Okta, siswi kelas 11 ing SMK 2 Pacitan kalebu bocah sing terkenal ing sekolahe. Ora mung kancane, guru
lan karyawan uga kenal karo Okta amarga kalebu bocah sing tumrape apik, pinter, lan ramah. Ananging
ana wae sing ora sreg karo Okta amarga iri uga bocahe sing kurang sosialisasi karo bature.
Okta : ‘’Uwis”
Okta : “Ora”
Okta : “ Tolong mil, ojo ganggu aku arep sinau dinggo ulangan mengko.”
[ adegan terlihat Rinzia dan tika sedang berbincang* di gahibu, lalu mila datang menghampiri mereka
dengan raut wajah masam, membanting buku dan menghentakkan kaki ]
Mila : “Hehhh, aku sebel banget ambi Okta, pek kesayangan guru sok pinter banget.”
Mila : “ Moso ke kimau aku ngaruhi dekke apik apik malah diusir jare rep sinau, dasar males banget”
Tika : “ emmm, maklum lah cah dekkekan saiki lagi neng dhuwur angin, makane kudu dikei pelajran
ben reti posisine neng endhi”
[ adegan menyusun strategi dan sedikit backsound]
Tika : “ jamkos bu, wonten kelas niku panas mergane niku bu kulo kaleh rencang ngadem wonten
mriki”
Rika : “ Halah ora sah kakean alesan gik ndang mlbu nyang kelas”
Rika : “ Astagfirullah aladzim murid saiki nek dikandani gurune mangsuli ae “ [ ngelus dodo ]
Sedangkan di kelas Nova, Raninda bertanya dan mengajak Poppy untuk belajar bersama
Nova : “ Embuh aku yo ra mudeng carane piye, eh kae Poppy sajakke mudeng ayo takon nyg dekke”
Rinzia : “ lha nyaopo to? Masalah?, mbok tak bayari dewe nek tenan rusak.”
[ adegan mlaku nyg bangku nyenggol okta sing lagi nulis + okta noleh ]
Pada saat jam istirahat tanpa sebab apapun Mila menabrak Okta hingga ia terjatuh
Rinzia : “ Iyo podo2 murid e, podo podo mbayare, tapi dekke terus sing dipandang, pek eneng neng
dhuwur angin we sombong eram”
Poppy : “ yo nek pengin dipandang koyo okta yo sekolaho sing bener, rasah kakean polah”
Ranin : “ Wes cah cukup, ojo mbok terus rasah mbok teruske, mengko malah kedowo-dowo”
[ adegan ngelongke koco moto nyg okta + backsound +nakokake keadaane okta]
Tika : “ Piye mengko pas nek mulih sekolah wae, kan dekke nek mulih biasane keri dewe”
Poppy : “ eh cah aku tak disik yo wis ditunggu pak karni, enek urusan organisasi [ karo mlaku]
[adegan bullying, rinzia nutup lwang mbi kode-kodean, nyander okta + gebrak mejo ]
Rinzia : ‘’ kwe ke nek dadi uwong mbok sing sadar diri to rasah kemaki’’
[adegan sensor]
[Mila dan kawan kawan ngunci lwang seko njobo terus ngragap enek bu rika]
Rika : “ heeee, okta kimau mbok kapakne atik iso koyo ngene?”
Rika : “ ayo salah siji jelaske, katimbang wong tuone podoan tak panggil “
Tika : “ Ngeten leh bu, okta niku menawi dijak guneman nyepelekaken sanged”
Okta : “ mboten bu, kulo niku mboten nyepelekaken, tpi ne kulo radi ajrih menawi diajak guneman”
Tika : “ Taaaa, sepurane iyo awake tukang gae perkoro nyang awakmu”
Okta : “ iyo aku yo sepurane nek sak wene iki sikapku gae sampeyan kabeh dadi gersulo ning ati”
Ranin : “ Wis podo akur toooo, mending saiki ayo podo sarapan ning kantin”
Akhire, bocah-bocah iku dadi batur kang akur. Aja gampang iri karo kanca. Pada-pada kanca
kudune podo njagane,