As-Syaheed Ibn-ul-Khattab

Comender Foreign Mujahidin di Caucasus

Profail:

Ibn-ul-Khattab

Gelaran:

Ibn-ul-Khattab, juga dikenali sebagai Khattab

Nama Sebenar: Samir Saleh Abdullah Al-Suwailem

Jawatan:
Lahir:

Ameer Para Mujahideen Antarabangsa di Caucasus

1970

Warganegara: Negara Ahli GCC di Semenanjung Arab

Bahasa Pertuturan: Arab, Rusia, Inggeris, Pushto
Tempat Lahir:

Semenanjung Arab

Pengalaman Jihad:

12 tahun

Bumi Jihad yang telah di'kunjungi':

Afghanistan, Tajikistan, Chechnya

"Sekiranya kamu memberitahu saya di Afghanistan bahawa akan tiba satu hari di mana kita
akan berperang dengan pihak Rusia DI DALAM Rusia, aku tidak akan mempercayaimu
pada ketika itu." [Ibn-ul-Khattab]
Dilahirkan di Semenanjung Arab, Khattab dibesarkan di dalam keluarga yang agak berada
dan terpelajar. Beliau membesar menjadi seorang anak muda yang berani dan kuat, yang
terkenal sebagai seorang yang nekad dan tidak mengenal erti takut. Selepas menguasai
bahasa Inggeris, beliau mendapat tempat di sebuah Sekolah Tinggi (High School) Amerika
pada tahun 1987. 1987 merupakan kemuncak Jihad Afghan menentang penjajahan
tentera Soviet Union (ketika itu) di bumi Afghan. Anak-anak muda dari seluruh bumi umat
Islam serata dunia bergegas ke Afghanistan menyahut seruan Jihad para Mujahid terkenal
seperti Sheikh Abdullah Azzam (dibom pada 1989), Sheikh Tamim Adnani (meninggal
dunia pada 1988) dan Usama bin Ladin.
Kisah-kisah perjuangan penuh dengan keajaiban atas kuasa Allah SWT dan kisah-kisah
keberanian menentang 'Superpower' dunia ketika itu mula mencecah telinga umat Islam

sedunia. Ketika hampir tiba masanya untuk beliau berangkat ke dunia baru melanjutkan
pelajaran di Amerika Syarikat, Khattab memutuskan untuk mengikut para sahabat dan
kaum-keluarga beliau ke Afghanistan untuk satu lawatan pendek. Sejak dari hari beliau
melambai selamat tinggal pada kedua ibubapa dan keluarga beliau pada akhir 1987
tersebut, Khattab tidak pernah kembali.
Salah seorang daripada para Mujahideen menggambarkan tentang Khattab, anak muda
belasan tahun, yang tiba di kem latihan pertamanya di Jalalabad, Afghanistan:
"Kem latihan berhampiran Jalalabad penuh dengan para Mujahideen yang datang dan
pergi pada hampir setiap hari. Kami sedang bersiap-sedia untuk satu operasi
besar-besaran menentang pihak Rusia dan para Mujahid yang telah menamatkan latihan
mereka berkemas untuk meninggalkan kem latihan menuju ke barisan hadapan. Sedang
kami bersiap-sedia untuk berangkat, sekumpulan rekrut baru tiba. Pada ketika itulah aku
perasankan seorang anak muda belasan tahun di kalangan para rekrut baru tersebut: 16-17
tahun, berambut panjang dan berjambang yang belum tumbuh sepenuhnya lagi. Beliau
terus berjumpa dengan para komander kem latihan tersebut dan merayu agar mereka
membenarkan beliau ikut serta ke barisan hadapan. Para komander tersebut tentu sekali
enggan menghantar seorang 'budak' yang tidak terlatih ke barisan hadapan tanpa apa-apa
latihan. Aku lantas mendapatkan beliau, memberi salam dan bertanyakan nama
beliau. Beliau menjawab, 'Ibn-ul-Khattab'"
Khattab menyempurnakan latihan beliau dan turut serta di barisan hadapan. Salah
seorang daripada jurulatih beliau adalah Hassan as-Sarehi, Komander operasi Kandang
Singa di Jaji, Afghanistan, 1987. [Hassan as-Sarehi kini dipenjarakan di Kem Tahanan
ar-Ruwais, Jeddah, Saudi Arabia, sejak 1996 atas tuduhan jenayah yang penjenayah
sebenarnya telahpun dihukum bunuh]. Dalam tempoh enam tahun berikutnya, anak muda
ini telah menjadi salah seorang daripada Komander Mujahideen yang paling berani dan
payah untuk ditewaskan sepanjang sejarah Jihad di abad ke-20 ini. Beliau dikenali
sebagai seorang yang enggan tunduk merebahkan diri ketika berhadapan dengan
tembakan musuh dan keengganan beliau menunjukkan kesakitan selepas mengalami
kecederaan. Dari serang hendap ke operasi ke serangan ke markas musuh, beliau telah
berperang dengan Tentera Biasa dan Komando Soviet. Beliau turut serta di dalam semua
operasi utama Jihad Afghan di antara tahun 1988 hingga 1993, termasuk penaklukan
Jalalabad, Khost dan Kabul. Beliau terselamat dari maut beberapa kali, kerana masa
beliau belum lagi tiba.

