Anda di halaman 1dari 4

Kancil Mencuri Timun

Suatu hari, Kancil yang berlari dengan cepat karena ia berhasil melarikan diri dari terkaman
Harimau. Di tengah perjalanan ia merasa sangat kelelahan dan kelaparan. Ia berjalan
melewati sebuah kebun sayur-sayuran. Tanaman di kebun itu sangat subur. Kancil langsung
masuk kedalam kebun yang subur tersebut. Namun, saat ia melangkah masuk, ia sangat
terkejut karena kebun tersebut di jaga oleh Pak Tani.

Kancil pun langsung kembali kedalam hutan, ia berniat untuk kembali ke kebun jika matahari
gelap. Menjelang senja ia datang kembali. Pak Tani sama sekali tidak menyadari bahwa jika
kebunnya sudah di masuki oleh Kancil. Setelah Pak Tani pergi dan tidak kelihatan lagi.
Kancil langsung menggali lubang di bawah pagar. Ia langsung memakan sayur-sayuran yang
sangat segar termasuk buah mentimun muda kesukaannya itu.

Setelah Kancil kenyang, ia langsung meninggalkan kebun tersebut. Keesokan harinya ia


berniat untuk datang kembali lewat lubang yang Ia buat di bawah pagar. Sebelumnya Pak
Tani tidak menyadari bahwa setiap hari Kancil datang untuk mencuri sayur-sayuran dan buah
mentimunnya. Namun setelah beberapa hari akhirnya Pak Tani menyadari, karena banyak
sayuran dan buah mentimun yang rusak.

‘’ Pasti ini ulah si Kancil. Kurang ajar, berani merusak kebunku! Jika aku dapat
menemukanmu, akan aku langsung ku bunuh kau Kancil!’’ kata Pak Tani marah.

Beberapa saat kemudian, ia melihat lubang di bawah pagar, tempat binatang cerdik itu masuk
kedalam kebunnya. Pak Tani segera menggali lubang yang sama persis tepat di samping
lubang yang Kancil buat . Namun, lubang tersebut di tutupi dengan potongan kayu kecil dan
dedaunan. Lubang yang baru di buat Pak Tani, ternyata sebuah perangkap untuk dapat
menangkap si Kancil.

Pak Tani sangat berharap agar malam nanti, ia dapat menangkap si Kancil. Seperti biasa, saat
senja tiba. Kancil datang ke kebun. Sebelum ia masuk, ia mengintip karena takut Pak Tani
belum pulang. Melihat situasi yang sangat aman. Kancil langsung masuk ke dalam lubang
biasa. Namun, beberapa langkah ia berjalan menuju pagar, Kancil masuk jebakan Pak Tani.
Ia langsung masuk ke dalam lubang yang sangat dalam.

Kancil, merasa sangat ketakutan. Ia pun langsung mencari akal agar bisa keluar dari lubang
tersebut. Namun, usahanya sia-sia. Kancil sangat berharap agar ada hewan yang melewati
lubang tersebut dan dapat menolongnya.

Tiba-tiba, datang seekor Kura-kura yang lewat dan melihat ke dalam lubang.

‘’ Apa yang kamu lakukan di dalam lubang ini Cil?’’ Tanya Kura-kura.

‘’ Aku sedang berdoa. Karena besok kiamat akan tiba!’’ jawabnya. meskipun mendengar
pertanyaan Kura-kura dan mengetahui kedatangannya, ia tetap meneruskan doa.

Kura-kura percaya bahwa besok memang benar-benar akan kiamat. Kura-kura pun ingin
masuk kedalam lubang untuk menyelamatkan diri. Kancil pun mengijinkannya. Namun,
Kancil mengijinkan Kura-kura masuk dengan satu syarat. Kura-kura harus menuruti perintah
Kancil. Kura-kura pun ikut berdoa seperti Kancil. Beberapa saat kemudian. Datanglah seekor
Kijang lewat dan melihat ke dalam lubang tersebut. Kijang pun langsung menghampiri.

Tidak lama kemudian datanglah seekor Babi hutan. Ia juga terpengaruh yang di katakana oleh
Kancil, bahwa besok hari kiamat. Setelah Babi hutan masuk, datanglah Rusa. Dan si susul
oleh si Raja Hutan Harimau. Harimau pun segera masuk kedalam lubang.

‘’ Kita harus terus berdoa, agar besok dapat selamat.’’ Kata Kancil.

‘’ Setuju.’’ Jawab semua hewan dalam lubang.

Namun, di suatu pagi. Terciumlah bau kentut di antara mereka.

‘’ Siapa yang kentut?’’ Tanya Kancil.

Mereka hanya saling pandang dan saling curiga. Kelima binatang tersebut sedikit marah
karena yang kentut tersebut adalah Kancil sendiri. Tanpa di sangka, Harimau sangat marah.

‘’ Dasar hewan kecil! Yang lain di larang kentut tapi kau sendiri kentut!’’ ujar Harimau kesal.

Dasar Kancil yang cerdik. Ia langsung mendapatkan ide.

‘’ Maapkan saya Harimau.’’ Ujarnya.

Karena Harimau sangat marah. Ia langsung melemparkan Kancil keluar dari lubang. Setelah
ia keluar dari lubang, ia sangat senang.

‘’ Terima kasih teman-teman. Aku selamat dari jebakan Pak Tani.’’ Ujarnya senang.

‘’ Kau menipu kami? Dasar Kancil sialan.’’ Teriak mereka.

‘’ Dasar licik!’’ kata Kura-kura

‘’ Maapkan aku teman-teman! Akhirnya aku keluar juga dari jebakan ini.’’ Ujar Kancil
sambil berlari dengan cepat. Karena takut salah satu dari binatang tersebut ada yang lolos. Ia
terus berlari dengan sangat cepat.

