MEMETIK BUAH
RAMADHAN
KHUTBAH PERTAMA
إنَّ ْال َحمْدَ هَّلِل َِ ,نحْ َم ُدهَُ ,و َنسْ َت ِعي ُنهَُ ,و َنسْ َت ْغ ِف ُرهَُ ,و َنع ُ
ُوذ
ت َأعْ َمالِ َنا ُور َأ ْنفُ ِس َناَ ,و َس ِّيَئ ا ِ
شر ِ ِباهَّلل ِ ِمنْ ُ
ي َل ُهُض َّل َلهَُ ,و َمنْ يُضْ لِ ْل َفالَ َها ِد َ َ ,منْ َي ْه ِد ِه هَّللا ُ َفالَ م ِ
ْك َلهَُ ،ش َها َد َة َمنْ َأ ْش َه ُد َأنْ الَ ِا َل َه ِاالَّ هللاُ َوحْ دَ هُ اَل َش ِري َ
.ه َُو َخ ْي ٌر َّم َقامًا َوَأحْ َسنُ َن ِد ًّيا
َوَأ ْش َه ُد َأنَّ َسيِّدَ َنا َ
مح َّم ًدا َع ْب ُدهُ َو َرس ُْولُ ُه ْال ُم َّت ِ
صفُ
ص ِب ًّيا .ب ْال َم َك ِ
ار ِم ِك َبارً ا َو َ ِ
صا ِد َق ص ِّل َو َسلِّ ْم َع َلى َس ِّي ِد َنا م َُح َّم ٍد َك َ
ان َ اَللَّ ُه َّم َف َ
صحْ ِب ِه الَّ ِذي َْن ان َرس ُْوالً َن ِب ًّياَ ،و َع َلى آلِ ِه َو َ ْال َوعْ ِد َو َك َ
،يُحْ ِس ُن ْو َن ِإسْ الَ َم ُه ْم َو َل ْم َي ْف َعلُ ْوا َش ْيًئ ا َف ِر ًّيا
َ،أمَّا َبعْ ُدَ ،ف َيا َأ ُّي َها ْال َح ِ
اضر ُْو َن َر ِح َم ُك ُم هللاُ
از ْال ُم َّتقُ ْو َن ص ْي ِنيْ َن ْف ِسيْ َوِإيَّا ُك ْم ِب َت ْق َوى ِ
هللاَ ،ف َق ْد َف َ .ا ُ ْو ِ
َ :قا َل هللاُ َت َعا َلى
Tanpa terasa kita sudah di penghujung Ramadhan. Bulan yang agung ini
sebentar lagi akan meninggalkan kita. Kita tidak tahu, apakah kita akan bertemu
lagi dengan Ramadhan tahun depan? Lalu, sudahkah kita memanfaatkan
momentum Ramadhan ini dengan maksimal? Sudahkah ketakwaan kita
bertambah melalui puasa Ramadhan kali ini? Ingat, buah Ramadhan adalah
ketakwaan.
Seharusnya, setelah ditempa selama hampir sebulan puasa, kita sudah berubah
menjadi hamba Allah yang lebih bertakwa.
Takwa kepada Allah itu bukanlah berpuasa pada siang hari, shalat pada malam
hari dan memadukan keduanya. Namun, takwa kepada Allah itu adalah
meninggalkan apa saja yang telah Allah haramkan dan menunaikan apa saja
yang telah Allah wajibkan.
Perlu kiranya kita memahami bagaimana hakikat takwa ini. Imam Ali ra
menjelaskan hakikat takwa ini, dan prasyaratnya. Takwa adalah:
“Takut kepada Rabb yang Maha Agung. Menjalankan apa yang diturunkan
Allah. Menerima setiap pemberian Allah Meski sedikit, dan Bersiap diri
menghadapi Hari Kiamat.”
Maka tanda orang yang bertakwa, Pertama, dia hanya takut kepada Allah. Dia
yakin bahwa Allah Maha Melihat, Allah Maha Tahu dan Maha segalanya. Dia
pun yakin terhadap yang ghaib lainnya yang dikabarkan oleh Allah melalui
Rasul-Nya: adanya malaikat yang selalu mengawasinya 24 jam penuh tanpa
jeda, merekam semua aktivitas manusia tanpa kecualinya.
Yang kedua, orang yang bertakwa adalah amalu bi tanzil yakni melaksanakan
ketaatan kepada Allah, dalam kondisi suka maupun berat hati.
ضى هَّللا ُ َو َرسُولُهُ َأ ْمرًا َ َان لِ ُمْؤ ِم ٍن َواَل ُمْؤ ِمنَ ٍة ِإ َذا ق َ َو َما َك
Di sanalah kita akan ditimbang amal kita. Siapa yang amal baiknya lebih berat
timbangannya daripada amal buruknya, maka surga balasannya. Sebaliknya,
jika amal buruknya lebih berat, neraka adalah yang paling pantas baginya.
Ma’âsyira al-Muslimîn rahimakumulLâh ....
Lalu sudahkah di hari-hari terakhir Ramadhan ini kita sudah mencapai derajat
takwa tersebut? Tanya diri kita masing-masing, apakah Ramadhan ini
mengukirkan pada diri kita ketakutan hanya kepada Allah semata? Sudahkah
nafsu berhasil kita tundukkan sehingga kita rela dengan seluruh perintah dan
larangan Allah? Sudahkah kita ridha untuk melaksanakan ketaatan tanpa dalih-
dalih lagi?
