Anggota Kelompok :

1. Amru 4. Dinda 7. Octarinda

2. Aditya 5. Fairuz 8. Resty
3. Ayudhia 6. Kevin A. 9. Qattan

Sasakala Situ Bagendit

Diwewekon Garut aya situ anu ngarana ka kentar kamana-mana nyaeta Situ
Bagedit. Ceuk sasakala mah eta situ Bangendit teh asal muasalna kie:
Bahela aya hiji randa benghar katelahna Nyi Bagendit (Nyi Ndit). Nenehna
Nyi Ndit kusabab manehna kacida kumedna.

BABAK 1
Hiji Mangsa aya sapasang salaki pamajikan atawa panganten anyar nu
lumayan benghar, panganten anyar eta pindahan ti kota. Eta pasangan teh bageur
enya ge pindahan manehna geus hayang babagi ka warga nu kurang mampu di
desa ieu. Torojol Nyi Ndit datang jeung ninggali jelema sakitu rea na keur ngantri
diimah warga anyar.

Nyi Ndit : (nyi ndit datang bari ambek)“Nananonan ieu teh nanaonan?
Aya kasusah naon didieu?”
Bu Dewi : “Punten Nyai, eta ning Nyai tatanggi urang anu anyar nu Ti
kota.”
Nyi ndit : “Oh, eta panganten anyar anu so benghar ? mere naon
kamaraneh ?” (nyi ndit kesel)
Bu Dewi : “Ieu nyai masihan amplop (masyarakat kasieunan)
Nyi ndit : “Cing nempo cing nempo mere sabaraha ?”
Bu Dewi : “(masyarakat nembongken isi eta amplop) 50 rebu nyai”
Nyi ndit : “Euleuh eleuh eta jalma teh meni so bengharna teh! so soan
mere mere duit ka masyarakat sagala . kawas nu bener we”
(nyi ndit ti dinya ambek ambekan )
Masyarakat : “Hapunten atuh nyai abi mah teterang nanaon” (bari ngaleos
ningalkeun nyi ndit )

Pas si masyarakat ngaleos, tuluy si nyi ndit nyamprkeun eta sapasang

panganten anyar anu keur ngabagikeun amplop bari ambek ambekan.
 Nyi ndit : “Alah alah (bari nyutrukeun si pamajikana ) nanaonan ai
maneh so so an pisan mere nu kararieu ( bari nembongkeun
amplop ) ka masyarakat ?”
Neng Melly : “Naon ari nyai meni riweh” ( si pamajikan kesel)
Nyi ndit : “Lain riweh ! maneh tah jeung salaki maneh so benghar
pisan.”
Kang Syahrul : “Abi sareng istri abi teh mere ieu ( bari nembongkeun
amplop) lain so benghar , abi mah sadekah ka jalma nu kirang
mampu.”
Nyi ndit : “Ahh maneh jeung salaki maneh mah tebenghar teu kawas
urang”
Kang Syahrul : “Emang naon kitu ?”
Nyi ndit : “IYEU TINNGAlI IYEU, MARANEH TEU BOGA EMAS JIGA
URANG HAHAH” (bari rada molotot)
Neng Melly : “Abi oge gaduh nukitu mah nyai, ngan teu kedah di tembong
tembong ah norak nyai hahah.” (Sabari seseurian kesel)
Nyi ndit : “Susah mah susah weh teu kudu kitu!! Geus ah ngomong
jeng jelema susah mah embung eleh haha.” (bari seserian
gadeulek)

Si panganten anyar eta indit ningalkeun si nyi ndit .tuluy balik ka imahna .
ari si nyi ndit mah ngadon kukulingan desa bari nembong nembongkeun emas
anyar na ka masyarakat desa.

BABAK 2
Nyi Ndit leuleumpangan, pas keur mejehna poyan isuk isuk.

Neng Lisma : “Bade kamana nyai?” (Bari moyan jeung nu sejen)

Nyi Ndit : “Ieu biasa weh kukulilingan , nempo perkembangan
masyarakat desa”
Masyarakat : “Oh muhun atuh nyai , eleuh eleuh nyaii eta emas teh meni
beuki seueur wae”
Nyi Ndit : “Nya nya kudu atuh apanabi teh pang bengharna di desa ieu
teh.” (bari nembongkeun emas na )
Masyarakat : “Muhun atuh nyai.” (bari seuri, sabari patoel jeng nu sejen)
 Tuluy Nyi Ndit indit ningalkeun masyarakat tuluy nuluykeun lempangna
balik ka imahna. Di gigireun imahna aya imah bilik leutik, tempat nu dicicingan bu
Dewi sanak-anak. Unggal poe haneuten wae eta imah teh, terus sok gandeng weh
ku sora barudakna.
Hiji Mangsa anak bu Dewi karek balik sakola , eta budak menta sapatu ka
indungna, Nyi Ndit ngadengeun.

