Tamadun Islam Tamadun Asia Selatan

(MPU3123)
Nama Pensyarah: Ustad Zahari
Name

ID

IC

HP No.

Progra
m

1)Lee Yoke Yin

SCM026974 920817-14-5346 016-9557205

BEd

2)Kok Peek Ying

SCM026973 910810-10-5676 016-3020540

BEd

3)Kasthuri A/P

SCM026884 920611-14-5092 012-6158021

BEd

4)Chew Ern Nee

SCM026738 910430-08-5562 019-6697932

BEd

5)Nyanammbegai A/P

SCM021340 901222-05-5356 016-9141496

BQS

6)Lau Yin Hsia

SCM026859 921225-08-5356 016-9201225

BEd

7)Mah Cok Jit

SCM024709 900611-14-5342 016-9799501

BET

8)Steven Chin Ken

SCM031242 930413-12-5751 017-8991589

BCIV

Ramaswamy

Vejaya Kumaran

Loong

Isi Kandungan
1

Tajuk: Tokoh-tokoh Tamadun Asia dan sumbangan mereka

1. Pendahuluan

2. Shih Huang Ti

3. Kong Fu Tze

3.1.Latar Belakang
3.2.Sumbangan Kung Fu Tze
3.3.Kesimpulan
4. Lao Tze

4.1.Nama
4.2. Biografi
4.3.Filosofi Taoisme
4.4.Sumbangan-sumbangan Lao Tze
5. Maharaja Meji

12

6. Mahatma Gandhi

17

6.1.Sumbangan segi ekonomi

6.2.Sumbangan dalam kongres kebangsaan India
6.3.Sumbangan dalam gerakan khilafat
6.4.Komunalisme
6.5.Kebebasan Pendidikan
6.6.Golongan UNTOUCHBLE
6.7.Kesimpulan
7. Tunku Abdul Rahman

22

7.1.Peringkat antarabangsa
7.2.Perkembangan Islam
7.3.UMNO
7.4. Kesimpulan
8. Kesimpulan

28

9. Rujukan

30

1. Pendahuluan

Perbincangan tamadun dan ketamadunan oleh para sarjana tamadun banyak bertitik
tolak daripada perbincangan istilah. Terdapat beberapa istilah yang dikaitkan dengan
tamadun. Antara istilah yang sering digunakan ialah civilization dalam Bahasa
Inggeris, tamadun dan peradaban dalam Bahasa Melayu. Setiap istilah ini mempunyai
maksud dan tafsirannya tersendiri. Peristilahan ini memberi kesan kepada definisi
tamadun. Selain ini, definisi tamadun juga berbeza antara seorang sarjana dengan
sarjana yang lain kerana mereka memberi tafsiran tamadun berdasarkan disiplin ilmu
masing-masing. Ini menghasilkan definisi tamadun yang pelbagai berdasarkan
dimensi yang berbeza. Bagi ahli antropologi, tamadun dikaitkan dengan kebudayaan.
Ahli arkeologi pula menegaskan, tamadun dihubungkan dengan peninggalan bahanbahan bukti (artifak) yang boleh digunakan oleh sejarawan dalam menyusun kisah
sejarah masyarakat lampau. Masyarakat yang bertamadun adalah masyarakat yang
memiliki seluruh tingkat kemajuaan kehidupan yang meliputi aspek spiritual dan
material.

Tajuk kumpulan kami adalah Tokoh-tokoh Tamadun Asia dan Sumbangan

Mereka. Dalam esei kami, kami telah memperkenalkan beberapa tokoh-tokoh
tamadun Asia dan sumbangan mereka. Tokoh-tokoh yang kami memperkenalkan
termasuklah Maharaja Meiji dari Jepun, Shih Huang Ti, Kong Fu Tze dan Lao Tze
dari China, Mahatma Gandhi dari India, serta Tunku Abdul Rahman dari Malaysia.
Semua tokoh-tokoh yang kami memperkenalkan di esei kami memainkan peranan
yang amat penting atas perkembangan tamadun asia dalam pendidikan, ekonomi, dan
kemajuaan seluruh asia.

2.0 SHIH HUANG TI

Shih Huang Ti merupakan seorang maharaja besar dari China.Beliau

dilahirkan di negara China pada tahun 249 SM dan meninggalkan dunia pada tahun
210 SM.Beliau telah dilahirkan ketika dinasti Chou.Dinasti Chou telah ditubuhkan
pada tahun 1100SM.Beliau dikenali sebagai pemerintah yang bijaksana tetapi
zalim.Shih Huang Ti membawa maksudkaisar pertama.

Dinasti Chou telah kehilangan kuasanya.Negara China telah berpecah

kepada beberapa negeri.Pertempuran di antara raja-raja di setiap negeri semakin
hangat.Raja-raja tersebut bertempur dengan satu sama yang lain untuk menjadi
pemerintah negeri tersebut dan untuk menakluk negeri-negeri lain di China.

Shih Huang Ti merupakan seorang pengasas dan pemerintah Dinasti

Chin.Dinasti Chin telah ditubuhkan oleh Shih Huang Ti pada tahun 221 SM dan telah
berakhir pada sekitar tahun 206 SM.Empayar ini merupakan satu dinasti yang sangat
kuat dan mahsyur.Beliau menggunakan gelaran maharaja pada kali pertama pada
masa itu.Pemerintahan beliau berdasarkan sistem birokrasi iaitu sifatnya lebih kepada
autokratik.

Beliau telah menghapuskan sistem feudal yang telah diamalkan oleh

pemerintah-pemerintah lain sebelum Dinasti Chin.Beliau sering menggunakan
kekerasan untuk memerintah negara tersebut.Keadaan ini telah menyusahkan
golongan rakyat.Rakyat negara itu tidak diberikan hak untuk bersuara pandangan
mereka khususnya dalam hal pemerintahan.

Peningkatan tamadun China telah berlaku pada ketika Dinasti Chin

diperkenalkan.Beliau telah mengetatkan undang-undang dalam hal
pentadbiran.Sesiapa yang tidak patuhi undang-undang tersebut akan dikenakan
hukuman yang berat.Jadi,golongan rakyat negara itu terpaksa menerima undangundang tersebut walaupun kurang puas hati.

Selain itu, beliau berjaya menubuhkan sebuah kerajaan yang lebih kukuh dan
kuat.Golongan rakyat biasa telah diberikan peluang untuk berkhidmat dengan
kerajanan.Keadaan ini merupakan salah satu kebaikan yang telah dilaksanakan oleh
beliau kepada rakyat negara itu.Beliau telah berjaya menyatukan wilayah-wilayah di
China dan menempatkan di bawah pengawasan kerajaan pusat.

Shih Huang Ti juga telah berjaya membahagikan empayar-empayar tersebut

kepada 36 provinsi.Beliau telah melantik beberapa orang panglima tentera dan
gabenor untuk membantu beliau dalam hal pentadbiran.Beliau juga telah
memindahkan kesemua pembesar feudal ke ibu negeri.

Empayar beliau merupakan suatu empayar yang berdaulat.Beliau berjaya

memperluaskan kuasanya sehingga seluruh negara China seperti Kwei
Chou,Hunan,Szehwan,Sungai Merah di Vietnam dan sebagainya.Keadaan ini
menunjukkan bahawa betapa kuat tentera Dinasti Chin pada masa itu.Kebanyakkan
wilayah telah dikuasai oleh beliau dengan menggunakan tentera yang kuat.

