Anggota :
Joko Kendil banjur mlebu omahe Mbok Rondo. Krasa melas banget anggone Mbok
Rondo nyawang Joko Kendil. Mbok Rondo nyaosi panganan marang Joko Kendil senajan
mung sak anane.
Mbok Rondo : Jenengmu sopo le? kok dhewekan? Lha kowe isih cilik nanging lunga
dhewe.
Joko Kendil : Kula piyambak mboten ngertos nami asli kula bu. Nanging wong-wong
ngarani kula Joko Kendil, mbok menawa kula kaya kendil.
Joko Kendil : Hmm, kula sampun ngumbara, mboten gadhah griya. Kula sampun kesupen
wonten pundi kampung halamanipun kula, kaping kalih tiyang sepuhipun kula sampun
dangu, wiwit puniku kula mlampah mrika-mriki. Bu, angsal kula tanduk malih?
(Mbok Rondo uga menehi panganan maneh marang Joko Kendil. Nambahi sega ing
piring Joko Kendil)
Mbok Rondo : Lha terus kepriye caramu mangan? Kowe kan durung bisa kerja.
Joko Kendil : Kula nyuwun pangan saking welasipun tiyang sanes bu.
Mbok Rondo : Ooo, sepurane, kowe isih cilik nanging wis urip susah kaya ngene iki.
Banjur tetep ana ing kene, aku bakal nganggep kowe kaya anakku dhewe.
Joko Kendil : Hah menapa leres? Matur nuwun sanget mbok. Aku mesthi ajeng ngrencangi
simbok nyambut damel.
Joko Kendil saiki urip karo mbok Rondo. Joko kendil kuwi bocah sing sregep nepati
janjine arep ngewangi mbok Rondo nyambut gawe. Dheweke sinau carane ngolah ladang
kanthi cepet.
Joko Kendil : Mbok panen kita dinten puniki sae, kubisipun ketingal seger.
Mbok Rondo : Ah, kuwi amarga kowe ngrawat kanthi tresna, Joko.
Joko Kendil : Mugi-mugi dinten puniki angsal kathah arta nggih mbok.
Wektu mlaku, Joko Kendil saiki wis diwasa. Nanging, awake isih kaya nalika isih cilik.
Joko Kendil : Kula ajeng rabi kaliyan salah satunggale putri kerajaan mbok.
Mbok Rondo : Ojo guyon Joko, delengen kahanan kita saiki. Putri mesti ora kepengin karo
wong mlarat kaya kita. Apa sampeyan ora duwe calon liyane? Putri sang prabu mung arep
rabi karo pangeran.
Joko Kendil : Mboten mbok, mawon kula namung pengen rabi kaliyan putri. Ayo mbok,
iki sepisanan kula nyuwun panjaluk marang simbok. Tulung mbok.
Mbok Rondo : Huh, nggih, nanging kowe kudu siyap-siyap karo wangsulan apa wae saka
raja, Joko.
Raja : Ana apa Mbok Rondo? Joko Kendil? Apa sampeyan butuh bantuanku?
Mbok Rondo : Saderengipun kula nyuwun pangapunten, menawi wonten kalepatan. Kula
badhe matur yen anak kula Joko Kendil ajeng rabi kaliyan salah satunggale putri raja.
Raja : Sanadyan aku iku raja, aku ora wenang melu-melu bab jodho pasangan urip
anakku. Anakku wis padha gedhe, wis iso mutusake dhewe-dhewe.
Sang raja kagungan putri telu, yaiku Putri Kantil, Putri Mawar lan Putri Melati. Jarake
ora adoh. Sang Prabu nimbali putri telu lan Sang Prabu ngaturake maksud tekane Mbok
Rondo lan Joko Kendil.
Putri Kantil : moh, kula mboten purun. Rupane niku lho… elektur nggilani, mlarat san.
Putri Kantil : Mesthi mawon, kula mung pengen rabi kalih pangeran sing sugih,
nggantheng…
Putri Mawar : Kula pengin omah-omah kalih ksatria sing gagah lan nggantheng. Mesthine
mboten wong kados niku.
Raja : Ke loro anakku wis ora gelem, mung putriku sing ragil sing durung mutusi.
Piye kabarmu Melati?
Putri Melati : Hmm, dadakan banget iki pitakone bapak, nanging Joko Kendil ketingal
apikan. Kula purun kaliyan Joko Kendil.
Putri Mawar : Kowe gelem karo wong lemu sing cendhak kuwi?
Raja : Hoah, kaget tenan. Oke, dheweke kudu ndang gawe pesta manten.
Pesta manten dianakake kanthi rame banget, penganten katon seneng banget. Nanging
ora kanggo Putri Kantil lan Putri Mawar.
Akeh sing ngece pernikahane. Mbok o sithik gawe Joko Kendil keganggu.
Joko Kendil : Bojoku, tulung jujur karo aku. Kenging menapa kowe purun nampa
lamaranku?
Putri Melati : Mungkin sampeyan ora ngerti, nanging aku sering ndhelik-ndhelik ngubengi
kerajaan kanggo ndeleng wong-wong, lan aku kerep ndeleng sampeyan nulungi ibumu ing
ladang. Saka kono aku ngerti yen sampeyan pancen wong sing apik lan kerja keras.
Joko Kendil : Kowe wis suwi ngawasi aku? Matur nuwun sampun purun dados
garwanipun.
Putri Melati : Aku iki sing kudune bersyukur, wis oleh bojo sing apik.
Ing sawijining dina, kerajaan nganakake lomba panahan lan mburu. Akeh pangeran lan
satriya sing melu ing acara kasebut. Wujude para pangeran kang ayu banget ndadekake Putri
Mawar lan Putri Kantil.
Putri Melati : Ah, yen bojoku ora lara mesthi melu lomba iki.
Ing tengah-tengah acara, muncul pangeran sing gagah banget nunggang jaran.
Putri Kantil : Hahaha jarane dewek, luwih gagah tinimbang bojomu sing ndhelik yen ana
acara penting kaya iki. Mungkin dheweke isin karo para pangeran sing gagah ing kene.
Putri Melati : Cukup mbak, bojoku ora kaya sing mbok bayangno. Senajan ora nggantheng
kaya para pangeran kabeh iki, nanging atine apik.
Putri Melati : Kok wani tekan kene. Bojoku ana ing kana, njaluk sampeyan metu saka
kene, utawa..
Pangeran : Satemene nalika aku lair aku dikutuk. Kutukan bakal ilang yen ana wong
sing nampa aku dadi bocah lan ana wanita sing tulus tresna marang aku lan mecah kendil sing
tansah dakgawa tanpa dakjaluk.
Joko Kendil bali menyang omahe Mbok Rondo. Nanging dheweke kepengin ngajak
ibune manggon ing kerajaan.
Mbok Rondo : Simbok nginep kene wae, wis kelingan simbok, wis cukup. Atine simbok
tansah tresno marang kowe neng ngendi wae Joko Kendil.
Pangeran lan Putri Melati bali menyang kerajaan lan urip seneng. Sang raja wis ora isin
maneh duwe mantu sing ala. Sauntara kuwi, Putri Kantil lan Putri Mawar wis ora bisa ngece
maneh marang adhine, malah rumangsa iri marang rupane bojone adhine sing bagus.