Seorang Mujahideen menceritakan bagaimana Khattab pada satu ketika ditembak di

bahagian perut dengan sebutir peluru Mesingan Berat 12.7mm di Afghanistan. (Peluru
12.7mm digunakan untuk menebuk kereta perisai dan menembusi posisi pertahanan yang
kuat: peluru ini menjadikan daging manusia seperti daging cincang, fakta yang diketahui
oleh mana-mana pakar ketenteraan.):
"Ketika salah satu operasi, kami sedang duduk di dalam sebuah bilik sebuah rumah di
Barisan Kedua. Hari sudah lewat dan pertempuran di Barisan Hadapan sangat
hebat. Tidak beberapa lama kemudian, Khattab memasuki bilik tersebut; wajah beliau
kelihatan pucat, tetapui selain daripada itu beliau berkelakuan seperti biasa. Beliau masuk
ke dalam bilik, berjalan perlahan-lahan ke satu arah bilik tersebut dan duduk bersebelahan
dengan kami. Khattab kelihatan luarbiasa diamnya, maka kami merasakan tentu ada
sesuatu yang tidak kena, walaupun beliau tidak sedikitpun mengerutkan muka walaupun
sekali mahupun menunjukkan apa-apa tanda kesakitan. Kami bertanyakan beliau samada
beliau mendapat kecederaan; beliau menjawab bahawa ketika di Barisan Hadapan, beliau
mendapat luka ringan, tiada apa-apa yang serius. Salah seorang dari kami kemudiannya
pergi kepada beliau untuk melihat luka tersebut. Khattab enggan membenarkannya, terus
mengatakan bahawa luka tersebut tidak serius. Mujahid tersebut terus memaksa Khattab
untuk membenarkannya melihat dan kemudiannya beliau meletakkan tangannya ke
bahagian perut Khattab. Pakaian Khattab basah dengan darah dan beliau mengalami
pendarahan yang teruk. Kami kemudiannya terus memanggil sebuah kenderaan dan
menghantar beliau ke hospital kami yang paling hampir; di sepanjang perjalanan beliau
terus mengatakan bahawa kecederaan beliau itu ringan dan tidak serius."
Ketika Tentera Soviet berundur dari Afghanistan dan pihak Komunis telah dikalahkan oleh
Mujahideen, Khattab dan sekumpulan kecil para Mujahideen mendapat tahu tentang
peperangan menentang musuh yang sama, tetapi kali ini di Tajikistan. Beliau
kemudiannya terus berkemas dan mara ke Tajikistan pada tahun 1993 bersama-sama
dengan sekumpulan kecil para Mujahideen. Dua tahun mereka di sana berperang dengan
tentera Rusia di pergunungan yang bersalji tanpa senjata dan bekalan peluru yang
secukupnya.
Ketika di Tajikistan Khattab kehilangan dua jari tangan kanannya ketika cuba membaling
sebutir bom tangan buatan sendiri. Bom tangan tersebut meletup di tangan beliau dan dua
daripada jari beliau cedera parah. Para Mujahid yang bersama-sama dengan beliau cuba
menyuruh beliau pergi ke Peshawar untuk mendapatkan rawatan perubatan, tetapi Khattab
enggan. Sebaliknya beliau meletakkan sedikit madu pada luka tersebut (seperti Sunnah

