Andi ya iku, bocah kang iseh sekolah ing bangku SD kira-kira wis kelas 5, panggaweane sabendina, sak

wis wangsul sekolah mangan, sinau banjur ngewangi bapak lan ibu ne menyang sawah kanggo ngramut
godhongan, sing biasane di dol ing pasar rongdina pisan. Nanging budi ing kono ora ngramut godhongan
nanging ndolek kayu kanggo masak ibuk e ing oma

Saben sore Budi ngaji ono masjid ing desone nganti bengi. Budi dadi bocah kang apik lan santung
marang wong shing luwih tuwo, amergo sangune ngaji lan didikane wong tuwo ingkang apik

“Mbok, kulo bidal sekolah riyen nggih?”. Pitakon budi karo nyalami Bapak lan Ibuke lan nyuwun doa
restu. “Oh, iyo len shing ngati-ati lan seng tenanan olehe golek ilmu”. Pas budi mangkat sekolah ono
mbah-mbah wus tuwo gowo depok isi telo teko kali, Budi ngroso mesakne dateng mbah iku langsung
ditulungi lan di terake nganti tekan omah.

Budi iku bocah ingkang sae, yen ing sekolahan di senengi kalian gugu-guru lan konco-koncoe. Najan
anake wong nora duwe, nanging Budi ndue akhlak ingkang sae, seneng tinulung, lan welas asing marang
liyane.