(khotbah Jum'at)
KHOTBAH PERTAMA
َ اَ ۡل َحمۡ ُد هّٰلِل ِ َربِّ ۡٱل ٰ َعلَ ِم ْين۰۰۰ ِ ﺍَ ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ ِﻪّٰﻠﻟ
َو َج َع َل ْال ُج ْم َع ِۃ بِنَ ْي ِل ْال َم ْغفِ َرة¤ ق ْا ِال ْن َسانَ فِ ْي اَحْ َس ِن تَ ْق ِوي ْم َ َ َخل¤
ُك لَ ْه َﻭﺃَ ْﺷﻬَ ُﺪ ﺃَ َّﻥ ُﻣ َﺤ َّﻤﺪًﺍ َﻋ ْﺒ ُﺪﻩُ َﻭ َﺭﺳُﻮْ ﻟُﻪ َ ﺃَ ْﺷﻬَ ُﺪ ﺃَ ْﻥ ﻻَ ﺇِ ٰﻟﻪَ ﺇِﻻَّ ﻪّٰﻠﻟﺍ ُ َوحْ َدهُ اَل َش ِر ْي¤
ﺻ ِّﻞ َﻭ َﺳﻠِّ ْﻢ ﻋ َٰﻠﻰ َسيِّ ِدنَا ُﻣ َﺤ َّﻤ ٍﺪ
َ ﺍَﻟﻠَّﻬُ َّﻢ
اَ َّمابَ ْع ُد¤ َ َﻭﻋ َٰﻠﻰ ﺁﻟِ ِﻪ ِﻭﺃَﺻْ َﺤﺎﺑِ ِﻪاَجْ َم ِع ْين¤
فَيَا ِعبَادَاﷲ¤
َّ ﺍِﺗَّﻘُﻮﺍ ﻪّٰﻠﻟﺍ َ َﺣ¤
َََ َﻖ ﺗُﻘَﺎﺗِ ِﻪ َﻭﻻَ ﺗَ ُﻤﻮْ ﺗُ َّﻦ ﺇِﻻّ َﻭﺃَ ْﻧﺘُ ْﻢ ُﻣ ْﺴﻠِ ُﻤﻮْ ﻥ
ََّاي بِتَ ْق َوى هّٰللا َوطَا َعتِ ِه لَ َعلَّ ُك ْم تُ ْفلِحُوْ ن هّٰللا
ِ ْ اُو¤ َم َعا ِش َر ْال ُم ْسلِ ِم ْينَ َر ِح َم ُك ُم¤ َاضرُوْ ن
َ ص ْي ُك ْم َواِي ِ فَيَااَيُّهَا ْال َح¤
Suatu hari Habibunaa Muhammad Duduk Sendiri dalam Keadaan MENANGIS, akibat
Tangisan Nabi sampai MENGGONCANGKAN ARASYnya ALLAH .
Allah yang Maha Tahu, apa sebab gerangan yang menyebabkan KekasihNya menangis
memanggil Jibril dan mengatakan :
"Wahai Jibril turun temui KekasihKu Muhammad, Sampaikan salam Ku dan tanyakan Apa
sebab gerangan yang menyebabkan Dia Menangis...???"
ك َأ ْنتَ ْال َع ِزي ُز ْال َح ِكي ُم َ م فَِإنَّهُ ْم ِعبَا ُدNْ ُِإ ْن تُ َع ِّذ ْبه
َ َّك ۖ َوِإ ْن تَ ْغفِرْ لَهُ ْم فَِإن
"Jika Engkau menyiksa mereka, maka sesungguhnya mereka adalah hamba-hamba-Mu,
dan jika Engkau mengampuni mereka, sesungguhnya Engkaulah Yang Maha Perkasa,
Maha Bijaksana "
Wahai Jibril, dengan ucapan 'Isa ini menandakan 'Isa berlepas tangan terhadap urusan
ummatNya, tidak mau bertanggung jawab lagi, semua urusan ummatNya telah di
serahkanNya secara bulat-bulat kepada Allah . Apakah Allah mau menyiksa atau
mengampuni.
TAPI Saya Wahai Jibril tidak mau BERPISAH dengan UMMATKU di DUNIA ini kalau tidak
ada JAMINAN KESELAMATAN BUAT UMMATKU dari ALLAH".
Kemudian Jibril di perintahkan turun kembali dan membawa satu Surah dalam Al Qur'an
Yaitu Surah Ad Dhuhaa.
Setelah Jibril selesai membaca Surah ini, kemudian Jibril Mengulang-ulang Ayat 5
َ ْك فَتَر
ض ٰى َ ُّك َرب ِ َولَ َسوْ فَ يُع
َ ْطي
Dan sungguh, kelak Tuhanmu pasti memberikan karunia-Nya kepadamu, sehingga engkau
menjadi puas.
