1.

Pengalaman Berkelah di Tepi Air

Terjun
Pada hari Ahad yang lalu, bapa telah bercadang membawa kami sekeluarga
berkelah di tepi pantai. Cadangan ini bagai tikus jatuh ke beras. Kami sekeluarga
melonjak-lonjak dengan kegembiraan selepas mendengar cadangan bapa. Ibu
membuat persediaan awal seperti membawa tikar, pelampung, makanan dan lain-lain.
Saya dan adik pula bekerjasama meletakkan barang-barang ke dalam but kereta.
Kami bertolak ke tepi pantai dengan menaiki kereta bapa yang baharu.

Dalam perjalanan, kami berbual-bual dengan mesra sambil menikmati

panorama yang indah permai. Kelihatan pokok-pokok di kedua-dua belah jalan
meliang-liuk bagai menyambut kedatangan kami. Kami juga makan sedikit biskut
sebagai alas perut. Perjalanan ini mengambil masa selama dua jam.

Apabila tiba di destinasi, kami membentangkan tikar di bawah pokok yang

rendang. Saya dan adik tidak sabar untuk menyalin pakaian renang. Selepas itu, kami
pun berenang di laut yang kebiru-biruan. Bapa berehat sambil membaca surat khabar
di bawah pokok untuk mengetahui isu-isu semasa yang berlaku di pelosok dunia
manakala ibu menyediakan makanan dan minuman sambil mendengar radio.

Selepas puas berenang, kami pun naik ke pantai untuk menikmati juadah yang
disediakan oleh ibu. Adik makan dengan gelojoh kerana dia sangat lapar. Kami
sekeluarga ketawa terbahak-bahak apabila melihat telatah adik.

Selepas menikmati juadah yang lazat, saya dan adik pun membina istana di
gigi air manakala ibu bapa bermain bola tampar dengan gembira. Kami sekeluarga
juga bersiar-siar di tepi pantai. Saya dan adik telah mengutip banyak kulit siput yang
berbentuk unik. Bapa juga tidak melepaskan peluang untuk mengambil gambar
dengan kamera digital sebagai kenangan manis.

Sang Suria mulai terbenam. Kami pun membersihkan tapak perkelahan lalu
balik ke rumah. Perkelahan ini merupakan suatu pengalaman yang tidak dapat saya
lupakan. Saya berasa sangat gembira pada hari itu. Saya berharap agar berpeluang
berkelah di tepi pantai pada masa kelak.
 2. Sambutan Hari Guru

Pada 16 Mei 2011 yang lalu, sekolah saya telah mengadakan sambutan Hari
Guru. Tujuan sambutan ini adalah untuk mengingati jasa guru yang telah mendidik
murid dengan berdedikasi.
Sejak awal pagi, semua murid, guru-guru dan ahli Persatuan Ibu Bapa dan
Guru telah berkumpul di dewan sekolah. Dewan sekolah telah dihias dengan belon-
belon yang cantik. Para hadirin mengambil tempat duduk masing-masing di dalam
dewan sebelum majlis bermula.
Majlis bermula tepat pada pukul 8.00 pagi dengan bacaan doa. Selepas itu,
juruacara menjemput Guru Besar SJK(C) Chung Hua Spaoh untuk memberi ucapan
perasmian. Majlis telah dirasmikan oleh Guru Besar.
Seterusnya, persembahan koir, nyanyian dan tarian yang dipersembahkan
oleh murid-murid dijalankan. Para tetamu terhibur dengan persembahan yang menarik
ini. Selain itu, sukaneka yang melibatkan guru, murid-murid dan ibu bapa juga
dijalankan. Semua hadirin bermain dengan girang sekali.
Majlis berhenti pada pukul 11.00 pagi untuk para hadirin berehat seketika.
Semua hadirin dijemput untuk menikmati jamuan khas yang telah disediakan
disediakan oleh kantin sekolah dan ibu bapa. Semua makanan yang disediakan
sedap-sedap belaka.
Majlis diteruskan dengan upacara penyampaian hadiah kepada pemenang
dalam acara sukaneka. Di samping itu, sijil juga disampaikan kepada guru cemerlang.
Wakil murid daripada setiap kelas juga memberi bunga kepada setiap guru sebagai
tanda penghargaan.
Menjelang pukul 2.00 petang, majlis bersurai. Saya berasa penat tetapi
gembira. Kita perlulah mengingati jasa guru dan membalas jasa guru dengan belajar
bersungguh-sungguh. Janganlah kita bersikap seperti kacang melupakan kulit.
 3. Aktiviti riadah

Aktiviti riadah merupakan aktiviti yang dilakukan oleh masyarakat pada waktu
senggang mereka. Terdapat pelbagai aktiviti riadah yang sering dilakukan. Antaranya
termasuklah bersukan, bergotong-royong, dan banyak lagi. Namun, jika dilihat pada era
globalisasi ini, aktiviti riadah semakin terhapus dalam kalangan anggota masyarakat. Hal ini
demikian kerana masing-masing terlalu sibuk dengan urusan seharian mereka. Perkara ini
tidak boleh dipandang enteng kerana aktiviti riadah sebenarnya mendatangkan banyak
faedah kepada kita. Sekiranya aktiviti ini tidak dilaksanakan kita tidak akan dapat
memanfaatkan faedah yang diperoleh itu dalam kehidupan seharian kita.