Perlantikkan pegawai merupakan salah satu perkara yang penting pada masa
itu.Jadi,Shih Huang Ti telah memperkenalkan Hon Kao Tsu dalam sistem
perkhidmatan awam iaitu membawa maksud jawatankuasa.Keadaan ini dapat
mempermudahkan proses perlantikkan pegawai.Pegawai tersebut akan dilantik
5

berdasarkan kemampuan dan kemahiran mereka.Kemampuan dan kemahiran mereka

akan diuji melalui mengadakan peperiksaan awam.
Beliau telah menghapuskan kuasa yang dimiliki oleh golongan bangsawan.Para
petani telah diberikan tanah feudal oleh beliau setelah merampasnya dari pembesar
feudal.Beliau menjaga keselamatan golongan rakyat dengan melantik beberapa orang
gabenor dan panglima tentera.Tugas yang paling penting bagi mereka adalah menjaga
keamanan negeri tersebut.Beberapa unit tentera telah didirikan oleh beliau dan telah
menempatkan di bawah pengawasan beberapa orang pegawai professional.

Selain itu,beliau telah mengamalkan ajaran falsafah legalisme.Jadi,beliau telah

menghapuskan kesemua buku ajaran Confucius.Beliau mengarahkan supaya kaum
lelaki di tentera mendapat bekalan makanan yang mencukupi dan mengelakkan
mereka dari musim kesejukan.Salah satu sumbangan beliau masih dapat dikagumi
oleh sluruh dunia adalah pembinaan Tembok Besar China.Tembok Besar China telah
dibina selama 100 tahun dan sepanjang 240 kilometer untuk mengelakkan orang gasar
daripada membuat serangan.Walaupun,Shih Huang Ti dikenali sebagai seorang
pemerintah yang kejam tetapi kecekapan beliau masih menakjubkan seluruh dunia
sehingga pada masa terkini.

3.0 Kung Fu Tze

3.1 Latar Belakang
Kung Fu Tze adalah tokoh yang bernama di China. Beliau dilahirkan pada
551S.M. Kung Fu Tze berasal dari keturunan bangsawan pada zaman Chunqiu di
negeri Lu. Pada 527S.M. beliau mula menjadi guru dan mangajar murid dari segi
moral, sifat-sifat murni dan politik. Ajaran beliau disebar di seluruh negeri Lu.

Bukan itu sahaja, ajaran beliau juga dimuatkan dalam Kitab Lun Yu oleh anakanak muridnya untuk manfaatkan orang lain. Apabila Kung Fu Tze berusia 52, beliau
dilantik sebagai majistrer ChungTu. Pada zaman Dinasti Zhou, zaman menjadi kacaubilau dan rakyat-rakyat pada zaman itu kurang bermoral. Kung Fu Tze mengajar
rakyat-rakyat mengikut prinsip-prinsip dan ajaran pendeta dahulu. Kung Fu Tze
meninggal dunia berusia 72, walaupun beliau meninggal dunia, tetapi ajaran dan
falsafahnya masih diamalkan sehingga sekarang.

3.2 Sumbangan Kung Fu Tze

Anak murid Kung Fu Tze menyusun ajaran beliau dalam Kitab Lun Yu. Dalam
kitab Lun Yu terdapat keseluruhan ajarannya seperti order sosio-politik, perlakuanperlakuan yang baik, ritual perayaan dan etika confucianisme. Etika Confucian
digambarkan sebagai kemaanusiaan. Etika confucian ialah konsep terhadap keluarga,
social propriety dan solidarity. Etika ini mengutamakan hubungan social antara
individu dan rakyat lain di negara ini, menumpukan kepada hubungan kekeluargaan
dan dilatih dari kecil untuk menghormati ibubapa, orang tua dan nenek moyang yang
telah meninggal dunia. Falsafah etika ini boleh diamalkan oleh semua anggota
7

masyarakat. Etika Confucian mempunyai ciri-ciri promosi kebaikan, meliputi oleh

Lima Pemalar, atau Wuchang. Lima Pemalar adalah Ren- kemanusiaan; Yi-kebenaran
atau keadilan; Li- upacara yang betul; Zhi- pengetahuan dan Xin-integriti. Bukan itu
sahaja dalam etika Confucian juga mengandungi Sizi kalsik, yang menentukan
pemberian empat kemuliaan, salah satu yang termasuk antara Lima Pemalar. SiZi
termasuk Zhong- kesetiaan; Xiao- ketaatan kepada ibu bapa; Jie- continency dan Yikebenaran.

Kung Fu Tze juga mendidik manusia untuk menjadi seorang Jun Zi. Jun Zi
ialah seorang yang memiliki sepenuhnya hiknak berperikemanusiaan dipanggil ren,
kesusilaan Li ,dan ketaatan kepada ibubapa- Xiao. Beliau juga telah memberi
beberapa cara untuk menjadi Jun Zi. Pertama, tidak merasa resah,,pilu atau takut.
Kedua, bekerja dengan tegas dan bersungguh-sungguh, tidak membuat kesalahan,
melayani orang lain dengan bahasa yang baik dan teliti sesuai dengan adat. Ketiga,
membantu orang lain untuk manjayakan perkara yang baik dan mengelakan
membantu orang menjayakan perkara yang jahat (Gogok). Selain itu, Confucian juga
menekankan lima bentuk hubungan (Wu Lun) iaitu:
1) antara pemerintah dangan rakyat
2) antara ayah dengan anak
3) antara abang dengan adik
4) antara muda dengan tua
5) antara suami dengan isteri

3.3 Kesimpulan
Tuntasnya, Kung Fu Tze menegaskan bahawa jika seorang individu
mengamalkan ajarannya. (Dao De), insan itu akan menjadi seorang yang bermoral
dari segi tingkah lakunya. Beliau merupakan seorang guru yang berperikemanusiaan
8

kerana telah merancang mengembangkan satu tanggapan manusia jadi Confucian

bukan sebagai satu agama tetapi sebagai satu falsafah perikemanusiaan dan ia manjadi
asas dan tulang belakang budaya bangsa Cina.

4.0 Lao Tze

4.1 Nama
Dalam rekening tradisional, Laozi nama pribadi biasanya diberikan sebagai Li Er (
, Old * R ' N ', Mod. L ER) dan namanya courtesy sebagai Boyang ( trad.
, simp. , Old * P rak -lang, Mod. Boyang). Yang menonjol nama anumerta
adalah Li Dan ( , L Dan). Laozi sendiri merupakan gelar kehormatan : ( Old
* r u ' , "tua, terhormat" dan (Old * ts ' , "master"). Hal ini biasanya diucapkan /
l a d z / dalam bahasa Inggris. Telah diromanisasi berbagai cara, kadang-kadang
menyebabkan kebingungan.

Bentuknya yang sekarang yang paling umum adalah Laozi atau Loz,
berdasarkan Hanyu Pinyin sistem yang dianut oleh China Daratan pada tahun 1958
dan Taiwan pada tahun 2009. Selama abad ke-20, Lao-tzu lebih umum, didasarkan
pada sebelumnya lazim Wade-Giles sistem. Pada abad ke-19, gelar itu biasanya
diromanisasi sebagai Lao-tse. Bentuk lain termasuk varian Lao-tze dan Lao-tsu
danLatinate Laocius.