Kalau belum, di sisa waktu Ramadhan ini mari kita tingkatkan lagi amaliyah
kita seraya memahami makna takwa yang hakiki. Jangan sia-siakan waktu yang
ada. Semoga, ketika Ramadhan meninggalkan kita, kita telah berubah menjadi
manusia baru. Manusia yang bertakwa, manusia yang taat kepada Allah dan
menjadi manusia yang dibanggakan oleh Rasulullah SAW. Aamiin
[]
َو َن َف َعيِن َوِإيَّا ُك ْم مِب َافِْي ِه ِمن،آن اْ َلع ِظْي ِم
ِ بار َك اهلل يِل ولَ ُكم ىِف اْل ُقر
ْ ْ َ ََ
اآليَِة َو ِذ ْك ِر احْلَ ِكْي ِم َوَت َقبَّ َل اهللُ ِمنَّا َو ِمْن ُك ْم تِالََوتَهُ َوِإنَّهُ ُه َو
الع ِظْي َم ِإنَّهُ ُه َو اهلل ر ِ وَأُقو ُل َقويِل ه َذا فَأست ْغ،الس ِميع العلِيم
ف
َ َ ُ َْ َ ْ ْ َ ُ ْ َ ُ ْ َّ
الر ِحْيم
َّ الغَ ُف ْو ُر
Khutbah II
لى َت ْوفِْي ِق ِه َواِ ْمتِنَانِِهَ .وَأ ْش َه ُد ع هَل ر ك
ْ الش
ُّ
َ َ َْ َ ُ َُ َ و هلل على ِإحسانِِ
ه اَحْل م ُد ِ
َْ
ِ
َأ ْن الَ الَهَ ِإالَّ اهللُ َواهللُ َو ْح َدهُ الَ َش ِريْ َ
ك لَهُ َوَأ ْش َه ُد َّ
أن َسيِّ َدنَا
َّاس اَِّت ُقوااهللَ فِْي َما ََأمَر َوا ْنَت ُه ْوا َع َّما َن َهى
ََّأما َب ْع ُد فَياَ اَيُّ َها الن ُ
َأن اهللَ ََأمَر ُك ْم بِ َْأم ٍر بَ َدَأ فِْي ِه بَِن ْف ِس ِه َوثـَىَن مِب َآل ِئ َكتِ ِه
َو ْاعلَ ُم ْوا َّ
ات اَالَ ْحيآء ات واْملسلِ ِم واْملسلِم ِ اَلله َّم ا ْغ ِفر لِْلمْؤ ِمنِ واْملْؤ ِمنَ ِ
َ ُ ْ نْي َ َ ُ ْ َ ُ َ َ نْي ْ ُ ُ
َأعَّز اِْإل ْسالَ َم َواْمل ْسلِ ِمنْي َ َو َِأذ َّل ِّ
الش ْر َك ات الله َّم ِ
ُ
ِمْنهم واْالَمو ِ
ُ ْ َ َْ
ُ
صَر الدِّيْ َن ن
َ ن م ر ص ن
ْ ا و ة
َ ي
َّ واْمل ْش ِركِ وانْصر ِعباد َك اْملو ِّح ِ
د
َ ُْ َ ْ َ َ ُ نْي َ َ ُ ْ َ َ َُ
ك ِات م واخ ُذ ْل من خ َذ َل اْملسلِ ِم و د ِّمر َأع َداء الدِّي ِن واع ِل َكلِ
َ َ ْ نْي َ َ َ ْ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ ْ َ
ُ
الزالَ ِز َل َواْملِ َح َن ِإىَل َي ْو َم الدِّيْ ِنُ .
الله َّم ْادفَ ْع َعنَّا اْلبَالَءَ َواْ َلوبَاءَ َو َّ
َو ُس ْوءَ اْ ِلفْتنَ ِة َواْملِ َح َن َما ظَ َهَر ِمْن َها َو َما بَطَ َن َع ْن َبلَ ِدنَا اِنْ ُدونِْي ِسيَّا
ب اْ َلعالَ ِمنْي َ َ .ربَّنَا آتِناَ خآصةً َو َساِئِر اْ ُلب ْل َد ِان اْمل ْسلِ ِمنْي َ َّ
عآمةً يَا َر َّ َّ
ُ
آلخر ِة حسنةً وقِ ِ
اب النَّا ِرَ .ربَّنَا ظَلَ ْمنَا الد ْنيَا َح َسنَةً َوىِف اْ َ َ َ َ َ َ َ َ
ذ
َ ع ا ن ىِف ُّ
.اَْن ُفسنَا واإ ْن مَل َت ْغ ِفر لَنَا وَترمَحْنَا لَنَ ُكونَ َّن ِمن اْخل ِ
اس ِريْ َنْ َ َ َ َ ْ ْ َْ
ىبر ق
ُ لْا ي ِ
ذ ِ
تآءان و ِْإ
ي ِعباد ِ
اهلل ! ِإ َّن اهلل يْأمرنَا بِاْلع ْد ِل واِْإل حس ِ
ْ َ َ َ ُُ َ َ ْ َ َ ََ
ويْنهى ع ِن اْل َفح ِ
شآء َواْملْن َك ِر َواْ َلب ْغي يَعِظُ ُك ْم لَ َعلَّ ُك ْم تَ َذ َّك ُر ْو َن
ُ ْ َ ََ َ
لى نِ َع ِم ِه يَِز ْد ُك ْم ع ه ور ك
ُ ش
ْ ا و م
َ ُ َ َ َْ َ ْ ْ َ ُْ ُ َ َ ك
ُ ر كُ ذْ ي ميظواذْ ُكروا اهلل اْلع ِ
ولَ ِذ ْكر ِ
اهلل َأ ْكَب ْر َ ُ