*awalan crita :* crita iki kedadeyan ing lemah jawa ing siji krajan kang makmur lan sejahtera

Take 1

Joko kendil :” nuwun semu bu, nopo angsal aku nyuwun maem sekedik?”

Mbok rondho :”sopo kowe le? Karo sopo kowe? Durung mangan?”

Joko kendil :”dereng bu”

Mbok rondho:”adhuh melas banget,mlebu le kebetulan si mbok wis arep masak”

Joko kendil :”matur nuwun bu hehehe” *sakwise mlebu ing Jero omah lan mangan*

Mbok rondho:”sapa jenengmu le? Geneya kowe dhewekan, kowe iki lho isih cilik nanging lunga
dhewekan”

Joko kendil:”Kulo piyambak mboten ngertos Nami asli kulo nanging tiang tiang nyeluk Kulo joko
kendil”

Mbok rondho:”Joko, omahmu ing endi kowe nduwe kulawarga toh?”

Joko kendil:”Kulo asline Niki ngumbara Kulo mboten gadah giruyo bu, angsal Kulo nambah maleh?

Mbok rondho:”banjur pripun carane kowe bisa mangan kowe kan durung bisa nyambut gawe?”

Joko kendil:”kulo nyuwun maem sakinh welas asih tiang Bu”

Mbok rondho:”adhuh melas banget kowe, isih cilik nanging wis urip angel kaya iki.Yen mangkono
uripo ing kene bareng aku kowe arep tak anggep dadi anakku dhewe”

Joko kendil:”Saestu niki?? Matur nuwun sanget bu, Kulo pesti ngrewangi ibu nyambut damel!”
 *mangkonolah joko kendil saiki urip bareng mbok rondo, joko kendil ya iku bocah kang sregep
dheweke nepati janjine kanggo ngrewangi mbok rondo nyambut gawe dheweke sinau cara ngolah
ladang cepet banget*

Joko Kendil : “delengen Niki mbok, panenane dhewe seger²!”

Mbok rondho:”ah.. kan mergo kowe seng sabar lan tlaten ngeramuti.”

Joko kendil:”muga-muga panenan iki iso ngasilno duit akeh yo, mbok!”

Mbok rondho:”mugo mugo pndongane awake dhewe di kabulno gusti Allah”

Joko kendil:”mbok kula pengen ngomong”

Mbok rondo:”apa iku joko?”

Joko kendil:” aku pengin omah-omah mbok.”

Mbok rondo:”omah-omah apa? Kowe wis nduweni calon?.”

Joko kendil:”aku pengin nggarwa salah siji putri karajan mbok.”

Mbok rondo:”kowe aja guyon joko, delengen kahanan awake dhewe, saiki ora ndean putri raja arep
karo wong mlarat kaya awake dhewe.”

Joko kendil:”ayolah mbok, nembe pisan iki joko nyuwun panjalukan menyang si mbok, tulunglah
aku..”

Mbok rondo:” *(hela napas)* baiklah... nanging, kowe kudu siyap karo apa wae wangsulan saka
baginda raja.”

Joko kendil:”joko wis siyap mbok”

*sadina banjur dheweke kabeh budhal menyang istana raja*

Raja:”ana apa mbok rondo lan joko kendil? Apa kowe kabeh butuh rewanganku?.”

Mbok rondo:”sadurunge, kita nyuwun pangapurane baginda raja, menawa kita lancang kawula
pengin ngaturi anak kawula”

Joko kendil:”kula pengin nglamar salah siji putri baginda raja.”

Raja:”sanadyan aku raja, nanging aku ora berhak nyampuri urusan jodho. Kaping telu putriku dhewe
kang mutusake.”

*raja nduweni telu putri dheweke kabeh yaiku putri kantil mawar lan melati jarak umur dheweke
kabeh ora adoh*

Ratu:”kepriye putriku kantil?.”

Kantil:”ih emoh aku karo wong koyok iku, wes mlarat aneh sisan!.”

Mawar:”biyung mboten usah takon kula, kula mboten purun!.”

Ratu:”sebab apa kowe kabeh berdua langsung nolak ?”

Kantil:”tamtu wae amarga aku pengin omah-omah karo pangeran kang syguh ruweh.”

Mawar:”aku pengin omah-omah karo ksatria kang gagah lan bagus, kang mesthi dudu wong kaya
dhe e”

Raja:”kaping loro putriku wis nolak, tinggal putri terakhirku wae”

Ratu:”kepriye karo kowe melati ?”

Melati:”hm iki pitakon kang ndadak banget biyung , nanging kayane dheweke apik, kula purun”

Kantil:”kowe guyon melati?!”

Mawar:”kowe arep karo wong pendek lemu kui !?”

Joko kendil:”tenane tuan putri gelem?”

Melati:”nggih”

Raja:” *menghela napas* tenan ngagetake, ngguhpun age-age awake dhewe rayakake kendurinan
kawinane mbok rondo.”