4.2 Biografi
LaoTze (juga dieja sebagai Lao-Tzu, Lao-Tsu, Lao-Zi) merupakan ahli falsafah Cina
terkemuka yang dipercayai hidup sekitar abad ke-4 SM (570 SM - 470 SM), semasa
9

Seratus Sekolah Pemikir pada Zaman Chunqiu (770 SM~ 476 SM). Lao Tze
merupakan pengasas kepada ajaran Taoisme yang penting dalam tamadun China.
Ajaran Taoisme muncul agak lewat berbanding ajaran Confucianisme.

Dari beribu-ribu judul buku yang pernah ditulis di Cina, mungkin yang paling
banyak diterjemahkan dan dibaca di luar negeri itu adalah sebuah buku ditulis lebih
dari 2000 tahun yang lalu, terkenal dengan nama Lao Tse atau Tao Te Ching. Buku
Tao Te Ching ini atau "Cara lama dan Kekuatannya" adalah naskah utama di mana
filosofi Taoisme diperinci. Ajaran yang terkandung dalam buku ini adalah reaksi
terhadap ajaran Confucius. Buku ini ditulis dalam gaya khas yang luar biasa dan
mampu menyuguhkan berbagai penafsiran. Ide sentralnya berkaitan dengan masalah
Tao yang lazim diterjemahkan dengan "Jalan" atau "Jalur." Tetapi, konsepnya agak
kabur, karena buku Tao Te Ching sendiri dimulai dengan kalimat: "Tao yang akan
dijelaskan bukanlah Tao yang abadi; nama yang disebut di sini bukanlah nama yang
abadi." Tetapi, dapatlah kita katakan bahawa Tao berarti secara kasarnya "Alam" atau
"Hukum Alam."

Ajaran Confucius menekankan kepatuhan kepada peraturan sosial seperti

dalam keluarga dan negara tetapi ajaran Lao Tze lebih menekankan keharmonian
alam semesta. Tao membawa maksud "cara" atau "jalan" bagi mencapai keharmonian
dengan alam semesta. Bukan itu sahaja, ajaran-ajaran Taoisme adalah gabungan
anarkisme dan kepercayaan bahawa kebenaran di luar fahaman manusia boleh
diperolehi dengan cara bersemadi atau tasawuf. Lao Tze menyarankan supaya
manusia menarik diri daripada duniawi dan mencari jalan bahagia secara
mengasingkan diri daripada peraturan duniawi dan upacara yang merugikan. Perkara
yang ideal bagi pengikut Taoisme ialah manusia seharusnya bebas daripada peraturan
ciptaan manusia.

10

Lao Tze menganggap bahawa seseorang tidak seharusnya mementingkan

masyarakat pada keseluruhan. Beliau tidak bersetuju dengan konsep kerajaan kerana
ia dianggap menghalang perjalanan alam. Penganut-penganut Taoisme memandang
hina tehadap perkara-perkara keduniaan. Ajaran Taoisme menyeru penganutnya
supaya jangan mengubah benda-benda semula jadi. Manusia tidak boleh mangubah
cara hidup melalui tindakan undang-undang kerana ia menjadikan kehidupan manusia
lebih kompleks.

Lao Tze mengatakan bahawa perasaan tamak dan nafsu seseorang

mendorongnya bertindak dengan kurang bijak dan tidak rasional. Lao Tze mahu
mempraktikkan cara penghidupannya di zaman Ho Hsu (zaman dahulu kala) kerana
manusia dapat hidup dengan tenteram. Ketenteraman manusia terganggu disebabkan
oleh mereka diajar ilmu pengetahuan dan diberi tanggungjawab. Kata-kata Lao Tze
"tenangkan diri, kembalilah kepada zaman di mana raja-raja belum wujud lagi."

4.3 Filosofi Taoisme

Taoisme beranggapan bahwa individu jangan bergulat melawan Tao melainkan harus
tunduk menghambakan diri dan bekerja bersamanya. Untuk seorang pribadi manusia,
kesederhanaan dan kewajaran merupakan hal jadi anjuran. Kekerasan harus dijauhi,
seperti juga halnya bergulat untuk uang dan prestise. Orang tidak boleh bernafsu
mengubah dunia, melainkan harus menghormatinya. Bagi pemerintahan, langkah
yang dianggap bijak adalah berbuat tidak begitu aktif, banyak mengatur ini melarang
itu. Apalagi, aturan dan batasan sudah kelewat banyak. Karena itu menambah lagi
undang-undang, atau memperkeras ketentuan-ketentuan lama yang sudah ada, hanya
mengakibatkan keadaan tambah buruk. Pajak yang tinggi, rencana-rencana
pemerintah yang terlalu ambisius, menggalakkan perang, kesemuanya ini berlawanan
dengan filosofi Taoisme.

11

4.4 Sumbangan-sumbangan Lao Tze

Sumbangan penting Taoisme ialah sami-sami telah membuat banyak perjumpaan
dalam bidang perubatan tradisional. Mereka juga mencipta ubat bedil, jarum magnetik
dan herba-herba asli. Taoisme juga membawa pengaruh dalam bidang kesusasteraan
dan kesenian masyarakat China. Buku-buku Taoisme yang merupakan koleksi ajaran
yang bertulis dalam bentuk sajak warisan kesusasteraan yang terkenal.

5.0 Maharaja Meji

Maharaja Meji (3 November 1852- 20 july 1912) merupakan Maharaja Jepun Ke-122
yang memerintah Negara Matahari Terbit dan menaiki takhta ketika berusia 15 tahun.
Baginda memerintah sejak 3 Februari 1867 sehinggalah hari kemangkatan baginda.
Nama diri baginda adalah Mutsuhito, Maharaja Meiji adalah gelaran baginda selepas
kemangkatan baginda. Maharaja Meji dilahirkan oleh salah seorang gundik diraja
iaitu Nakayama Yoshiko bersama Maharaja Komei. Baginda merupakan individu
yang bertanggungjawab membawa Jepun ke arah pembangunan dan pemodenan.

Semasa keputraab baginda pada 1852, Jepun sebuah negara yang terpencil,
belum berindustri dan mengamalkan sistem feudal yang didominasi oleh Syogun
Tokugawa dan daimyo (tuan tanah) yang memerintah lebih 250 kawasan terpencar di
negara. Pada 2 September 1867, Baginda telah mengahwini Masako (kemudiannya
Haruko). Selepas kemangkatan baginda bermulanya satu tradisi baru iaitu
memberikan zaman pemerintahan mendiang maharaja kepada baginda setelah
mangkat.Oleh sebab pemerintah ketika Zaman Meiji (Pemerintahan Kesedaran),
baginda kini dikenali sebagai Maharaja Meiji.
12

Maharaja Meiji adalah simbol kepimpinan dalam era Pemulihan Meiji di mana
pemerintahan Syogun Tokugawa digulingkan oleh tentera diraja ketika Peperangan
Boshin. Pengenalan kepada sistem baru dalam Kerajaan Meiji telah menghapuskan
sistem feudal dan mengisytiharkan sistem pemerintahan demokratik untuk kerajaan
Jepun. Walaupun Parlimen telah dibentuk, namun ianya tidak mempunyai kuasa,
begitu juga dengan MaharajaMeiji. Kuasa telah diberikan oleh Tokugawa kepada
tangan daimyo yang mana telah membawa kepada Pemulihan. Jepun sebenarnya
dikawal olehGenro, pemerintah oligarki yang mana mempunyai tentera, kuasa
politikdan kuasa ekonomi yang kukuh.

