Anda di halaman 1dari 6

Sampek Kene Ae

Pardi : Anton

Hasna : Nur

Kaes : Suminah

Makci : Ningsih

Deril : Heru

Edwin : Mbah Sangkil

Ing sawijining dino, ono deso sing jenenge Deso Sukramayu Kecamatan Sukra. Ing deso iki ono rondo
sing urip karo anak lanange. Dheweke urip pas-pasan, nanging anake seneng banget ngentekno
duwik. Nah, ing sawijining dino...

Anton : (ngudud) “Yaopo terusane hubungan kene, Nur?”

Nur : (nge-vape) “Yo...aku pingine seh lanjut nang hubungan sing luwih serius, mas. Tapi wong

tuwoku gurung eruh akeh ngenani awakmu.”

Anton :“Kiro-kiro wong tuwomu setuju ora ?”

(Suminah teko nggawa blanjaan tekan pasar)

Suminah :“Loh, Nur! Wes suwe gak tau mampir. Yaopo kabare ?”

Nur :“B aja.”

Anton :“Wes ojo kakean takon. Iki tulung buwakno.” (ngekekno putung rokok)

Nur :“Wes onok ibukmu. Aku tak mulih dhisek.”

Anton :“Ayo tak terno !”

(Anton ngeterno Nur menyang omahe. Satekane omahe Nur)

Nur :“Samlekom !”

Ningsih :“Komsalam ! Loh, Anton !”

Anton : (salaman)“Pun, kulo langsung mantuk mawon.”


Heru :“Buk ! Buk!”

(Ningsih narik Nur melbu)

Heru :“Sopo iku mau ?”

Nur :“Anton ngunu lho, Pak !”

Ningsih :“Yowes ero nduk. Maksud e iku sopomu ?"

Nur :“Bener seh, Buk. lah takok sopo e, yo tak jawab jenenge. Iku mau anton pacarku."

Heru :"Tapi onok bener e awkmu, Nur. Aku mau takok sopo e, yo bener kok awkmu njawab jenenge.

ibukmu ancen seng goblok. Gede, goblok."

Nur :"Iyo pak, gk salah aku.”

Ningsih :"Gak bapak, gak anak. Podo dene. Podo sedenge, hem iki lho !"(nggawe garis nganggo driji

tengah)

Heru :"Lho. Awakmu wes pacaran ta, nduk ?"

Nur :"Iyo, Pak. Trend jaman saiki."

Ningsih :"Rapopo, Pak. LOSS !!(salam literasi) Tapi didelok sek ngenene."(nggosok jempol ndek driji

tengah lan telunjuk)

Heru :"Ojok ngunu, Buk. Iku jenenge moroti. Gak apik iku ! Mending nyambut gawe, sek."

Ningsih :"Wes ndang nggarap penggawean omah, omahe medak ikulo"

Nur :"Ek ek iyo iyo iyo"

(Nur lan Ningsih lagi umbah-umbah bareng)

Ningsih :"Nduk ! Awkmu lapoo kok demen karo anton?"

Nur :"Aku ngeroso nyaman ae, Buk."

Ningsih :“Dee temenan ta karo awakmu?”

Nur :“Iyo temenan, Buk.”


Ningsih :"Nek ngunu coba jaluk ono hape ! Nek dee gelem, berarti dee temenan karo awakmu.”

Nur :“Yo mene tak coba e.”

Sesuke, Nur lan Anton ketemuan ing warung cedhak omahe nur. bocah loro kuwi asik ngobrol ing
warung kasebut.

Nur :"Ton, awakmu iki temenan kan karo aku ?”

Anton :“Enake yaopo, wes ? Deloken tekan raiku ! Hem!!(nduding raine) Ketok guyon ta ?”

Nur :"Nek ngunu aku tukokno Hp poo, Ton ! Hpku iki wes elek ora iso gawe sosmed an"

Anton :"Iyowis kowe njaluk Hp opo se, Nur?"

Nur :"Ora neko neko kok, iphone pro max ae aku wes seneng kok ton."

Anton :"Iyoo gampang, engko tak tukokno gawe awakmu,"

Sakwise ngobrol ngobrol, bocah loro kuwi mulih ing omahe dewe dewe. Nalika Anton tekan omah,
dheweke langsung njukuk dhuwite ibuke kanggo tuku hp sing dipingino karo Nur. Anton wes bolak-
balik nyolong duite ibuke, sampe ibuk e mesti sambat yen duite ilang. Nah, ing sawijining dino...

Anton : " mumpung ibu isih metu tak jukuke dhuwik sing nang lemari" (njupuk ng lemari)

Anton : " lha kok mung sitik dhuwike iki, opo cukup kanggo tuku ipon gawe nur"

(sakwise njukuk dhuwike ibuke sing ana ning lemari, bu sum teko saka pasar lan langsung melbu kamare)

Suminah : "Oalah...makane duwikku gelek ilang. Adakno nang omah iki onok tuyule."

Anton : " aku butuh dhuwik buk, se aku njaluk dhuwike iki sek kurang dhuwike"

Suminah: " gawe opo se le, kowe iku mbokyo ngerti ibukmu iki melarat, kere, ora nduwe dhuwit kok
malah dijaluki dhuwit ae bendinane. Duwe anak kok cik goblok e."

Anton : " ealah buk, penting iki dhuwike. pegel aku melarat terus buk, lapo amean gak pesugihan ae?
jelas oleh dhuwik akeh iku"

Suminah : " astagfirulah....ealah blok goblok lha rumangsamu ibukmu iku opo? Wong tampang koyok
ukhti-ukhti kok mbok kongkon pesugihan.” (mbisiki anake) “Emang nangndi panggone pesugihan?"