Kepentingan aktiviti riadah termasuklah dapat menyihatkan tubuh badan. Sebagai

contohnya, apabila bersukan tubuh badan kita akan berpeluh dan perkara ini secara tidak
langsung dapat menyingkirkan garam mineral yang tidak diperlukan oleh badan kita. Apabila
garam mineral tersebut disingkirkan, penyakit-penyakit berbahaya seperti lemah jantung dan
sebagainya tidak dapat menyerang kita. Hal ini akan menjadikan kita seorang yang sihat dan
aktiviti-aktiviti seharian yang lain dapat dijalankan dengan sempurna tanpa diganggu gugat
oleh masalah kesihatan yang dihadapi. Jadi, jelaslah di sini bahawa akvititi riadah dapat
menyihatkan tubuh badan seseorang sekali gus memastikan aktiviti seharian mereka berjalan
dengan lancar.

Selain itu, hubungan silaturahim dapat dieratkan menerusi aktiviti riadah. Hal ini
demikian kerana apabila aktiviti ini dilakukan, sebilangan besar komuniti masyarakat akan
berkumpul pada satu tempat dan proses perkenalan antara masyarakat/komuniti akan
berlaku. Sebagai misalnya, melalui aktiviti gotong royong, anggota masyarakat akan
bekerjasama menggembleng tenaga bagi membersihkan sesuatu kawasan di sekitar taman
perumahan seperti kata pepatah Melayu, berat sama dipikul, ringan sama dijinjing. Mereka
akan sama-sama membersihkan kawasan itu tanpa mengira umur, bangsa, atau negara.
Perkara ini secara tidak langsung akan melahirkan bibit-bibit perkenalan antara mereka,
sekali gus suasana yang harmoni dapat diwujudkan dalam kalangan anggota masyarakat.
Tegasnya, hubungan silaturahim antara komuniti masyarakat dapat dieratkan melalui aktiviti
riadah.

Di samping itu, aktiviti riadah juga dapat melahirkan sebuah institusi keluarga yang
bahagia. Hal ini demikian kerana dengan adanya aktiviti seperti berkelah, anggota keluarga
akan berkumpul bersama-sama terutamanya pada hujung minggu memandangkan ada
dalam kalangan mereka yang sibuk bekerja pada hari-hari biasa. Apabila semua anggota
berkumpul, segala masalah yang meyelubungi ahli keluarga akan dapat dibincangkan, sekali
gus masalah tersebut dapat dikurangkan. Jadi, jelaslah di sini bahawa sesebuah institusi
kekeluargaan yang bahagia akan dapat diwujudkan melalui aktiviti riadah.
 Kesimpulannya, aktiviti riadah mendatangkan pelbagai kemaslahatan kepada kita. Oleh
hal demikian, aktiviti ini wajar diteruskan agar setiap anggota masyarakat dapat merasai
kenikmatannya. Tanpa aktiviti riadah seperti bersukan, bergotong- royong, dan berkelah,
hubungan dalam kalangan anggota masyarakat akan menjadi renggang. Perkara ini harus
digalakkan agar negara yang aman dan makmur dapat diwujudkan. Akhir kalam, aktiviti
riadah seharusnya dipratikkan oleh segenap lapisan masyarakat agar “tak lapuk dek hujan,
tak lekang dek panas.”

4. Langkah2 mengatasi kemalangan jalan

raya
Dalam menongkah era dunia kemajuan pada masa ini, negara kita Malaysia banyak
melakarkan kemenjadian yang amatlah membanggakan. Namun begitu, di sebalik setiap
kemenjadian itu juga terselit beberapa polemik yang masih belum dapat diselesaiakan iaitu
mengenai isu kemalangan jalan raya yang kian parah. Isu ini sering diuar-uarkan di media
elektronik sehinggakan menjadi buah mulut masyarakat kita. Kini, kita acapkali disentakkan
dengan tragedi tragis yang berlaku di jalan raya sehingga menyebabkan berlakunya
kematian. Persoalan yang seringkali berlegar di benak pemikiran masyarakat kita yang masih
belum dapat dirungkaikan ialah apakah inisiatif yang mujarab bagi mengatasi masalah
kemalangan jalan raya?