Maharaja Meiji yang memerintah Jepun pada Januari 1868 merupakan

penggerak pemodenan yang utama dan zamannya dikenali sebagai Restorasi Meiji
atau Zaman Peralihan setelah berjaya menamatkan kekuasaan Kesyogunan
Tokugawa. Meiji menggunakan ilmu pengetahuan Barat untuk memodenkan
negaranya. Manakala Raja Chulalongkorn yang menaiki takhta tahun 1868 setelah
kematian bapanya Mongkut telah meneruskan dasar pemodenan Siam yang diasaskan
oleh Mongkut. Chulalongkorn dikatakan Bapa Pemodenan sebenar kerana Siam
benar-benar muncul sebagai sebuah negara yang moden.

Aspek idealogi dan agama dititikberatkan dalam usaha Maharaja Meiji bagi
membentuk Negara Jepun yang baru. Idealogi negara sangat penting dan ianya
berperanan meninggikan semangat cintakan negara atau nasionalsime. Maharaja Meiji
telah memperkenalkan idealogiko yang mana prinsip ini menekankan keunggulan
kerohanian masyarakat Jepun. Rakyat juga diseru supaya menunjukkan taat setia
sepenuhnya kepada raja dan negara dan agama shinto negara telah dijadikan agama
rasmi di Jepun.

13

Dari sisi pentadibiran, Maharaja Meiji membentuk piagam yang menjadi

panduan kepada pemimpin, pegawai-pegawai dan rakyat Jepun dalam menjalankan
tugas. Pada April 1868, baginda menandatangani piagam tersebut yang mengandungi
5 perkara iaitu:
a) Dewan Perbahasan ditubuhkan bagi menerima respons orang ramai mengenai
undang-undang yang akan dilaksanakan.
b) Kakitangan awam diseru bersatu dalam semua dasar dan rancangan.
c) Semua rakyat digalakkan menggunakan hak dan minat masing-masing.
d) Segala adat lama yang tidak bermanfaat dihapuskan.
e) Jepun dikehendaki mengambil semua pengetahuan dan kemahiran dari dunia luar.
Meiji memindahkan pusat pentadbiran dari Kyoto ke Yedo dan menukar nama
Yedo kepada Tokyo (Ibu Kota Timur). Baginda juga mewujudkan sistem pentadbiran
berpusat (di bawah kekuasaan maharaja) dengan menamatkan system feudal.
Wilayah-wilayah kerkuasaan pembesar diambil semula oleh Meiji dan diberi gaji
tetap. Wilayah-wilayah dibahagikan kepada beberapa daerah kecil (Ken) dengan
menamatkan fungsi daimyo sebagai pembesar. Samurai yang tidak mempunyai
jawatan dalam perkhidmatan awam diberi galakan melibatkan diri dalam bidang
perniagaan.

Meiji juga telah membentuk sebuah parlimen atau Diet tahun 1881 dengan
menerima pakai perlembagaan Jerman sebagai acuannya. Majlis Penasihat Raja
ditubuhkan dengan keanggotaan golongan bangsawan dan pembesar istana. Pada
tahun 1889 perlembagaan baru yang dikenali sebagai Undang-undang Dasar Baru
ditubuhkan dan menjadi perlembagaan rasmi Jepun tahun 1889. Diet yang terdiri
daripada Dewan Agung dan dewan perwakilan Rakyat ditubuhkan tahun 1890.

14

Dalam dasar ekonomi, Maharaja Meiji berusaha memajukan sektor

perusahaan mengikut acuan Barat. Tahun 1873. Ito Hirobumi dilantik sebagai Menteri
Perusahaan. Bantuan kepada pengusaha persendirian diberikan dalam bentuk modal,
latihan perindustrian, khidmat nasihat dan bengkel teknik perniagaan. Khidmat
kepakaran luar negara juga turut diperolehi. Buktinya tahun 1879, Jepun mengambil
130 pegawai asing melalui Kementerian Perusahaan.

Beberapa syarikat besar telah muncul untuk memajukan ekonomi Jepun

seperti Mitsui, Mitsubishi, Yasuda dan Sumitomo. Syarikat-syarikat ini telah
bergabung dengan syarikat lain yang dikenali sebagai Zaibatsu yang menjadi
penggerak kemajuan ekonomi Jepun. Selain itu syarikat-syarikat persendirian yang
kecil turut beroperasi seperti Osaka Spinning Mill, Tomioko Silk Mill dan Oji Paper
Co.
Hasil perkembangan perusahaan, Jepun berjaya menghasilkan barangan
eksport seperti kain kapas, sutera ,barangan kilang, perlombongan, kereta, kapal
perdagangan adan kapal perang. Meiji memajukan juga perusahaan perkapalan dan
perlombongan dengan bentuan khidmat kepakaran asing. Antaranya perlombongan
arangbatu, besi dan tembaga. Meiji juga menyusun sistem kewangannya dengan
mengeluarkan mata wang kertas yen, menubuhkan bank pusat,Mitsui-Ono, First
National Bank dan Yokohama Spesis Bank.

Meiji menubuhkan Kementerian Pendidikan tahun 1871 yang mewajibkan

semua kanak-kanak setiap lapisan masyarakat mendapat pendidikan rendah daripada
umur 6 hingga 10 tahun. Penekanan pada kesetiaan terhadap maharaja, bangsa dan
negara yang dikenali sebagai prinsip kokutai diberikan. Sistem pendidikan Jepun
diubahsuai mengikut sistem pendidikan Amerika. Keutamaan diberikan terhadap mata
pelajaran Sains dan Teknik.

15

Meiji telah membawa masuk ramai tenaga pengajar, golongan profesional dan
ahli akademik Barat di samping menghantar ramai pelajar dan pemuda negaranya
melanjutkan pelajaran ke Eropah. Pusat-pusat pengajian tinggi seperti maktab dan
universiti didirikan Contohnya Universiti Diraja Tokyo, Universiti Imperal, Maktab
teknikal seperti Junior Technical College dan beberapa universiti swasta

Maharaja Meiji memberi penekanan serius dalam bidang ketenteraan. Dalam

usaha memodenkan angkatan tenteranya, kepakaran Jerman digunakan dengan
mengambil tentera Jerman berkhidmat dalam angkatan tentera darat Jepun. Undangundang kerahan tenaga diwujudkan tahun 1872 yang mewajibkan pemuda berumur 20
tahun menyertai tentera. Justeru Tentera Kebangsaan Jepun dibentuk dengan
keanggotaan segenap lapisan masyarakat. Angkatan tentera laut juga dimodenkan
dengan bantuan kepakaran Britain. Jepun berjaya membina kapal perangnya sendiri.
Jepun juga mengemaskinikan semula pasukan polis dengan menubuhkan Undangundang Mengekalkan Keamanan.