"Wallaahii Yaa Jibril, Walladzii Nafsu Muhammadin Bi Yadihi, Laa Ardha Wa Wahidun Min
Ummati Yudzhibu Fiin Naar."
Demi Allah Wahai Jibril, dan Demi Jiwa Muhammad yang Berada Dalam Genggaman
TanganNya ( KekuasaanNya ) :
Saya tidak akan Pernah Ridha,
Saya tidak akan Pernah Senang,
Saya tidak akan Pernah Gembira
A P A P U N yang Allah akan Berikan KepadaKu K A L A U Nanti di Akhirat masih ada
UmmatKu yang di SIKSA di NERAKA JAHANNAM walau Cuma Satu Orang.
"INILAH Bentuk Kecintaan dan Kasih Sayang Habibunaa Muhammad Kepada kita
UmmatNya".
Ucapan Habibunaa Muhammad Ini MERUPAKAN HAKIKAT TAFSIR Ayat 107 Surah Al
Anbiyaa :
KHOTBAH KE DUA
اَ ْل َح ْم ُد هّٰلِل ِ َح ْمدًا َكثِ ْيرًا َك َما اَ َم َر
ك لَهُ اِرْ غَا ًما لِ َم ْن َج َح َدبِ ِه َو َكفَ َر َ اَ ْشهَ ُد اَ ْن اَل اِلَهَ اِاَّل هّٰللا ُ َوحْ َدهُ اَل َش ِر ْي
ق َو ْالبَ َش ِر
َ َو اَ ْشهَ ُد اَ َّن ُم َح َّمدًا َع ْب ُدهُ َو َرسُوْ لُهُ َسيِّ ُد ْالخَاَل ِِئ
ِ َ فَي۰ اَ َّمابَ ْع ُد۰ص ِّل َو َسلِّ ْم َعلَى َسيِّ ِدنَا ُم َح َّم ٍد َو َعلَى اَلِ ِه َو اَصْ َحابِ ِه َو َسلَّ ُم تَ ْسلِ ْي ًما َكثِ ْي ًر
اعبَادَاﷲ َ اَللَّهُ َّم
َّ ﺍِﺗَّﻘُﻮﺍ ﻪّٰﻠﻟﺍ َ َﺣ
َََ َﻖ ﺗُﻘَﺎﺗِ ِﻪ َﻭﻻَ ﺗَ ُﻤﻮْ ﺗُ َّﻦ ﺇِﻻّ َﻭﺃَ ْﻧﺘُ ْﻢ ُﻣ ْﺴﻠِ ُﻤﻮْ ﻥ
:ﻓَﻘَﺎ َﻝ ﻪَّﻠﻟﺍ ُ ﺗَ َﻌﺎﻟَﻰ
ﻪّٰﻠﻟﺍ
َ ﻳَﺎ ﺃَﻳُّﻬﺎ َ ﺍﻟَّ ِﺬ ْﻳﻦَ ﺀَﺍ َﻣﻨُﻮْ ﺍ،ﺼﻠُّﻮْ ﻥَ َﻋﻠَﻰ ﺍﻟﻨَّﺒِ ِّﻲ
ﺻﻠُّﻮْ ﺍ َﻋﻠَ ْﻴ ِﻪ َﻭ َﺳﻠِّ ُﻤﻮْ ﺍ ﺗَ ْﺴﻠِ ْﻴ ًﻤﺎ َ ُ ﺇِ َّﻥ َ َﻭ َﻣﻼَﺋِ َﻜﺘَﻪُ ﻳ.
َﺭﺑَﻨَﺎ ﺀَﺍﺗِﻨَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟ ُّﺪ ْﻧﻴَﺎ َﺣ َﺴﻨَﺔً َﻭﻓِﻲ ْﺍﻷَ ِﺧ َﺮ ِﺓ َﺣ َﺴﻨَﺔً َﻭﻗِﻨَﺎ َﻋ َﺬ َ
ﺍﺏ ﺍﻟﻨّ ِ
ﺎﺭ
عبا َدهّٰللا
َِ
هّٰللا
اِ َّن َ يَْأ ُم ُر بِ ْال َع ْد ِل َواِإْل حْ َسا ِن
َواِ ْيتَا ِء ِذى ْالقُرْ بَى َويَ ْنهَى َع ِن ْالفَحْ َشا ِء َو ْال ُم ْن َك ِر َو ْالبَ ْغی
يَ ِعظُ ُك ْم لَ َعلَّ ُك ْم ت ََّذ َّكرُوْ نَ .فَ ْاذ ُكرُوا هَّللا َ ْال َع ِظ ْي َم يَ ْذ ُكرْ ُك ْمَ
َوا ْش ُكرُوْ هُ َعلَى نِ َع ِم ِه يَ ِز ْد ُك ْم َولَ ِذ ْك ُر هّٰللا ِ اَ ْكبَ ُر