Uslub yang perlu diambil ialah pihak Jabatan Kerja Raya seharuslah mengadakan
kempen kesedaran kepada masyarakat mengenai isu kemalangan jalan raya ini. Objektif
utama kempen ini perlu diadakan adalah bagi menyedarkan masyarakat supaya sentiasa
berjaga-jaga ketika berada di atas jalan raya kerana malang tidak berbau. Kempen ini
mestilah dijalankan di sekolah-sekolah supaya dapat mendidik warga sekolah kususnya para
pelajar agar mereka tidak mengabaikan keselamatan mereka di jalan raya. Hal ini kerana
para pelajar yang juga merangkap sebagai kanak-kanak seringkali terlupa atau lalai untuk
menjaga keselamatan mereka di jalan raya. Contohnya, mereka dinasihatkan supaya tidak
bermain bola di tepi jalan agar kemalangan dapat dielakkan. Pihak Jabatan Kerja Raya
seharusnya menjadikan para pelajar sebagai sasaran utama kempen ini kerana melentur
buluh biarlah dari rebungnya. Justeru, kempen kesedaran kepada masyarakat mengenai isu
kemalangan di jalan perlulah dilangsungkan kepada masyarakat khasnya pelajar sekolah.

Selain itu, pengutamaan kenderaan awam juga adalah antara langkah yang berkesan
bagi mengelakkan kemalangan jalan raya daripada terus berlaku. Hal ini kerana penggunaan
kenderaan awam akan mengurangkan bilangan kenderaan di jalan raya sekali gus dapat
mengelakkan kesesakan lalu lintas. Hal ini dikatakan demikian kerana kesesakan lalu lintas
akan menyebabkan seseorang pemandu yang keletihan selepas seharian bekerja itu
bertindak di luar jangkaan. Mereka berkemungkinan akan mengambil alternatif memandu
dengan laju dan memotong kenderaan di hadapan. Oleh itu, penggunaan kenderaan awam
merupakan langkah yang berkesan untuk mengelakkan kemalangan.
 Akhir sekali, penyelenggaran kenderaan perlulah dilakukan oleh pemilik kenderaan
setiap tahun. Hal ini adalah bagi memastikan bahagian-bahagian kenderaan dapat berfungsi
dengan baik. Seandainya ada bahagian kenderaan yang tidak berfungsi kerana tidak
diselenggara akan mengakibatkan kekeliruan pada pemandu lain. Tamsilnya, pemandu
kenderaan yang ingin membelok tidak dapat menyalakan lampu isyarat membelok kerana
lampu isyarat tersebut rosak, akan menimbulkam kekeliruan pada pemandu lain.
Kemalangan akan berlaku sekiranya pemandu di belakang tidak mengetahui bahawa
kenderaan di depannya ingin membelok. Konklusinya, kenderaan perlulah diselenggara
sebelum digunakan di atas jalan raya untuk mengelakkan kemalangan.

Sebagai intiha, pelbagai prakarsa yang efektif seyogia diambil bagi membendung
bilangan kes kemalangan di jalan raya. Antaranya adalah mengadakan kempen kesedaran
kepada masyarkat mengenai isu keselamatan di jalan raya, mengutamakan kederaan awam
dan pemilik kenderaan perlulah embuat penyelenggaran ke atas kenderaan mereka pada
setiap tahun. Oleh itu, marilah sama-sama kita memberikan sepenuh tumpuan terhadap
keselamtan kita ketika berada di atas jalan raya agar tidak berlaku sebarang tragedi yang
tidak diingini kerana mencegah lebih baik daripada mengubati.

5. Semangat kejiranan (Kepentingan)

           Nusa tercinta kita Malaysia merupakan negara yang mempunyai anak watan berbilang
kaum dan hidup secara bersama sehati sejiwa ibarat seikat bak sirih, serumpun bak
serai.  Meminjamkan kata-kata pakar motivasi tersohor, jiran merupakan orang yang tinggal
di sekeliling rumah kita, iaitu di sebelah, di hadapan, dan juga di belakang rumah kita. Mereka
pula merupakan orang pertama yang membantu kita apabila kita berada dalam kesusahan.
Peribahasa Melayu ada megatakan bahawa jiran sepakat, membawa berkat. Memang tidak
dapat dinafikan bahawa semangat kejiranan banyak memberikan maslahat dalam kehidupan
setiap insan. Persoalannya, apakah kepentingan di sebalik cogan kata “ Jiran Sepakat
Membawa Berkat ” ?