Akirnya, zaman Maharaja Meiji merupakan zaman kegemilangan Jepun. Meiji

memiliki kebijaksanaan politik yang sukar ditandingi oleh pemerintah negara-negara
Asia lain. Dalam masa yang singkat, Jepun muncul sebagai negara yang moden dan
kuat. Jepun muncul sebagai satu kuasa ekonomi dan tentera yang hebat

16

6.0 MAHATMA GANDHI

(
Nama sebenar Mahatma Gandhi ialah Mohandas Karamchand Gandhi. Beliau
dilahirkan pada 2 Oktober 1869 di Ponbandar, India. Nama Mahatma merupakan
nama gelaran baginya dalam bahasa Snaskrit yang bermaksud jiwa yang benar.
17

Bealiau merupakan keturunan bangsawan India yang berasal daripada keluarga kelas
pertengahan. Ayah Mahatma Gandhi, Karamchand Gandhi merupakan seorang
Perdana Menteri di Ponbandaran Rajkot manakala ibunya bernama Putlibai pula
merupakan seorang yang taat kepada agama. Semasa berumur 13 tahun dan masih
berada di sekolah menengah, Gandhi dikahwinkan dengan Kasturbai yang sebaya dan
beliau telah dikurniakan dengan empat orang anak lelaki.

Pada 4 September 1888, Gandhi melanjutkan pelajarannya di University

London College dan menamatkan pengajiannya untuk ditauliahkan sebagai seorang
peguam pada 10 Jun 1891. Mahatma Gandhi digelar sebagai seorang yang bersifat
sederhana kerana dari segi penampilannya, beliau hanya berpakaian kain putih yang
dikenali sebagai dhoti dan hanya memakai selipar seperti golongan kasta rendah.
Beliau menukainya sendiri kerana beliau tidak ingin masyarakat India bergantung
kepada tekstil Barat. Beliau juga seorang yang patuh kepada agama di mana beliau
berdoa kepada Tuhan setiap hari agar perpaduan antara masyarakat Hindu dan
Muslim agar tercapai. Hal ini memperlihatkan prinsip yang dipegangnya ialah
Satyagraha iaitu perjuangan berdasarkan kebenaran dengan tidak menggunakan
kekerasan. Beliau juga merupakan seorang yang menentang sistem kasta di India
yang menindas golongan untouchable.

6.1 SUMBANGAN SEGI EKONOMI

Salah satu sumbangan Gandhi dalam ekonomi adalah beliau telah menyarankan agar
bangsa India membuat sendiri keperluan harian mereka. Saranan ini telah dilakukan
melalui Gerakan Swadesi. Swa bermaksud sendiri, manakala desi bererti negeri
sendiri, maka konsep Swadesi diperkenalkan dengan bererti desa sendiri. Melalui
gerakan ini, masyarakat India bergantung pada usaha untuk menghasilkan produk
sendiri bagi memenuhi keperluan hidup tanpa bergantung kepada barangan British.
Keadaan ini secara tidak langsung menentang imperialisme British yang sedang
berlaku. Gerakan Swadesi telah mempengaruhi kehidupan masyarakat India, di mana
18

mereka telah mula menanam kapas, memintal barang dan menenun sendiri. Keadaan
ini amat bersesuaian dengan peribadi Gandhi di mana beliau juga menenun kainnya
sendiri kerana beliau tidak ingin masyarakat India bergantung kepada tekstil dari
barat. Sebaliknya, kegiatan ekonomi masyarakat India semakin meningkat.

Tambahan pula, Gandhi telah menyelesaikan masalah ekonomi yang dihadapi

golongan rendah seperti petani, penyewa dan rakyat biasa. Beliau telah membantu
para petani di daerah Kheda iaitu berhampiran dengan Ahmedabad, dari segi
pengecualian cukai kepda petani dan memberi kesedaran bahawa golongan tuan tanah
telah menindas mereka. Di samping isu cukai golongan petani, Gandhi juga telah
berusaha memperjuangkan isu cukai kepala yang dikenakan ke atas orang India
sebanyak tiga dollar. Masalah ini telah diselesaikan selepas dua tahun kemudian.

Beliau juga telah menentang undang-undang garam yang diharamkan oleh

golongan pemerintah. Melalui undang-undang ini, rakyat India telah dikenakan cukai
ke atas garam dan tindakan ini membebankan masyarakat. Oleh itu, Gandhi bertindak
mengajak rakyat untuk pergi ke laut dan membuat garam sendiri. Pembarisan ini
bertujuan untuk memalukan dan menyedarkan kerajaan bahawa pemerintah tidak
patut mengenakan cukai sewenang-wenangnya kerana ia akan membebankan rakyat
terutamanya golongan miskin.

6.2 SUMBANGAN DALAM KONGRES KEBANGSAAN INDIA

Beliau terlibat secara langsung dalam Kongres Kebangsaan India dan kongres ini
merupakan satu landasan bagi golongan pertengahan menyuarakan pandangan
mereka. Kongres ini telah ditubuhkan pada tahun 1885 di Bombay dan Mahatma
Gandhi memimpin kongres ini bermula tahun 1920 ssehingga tahun 1939. Semenjak
beliau dilantik sebagai ketua, kempen sagtyargraha telah dilancarkan dan meletakkan
beliau sebagai pemimpin politik yang terunggul. Sepanjang pemimpinannya, beliau
19

telah berjaya mengubah kongres ini daripada parti elit kepada parti mewakili
kelompok lapisan masyarakat.

6.3 SUMBANGAN DALAM GERAKAN KHILAFAT

Gandhi terlibat dalam gerakan Khilafat iaitu gerakan sokongan kepada Sultan
Ottoman yang berhadapan dengan ancaman dari Barat. Keadaan ini sangat
merisaukan kuasa British kerana terpaksa berhadapan dengan ramai masyarakat Islam
di India. Penglibatan Gandhi dalam gerakan ini bertujuan untuk memperolehi
sokongan masyarakat Islam untuk tujuan politik di India. Pada Disember 1917,
Gandhi telah memberi jaminan kepada perwakilan Muslim League dan meminta
Viceroy melepaskan mereka tetapi tidak dilayan olehnya. Oleh yang demikian, beliau
mengambil keputusan untuk menentang kerajaan dalam isu berkenaan.Selain itu,
beliau sangat menghargai persahabatan dengan pejuang Islam seperti Abdul Bari dan
Ansari atas kepentingan swaraj. Gandhi juga berpendapat bahawa perintahan sendiri
hanya dapat dicapai menerusi gabungan antara golongan Islam dan juga Hindu.

6.4 KOMUNALISME
Konsep komunalisme berasal dari Barat, tetapi dikaitkan dengan India kerana
komunalisme banyak berlaku di India. Komunalisme di India dapat dijejaki hampir
seratus tahun sebelum India mencapai kemerdekaan. Komunalisme adalah istilah
pinjaman daripada bahasa Inggeris yang mempunyai maksud satu prinsip organisasi
politik berdasarkan persekutuan masyarakat, atau amalan hidup bersama secara
bermasyarakat atau kesetiaan terhadap kumpulan etnik sendiri lebih besar daripada
masyarakat lain. Dalam konteks masa silam India, pemikiran dan perasaan
mempunyai kaitan dengan komunalisme.
Satyagraha dan Ahimsa adalah antara falsafah perjuangan Mahatma Gandhi
yang ditentang oleh masyarakat Hindu dan Islam, namun beliau tidak berputus asa
20

dalam menyatukan masyarakat di India. Gandhi menolak konsep Komunalisme

kerana beliau mempunyai pandangan iaitu perbezaan agama bukan masalah utama
yang membawa perbezaan nasionalisme. Hal ini demikian kerana Gandhi percaya
bahawa semua Indians tidak kira kaum mesti akan memperjuangkan kemerdekaan
India. Gandhi juga mengatakan bahawa semua Indians mempunyai peranan yang
penting dalam memperjuangkan kemerdekaan India tanpa mengira sama ada
seseorang itu Hindu atau Muslim. Gandhi juga menyatakan bahawa konsep
Komunalisme ini perlu dihapuskan dengan kadar segera.