Anton : "aku duwe kenalan buk, jenenge mbah sangkil. Sesok ayo rono"

Suminah: "dal"

Sesuke bu sum diajak karo anton menyang omahe mbah sangkil. tekan kono bu sum langsung
madhep mbah sangkil lan diwacano mantra mantra karo mbah sangkil.

Suminah : “Assalamualaikum...punten,”

Mbah sangkil: “Waalaikumsalam, monggo-monggo disekecaaken.”

Suminah : “Sekecaaken gundule, rupo kembang tok ngunu. Btw, aku kate njaluk tulung mbah.”

Mbah sangkil : “Opo sing kudu tak tulung?”

Suminah : “Aku iki wong kuere mbah, aku pingin duwe duit akeh.”

Mbah sangkil : “Registrasi disik nggih. Atas nama?” (ngutak-atik laptop)

Suminah : “Suminah atek h”

Mbah sangkil: “Oke.” (moco mantra karo nguncali kembang) “Wes. Engkok awakmu bakal oleh duit akeh
nang lemarimu,”

Suminah : "Awkayy, suwun mbah.” (ngekeki jajan)

Sawise dino iku, Suminah lan anake dadi sugih. Gelang-kalung kating kemroncong nang tangane. Ing
sawijining dino, Ningsih ndelok Suminah lagi foto-foto ing ngarep omah. Ningsih kaget lan curiga
menyang Suminah.

Ningsih: “Cik sugihe Suminah saiki. Oleh duwik teko ndi?”

Heru : “Wah, ambu-ambu ngingu celeng.”

Ningsih : “Loh iyo isok ae wong iku ngingu celeng.”

Ningsih: “Kudu tak selidiki iki,” (ng njero ati)

Heru : “Wes ayo mulih, buk.”

Suminah ngeroso duwike wis entek. Akhire Suminah mbalik maneh nang Mbah Sangkil. Nanging,
Ningsih ngetuti nang mburine Suminah. Sawise Suminah metu tekan omahe Mbah Sangkil, Ningsih
langsung marani Suminah.

Ningsih : “Eyala adake ngene. Nggolek pesugihan.”

Suminah: “Astaghfirullahal adzim. Pesugihan opo seh , Bu?”

Ningsih : “Halah wong ikulo omahe Mbah Sangkil, ngakuo!”

Suminah : “sampean ojo kemeruh bu!”

Ningsih : “Wes tak video loh, gausa mbijuk. Sampean nek kere iku wes kere ae, gausa kemenyek.”
Suminah : “Lololo, gaenak a? Reneo tak garape awakmu!”

Ningsih: “Terus oleh duit teko ndi maneh nek gk pesugihan? Duwike Mbah Sangkil a?”

(Mbah Sangkil metu)

Mbah sangkil : “Lapo celuk-celuk jenengku?!”

Suminah : “Ikilo Mbah. Jarene aku pesugihan. Lak gak salah se?”

Ningsih : “Loh ya kan, ngaku.”

Mbah sangkil: (nunjuk Ningsih) “Halah, sampean iri seh?”

Ningsih : “Iyolah!”

Mbah sangkil : “Yaopo nek sampean pesugihan pisan? Ben adil.”

Ningsih : “Sing temen ae mbah, ah iso iso ae”

(Heru teko)

Heru : “Samlekom!”

Kabeh : “Komsalam!”

Ningsih : “Loh Mas Heru! Wes moleh ta mas?”

Heru : ”wes. Lho onok mbah sangkil

Mbah sangkil :”yaopo bisnis liline sukses a?

Heru: ” yo ngunu iku mbah”

Ningsih: ”Bisnis lilin? Sampean ngepet mas?”

Mbah Sangkil : “Loh yaopo ngene iki? Lha wong Heru ae muridku,”

Suminah : “Oo ancene gendeng, gaonok bedane ambek aku”

Ningsih : “Oalah dadi selama iki sampean mbabi mas?”

Deril : (nyengir) “Iyo e buk.”

Ningsih : “Ealah mas Heru mas Heru. Yowes nek ngunu mesisan ae aku pesugihan, oyi a?”

(Nur lan Anton teko)

Nur : “Pesugihan? Aku gak salah krungu?”


Anton : “Ono opo iki kok mbahas pesugihan?”

Ningsih : “Ikilo ibuk e Anton pesugihan dadakno”

Suminah : “Heh ilingo! Bojomu ikulo ngepet. Awakmu ditawari pesugihan yo gelem ae loh!”

Nur : “Loh! Pean selama iki ngepet, Pak? Astaghfirullahaladzim...”

Heru : “Ngenelo nduk. Bapak iso njelasno-“

Nur : “Wes mboh. Males aku ambek bapak. Aku kecewa!” (Nur mulih, Anton yo mulih)

Suminah : “Loh! Le!”

Sabanjure iku, kabeh podo mulih nang omahe dewe-dewe amarga anak-anak e ngamuk. Ing omah,
Nur banjur nelpon Anton supaya ngilingno ibuke sing salah.

Anton : “Halo, lapo Nur?”

Nur : “Awakmu iku yaopo se? Ibukmu pesugihan kok gak mbok cegah?!”

Anton : “Lha ibuku ancen tak kongkon pesugihan.”

Nur : “Lah? Yaopo se awakmu, Ton?! Mbok yo mikir!”

Anton : “Lha awakmu dewe yaopo loh? Bapakmu ngepet yo an. Podo ae!”

Nur : “Ah mboh lah. Karepmu! Mending sampek kene ae!” (Nur mateni telpon e)

Anda mungkin juga menyukai