Perubatan

Maklumat lanjut: Perubatan Islam dan Bimaristan

al-Zahrawi (Abulcasis), seorang peneroka pembedahan moden.

Para pakar perubatan Islam membuat banyak kemajuan serta sumbangan dalam bidangbidangperubatan, termasuk anatomi, patologi, oftalmologi, sainssains farmaseutik termasuk farmasi danfarmakologi, fisiologi dan pembedahan. Doktor-doktor Islam menubuhkan hospital khusus yang terawal sewaktu terjadinya Perang Salib, yang mengilhamkan [92] pembinaan hospital yang sama di Eropah. Al-Kindi menulis De Gradibus, di mana beliau buat pertama kalinya menunjukkan penggunaanpengkuantitian dan matematik dalam perubatan, khususnya dalam bidang farmakologi. Ini termasuk pembangunan skala matematik bagi pengkuantitian kekuatan ubat, serta satu aturcara [93] yang dapat membolehkan para doktor menentukan hari-hari kritikal sesuatu penyakit dari awal. al[94] Razi (Rhazes) (865-925 M), seorang pelopor pediatrik, mencatatkan kes-kes klinikal yang ditemukan dan memberikan catatan yang amat berguna tentang pelbagai penyakit. Bukunya Kitab Menyeluruh berkaitan Perubatan (al-Hawi )yang memperkenalkan campak dan cacar, sangat berpengaruh di Eropah. Dalam kitab Syak terhadap Galen (Shukuk 'ala alinusor), al-Razi juga yang pertama membuktikan, melalui penggunaan ujikaji, bahawa teori humor Galen dan teori unsur [95] [96] klasik Aristotle silap. Beliau juga memperkenalkan urinalisis dan ujian najis. al-Zahrawi (Abulcasis), yang dianggap pelopor pembedahan moden, menulis Al-Tasrif (Kaedah Perubatan) (c. 1000 M), ensiklopedia sebesar 30 jilid yang diajarkan di sekolah-sekolah perubatan Islam dan Eropah sehingga kurun ke-17. Beliau mencipta pelbagai peralatan pembedahan, termasuk [98] alat pertama yang khusus bagi wanita, disamping kegunaancatgut dan forceps dalam pembedahan, ligatur, jarum bedah, skalpel, kuret, retraktor, sudu bedah, sound, cangkuk bedah, rod bedah, [99] [87] [100] dan spekula, gergaji tulang, dan plaster. Pada tahun 1021 M, Ibn al-Haitham (Alhazen) membuat kemajuan penting dalam pembedahan mata, semasa beliau mengkaji dan dengan tepatnya menjelaskan jujukan penglihatan dan persepsi [98] penglihatan buat kali pertamanya dalam buku beliau, Kitab Optik (c. 1021 M). Ibn Zuhr (Avenzoar) dianggap pelopor pembedahan bereksperimen, oleh sebab memperkenalkan kaedah ujikaji ke dalam pemebedahan pada kurun ke-12 beliau yang pertama menggunakan ujian
[101] [97]

terhadap binatang bagi menguji tatacara pembedahan sebelum melakukannya ke atas [73] manusia. He also performed the first dissections and postmortem autopsies on both humans as [102] well as animals. In 1242, Ibn al-Nafis, yang dianggap pelopor fisiologi kardiovaskular merupakan yang pertama [104] menggambarkan sistem edaran pulmonari dan edaran koronari, yang menjadi asas sistem peredaran (sistem darah, pembuluh darah, limfa, dan jantung yang berkaitan dengan peredaran darah dan limfa); kerana itu beliau dianggap seorang daripada ahli fisiologi terunggul dalam [105] [106] sejarah. Beliau juga menggambarkan konsep terawal berkaitan metabolisme, dan membangunkan aturcara fisiologi dan psikologi baharu mbagi menggantikan sistem Ibnu Sina dan Galen, disamping menyangkal teori mereka tentang [107] [[humor], Denyutan, tulang, otot,usus, organ deria, hempedu kanal, esofagus, perut, dan lain[108] lain. Ibn al-Lubudi (1210-1267 M) menolak teori Empat Humor yang disokong Galen dan Hippocrates, menemukan hakikat bahawa tubuhdan pemeliharaannya bergantung secara ekslusif pada darah, menolak idea Galen bahawa wanita dapat mengeluarkan sperma, dan menemukan bahawa pergerakan arteri tidak bergantung pada pergerakan jantung, bahawa jantung ialah oragn pertama yang terbentuk di dalam tubuh janin (dan bukannya otak seperti dikatakan Hippocrates), [109] dan tulang yang membentuk tengkorak dapat menjaditumor. Tashrih al-badan (Anatomi tubuh badan) karya Mansur ibn Ilyas (c. 1390 M) mengandungi rajah-rajah [110] lengkap berkaitan sistem struktur tubuh, saraf dan peredaran darah. Semasa berlakunya plag bubonik (Black Death) di Al-Andalus dalam kurun ke-14, Ibn Khatima and Ibn al-Khatib memberi hipotesis bahawa penyakit berjangkit disebabkan "entiti yang menular" yang memasuki tubuh badan [111] manusia. Pembaharuan-pembaharuan perubatan lain yang asalnya dengan ahli perubatan Islam termasuk penemuan sistem imun, penggunaan ujian terhadap binatang, dan pemaduan perubatan [98] dengan sains-sains lain (pertanian, botani, kimia, dan farmakologi), disamping perekaan picagari Suntikan (perubatan) oleh Ammar ibn Ali al-Mawsili di [[Iraq} dalam abad kesembilan, farmasi di Baghdad (754 M), perbezaan antara perubatan dengan farmasi pada kurun [112] ke-12, dan penemuan sekurang-kurangnya 2,000 bahan perubatan dan kimia. Avicenna, who was a pioneer of experimental medicine and was also an influential thinker and [92] medical scholar, wrote The Canon of Medicine (1025) and The Book of Healing (1027), which remained standard textbooks in both Muslim and European universities until at least the 17th century. Avicenna's contributions include the introduction of systematic experimentation and quantification into [113] the study of physiology, the discovery of the contagious nature of infectious diseases, the introduction of quarantine to limit the spread of contagious diseases, the introduction of experimental [114] [115] medicine, evidence-based medicine, clinical trials, randomized controlled [116][117] [118][119] [120] trials, efficacy tests, and clinical pharmacology, the importance of dietetics and the [121] influence of climate and environment on health, the distinction of mediastinitis from pleurisy, the contagious nature of phthisis and tuberculosis, the distribution of diseases by water and soil, and the first careful descriptions of skin troubles, sexually transmitted diseases, perversions, [92] and nervous ailments, as well the use of ice to treat fevers, and the separation of medicine from pharmacology, which was important to the development of the pharmaceutical [98] sciences.
[103]