6.5 KEBEBASAN PENDIDIKAN

Bagi Gandhi, kebebasan pendidikan merupakan cabaran besar dalam membangkitkan
semula pemikiran penduduk di India. Konsep Kebebasan Pendidikan yang
diperkenalkan oleh Gandhi mempunyai visi yang bermoral dan rohani untuk
membebaskan masyarakat India. Beliau menawarkan pandangan yang berharga
mengenai pendidikan boleh megajar rakyat mengenai proses membangkitkan
kemerdekaan yang lebih aman. Hal ini dapat diselaraskan dengan prinsip Satygraha
iaitu perjuangan berdasarkan kebenaran dengan cara tidak mengguanakan kekerasan
(non-violent).

6.6 GOLONGAN UNTOUCHABLE

Golongan untouchable merupakan golongan terendah dalam sistem kasta di India.
Golongan ini melakukan tugas-tugas yang ditolak oleh kasta Hindu lain seperti kerjakerja pembersihkan jalan, mengangkat najis dan sebagainya. Pada Mei 1918, Gandhi
mengadakan satu mesyuarat di Bombay bagi membicarakan langkah
mempertingkatkan kehidupan golongan untouchable. Gandhi nekad mengambil
Lakshmi sebagai kanak-kanak perempuan untouchable menjadi anak angkatnya.
Gandhi mengubah gelaran untouchable, pariahs kelas bawahan kepada Harijians
yangbermaksud anak-anak Tuhan. Beliau turut menamakan majalahnya Harijians.
21

Lama-kelamaan, golongan untouchable semakin diterima umum di India. Golongan

untouchable bebas bergerak di India. Di bandar, golongan untouchable dan golongan
berkasta duduk bersama-sama di dalam kereta api, golongan untouchable berperluang
memasuki bidang perniagaan dan sebagainya.

6.7 KESIMPULAN
Tuntasnya, sumbangan Mahatma Gandhi dalam sejarah India amat penting dalam
memastikan India tidak tunduk dengan mudah terhadap kuasa-kuasa luar. Pelbagai
usaha serta prinsip dijalankan walaupun terpaksa berdepan dengan masalah dari pihak
Barat atau masyarakat tempatan sendiri yang menentang prinsip yang diperjuangkan
oleh beliau. Dasar perjuangan Mahatma Gandhi yang paling menonjol adalah Ahimsa,
Satyagraha dan Swadesi yang memperlihatkan kekuatan beliau dalam menegakkan
hak-hak masyarakat India daripada pihak British. Beliau telah meninggal duani pada
tahun 1948 akibat dariapda tembakan yang dilakukan oleh Nathuram Godse. Insiden
tersebut berlaku semasa beliau menghadiri suatu perjumpaan di mana orang Hindu
dan orang Islam di Delhi telah bersatu hati. Beliau berasa amat gembura mendengar
berita tersebut dan membuat keputusan untuk menghadiri perjumpaan tersebut tetapi
malangnya beliau ditimpa kecelakaan yang menamatkan riwayat sebagai seorang
tokoh yang disanjungi. Kata-kata hikmah Mahatma Gandhi, The future depends on
what we do in the presence, ayat ini membawa maksud masa depan bergantung pada
apa yang kita lakukan sekarang.
7.0 Tunku Abdul Rahman

Terdapat beberapa tokoh-tokoh utama yang telah mengharumkan nama Malaysia di

peringkat nasional dan antarabangsa. Salah seorang daripada mereka adalah Tunku
Abdul Rahman Putra Al-Haj. Nama beliau bukanlah nama asing bagi negara
masyarakat kita. Beliau merupakan seorang Ketua Menteri Persekutuan Tanah
Melayu dan di samping itu, beliau juga memegang jawatan sebagai Perdana Menteri
22

Malaysia yang pertama. Kepimpinan beliau amat terserlah sama ada dalam bidang
politik iaitu sebagai Yang Dipertua Agong UMNO atau sebagai pemimpin negara
yang berwibawa dan berkebolehan dalam mentadbir negara dan rakyatnya. Di
samping itu, beliau juga disanjung tinggi daripada rakyat-rakyatnya. Peranan Tunku
Abdul Rahman Putra Al-Haj dalam usaha mencapai kemerdekaan negara amat
penting. Sebagai seorang pemerintah, beliau berusaha dan bertanggungjawab dalalam
perundingan dengan British dalam mencapai kemerdekaan Malaysia pada tahun 1957.
Oleh itu, Tunku juga dikenali sebagai Bapa Kermerdekaan atau Bapa Malaysia.

Kebolehan dan kebijaksanaan Tunku Abdul Rahman Al-Haj yang berjaya

menyatukan penduduk negara ini yang terdiri daripada tiga kaum utama iaitu Melayu,
Cina dan India. Negara yang berbilang kaum ini telah memberi keyakinan kepada
pihak penjajah British untuk memberi kemerdekaan kepada Persekutuan Tanah
Melayu pada 31 Ogos 1957.

Nama asal Tunku Abdul Rahman adalah Tengku Abdul Rahman Putera ibn
Abdul Hamid Halim Shah. Beliau dilahirkan pada 8 Februari 1903 di Alor Setar,
Kedah. Pendidikan dan kelulusan beliau adalah dari Sekolah Rendah di Alor Setar, di
Bangkok, seterusnya di Penang Free School, di Ct. Cathering, Cambridge University,
England dan Inner Temple, England. B.A. (1925), LIB (INNER)(1948).

Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj ibni Almarhum Sultan Hamid Shah
merupakan seorang tokoh yang mempunyai sifat-sifat keistimewaan di sebalik
kerjayaannya. Sifat-sifat beliau seperti peramah, baik hati, bertanggungjawab, rendah
diri, bertimbang rasa dan lain-lain lagi yang membolehkan beliau mempunyai
penghormatan daripada orang ramai. Beliau merupakan putera yang ke 6 daripada
isteri kedua dan yang ke 24 bagi ayahnya. Ayahandanya bernama Sultan Abdul Hamid
menaiki takhta Kedah pada 1881 dan mangkat pada tahun 1943 manakala ibunya, Che
23

Manjalara yang berketurunan Siam dan Burma telah menukarkan namanya kepada
Sharifah Fatimah setelah memeluk agama Islam.

Sumabangan-sumbangan Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj boleh

dikategorikan kepada 4 iaitu, dalam bidang penulisan, kesenian, peringkat
antarabangsa, perkembangan Islam dan UMNO. Dalam bidang penulisan, Tunku
merupakan seorang penulis yang berbakat. Karya-karya beliau dapat menarikkan
perhatian daripada orang ramai. Ruangan Looking Back dan As I See It diterbitkan
dalam akhbar The Star semasa Tunku berumur 85 tahun. Sepanjang 16 September
1974 ke 16 Ogos 1975, Tunku telah menghasilkan sebanyak 53 artikel dalam ruangan
Looking Back. Pada tahun 1969, Tunku telah menghasilkan buku beliau yang
pertama, iaitu May 13 dan Before and After. Artikel-artikel yang lain seperti
Viewpoints(1970), Looking Back(1977), As Matter of Interest(1981), Something to
Remember(1983), Less We Forget dan Contemporary Issues n Malaysia
Politics(1984), Challenging Times(1986) dan Political Awakening(1986). Semua
artikel ini adalah mengenai masyarakat dan isu-isu semasa.