              Pada hemat saya, semangat kejiranan dapat mewujudkan suasana yang harmoni

dalam kehidupan kita. Dalam hal ini, saya berpendapat bahawa setiap ketua kawasan
perumahan perlulah menganjurkan lebih banyak aktiviti demi mengungkaikan/menghakis
masyarakat yang bersikap individualistik. Amsalnya, penganjuran program khidmat
masyarakat seperti aktiviti gotong-royong, majlis sambutan perayaan  atau perjumpaan
bulanan komuniti untuk mempertemukan jiran-jiran, saling berkenalan dan mengakrabkan
perhubungan antara sesama jiran . Misalnya, sikap evasif dan egosentrik yang bagai enau
dalam belukar, melepaskan pucuk masing-masing dapat dihapuskan dan semangat
perpaduan yang ampuh dapat dilakar.  Pada waktu yang sama, “ Nafsi-nafsi, siapa lu siapa
gua ” dapat dielakkan dan mengembalikan kita kepada landasan
sebenar. Tuntasnya, semangat kejiranan dalam kalangan masyarakat
mampu menjana kawasan perumahan yang harmoni dan aman.

  Selain itu, semangat kejiranan dapat menjamin keselamatan kepada penduduk

setempat. Hal ini dikatakan demikian kerana jiran yang baik akan bersama-sama menjaga
kawasan kediaman mereka daripada berlaku kejadian yang tidak diingini, seperti kejadian
pecah rumah. Masyarakat boleh membuat rondaan pada waktu malam bagi memastikan
kawasan kediaman mereka sentiasa berada dalam keadaan yang selamat. Sementara itu,
mereka juga perlu melaporkan kejadian tersebut kepada pihak yang bertanggungjawab
apabila kawasan kediaman mereka dimasuki orang yang mencurigakan. Dengan
pelaksanaan program sebegini yang melibatkan semua pihak, nescaya masyarakat akan
mendapat jaminan keselamatan yang sepenuhnya bahkan purata kes jenayah dalam negara
akan semakin berkurangan dari semasa  ke semasa. Sudah terang lagi bersuluh
bahawa semangat kejiranan dapat menjamin keselamatan masyarakat setempat. 

  Di samping itu, semangat kejiranan dapat memupuk semangat kerjasama dalam

kalangan anggota masyarakat. Apabila sakit pening, susah senang, jiran merupakan orang
prima untuk kita mengadu. Jiran yang baik akan membantu jirannya yang menghadapi
kesusahan. Apatah lagi dalam hal kecemasan, jiran merupakan orang pertama yang
diharapkan untuk menghulur bantuan atau yang diharapkan bagi mendapatkan pertolongan.
Jiran yang baik akan prihatin dan sentiasa bersedia memberikan pertolongan sekiranya jiran
mereka memerlukan pertolongan tidak kira dalam keadaan susah atau senang. Dengan itu,
hubungan yang erat sesama jiran dapat dibentuk yang secara implisit akan menimbulkan
semangat kerjasama ibarat senang sama dinikmati, sakit sama dirasai.  Sesungguhnya,
semangat kejiranan yang dipupuk dapat membentuk kerjasama dalam kalangan anggota
masyarakat seterusnya membentuk ukhuwah yang kukuh dan ampuh.

Setelah lebih separuh abad negara mencapai kemerdekaan, pelbagai kemajuan telah
dapat dirasai. Kemajuan dalam aspek material dan fizikal adalah begitu hebat sekali. Walau
bagaimanapun, kejayaan tersebut belum mampu menutup ketempangan yang berlaku dalam
aspek kejiranan. Para sarjana sosiologi berpendapat bahawa satu daripada keperluan
penting manusia ialah keharmonian hidup bersama-sama jiran.  Oleh hal yang demikian,
semua pihak perlulah sedar bahawa kita tidak akan dapat hidup bebas dan harmoni selagi
amalan kejiranan tidak disuburkan dalam kalangan masyarakat kita. Lantaran itu, masyarakat
harus mempratikkan amalan ini sehingga ke generasi akan datang supaya amalan ini tidak
ditelan zaman. Dalam mengutamakan hidup berjiran, berpeganglah kepada falsafah
peribahasa, hidup bagai aur dengan tebing atau hidup ini sandar-menyandar ke gunung
sama didaki, ke lurah sama dituruni. Inilah situasi kehidupan yang menzahirkan keharmonian
dan damai.
 机会

　　机会并不是总有的。它像一位坏脾气的客人，当它敲门时，因为你没有及时给
它开门，那么以后它就不会光临了，错过了它就无法和它再相遇。因此，我们要及
时把握住转瞬即逝的机会，不要让人生因此而留下遗憾。