Mbok rondo lan joko kendil:”matur nuwun baginda raja”

*kendurinan ningkahan uga dianakake karo magrong-magrong putri melati katon ayu banget kaping
rong manten katon bahagia banget, nanging ora mangkono karo kaping loro kakang wadone kantil
melati kok arep sih karo wong iku mawar entahlah dheweke pancen aneh kan wiwit dhisik akeh
wong kang ngenyek ningkahan dheweke kabeh nanging bab iku ora nggawe joko kendil keganggu.*

Joko kendil:”garwaku, tulung jujur ning aku, geneya kowe purun nampa pinanganku wektu iku?”

Melati:”ndean sampeyan ora reti, nanging kula meneng-meneng weruh swasana wataraning
karajan. Kanggo weruh rakyat lan kula asring ndeleng sampean ngrewangi biyung e sampeyan ing
ladang, lan saka kono aku ngerti menawa sampeyan niku wong kang apik lan pakerja keras.”

Joko kendil:”ah sampean wis ndeleng kula, wiwit matur nuwun wis nrima kula apa anane”

Melati:”kula kang samesthine matur nuwun. Kula wis ngolehake bojo kang apik”

Joko kendil:”ohh.. *smbil snyum.*”

*siji dina ing karajan dianakake lomba memanah lan beburu akeh pangeran lan kesatria kang numuti
adicara kasebut penampilan para pangeran kang rupawan nggawe putri mawar lan putri kantil
terpesona*

Kantil:”wah bagus-bagus pangeran e. Delengen kang iku dheweke, buagus duhduh”

Pangeran 1:”tuan putri mawar, kula bakalan menang ake sayembara iki demi awakmu.”

Mawar:”wah kang ing sebelahe uga gagah”

Melati : “seumpamine bojoku ora lara, dheweke mesthi arep melu uga jero sayemboro iki”

Pangeran 2:”para tuan putri, kula bakalan menang ake sayembara iki kanggo awakmu.”

*ing tengah-tengah adicara muncullah siji pangeran berkuda kang gagah banget*

Mawar:”wah delengen pangeran iku bagus banget!!”

Kantil:”iyo gagah banget, jarane uga gedhe ya hihihi”

Mawar:”hahaha jarane wae luwih gagah”

Kantil:”dibandhingake garwamu kang umpetan ing wektu ana adicara wigati kaya iki”

*melati ndean piyambake ngrasa isin karo pangeran-pangeran gagah ing kene*

Kantil&mawar nguyu :”hahaha”

Melati:”Sampun mbak yu ! bojokuku ora kaya kang mbak yu mbak yu bayang ake. Sanadyan
dheweke ora sebagus pangeran² iki,nanging atine apik!”

*melati kabur*
Pangeran 1:”ono opo iki rame²?”

Kantil:”mboten, iku lho bojone adekku, melati”

Mawar:”jeneng e joko kendil seng aneh banget itu lho”

Pangeran 2:”sopo iku joko kendil?”

*saat joko kendil ingin memanah, joko kendil melihat melati kabur, ia menaruh panahny dan
mengikuti kemana melati pergi.*

Melati:”tansah kaya iki dheweke kabeh terus-terusan ngerendahno bojoku! Ngopo awake dhewe
mesti di sepelekno. Dheweke kabeh ora ngerti kaya apa apike joko kendil!”

Melati:”atiku bener-bener nesu!!”

*putri melati mecahake siji kendil kang ana ing kamare*

Joko kendil:”ora ana kang salah kok”

Melati:”sa sapa kowe??ah.. panjenengan yaiku pasarta ing sayembara iku??”

Joko kendil:”nggih, awake dhewe papasan wau ing lapangan”

Melati:”wani banget panjenengan mlebu mrene! Bojoku ana ing jero kana, cepet panjenengan metu
saka kene utawa kowe..”

Joko kendil:”ora ngenali suaraku tuan putri melati?”

Melati:”hah..? ora ndean kowe joko kendil? Bojoku?”

Joko kendil:”matur nuwun wis ngenali kula garwaku”

Melati:”nanging.. nanging kepriye ndean kowe katon seje??”

Joko kendil:”sabenere sawektu kula lair, kula disepata kutukan. Arep ilang menawa pawongan nrima
kula dadi anak lan ana wadon kang tulus nresnani kula, lan mecahake kendil kang tansah kula gawa
tanpa kula kongkon”

*bab iki tamtu wae nggawe kaping loro kakange ngrasa kesal uh kepriye ndean dheweke bisa
seberuntung iku joko kendil mulih menyang omah mbok rondo dheweke pengin ngajak ibune iku
kanggo manggon ing istana nanging*

Joko kendil:”tenane mboo ora gelem pindhah menyang istana?”

Mbok rondo:”mbok ing kene wae, kowe wis eling ing mbok iku wis cukup. Ati mbok arep tansah
*bersamamu* ing ndi wae kowe ana joko kendil”

Ketawa bersm:”hahaha...”

*joko kendil pergi dr desa dan kembali ke kerajaan dgn melati.*

_*joko lan melati mlaku bareng ing karajaan.*_

Kantil:”lho melati? Sopo kui seng mbok gandeng?”

Melati:”bojoku lah”

Kantil&mawar:”hah!? Joko kendil?!”

_-end._