Manga urang emutan kapengker, dina nalika urang sadayana nuju alit keneh, teu daya teu upaya, naming ku
kanyaahna , maranehna ngais urang, ngadeudeuh ka urang, ngagedekeun urang ku pinuh rasa kanyaah.
Kumaha sabalikna, nalika kolot urang gering teu walakaya…? Apa sempet urang nengok… apa sempet urang
ngusap taarna tawis rasa nyaah…ngahuapan sareng ngagentos raksukanna nalika nju gearing teu walakaya.
Nagkeup pinuh ku kanyaah nalika awakna tos makin lemah taya daya… sapertos maranehna nangkeup urang
pinuh ku kanyaah pas waktu harita…..bahkan urang sok poho walau ku sakadar menta hampura kanu jadi indung
jeung bapak.