　　记得有一天清晨，我因为要去参加一个补课班安排的一节试听课，需要坐公共
汽车才能到达。于是当我从家里出来之后，眼看就走到小区大门口的时候，却发现
停在那里的一辆公共汽车正缓缓启动着。我知道如果我快步跑上去并招招手的话司
机会看到我并能够停下车来。然而我却犹豫着想：公共汽车只不过是 5 分钟一趟的，
马上就会还有下一辆车开来，何必非要着急追赶它呢。在我的犹豫中那辆公交车消
失在我的视线范围之内。这时我不时的张望下辆公交车的身影……

　　可是出乎我的意料之外，第一个 5 分钟过去了，不见公交车开来，第二个 5 分
钟又过去了仍不见车的踪影;就这样时间一分一秒地在我焦急的等待中流逝，这时
天渐渐阴下来并下起了小雨，我实在是等不急了，再等下去听课就要迟到了，而且
雨渐渐大起来了，于是我只好跑步前往，转眼间雨越下越大。

　　当我踉踉跄跄的跑到试听班时，我浑身上下都被雨打湿了，成了名副其实的
“落汤鸡”。很快一节课就下课了，这节课听的效果自然也就大打折扣。

　　回家的路上，我在想，如果当初我挥挥手，用力跑上前赶上了那班公共汽车。
就不会有后来的不愉快事情发生，听课也就自然会很入神。想来这一切就因为一念
之差，也正所谓一步赶不上，步步赶不上。

其实我们在生活中不能存在侥幸的心理，不要认为机会随时都有。因为机会只
属于把握机会的人，而不属于等待机会的人。我们只要把每一个机会都当成最后一
班公共汽车，只有这样我们才能够真正把握住机会，不让机会从身边轻易溜走，让
人生不要留下遗憾。

人类，请听我说......
 汶川地震；云南干旱；长江断流；印度洋海啸；南方冰雨……自然灾害越来越频繁，
地球许多绿洲变成了沙漠。注意！汶川危急！云南危急！长江危急！环境危急！地球危
急！

　　为什么，二十年前的小河消失得无影无踪？为什么，曾经郁郁葱葱的森林变成荒漠？
为什么，青青的大山变成了黄黄的土丘？为什么，好好的大地会突然出现一个个塌陷的
深坑？百年不遇的洪水，泥石流为什么频频光顾？

　　这一切，都是谁造成的？外星人？怪物？都不是，而是生活在地球上的“高级”动
物---人类。

　　是人类，把工业生产后大量肮脏的废水未经任何处理倒入原本清澈的河里，使河里
的鱼虾动物变异、死亡，直到寸草不生，臭气熏天而熟视无睹，连人和动物最基本的饮
用水也面临干涸；是人类把高碳的废气排在空气中，导致了各种致命的疾病发生，破坏
臭氧和大气层，导致全球变暖，灾害频发；是人类，过度砍伐树木，过度开采地矿资源
使泥石流，地震等灾害更加狂妄肆虐……

　　这，就是“高级”动物的“高级”吗？简直不敢相信，人类成了环境的破坏者，世
界末日的制造者

　　人类，请听我说：为了获取一些眼前的小利益不惜用整个世界的安全为代价？除了
伤害自己和他人的健康还能做些什么呢？为什么一定要做那些损人不利己的事呢？古人
尚且知道饮鸩止渴不可取，更何况自诩为新时期的新新人类？有着高智商大智慧的人类？

　　我们这些新世纪的儿童，多么渴望在一个清澈的河水，碧绿的树林中，新鲜的空气
里健康成长？“高级”动物们就不能考虑一下我们和地球的感受？

　　人类，请听我说：不要再随地乱扔垃圾和工业废料，不要再肆意砍伐树木，不要过
量的灭绝性开采矿物，不要再乱倒污水，尽量减少汽车空调等的使用，不要再踩踏小草，
浪费电源。见到垃圾要随手捡起，使用可降解环保方便袋，废旧的电池妥善处理，过低
碳的生活，还地球一个良好的自然生态环境！给我们人类和动物门一个良好的生存环境，
保护环境就是保护我们人类自己。醒醒吧，人类！难道真的只有等到家园被毁后才会醒
悟？

　　人类，请听我说：尽你最大努力去保护地球吧！我们不想让这唯一的已经存在几十
亿年的地球在短短几十年被人类毁掉。

人类，请听我说……
 谈打假球工对中学生的影响

　　 中学生打工是一个很时尚的话题，关于其利大还是弊大的讨论也是仁者见仁，智者
见智。我认为，打工对中学生是有益的，我赞成中学生打工。

　　社会是复杂残酷的，适者才能生存。每一位中学生将来都得溶入社会，而学校与社
会是有差距的。要在社会中生存，并且是很好的生存下去，必须有一个适应。而简单的
打工是中学生所处的年龄已经具备了的能力，又是一个很好的走进社会的途径，因此，
中学生有能力也有必要适当地打一些工。