Selain itu, beliau juga berminat dalam bidang kesenian dan kebudayan negara.
Sebelum beliau menjadikan Perdana Meteri, beliau bercita-cita menjadikan Kuala
Lumpur sebagai pusat kebudayaan. Pada 27 Ogos hingga 30 Ogos 1969, beliau telah
manganjurkan Persidangan Antarabangsa Drama dan Muzik Tradisional Asia
Tenggara. Tujuan ini adalah untuk meninjolkan Kebudayaan Melayu di seluruh dunia.
Di samping itu, beliau juga menghasilkan tiga karya yang difilemkan, iaitu
Mahsuri, :Raja Bersiung dan Sumpahan Mahsuri. Tujuan filem-filem tersebut
ditayangkan adalah untuk mengutip derma bagi Tugu Peringatan Rosli Dhobie.

7.1 Peringkat antarabangsa

24

Tunku Abdul Rahman memasuki arena politik lebih lewat daripada Soekarno dan
boleh dikatakan seorang ahli yang baru dalam arena tersebut berbanding dengan
Soekarno. Walau demikian, beliau dapat bercatur politik di arena antarabangsa dengan
cepat dan berjaya menonjolkan isu anti Apartied Afrika Selatan di persidangan
komanwel. Pengusiran Afrika Selatan dari pertubuhan tersebut, seluruh dunia
mengutuk dasar Afrika Selatan dan dengan isu tersebut Tunku berjaya meningkatkan
kejayaan politik dunia sehingga dapat meletakkan nama negara Malaysia di peta
dunia. Di sesetengah Negara seperti di Benua Afrika dan Asia Barat, nama Tunku
dikenali sebagai seorang hero dan wira yang menentang perbezaan warna kulit.

Semasa perjuangan menentang perbezaan warna kulit, tidak ada seorang di

zaman politik moden yang boleh dibandingkan dengan Tunku. Pada tahun 1863,
Presiden Abraham Lincoln membuat peristiharan pembebasan di Amerika Syarikat
dan peristiharan itu telah dijadi sebagai negarawan dunia. Manakala, Tunku Abdul
Rahman pula Berjaya menyingkirkan Afrika Selatan daripada Komanwel dalam tahun
enam puluhan kerana dasar Negara tersebut. Selain itu, pada 31 Julai 1961, Tunku
telah mengasaskan ASA (Assosiation of South East Asian States) yang terdiri
daripada Tanah Melayu, Filipina dan Negara Thai. Pada 11 Julai 1962, Maphilindo
yang dianggotai oleh Indonesia, Malaysia dan Filipina dibentuk tetapi persatuan ini
tergugat apabila Malaysia menghadapi konfrontasi dengan Indonesia dan Filipina
selepas sahaja Malaysia diisytiharkan. Ketika Tunku berusaha menyelesaikan masalah
tersebut, Singapura memutuskan untuk keluar daripada Persekutuan Tanah Melayu
pada 9 Ogos 1965. Pada 2 Jun 1966, Tunku berjaya mengatasi konfrontasi tersebut
melalui perjanjian dengan Indonesia dan Filipina pada 3 Jun 1966.

7.2 Perkembangan Islam

Tunku Abdul Rahman member banyak sumbangan terhadap perkembangan Islam di
Negara kita dan mengharumkan nama Negara di seluruh dunia. Beliau banyak
melibatkan dalam pengajuran Pertandingan Membaca Al-Quran. Pada Ogos 1960,
25

beliau menjadi Presiden Pertubuhan Kebajikan Islam Malaysia (PERKIM) dan

dengan kebolehan dan daya usaha gigihnya beliau Berjaya meletakkan PERKIM
sebagai sebuah pertubuhan yang terkemuka dan dihormati oleh semua umat Islam.
Selain itu, beliau juga membenarkan PERKIM cawangan Kedah untuk menggunakan
tanah kepunyaanya untuk membina rumah anak yatim dan orang tua yang diberi nama
Darul Aliam Wal Masalan Tunku Abdul Rahman Putra.

Seterusnya, sebagai seorang pemimpin PERKIM, beliau berusaha member

bantuan kepada pelarian Kemboja yang memasuki Malaysia melalui Kelantan pada
tahun 1975. Tunku dengan bantuan Persatuan Bangsa-bangsa Bersatu telah Berjaya
menempatkan seramai 4500 orang pelarian di Pengkalan Chepa dan Cherating. Pada
18 Januari 1980, beliau dilantik menjadi Presiden Regional Islamic Council for
South East Asia and The Pacific (RISEAP) yang pertama diwakilkan di Persidangan
Negara-negara Islam. Beliau mendapat penghargaan dari Pakistan dengan Anugerah
Hadiah Hijrah pada Mac 1983 dan Anugerah Al-Malik Faizal dari Arab Saudi atas
jasa dan sumbangan yang dicurahkannya. Selain daripada itu, beliau juga merupakan
pemimpin Islam yang telah mencetuskan idea supaya diadakan Pertumbuhan NegaraNegara Islam untuk menjaga kepentingan Negara dan umat Islam.

7.3 UMNO
Allahyarham YTM Tunku Abdul Rahman Putra Al-Haj merupakan salah seorang
yang hadir ketika Kongres Melayu Se Malaya yang diadakan di Kelab Sultan
Sulaiman pada tahun 1946. Pada tahun 1949, beliau berjaya menjadi pengerusi
UMNO bahagian negeri Kedah. Semasa Dato Onn bin Jaafar keluar dari pertubuhan
UMNO sebagai presiden untuk menubuhkan Parti Kemerdekaan Malaya, beliau telah
dipilih dengan sebulat suara untuk mengisi kekosongan sebagai Yang Dipertua Agong
UMNO pada 26 Ogos 1951. Maka, selepas nasihat daripada Datuk Razak dan Encik
Bahman bin Shamsuddin, akhirnya beliau bersetuju untuk menerima pencalonan
26

sebagai Yang Dipetua Agong UMNO. Beliau sering mengingat kampung-kanpung

yang miskin dan keadaan rakyat sehingga beliau sanggup mengorbankan segala masa
serta kesihatannya kerana tidak ingin mengecewakan rakyatnya.

Selepas beliau mengambil ahli kepimpinan UMNO dari Dato Onn, beliau
mewujudkan kerjasama dengan MCA dan menubuhkan Perikatan pada tahun 1952.
Sejak itu Perikatan menjadi badan dominan yang memperjuangkan kemerdekaan
sehingga Negara memperolehi kebebasan mutlak apabila Allahyarham YTM Tunku
Abdul Rahman Putra Al-Haj membacakan pengistiharan Kemerdekaan pada pagi 31
Ogos 1957 yang kini disambut setiap tahun sebagai Hari Kebangsaan. Selain itu,
beliau juga telah membuktikan kenegarawan apabila Parti Perikatan bersama MCA
dihasilkan dan disertai oleh MIC. Tunku Abdul Rahman juga menegaskan bahawa
kemerdekaan dapat dicapai dengan kerjasama di antara tiga kaum yang utama iaitu
Melayu, Cina dan India. Kewibawaan beliau lebih terselah apabila hasil daripada
rundingan dengan pihak British telah membawa kepada pilihanraya yang pertama
pada 31 Ogos 1955 dan berjaya memenangi 51 daripada 52 kerusi yang
dipertandingkan. Selain itu, beliau juga telah dilantik menjadi Ketua Menteri dan
usaha beliau yang penting adalah cubaan menyelamatkan Negara dari ancaman
komunis semasa darurat dengan memberi tawaran pengampunan beramai-ramai
sekiranya pengganas menyerah diri. Pada September 1963, Tunku telah menjadi bapa
kepada sebuah Negara baru iaitu Malaysia apabila Tanah Melayu bergabung dengan
Singapura, Sarawak dan Borneo Utara (Sabah).