Pesan moral dari Dongeng Cerita Si Kancil Mencuri Timun adalah jangan panik ketika kita
dihadapkan satu masalah yang berat. Gunakan akan pikiran untuk keluar dari masalah.
Kancil Maling Bonteng

H iji poé, Kancil lumpat gancang lantaran bisa kabur tina serangan maung. Di jalan
manéhna ngarasa capé pisan jeung lapar. Manéhna leumpang ngaliwatan kebon
sayur. Pepelakan di kebon éta subur pisan. Si kancil langsung ka kebon nu subur.
Najan kitu, bari ngaléngkah, manéhna kacida reuwasna lantaran kebonna dijaga ku Pak Tani.

Si kancil gura-giru balik ka leuweung, maksudna rék balik ka kebon lamun panonpoe geus
poek. Wanci magrib manéhna balik. Pak Tani teu sadar lamun kebonna geus diasupan ku
Kancil. Sanggeus Pak Tani indit teu katempo deui. Si kancil langsung ngali liang handapeun
pager. Anjeunna langsung ngadahar sayuran seger pisan, kalebet bonténg ngora karesepna.
Sanggeus kancil pinuh, manéhna langsung ninggalkeun kebon. Poé saterusna manéhna niat
datang deui ngaliwatan liang dijieunna handapeun pager. Samemehna, Pak Tani teu sadar yen
unggal poe Kancil datang maling sayuran jeung bontengna. Tapi sanggeus sababaraha poé
Pak Tani ahirna sadar, sabab loba sayuran jeung bonténg anu ruksak.

''Pasti ieu karya kijang beurit. Kurang ajar, wani ngancurkeun kebon kuring! Lamun kuring
bisa manggihan anjeun, kuring bakal langsung maehan anjeun Kancil!'' ceuk Pak Tani
ambek.

Moments engké, manéhna nempo hiji liang handapeun pager, tempat sato galak pinter geus
diasupkeun kebon na. Pak Tani langsung ngali liang nu sarua persis di gigireun liang nu
dijieun Kancil. Sanajan kitu, liang ieu ditutupan ku potongan leutik tina kai jeung daun.
Liang anu karek dijieun ku Pak Tani tétéla jadi bubu pikeun néwak kijang.

Pak Tani ngarep-ngarep pisan, wengi ayeuna, tiasa néwak kijang. Sakumaha biasa, wanci
magrib. Si kancil datang ka kebon. Saméméh asup, manéhna ngintip ka luar lantaran sieun
Pak Tani can datang ka imah. Ningali kaayaan anu aman pisan. Si kancil langsung asup kana
liang nu biasa. Sanajan kitu, sababaraha léngkah manéhna leumpang nuju pager, Kancil
murag kana bubu Pak Tani. Éta langsung lebet kana liang anu jero pisan.
Kancil, ngarasa sieun pisan. Anjeunna langsung milarian alesan pikeun kaluar tina liang.
Tapi, usahana sia-sia. Kijang beurit bener-bener ngarep-ngarep yén sato bakal ngaliwat liang
sareng tiasa ngabantosan anjeunna.

Ujug-ujug, kuya datang sarta ningali kana liang.


“Ari maneh keur naon di liang ieu Cil?” tanya si Kuya.
''Abdi ngadoa. Sabab isukan datang kiamat!'' walonna. sanajan ngadéngé pananya si kuya
jeung nyaho kana kadatanganna, manéhna terus ngadoa.

Si kuya percaya yén isukan bakal bener-bener kiamat. Si kuya rek asup kana liang pikeun
nyalametkeun diri. Kancil oge beunang. Sanajan kitu, Mouse Rusa ngidinan kuya asup kana
hiji syarat. Si kuya kudu nurut kana parentah kijang. kuya ogé solat kawas kijang. Sababaraha
sakedapan. Hiji kijang datang sarta ningali kana liang. Kancil langsung ngadeukeutan.
Teu lila ti harita datang babi hutan. Anjeunna oge kapangaruhan ku omongan Kancil, yen
isukan teh poe kiamat. Sanggeus éta Celeng asup, datang si Kancil. Sareng hiji-hiji ku Raja
Leuweung Macan. Maung langsung asup kana liang.

''Urang kudu terus ngado'a, supaya isukan urang salamet.'' ceuk Kancil.
“Satuju.” Jawab kabéh sato nu aya di jero liang.
Sanajan kitu, hiji isuk. Bau kentut diantarana.
''Saha nu kentut?'' tanya kancil.

Ukur silih teuteup jeung silih teuteup curiga. Lima sato rada ambek sabab nu kentut teh
Kancil sorangan. Teu disangka-sangka, maung kacida ambekna.
“Sato alit! Lain dilarang kentut, tapi maneh kentut sorangan!'' ceuk Harimau keuheul.
Kancil pinter. Anjeunna langsung ngagaduhan ide.
“Hampura Macan.” Pokna.

Sabab si Macan kacida ambekna. Anjeunna langsung ngalungkeun kancil kaluar tina liang.
Saatos anjeunna kaluar tina liang, anjeunna pisan senang.
''Hatur nuhun babaturan. Abdi salamet tina bubu Pak Tani.'' pokna bungah.
"Anjeun nipu kami? Si kancil siah.'' Maranehna ngagorowok.
“Licik!” ceuk Si Kuya

''Hapunten abdi réréncangan! Ahirna kuring kaluar tina bubu ieu.'' Ceuk Kancil bari gancang
lumpat. Kusabab sieun salah sahiji sato bakal kabur. Anjeunna terus lumpat gancang pisan.

Anda mungkin juga menyukai