　　中学生固然应当以学习为重，但社会又何尝不是一间教室?培根说：“知识本身并没
有告诉人怎样运用，运用的智慧在于书本之外。”在打工的过程中，中学生可以加强自
己的实践能力与经验，至少可以得到一种体验。这样的学习，对于书本理论学习也是一
种促进。

　　打工的过程中，中学生自然而然地要跟各色各样的人进行交往。在这些过程中，中
学生不得不思考如何看待眼前的问题，怎样处理好人之间的关系，等等。这不仅使中学
生更加了解社会，加强实践能力，也会让中学生更加深刻地学会处世，同时提高了思维
深度。

　　在许多国家，中学生打工都被视作一种理所当然的活动。我经常可以在外国作家的
一些作品中看到送报送奶的少年，他们从父母那里得不到多少零用钱，却通过打工支付
不少个人开支。我去年还看过一本叫《我家有个小鬼子》的书，是两位留学美国的中国
人写自己在美国长大的孩子的故事的。书中讲到孩子“花钱靠自己”，看电影、买礼物
送人、买书都是自己掏钱。钱从哪儿来呢?就是通过除草浇花、卖糖果、洗车等手段打工
挣来的。

　　我们经常听到中国的留学生到了国外，因为空有满腹理论知识而没有社会实践能力
遭人鄙视的事件。这是与外国家庭从小让孩子打工，参与社会实践活动分不开的。可见，
中学生打工是有益的。

　　《中国青年报》也曾刊登过一则关于某些大学生缺乏实践、交往能力以致求职应聘
时屡屡碰壁，最后唯有选择重新读技校，以求通过学一门技能寻找出路的新闻调查。设
想这些大学生们如果在中学阶段便打一些工，恐怕就不会有上述的尴尬了。

　　当然打工也不总是好事。从媒体的报道上看到，一是某些中学生的方向不对，打工
就是为了赚钱;二是某些学生急功近利，搞坏了身体;三是某些学生在打工过程中上当受
骗，跳入了“火坑”。相关的实例在各种媒体上比比皆是。
 但是，我们不能因为这些弊端就对打工一概否认。我认为，只要明确目的，充分准
备，加强警惕，并注意工作的度，打工对中学生就大有裨益了。

《舟过安仁》
宋代：杨万里

一叶渔船两小童，收篙停棹坐船中。
怪生无雨都张伞，不是遮头是使风。

译文
一艘小小的渔船上有两个小孩，他们把撑船的长竹篙收起来，坐在船里。
怪不得没下雨他们就张开了伞，不是为了遮雨，而是想利用伞当帆让船前进啊。

注释
安仁：县名，1914 年因与湖南安仁县同名而改名余江县。
篙：撑船用的竹竿或木杆。
棹：船桨。
怪生：怪不得。
使风：诗中指两个小孩用伞当帆，让风来帮忙，促使渔船向前行驶。

创作背景
这首诗作于公元 1192 年，作者乘舟路过安仁县（现在的江西省余江县）时，看到两个孩
童以伞当帆来使船前进。诗人被孩童的稚气和可爱行为感染，从而创作了此诗.

《南村辍耕录》的翻译

聂以道在江右一邑任官,贤良的母亲推却拾来的遗失的钞票.一天有一村民早上出去卖菜,
途中拾得十五锭至元钞.回到家里拿给母亲.其母生气的说:难不成是你盗来欺骗我的?就
算有遗失,也不过是三两张而已,哪里有一束的道理呢?更何况我们家从来没有遇到这种事,
灾祸很快就要来了!你立刻去送还失主,不要牵累到我们呀!

（母亲）再三地劝说,她的儿子还是不听.母亲说:如果真这样,我必须去告诉官府.
儿子说:拾到的东西,送还给什么人呢?

母亲说:只要在原来拾到东西的地方等候,一定有失主来寻找的.儿子于是遵照母亲的话带
失物前往.一会儿,果然见到有寻钞的人.那个村民本来心地淳朴质直,竟然没有问那人丢
了多少钱就把钞票还给那人了.旁边围观的人都叫那人分点钱给村民作为赏励,失主反说:
我原来是三十锭钞,现在只有一半,哪有赏他的道理?"于是争吵起来,最后吵到衙门.聂以
道细问村民,他的话可信.又暗地里传来他母亲审问,证词一致,于是让他们两个各自陈说,
失主确实失了三十锭,拾得者确实是拾得十五锭.文状在官后,但却告诉失主说:这不是你
丢失的钞票,一定是上天恩赐给这位贤良的母亲用来养老的.如果是三十锭,就是你的钞票.
你到别处去寻找吧..