Neng Nanda : “Ema ema mana ema?” (bari gogorowokan)

Bu Dewi : “Aya naon geulis? meni gogorowokan kawas di kebon wae!”
Neng Nanda : “Hehe, atuh da ema meni bonge di gero gero teh te
ngadangu wae!” (kehel rada ngabalieur)
Bu Dewi : “Apan ema keur di dapur, geulis.”
Neng Nanda : “Dieu gera ma abi bade carita.”
Bu Dewi : “Aya naon geulis?”
Neng Nanda : “Abi sareng si aa hoyong meser sapatu , bieu di sakola batur
sapatuna arararanyar (bari sedih ) sok gera ma tanyakeun si
akang.” (Bari tutunjuk)
Neng Nanda : “Akang akang, kadieu gera “
Kang Bagas : “Naon atuh neng? ni gogorowokan!”(kehel)
Neng Nanda : “Enggal we kadieu kang urgent yeuh!“

Si anak lalakina nyamperkeun si ema jeung adina di luar .

Neng Nanda : “Tadi di sakola mararake sapatu anyarnya?”

Kang Bagas : “enya ma bener hayang meuli sapatu”
Bu Dewi : “Heeh hayu engke urang meuli spatu ka cibaduyut”
Kang Bagas & Adina: “Benernya ma ?”
Bu Dewi : “Enya bener atuh geulis, kasep “

Pas kitu si nyi ndit datang nyamperkeun kaluarga si ema nu keur asik ngobrol eta.

Nyi Ndit : “Jiga nu heeh we rek pangmeulikeun sapatu anak na ka

cibaduyut, Imah oge bilik haha.” (Sabari sinis)
Bu Dewi : “Nya mudah mudahan atuh Nyai aya rejekina.”
Nyi Ndit : “Haha iraha? Ah sok ngahayal weh jelema susah mah!
Cuih” (sabari rada nyiduhan)
 Neng Nanda : “Astagfirulloh!! Nyai teh ulah sok kitu! Da sadaya
manusa oge gaduh rejeki masing masing sanes Nyai wae
nu aya teh!” (Rada nyangor)
Kang Bagas : “Atos Neng, Ma tong didengge jelema kitu mah tos
weh anggap nugelo.”
Nyi Ndit : “Eh ai maneh Bagas teu nyopan pisan! Teu diajarkeun
sopan santun?” (ambeuk)
Bu Dewi : “Hapunten Nyai, hapunten pisan murangkalih abi.
Sanes teu di ajarkeun ieu teh hapunteun.” (bari
ngajewer barudakna)
Nyi Ndit : “Ah maneh, kumaha maneh weh ah!” (bari rada kehel
tuluy ngaleos)
Bu Dewi : “Eh maneh teh ulah kitu! Da alloh mah uninga mana nu
bener mana nu henteu!” (Bari ngusap dada)
Neng Nanda : “Da atuh....” (tuluy dipotong ku lancukna)
Kang Bagas : “Heup! Maneh mah teu ngade bie si ema ngomong
naon! Geus bae weh sabar!” (rada ngupahan)
Babak 3
Keur mejehna sare berang, jol baramaen menta datang ka imah gedong Nyi
Ndit. Jeung ngahudangkeun nyi Ndit nu keur sare eta, puguh we Nyi Ndit ambek.

Baramaen : “Assalamua’laikum, assalamua’laikum.” (Bari ngetrok

panto)
Nyi Ndit : “Sahanya diluar? Ah mudah mudahan weh jodo urang
nu benghar.” (rada ngaharewos, suraseuri)
Nyi Ndit : “Kela Sakedap!” (Bari guragiru muka panto)
Baramaen : “Hapunten Nyai, bade nyuhunkeun emameun. Tos 5
dinteun teuacan manggih tuang nyai.” (Bari nyekeulan
beuteung)
Nyi Ndit : “Eh Nanaonan baramaen kadieu sagala? Teu butuh
jelema nu jiga maneh! Euweh euweh! Jor balik kaituh!”
(Bari ambeuk)
Baramaen : “Astagfirulloh Nyai!! Abi bade nyuhunkeun cai weh
wios teu gaduh mah, nuhunkeun cai we.” (Bari sedih)
Nyi Ndit : “Geus euweh, euweh balik kaituh nyingkah!” (bari
nyingkahkeun Baramaen keheul)
 Baramaen : (Indit bari juarigjeg) “Sagala ge boh ka nu hade boh
kanu goreng, moal taya wawalesna.”

Ngomong kitu teh kasaksian ku sakur nu aya di dinya. Sarengsena

baramaen ngomong kitu, kakarage ngaleos. Rug-reg gararandeng sabab aya cing
jojorowokan.

Kabeh : “Caah caah!” (bari tingpaleos nyalametkeun diri)

Nyi Ndit : “Tulungan tulungan!!!” (Bari ka luar imah)

Euweh hiji hiji acan nu daek nulungan, kabeh lulumpatan Nyi Ndit ka keum
sa imah imah. Manehna teu kanyahoan jasadna kamana, Nyi Ndit leungit ka bawa
ku caah gede. Tungtungna mah jadi situ nu neupikeun ayeuna di sebut SITU
BAGENDIT.