Rasulullah SAW) dan membalutnya sambil menegaskan bahawa tidak perlulah beliau ke
Peshawar. Jari-jari beliau kekal dalam balutan sedemikian sejak dari hari tersebut.
Selepas 2 tahun di Tajikistan, Khattab kembali bersama-sama dengan para Mujahideen
yang bersama-sama dengan beliau ke Afghanistan, pada awal 1995. Pada ketika inilah
peperangan di Chechnya meletus dan setiap orang keliru dengan pegangan agama bangsa
Chechen dan kepentingan sudut keagamaan perang tersebut.
Khattab menggambarkan perasaan beliau apabila beliau melihat berita mengenai
Chechnya di televisyen satelit pada suatu petang di Afghanistan:
"Apabila aku melihat kumpulan-kumpulan orang Chechen memakai kain lilit kepala dengan
'Laa ilaha illallah...' tertulis di atasnya dan melaungkan takbeer, aku memutuskan yang
Jihad sedang berlangsung di bumi Chechnya dan aku mesti ke sana."
Dari Afghanistan, Khattab berangkat bersama-sama dengan sekumpulan lapanorang para
Mujahid, terus ke Chechnya, tiba di sana pada musim bunga 1995. Empat tahun
berikutnya menjadikan perjuangan Khattab di Afghanistan dan Tajikistan kelihatan seperti
permainan anak-anak tadika. Menurut statistik rasmi Rusia, lebih ramai tentera Rusia
terbunuh selama tiga tahun peperangan Chechnya daripada jumlah mereka yang terbunuh
selama 10 tahun penjajahan Soviet di Afghanistan.
Khattab telah disertai pula oleh beberapa orang daripada para Mujahideen Afghan yang
bersama-sama dengannya sebelum ini dan mereka mula melatih penduduk tempatan
Chechen dalam ilmu peperangan dan juga ilmu Islam. Mereka melancarkan beberapa
operasi nekad ke atas Rusia di bumi Chechnya (Khartashoi, 1995; Shatoi, 1996;
Yashmardy, 1996) dan di Rusia sendiri (Dagestan 1997 dan kini, 1999).
Salah satu daripada operasi beliau yang paling nekad adalah serang hendap di Shatoi pada
16 April 1996, di mana beliau memimpin sekumpulan 50 orang Mujahideen menghancurkan
sebuah konvoi 50 kenderaan tentera Rusia yang sedang dalam perjalanan meninggalkan
Chechnya setelah menghancurkan satu perkampungan umat Islam. Sumber rasmi
Tentera Rusia menyatakan bahawa 223 orang tentera Rusia terbunuh (termasuk 26 orang
pegawai atasan) dan setiap kenderaan musnah sama sekali. Operasi ini membawa
kepada pemecatan dua atau tiga orang General tertinggi tentera Rusia di Moskow dan
Boris Yeltsin mengumumkan berita tentang operasi tersebut di Parlimen Rusia. Lima
orang Mujahid gugur shahid di dalam operasi tersebut. Keseluruhan operasi tersebut

berjaya difilemkan (ketika pertempuran sebenar) dan sedutan foto-foto dari filem tersebut
boleh dilihat di Azzam Publications [bahagian Pustaka Foto]
Beberapa bulan selepas itu, para Mujahideen di bawah pimpinan beliau melancarkan satu
serangan ke atas berek tentera Rusia, memusnahkan helikopter bersenjata Rusia dengan
peluru berpandu anti-kereta-kebal AT-3 Sagger panduan wayar.

Sekali lagi, keseluruhan

operasi ini, termasuklah kemusnahan helikopter-helikopter tersebut berjaya difilemkan.

Sekumpulan dari pejuang-pejuang dari bawah pimpinan beliau juga mengambil bahagian
dalam serangan ke atas Grozny pada Ogos 1996, diketuai oleh Shamil Basayev.
Beliau juga memimpin sekumpulan 100 orang Chechen dan Mujahideen Antarabangsa
pada 22 Disember 1997 memasuki 100km ke dalam kawasan Rusia dan menyerang
ibupejabat Briged Rifel Bermotor 136, Tentera Rusia. 300 kenderaan Tentera Rusia
dimusnahkan dan ramai askar-askar Rusia terbunuh [Operasi Dagestan]. 2 orang
Mujahideen gugur shahid (insha-Allah) dalam operasi ini, termasuklah salah seorang
Komander tertinggi Khattab, Komander Abu Bakr Aqeedah.
Selepas Tentera Rusia berundur dari Chechnya pada musim luruh 1996, Khattab telah
diberi penghargaan sebagai wira Chechnya. Beliau telah dianugerahkan dengan pingat
keberanian dan ketabahan oleh Kerajaan Chechnya dan diberi pangkat rasmi sebagai
Jeneral, di dalam sebuah majlis yang turut dihadiri oleh Shamil Basayev dan Salman
Raduyev, dua komander paling penting dalam peperangan Chechnya. Sebelum Jeneral
Jawhar Dudayev meninggal dunia, beliau juga sangat menghormati Khattab. Ini adalah
penghormatan yang diterima atas tindakan, bukan perkataan semata-mata.
Khattab percaya akan Jihad melalui media. Beliau pernah dilaporkan berkata, "Allah SWT
memerintahkan kita memerangi orang kafir sebagaimana mereka memerangi kita. Mereka
memerangi kita dengan media dan propaganda, maka kita juga patut memerangi mereka
dengan media kita." Atas sebab ini, beliau berkeras agar setiap operasi beliau difilemkan
[bukan lakonan tetapi difilemkan ketika operasi berlangsung]. Dikatakan bahawa beliau
mempunyai sebuah koleksi ratusan kaset video dari Afghanistan, Tajikistan dan
Chechnya. Belia percaya bahawa perkataan semata-mata tidak mencukupi untuk
menjawab tuduhan palsu media-media musuh. Beliau juga telah mengambil banyak
keratan video kemusnahan Tentera Rusia dalam operasi Dagestan baru-baru ini, Ogos
1999, yang menunjukkan lebih 400 Tentera Rusia terbunuh, 10 kali ganda angka 'rasmi'

Rusia, 40 orang askar terbunuh.