于是就把那些钞票给那俩母子,听到这件事的人都拍手叫好.
 《画出来的味道》——代连华

那天，和一位商界朋友去乡下，给那所贫困学校的学生们捐赠衣物及书籍。孩子们纷纷
用自己的方式表达感激之情，有写感谢信的，有做手工的，还有剪纸的。

有位小女孩画了一幅画，画面很有趣，一棵树上面结了许多种水果，有葡萄、苹果、桔
子、还有香蕉。朋友问，你吃过这些水果吗？小女孩摇头：“没吃过，但妈妈说水果都
是香甜的，我画出来的水果也是香甜的”。朋友湿着眼睛说，下次我一定给你带好多水
果。女孩不知所措地点头。

几天后，朋友决定再去那个村庄看望女孩。我不明白一张不起眼的画何以让朋友念念不
忘。

在车上，朋友讲起他的故事。

小时候，生活在乡下，因为母亲生病，生活一直很窘迫。三年级时，学校迁到别的村子，
需要住宿读书。学校要求必须先交住宿费及半年伙食费，父亲实在拿不出那笔钱。父亲
是工人，在装修公司负责刷油漆，每天工作服上都是各种颜色的油漆点。

“不行别念了”，父亲叹气。母亲自责地掉着泪。我委屈地哭着。“实在不行就借点钱
吧，先让孩子把书念上”。母亲和父亲商量着。

因为母亲生病经常借钱，亲戚们都知道是无底洞，所以父亲借钱有着种种困难。父亲带
着我一连走了几家，都没有借到钱。

天黑时，我们赶到城里一个远房姨妈家。姨妈家正准备吃晚饭，桌子上摆着好几盘菜，
有鸡肉、炖鱼、还有炒菜，我暗暗抽动鼻子嗅着香喷喷的味道。

在美味面前，我有些把持不住，直盯着饭桌咽口水。姨妈很不情愿地拿出几百块钱塞给
父亲，然后客气地留我们吃饭。父亲一个劲地和姨妈解释，这次借钱是为了孩子。姨妈
漫不经心地拿着盘子，每样菜都拨出一些来端到我面前，我刚想拿筷子，父亲却忙不迭
地拉着我，逃也似地离开姨妈家，临走时一再承诺尽快还钱。

那么多好吃的东西没有吃上一口呢，我拼命地挣着身子不肯迈步，父亲气急狠狠打了我
一巴掌。我坐在街上放声大哭，以发泄不满。我的哭声引来许多人围观，父亲慌了不停
地哄着我。

住校后，每周都可以回家。

那天，走进院子，我看见我家那扇破门板上，有几个红苹果，走近才看清是用红油漆画
出来的。母亲说，父亲跟着装修队赶工程极少回家，每次回来都要带几个油漆桶，用里
面剩下的油漆，在旧门板上画着。父亲这样做，一来希望自己的儿子好好学习，通过自
己的努力来满足愿望。二来也提醒自己要辛苦工作，让儿子过上好生活。
每次回家，我都能在旧门板上看到父亲的画，有苹果、桔子、偶尔还有烤鸡和烤鸭等等。
那些画毫无章法，颜色也混搭着，有时一条鱼上半身涂黑色油漆，下半身就能涂上红色
的。所有的画只能看出大概意思，但每次站在门板前，我都努力嗅着鸡肉的味道，鱼的
味道，水果的味道。我那时八九岁，还不能理解父亲苦心，但画出来的美食及想象出来
的味道，的确激励着我努力学习。

后来，日子一天天好起来，终于能吃到画在门板上的那些美食时，我已经长大了，也懂
得父亲心意。他不会说“不吃嗟来之食”，但却懂得最朴素的人生道理，就是要靠自己
去努力，而不是靠别人来给予。

