-mlaku disik”

Nawang Kunthi: “Ayo sapa ngerti ketemu satrio kang bagus”


Nawang Yayi: “bening-bening sebening banyu kali iki, banyu kali mandheke ing segara”
(karo nyanyi)

Nawang Manis: “Uwis-uwis mengko ana sing krungu piye. Ayo gek ndang ganti mengko
selak kesoren”

Para widodari ora ngerti yen slendange Nawang Wulan dicolong

Nawang Ayu: “Ayo, mentas wes”

Para widodari pada mentas nganggo selendang

Nawang Wulan: “Mbakyu-mbakyu ana sing weruh selendangku pora?”

Nawang Arum: “Gek piye to kowe ki, porayo nang kunu selendangmu”

Nawang Manis: “Jajal digoleki dikek mbakyu”

Nawang Yayi: “Jajal tak golekane nang kono mbok menowo kebur. Aku tak goleki nang siseh
kono karo Nawang Kunthi”

Nawang Kunthi: “Ayo mbak”

Nawang Ayu: “Jajal iling-ilingen nandi terakhir lek mu nyeleh”

Nawang Wulan: “Nang sisih kene mbak awor selendange mbak yu-mbak yu”

Para widodari pada goleki selendang Nawang Wulan, nanging amarga dino wes mulai
surup para widodari kudu mbalik nang kayangan ninggalno Nawang Wulan goleki
selendange dewe ing bumi.

Nawang Wulan: “Aku wis mubeng-mubeng ananging selendangku durung ketemu, yen ngene
iki aku ora iso bali menyang kahyangan maneh. Menowo aku nang kene ora oleh ana
wong kang ngerti sejatine asal-usulku, iku iso mbebayani awakku dhewe. Wah, kae ana
wong, jajal aku tak takon. Nyuwun sewu pak?”

Penduduk: “Nggih monggo cah ayu”

Nawang Wulan: “Kula badhe ngrepoti sekedik”

Penduduk: “Ana apa cah ayu?”

Nawang Wulan: “Menawa bapak-bapak niki sumerep selendang warna wungu nggih?”

Penduduk: “Wah, kaya ngapa lo kuwi cah ayu? Selendang wungu iku okeh.”

Penduduk: “Aku nang omah yo duwe selendang wungu ngone bojoku”


Nawang Wulan: “Selendang wungu segi empat klunyur-klunyur”

Penduduk: “Hahaha aneh-aneh wae kowe nduk”

Nawang Wulan: “Selendang niku bener-bener penting pak. Panjenengan sumerep napa
mboten?”

Penduduk: “Wah, aku ora eruh nduk”

Penduduk: “Tuku o meneh wae lah Nduk, timbang mumet-mumet goleki”

Penduduk: “Apa tak ijole nggon bojoku a?”

Nawang Wulan: “Matur nembah nuwun pak. Selendang niku mboten wonten tiang sade lan
mboten saget dipun ijoli”

Penduduk: “Oalah, awakmu iki aku kok ora tau weruh to? Teko-teko takon selendang. Seko
ngendi asalmu nduk?”

Nawang Wulan: “Saking kali. Nggih pun matur suwun pak” (mblayu ngalih)

Penduduk: “Lah berarti bocah ayu kuwi mau...” (Wajah wedi)

Penduduk: “Hoalah kowe ki kakean ndelok medi-medi”

Nawang Wulan sejatine uwis kesel lan putus asa goleki selendange. Nawang Wulan
banjur leren jagong. Amargo ora kenal sapa-sapa ing bumi, Nawang Wulan gelem dijak
bali nang omah e Mbok Rondho.

Nang omah, Jaka Tarub seneng banget iso njupuk selendang widodari. Jaka Tarub
ndelikna selendang iku nang jero kendi beras.

Mbok Rondo: “Ko Joko mbok bali”

Jaka Tarub: “Nggih mbok. Angsal napa mboten janga....nane?” (masang wajah kaget weruh
Mbok Rondho bali karo widodari sing adus nang danau kemau)

Mbok Rondho: “Oleh godhong telo ne. Woiyo, iki mbok mau ketemu bocah iki nglamun nang
pinggir dalan. Dadi tak jak bali mrene wong ditakoni ora ngerti omah e nandi”

Jaka Tarub: “Sapa jenengmu?”

Nawang Wulan: “Ni...Ni...Nimas” (salaman karo Jaka Tarub)

Jaka Tarub: “Aku Jaka Tarub”

Mbok Rondho: “Nimas, iki anakku kang ganteng dhewe Jaka Tarub”
Jaka Tarub: “Mbok kula badhe golek kewan buron nang hutan nggo lawuh mengko sore”
(mlaku metu nuju hutan)

Nang hutan Jaka Tarub lungguh menung mikirna apa Nimas ngerti yen dheweke sing
nyolong selendange.

Dina demi dina Jaka Tarub lan Nawang Wulan nyelot cidhek.

Suatu dina...

Nawang Wulan: “Mas, kula badhe matur dhateng panjenengan”

Jaka Tarub: “Ana apa ta Nimas sajak e kok penting arep ngomong apa?”

Nawang Wulan: “Kula badhe matur sapa asline kula. Kula Nawang Wulan widodari seka
kahyangan, kula nang bumi madhosi selendang kula kang ical.”

Jaka Tarub: “Oalah, mbesok tak ewangi goleki selendangmu”

Sesasi wes kelewat Nawang Wulan lan Jaka Tarub urip bahagia. Nanging suatu dina
nalika Nawang Wulan arep adang sega gawe Jaka Tarub. Ora sengaja Nawang Wulan
nemokake slendhange ing njero kendi beras. Dheweke kaget lan nangis.

Nawang Wulan: “Apa iki ana hubungane karo Jaka Tarub?” (nangis)

Krungu ana sing nangis Mbok Rondho ndang mblayu nang pawon

Mbok Rondho: “Ana apa nduk kok kowe nangis ngene?”

Nawang Wulan: (nangis)

Ora suwi Jaka Tarub teko\

Jaka Tarub: “Ana apa ta iki kok awakmu nangis? Ana apa ta mbok iki?”

Nawang Wulan: “Aku ora nyongko awakmu tega karo aku mas. Iki apa?” (nangis karo
duduhne selendange)

Jaka Tarub: “...”

Nawang Wulan: “Merga awakmu wes nglarani atiku, aku bakal nepati janjiku gawe banjir
nang kene” (mblayu nang gunung doa nang dewa)

Jaka Tarub: “Nawang...Nawang Wulan” (mblayu nututi Nawang Wulan nanging kehalang
banjir)

Tamat...
.

Anda mungkin juga menyukai