Khattab telah dikatakan oleh ramai umat Islam sebagai 'Khalid bin Waleed zaman
ini'. Beliau benar-benar mengimani bahawa kematian beliau hanya akan tiba pada masa
yang telah ditulis dan titetapkan oleh Allah SWT, tidak sedetik sebelum atau sedetik
selepasnya. Beliau telah banyak kali melepaskan diri dari kematian dan cubaan
membunuh beliau - cubaan yang paling hampir adalah ketika beliau sedang memandu trak
empat tan Rusia, yang telah dibom oleh tentera Rusia. Trak tersebut telah meledak hingga
berkecai tetapi Khattab selamat tanpa apa-apa kecederaan.
Beliau bijak, berani dan mempunyai sifat kepimpinan yang tinggi. Beliau sangat disukai
oleh para Mujahid pimpinan beliau, tetapi dikenali sebagai seorang yang tidak boleh dibuat
main-main. Beliau selalu mengambil berat tentang tenteranya, menyelesaikan apa-apa
masalah peribadi dan memberikan mereka wang dari sakunya sendiri agar mereka boleh
berbelanja. Beliau mempunyai satu kumpulan komander yang sangat terlatih dan
berpengalaman, setiap seorang mampu mengambil-alih peranan beliau sekiranya beliau
gugur.
Di dalam satu nasihat kepada umat Islam di serata dunia, beliau pernah berkata:
"Perkara utama yang menghalang kita semua daripada berjihad adalah keluarga
kita. Semua kami yang datang ke sini, datang tanpa kebenaran keluarga kami. Sekiranya
kami telah mengikut kehendak mereka dan pulang ke rumah masing-masing, siapakah
yang akan meneruskan kerja yang kami sedang lakukan ini? Setiap kali aku menelefon
ibuku, malah sekarangpun, beliau akan memintaku pulang ke rumah, walaupun aku sudah
12 tahun tidak bertemu dengannya. Sekiranya aku pulang menziarahi ibuku, siapakah
yang akan meneruskan kerja ini?"
Cita-cita Khattab adalah untuk terus berjuang menentang Rusia sehingga mereka
meninggalkan setiap bumi umat Islam, dari Caucasus sehinggalah ke Republik Asia
Tengah. Beliau pernah berkata, "Kita kenal Rusia dan kita tahu taktik mereka. Kita tahu
kelemahan mereka; kerana itulah lebih mudah untuk kita menentang mereka berbanding
tentera-tentera lain."
Propaganda palsu pihak media menuduh Khattab melaksanakan tindakan 'terrorist' di
serata dunia. Sesiapa yang telah membaca artikel ini dengan fikiran yang terbuka tentu
sedar bahawa sikap Khattab adalah bersemuka dengan musuh secara berhadapan. Dan

sekiranya memerangi tentera dan askar yang memusnahkan kehidupanmu, menjadikan

wanita-wanitamu janda dan anak-anakmu yatim, bermakna 'terrorism', maka biarlah sejarah
menjadi saksi bahawa Khattab memang 'terrorist'.
Pada 1979, Soviet Union menakluk Afghanistan. 20 tahun kemudian, tiada lagi Soviet
Union, dan apa yang tinggal darinya sedang ditakluk semula oleh para Mujahideen yang
bangkit untuk menentang penaklukan asal tersebut - mungkin inilah kesilapan paling besar
sebuah kerajaan pada abad ke-20 ini.
"Sekumpulan kecil. Merekalah yang meneruskan cita-cita ummah Islam ini. Dan
sekumpulan yang lebih kecil lagi dari kumpulan kecil ini. Merekalah yang
mengorbankan keinginan keduniaan peribadi mereka demi untuk bertindak dalam
usaha memenuhi cita-cita tersebut. Dan sekumpulan yang lebih kecil dari kumpulan
elit ini. Merekalah yang mengorbankan jiwa dan darah mereka demi mendapatkan
kejayaan untuk cita-cita dan keyakinan ini. Maka, mereka adalah sekumpulan kecil
dari sekumpulan kecil dari sekumpulan kecil." [Shaheed Dr Sheikh Abdullah Azzam,
dibunuh 1989]
Sumber: Azzam Publications www.azzam.com , Ogos 1999