朋友说：“我有能力让小女孩吃到画出来的水果，然后再让她明白，只要心存梦想，就
没有什么是不能实现的，哪怕只是拥有一个苹果那么简单”。

味道是画不出来的，但画的人若用了心，并寄予希望，那么画出来的作品也就有了灵魂，
有了活力，不同画面也就能散发出不同的味道，那是世上最甜美芬芳的味道。

《更好的回应》——班超　

　　在日内瓦码头，我和朋友正在吃午餐。一个身穿黑衣、皮肤上有大量刺青的男子闯
了过来。他向每一个游客挑衅，迫使对方站起来同他打架。人们都尽力退让，一个游客
即使在被踢了几脚后都没有还手。
　　男子最后才找到我们。当时，我正专心练习武术，而且已经是黑带级别，制服一个
醉汉是轻而易举之事。我想，如果我为被欺辱的游客雪耻的话，我将成为一个锄强扶弱
的英雄，可能还会得到市长的接见。然而，我的心里开始反复出现一个问题：什么是更
好的回应？
　　“嘿，你们两个胆小鬼，”他含混不清地说，“哪个想打一架？”
　　他把手放到我的肩膀上，用力往下压。我的脑海顿时掠过几十个反击动作。制服他
太容易了！然而，那个问题又一次跳出脑海——什么是更好的回应？
　　我对他说，“这听起来有些意思，但我有一个更棒的想法，你为何不坐下来跟我们
喝一杯呢？”
　　他皱起眉，不解地问道，“你说什么？”
　　我从背包取出一瓶冰镇啤酒，“你知道，我们也可以做朋友。坐吧，跟我们喝一杯
可比动拳头容易得多！”
　　他站在原地摇晃了约十秒钟，想确定我是否是认真的。旁边的游客都很意外，期待
“剧情”进一步发展。“好吧。”他拿起啤酒，一饮而尽。
　　我们静默地坐了大约一分钟，我决定碰碰运气，“你为什么要殴打游客？”
　　他的眼睛里冒出一丝小火苗。我知道自己过分了，于是，拿出了秘密武器——微笑，
灿烂、友好的一个微笑。慢慢地，他的脸上微妙地绽开了一个微笑。我决定乘胜追击，
就像刚刚和他分享了一个笑话似的，哈哈大笑起来。神奇的事情发生了，他也大笑起来。
现场所有人不由同时舒了一口气。
　　当我们停止大笑后，他站起身，久久地凝望远处的大海，有泪水涌上他的眼眶。
　　我说，“看得出来，你正为什么事烦心。何不对我们讲讲？”
　　他坐下来，给我们讲述了一个十分悲惨的故事：受虐待的童年，所爱的人全都过早
离世，以及形形色色的伤害。他说，“我所爱的东西全被上帝收回了。我来到世界就像
是为了经受苦难，上帝讨厌我！”
　　我想告诉他，悲惨的境遇并不能决定生活，关键是看我们如何对待。但我没有说。
坐在我面前的这个男人，经历了太过漫长的梦魇。从他绝望的眼神和糟糕的情绪，我可
以讲，人们除了要他“改邪归正”，不会愿意花时间倾听他的心声。我把手轻轻放在他
的肩上，说，“听起来像是走到了尽头，除了站起来别无选择，对吗？”
　　“我希望如此。”他说。
　　我们沉默地坐了一刻。我写下我美国的地址和电话，对他说，“如果需要一个朋友，
打电话或写信给我。”
　　此后几年里，我们一直都保持通信。我们的话题随意，开阔，充满深度的心灵沟通，
我与他分享帮助我度过人生艰难时期的诗歌、故事。我发现，他对人生的看法在每一封
信里都有改善。
　　我知道，他的转变是他自己积极努力的结果，但是，这却发生在我没有凭借低级的
本能，而是作出更高级的反应之后。我很高兴自己那天在码头向他表达了尊重，告诉他
世界上还有人完全接纳他，包容他。他真正需要的是一点慈悲与关心，我有能力给予他，
因为我问了自己一个简单的问题——什么是更好的回应？
　　多年前，因为一场火灾，我失去了他的信和地址。最近，我在一个社交网站上看到
他。他的头像是我在码头曾经见过的笑脸。这是一次愉快的重逢，因为，我欣喜地看到，
他有了一份好工作、一位美丽的妻子和三个可爱的孩子，他的快乐那么明显，甚至都能
溢出我的电脑屏幕。

子不语 袁枚
《子不语》（又名《新齐谐》），取意于《论语》所谓“子不语怪、力、乱、神”，表明所记正是孔子
所“不语”者。《子不语》是清代作家袁枚的作品。
《子不语》二十四卷，《续子不语》十卷，共三十四卷，收集短篇故事一千二百余则，袁枚在《子不
语·序》中的第一句话就是：“怪、力、乱、神，子所不语也。”这实际上是对书名的一个注释，也就
是作者谈论的是“怪异、勇力、悖乱、鬼神”之事。
《子不语》中尽是一些有关托生转世、冤鬼索命、厉鬼为祟的离奇故事；城隍、土地、冤鬼、隶卒等各
种神鬼形象随处可见，完全不涉及鬼神的故事也只寥寥数篇，且多宣扬“因果报应”、宿命说的迷信思
想。袁枚也正是以这些神鬼形象、怪诞故事，为读者展现了一个完整的阴间社会