Seterusnya, Tunku memulakan penubuhan Association of Southeast

Asia(ASA) pada tahun 1961 dengan menggabungkan Tanah Melayu, Thailand dan
Filipina. Gabungan ini dibubarkan kemudian untukpersatuan yang lebih besar iaitu
Association of Southeast Asian Nations (Asean) pada 1967. Era pentadbiran Tunku
merupakan masa yang penuh dengan cabaran dan kebanyakannya tidak lancer seperti
yang diharappkan. Krisis-krisis seperti Konfrontasi Indonesia, perpisahan Singapura,
27

peristiwa 13 Mei dan juga Darurat 1948 1960 yang telah menggegarkan seluruh
Negara. Pada May 1961, beliau bertanggungjawab dalam menyarankan gagasan
Malaysia yang merangkumi Tanah Melayu, Singapura, Sarawak, Borneo Utara
(Sabah) dan Burnei. Pada 16 September 1963, kesemuannya kecuali Burnei telah
menyertai gagasan tersebut dan Malaysia dibentuk. Pada 9 Ogos 1965, Singapura
telah disingkirkan dari Tanah Melayu. Manakala, pada 21 September 1970 satu era
telah tamat apabila beliau bersara dari jawatan Perdana Menteri Malaysia dan
menerima tawaran Raja Faizal dari Jeddah untuk menjadi Setiausaha Agung
Seketariat Islam di Jeddah. Akhirnya, pada Perhimpunan Agung UMNO ke 22 pada
23-24 Januari 1971, beliau meletakkan jawatan Yang Dirtua UMNO dan Tun Razak
disahkan sebulat suara sebagai penggantinya. (AyulAshrul)

7.4 Kesimpulan
Tunku meninggal dunia pada 6 Disember 1990 . Beliau sempat menyaksikan tiga
orang tokoh penggantinya sebagai Presiden UMNO dan sebagai Perdana Mentari,
iaitu Allahyarham Tun Abdul Razak (1970-1976). Allahyarham Tun Hussein Onn
(1976-1981) dan selama hamper 10 tahun di bawah kepimpinan pengkritik politiknya
sendiri, iaitu Yang Amat Berhormat Dr. Mahathir. Tunku sesungguhnya cukup bangga
dan memang boleh dibanggakan oleh kerana beliaunya yang berjaya menebus
kemerdekaan dan belenggu penjajahan Inggeris yang telah dimulakan oleh tindakan
tertentu pihak Raja-raja Melayu sendiri.

28

8.0 Kesimpulan
Tamadun merupakan suatu perkara yang penting. Tamadun adalah peringkat yang
paling awal di sesebuah negara untuk mencapai kemajuan.Sesebuah negara tidak
dapat mencapai kemajuan tanpa kewujudan tamadun.Tamadun memainkan peranan
yang penting pada zaman dahulu. Kemajuan tamadun dapat dicapai dengan
kewujudan tokoh-tokoh yang handal dan berpengetahuan. Jika tokoh-tokoh ini tidak
wujud maka kemajuan di sesebuah negara adalah mustahil untuk dicapai.Sumbangansumbangan tokoh ini telah menjadikan negara tertentu untuk mencapai kejayaan yang
luar biasa dalam pelbagai bidang seperti perubatan, pembelajaran, ketenteraan,
pengetahuan, pembinaan dan selainnya.

Maharaja Shih Huang Ti merupakan seorang tokoh yang pintar. Beliau telah
membina Tembok Besar Cina untuk tujuan keselamatan. Pembinaan tersebut
merupakan suatu perkara yang lebih menakjubkan hingga masa kini. Keadaan ini
menunjukkan bahawa kecerdasan beliau telah menyumbang kepada negara China
dalam bidang pembinaan. Selain itu, tokoh yang bernama Kung Fu Tze telah
mengajar dan mengamalkan ajaran Confucian. Beliau telah menekankan bahawa
tingkah laku dan sikap yang positif adalah penting bagi setiap individu. Beliau juga
mengatakan bahawa setiap individu harus membuat kebaikan kepada diri sendiri,
keluarga, negara, masyarakat dan lain-lain lagi.

Lao Tze merupakan seorang tokoh yang penting dalam bidang

perubatan.Beliau memiliki kemahiran dalam bidang perubatan tradisional.Beliau juga
telah mengamalkan dan memperluaskan ajaran Taoisme di negara China. Maharaja
Meiji merupakan seorang tokoh di Jepun.Sumbangan beliau di negara Jepun adalah
dalam pemodenan dan pembangunan negara.

29

Tokoh seterusnya adalah Mahatma Gandhi. Sumbangan dan peranan beliau

adalah sangat penting dari segi kemerdekaan di India. Kemerdekaan di India mustahil
untuk dicapai tanpa sumbangan beliau.Tunku Abdul Rahman merupakan seorang
tokoh yang tidak dapat dilupakan oleh seluruh rakyat Malaysia. Sumbangan beliau ke
arah kemerdekaan adalah suatu yang patut dikenang buat selama-lamanya. Kesemua
tokoh telah menyumbang di negara tertentu ke arah kemajuan dan pembangunan.
Golongan masyarakat harus bersyukur pada mereka semua.

30

9.0 Rujukan:

Aina. (2013). Sumbangan Mahatma Gandhi. Diperolehi pada 10 Nov 2014

http://www.scribd.com/doc/171479527/SUMBANGAN-Mahatma-Gandhi

Azman. (2009). Mahatma Gandhi. Diperolehi pada 10 Nov 2014

http://www.slideshare.net/abufarhi/mahatma-gandhi-11991526

AyulAshrul. (n.d.). Sejarah Hidup Tunku Abdul Rahman. Retrieved November 20,
2014, from Scribd: http://www.scribd.com/doc/13416649/Sejarah-HidupTunku-Abdul-Rahman

FATHURROHMAN, M. N. (n.d.). Biografi Lao Tze- Filsuf dan Penyair dari Cina
Kuno . Retrieved November 24, 2014, from BIOGRAFI TOKOH
TERNAMA: http://biografi-tokoh-ternama.blogspot.com/2014/05/biografilao-tse-filsuf-dan-penyair.html

Gogok, J. (n.d.). Tokoh-Tokoh Tamadun Cina(2). Retrieved November 15, 2014, from
Scribd: http://www.scribd.com/doc/67684107/Tokoh-Tokoh-Tamadun-Cina-2

Hart, M. H. (1987). Seratus Tokoh yang Paling Berpengaruh dalam Sejarah.

Retrieved November 22, 2014 , from Media : http://media.isnet.org/iptek/100/
Shih.html

31