Anda di halaman 1dari 1

Sa, dua, tiga, empat, lima, enam, Tinggi baka langit nungkat neraja,

tuuuuuujuh!  Terang baka pandang bulan purnama.

Enda aku busong ngelangkah gunong, Nya alai dinga ka kangau anak mensia,
Enda aku tulah ngelangkah tanah, kangau anak uda,
Enda aku danjan ngelangkah bulan, Minta tulong, minta sukong kita.
Enda aku tumbang ngelangkah bintang! 
OOOOOhaaaa!
Laban aku tu ukai mungkal ukai nanjal,
Aku tu endang niti endang nali,
Baka ijok tampung penduk,
Baka rutan tampung danan,
Baka ira tampung lemba,
Baka wi tampung tali.

Pecah periuk tanah ganti periuk tani,


Padam bulan diganti matahari,
Parai orang ka tuai ganti tubuh kami,
Pambu orang ka dulu ganti kami ka dudi.

Kami tu deka ngintu gawai dayak,


Nitih ka pekat, ngimbai adat menoa
Sarawak,
Ngibun durok kitai bansa,
Negi ka menira adat ugama menoa
Malaysia,
Ngambika tampak rita idup bersama di
mata dunya. 

Enggau sampi tu,


Aku Minta kami chelap-embab,
Minta gayu-guru,
Gerai-nyamai,
Bidik-lansik,
Betuah-belimpah,
Kaya-raja,
Aku minta tulang,
Minta pandang,
Minta iching,
Minta perening. 

Awak ka kami mudah bulih duit, bulih


ringgit,
Bulih padi, bulih puli,
Bulih reta, bulih tengkira,
Bulih setawak, bulih menganak.
Ngambi ka kami jelai rita, manah nama,
Nuchong baka bukit Rabong menoa,

Anda mungkin juga menyukai